Ένας πελώριος σταυραετός,στο νύχι του μια φούνταχρυσή κρατώντας τσαρουχιού,προβάλλει αργά στην πούντα… του μιναρέ μιας … εκκλησιάς!Μανιάζουν οι σοφτάδες, ξόρκια διαβάζουν, το πουλίνα διώξουν οι χοιτζάδες μα εκείνο στοίχιωσε, θαρρείς,και μέρα νύχτα λάμπει,παίρνοντας τ’ αβασίλευτοφως απ’ τα ουράνια, θάμπη
“Η Ψυχή του Τσολιά” – Απόστολος Μαμμέλης
