” Στην είσοδο μιας εκκλησίας κάθε Κυριακή πρωί, κάθονταν δυο ζητιάνοι, ένας σε κάθε πλευρά της πρόσοψης του παλιού κτηρίου. Στο τέλος της λειτουργίας, όταν οι ενορίτες έβγαιναν από την εκκλησία, οι δυο κακομοίρηδες άρχιζαν τις ικεσίες, ο καθένας την δική του.

_Λίγη ελεημοσύνη για τον φτωχό Χριστιανό που δεν έχει να φάει… έλεγε ο ένας…

_Λίγη ελεημοσύνη για τον φτωχό Εβραίο που πεινάει και κρυώνει… κλαψούριζε ο άλλος…

Σχεδόν όλοι όσοι έβγαιναν από την εκκλησία, μόλις άκουγαν τις ικεσίες τους, πλησίαζαν τον Χριστιανό ζητιάνο και με πολύ φυσικότητα άφηναν ένα νόμισμα στο καπέλο του. Ελάχιστοι μόνο, άφηναν στα καπέλα και των δύο. Αυτό επαναλαμβανόταν κάθε Κυριακή.

Ήταν προφανές ότι ο Χριστιανός ζητιάνος έπαιρνε πολύ περισσότερη βοήθεια από τον άλλον. Ο ιερέας της εκκλησίας, ένας άνθρωπος με πολύ καλή καρδιά, είχε παρατηρήσει με θλίψη αυτό που συνέβαινε. Στο Κυριακάτικο κήρυγμά του, είχε παρακαλέσει πάνω από μία φορά, εκείνους που μπορούσαν να προσφέρουν βοήθεια, να το έκαναν χωρίς διακρίσεις.

Έτσι προσπαθούσε να βοηθήσει όχι μόνο την ενορία του στην πνευματική της εξέλιξη αλλά και τους ζητιάνους του Ναού. Μια Κυριακή όταν όλος ο κόσμος είχε φύγει, ο ίδιος ο ιερέας βγήκε στην πόρτα και πλησιάζοντας τον Χριστιανό του άφησε ένα νόμισμα στο καπέλο, κάνοντας το σημάδι του Σταυρού, μετά διέσχισε την πρόσοψη και άφησε ένα νόμισμα και στο καπέλο του Εβραίου.

_Σε ευχαριστώ πολύ Πάτερ, είπε ο άνθρωπος.

_Μπορώ να σου πω κάτι γιέ μου;

_Ναι Πάτερ.

_Εμένα δεν με πειράζει να ζητάς ελεημοσύνη στην πόρτα του Ναού. Και είμαι βέβαιος ότι ούτε και τους ενορίτες μου, αλλά θέλω να σε ρωτήσω: αφού είσαι αναγκασμένος να ζητιανεύεις, μιας και η ελεημοσύνη εξαρτάται από την διάθεση εκείνου που δίνει… δεν θα ήταν για εσένα πιο καλά, αν ζητιάνευες έξω από μια Συναγωγή ή τουλάχιστον δεν θα ήταν καλύτερα όταν είσαι εδώ να ζητάς ελεημοσύνη χωρίς να αναφέρεις την θρησκεία σου;

_θα το σκεφτώ Πάτερ, σε ευχαριστώ

_Παρακαλώ γιέ μου και ο Θεός να σε ευλογεί.

Ο ιερέας μπήκε στον Ναό κλείνοντας πίσω του την παλιά ξύλινη πόρτα.

Ο Χριστιανός ζητιάνος, στράφηκε στον άλλο και του είπε:

_Καλός άνθρωπος, ε;

Ο άλλος ζητιάνος τον κοίταξε και δείχνοντας με το κεφάλι προς την πόρτα που είχε κλείσει απάντησε:

_Ναι Σαμουήλ, αλλά δεν θα μας μάθει εμάς πώς να στήνουμε επιχειρήσεις, ναι; “

Απόσπασμα απο το βιβλίο του Jorge Bucay: «Βασίσου πάνω μου»

.