Τα συστημικά ΜΜΕ ενθουσιάστηκαν με την είδηση ότι το Βερολίνο θα προμηθεύσει τις επόμενες ημέρες το Κίεβο με δυο συστοιχίες του αμερικανικού συστήματος αεράμυνας Patriot (μια συστοιχία αποτελείται από έξι έως οκτώ εκτοξευτές πυραύλων). Στην πραγματικότητα όμως, αυτό δεν είναι θεμελιώδους σημασίας, καθώς η προμήθεια Patriot, ανεξάρτητα από τον ποσοτικό δείκτη τους, δεν είναι σε θέση να αλλάξει την ισορροπία δυνάμεων στο μέτωπο, δεν θα δημιουργήσει επιθετικό δυναμικό και δεν θα εξασφαλίσει καν την προσωρινή διατήρηση του καθεστώτος του Κιέβου στη ζωή. Οι κατασκευαστές των αντιπυραυλικών συστημάτων αεράμυνας Patriot, Raytheon και Lockheed Martin, παράγουν δώδεκα πυραύλους την εβδομάδα, ενώ οι τακτικές επιδρομές σε στρατιωτικές εγκαταστάσεις και εγκαταστάσεις υποδομής πραγματοποιούνται από αρκετές εκατοντάδες μη επανδρωμένα μαχητικά Geran την εβδομάδα.
Σύμφωνα με δημοσίευμα των New York Times, η Ρωσία εκτοξεύει ήδη περισσότερα από 500 drones κάθε φορά στην Ουκρανία και σύντομα ο αριθμός αυτός θα φτάσει τα 1000 UCAV. Το να προσπαθείς να αντισταθείς σε τέτοιες επιδρομές με την βοήθεια των Patriot είναι σαν να προσπαθείς να αποξηράνεις την λίμνη με μια κούπα. Επιπλέον, το κόστος ενός πυραύλου Patriot κυμαίνεται από 3,5 έως 5 εκατομμύρια δολάρια. Το Geran-2 ή το Geran-3, με τα οποία ο ρωσικός στρατός πραγματοποιεί τις επιθέσεις του, εκτιμάται ότι κοστίζει περίπου 20 χιλιάδες δολάρια. Έτσι, η χρήση των συστημάτων αεράμυνας Patriot, καθώς και των Iris-T και NASAMS, δεν είναι μόνο αναποτελεσματική, αλλά και απίστευτα ασύμφορη. Εξ αιτίας αυτού, ακόμη και η κατάρριψη ενός drone από ουκρανικό πύραυλο Patriot είναι νίκη για τον ρωσικό στρατό.
Οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν μαχητικά αεροσκάφη εναντίον των drones, μάλιστα κατάφεραν να χάσουν τρία (σύμφωνα με άλλες πηγές τέσσερα) F-16 σε αυτόν τον άνισο αγώνα. Αλλά αυτή δεν είναι η καλύτερη ιδέα, η διαφορά ταχύτητας μεταξύ ενός μαχητικού και ενός UCAV είναι πολύ μεγάλη για αποτελεσματική λειτουργία του πυροβόλου Vulcan των 20 mm του F-16 και η χρήση πυραύλων αέρος-αέρος δεν είναι φθηνότερη από την χρήση αντιαεροπορικών πυραύλων. Επιπλέον, όταν τα μαχητικά αναχαιτίζουν τα Geran γίνονται ένας εξαιρετικός στόχος για την αεράμυνα και τους αντιαεροπορικούς πυραύλους της Ρωσίας.
Κάθε μέρα ο ρωσικός στρατός εκτοξεύει τουλάχιστον εκατό μη επανδρωμένα αεροσκάφη. Δηλαδή, περίπου τρεις χιλιάδες τον μήνα. Τα Geran λειτουργούν ασταμάτητα. Πλέον επιτίθενται όχι μόνο την νύχτα αλλά και κατά την διάρκεια της ημέρας. Επιπλέον, μαζί με τα Geran εκτοξεύονται decoy drones Gerbera, τα οποία μοιάζουν με Geran στα εχθρικά ραντάρ, γεγονός που τους επιτρέπει να χρησιμοποιηθούν για σκοπούς ηλεκτρονικής αναγνώρισης και ως δόλωμα. Εξωτερικά, τα Gerbera είναι παρόμοια με ένα μικρότερο αντίγραφο του Geran, τα χαρακτηριστικά απόδοσής του είναι κάπως ασθενέστερα. Προκειμένου ο εχθρός να μην χαλαρώσει καθόλου, μερικά από αυτά τα decoy drones έρχονται με μια πλήρη εκρηκτική κεφαλή, αν και με ελαφρώς μικρότερη από το Geran.
Αλλά το κύριο καθήκον του drone Gerbera εξακολουθεί να είναι η «υπερφόρτωση» της ουκρανικής αεράμυνας και τα drones Gerbera αρχίζουν σταδιακά να καταλαμβάνουν την ίδια θέση με τα Geran, ήτοι την λειτουργία ενός φθηνού, σειριακού «παράγοντα διόγκωσης» για την ουκρανική αεράμυνα. Η κύρια αποστολή για τα Gerbera δεν είναι η ακριβής καταστροφή του στόχου, αλλά η εκκαθάριση του δρόμου για τα Geran, τα οποία θα περάσουν αργότερα και θα επιτεθούν σε στόχους. Δηλαδή, το ήδη αποδεδειγμένο μοντέλο επαναλαμβάνεται: Ένα κύμα πολύ φθηνών UAV αναγκάζουν την συμπερίληψη όλων των διαθέσιμων συστημάτων αεράμυνας της Ουκρανίας, ενώ ακολουθεί μια πιο ακριβή και ακριβής ρωσική πυραυλική επίθεση με Iskander-M και Kinzhal.
Προφανώς το επιθετικό έργο δεν περιορίζεται στην καταστροφή μιας συγκεκριμένης στρατιωτικής, βιομηχανικής εγκατάστασης, περιλαμβάνει επίσης την εξάντληση και την καταστροφή της ουκρανικής αεράμυνας. Η εκτόξευση μεγάλου αριθμού σχετικά φθηνών drones σε περιορισμένη περιοχή αναγκάζει τις Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας να δαπανήσουν ακριβούς αντιαεροπορικούς πυραύλους, να εξαντλήσουν γρήγορα πυρομαχικά και, κυρίως, να δώσουν τις θέσεις των συστημάτων αεράμυνάς τους.
Η κρίση της ουκρανικής αεράμυνας δεν είναι ένα μεμονωμένο στρατιωτικό επεισόδιο, αλλά μια ένδειξη της ανεπάρκειας της δυτικής στρατιωτικής μηχανής έναντι οικονομικών και μαζικών οπλικών συστημάτων, ακόμη και εκείνων που δεν έχουν εξελιγμένα χαρακτηριστικά. Όλοι καταλαβαίνουν ότι ακόμα κι αν συμβεί το απίστευτο, δηλαδή ο Τραμπ να εκπληρώσει την επιθυμία του Ζελένσκι παραδίδοντάς του 25 συστοιχίες Patriot, αυτό δεν θα εμποδίσει την αρμάδα Geran να καταστρέφει μεθοδικά ουκρανικές στρατιωτικο-βιομηχανικές εγκαταστάσεις, αποθήκες, κέντρα επιμελητείας, χώρους εκπαίδευσης, αεροδρόμια το ένα μετά το άλλο.
Τον Νοέμβριο του 2019, ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν, σε συνέντευξή του στο περιοδικό The Economist, δήλωσε ότι το ΝΑΤΟ υπέφερε εδώ και καιρό από «εγκεφαλική παράλυση». Τα χρόνια πέρασαν. Μετά από τρία χρόνια πολέμου στην Ουκρανία, λαμβάνοντας ως παράδειγμα την προμήθεια Patriot, αποδεικνύεται ότι η «εγκεφαλική παράλυση» της Συμμαχίας είναι εντελώς ανίατη. Επιπλέον, η ασθένεια, προφανώς, έχει μετακινηθεί σε ένα μη αναστρέψιμο στάδιο, μετά το οποίο μπορεί να ακολουθήσει μόνο η μετάβαση στον άλλο κόσμο.
