Το DNA αποθηκεύει όλες τις γενετικές πληροφορίες, χρειαζόμαστε αυτή την μικροδομή για την ανάπτυξη, την λειτουργία και την αναπαραγωγή της ζωής μας. Πρόκειται για μια σχεδόν απίστευτη αποθήκευση πληροφοριών για ολόκληρο το σχέδιο της ζωής μας, ένα εγχειρίδιο βιολογικών οδηγιών που φέρει κάθε ένα από τα κύτταρα μας. Αυτό το γενετικό υλικό βρίσκεται στον πυρήνα όλων των ανθρώπινων κυττάρων, με εξαίρεση τα ερυθρά αιμοσφαίρια. Αποτελείται από μια αλυσίδα πολλών νουκλεοτιδίων που σχηματίζουν μια ελικοειδή διπλή έλικα. Όλα αυτά συνδυάζονται στην μάζα της μικροδομής του ανθρώπινου DNA. Πόσο βαριά είναι αυτή η μικροδομή; Περίπου 3 pico-γραμμάρια ανά κύτταρο, ήτοι ένα 3 με 12 δεκαδικά ψηφία (3x10-12). Το DNA έχει μήκος περίπου 2 μέτρων ανά κύτταρο. Με περίπου 1013 κύτταρα στο ανθρώπινο σώμα, φτάνουμε σε συνολικό μήκος 2x1010 χιλιόμετρα. Καταπληκτικό, γιατί αυτό το μήκος ισούται περίπου με 130 φορές την απόσταση μεταξύ της Γης και του Ήλιου.

Εάν εξαπλώναμε σε μήκος το DNA ενός κυττάρου μας, το αποτέλεσμα θα ήταν ένας μοριακός κλώνος μήκους περίπου δύο μέτρων, ο οποίος κανονικά βρίσκεται χαλαρά συγκεντρωμένος στον πυρήνα του κυττάρου. Ωστόσο πριν από κάθε κυτταρική διαίρεση, το γενετικό υλικό εισέρχεται στην συμπαγή του «μορφή μεταφοράς» που είναι μια θεμελιώδης διαδικασία της γενετικής. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να διαιρέσετε σωστά το γενετικό υλικό μεταξύ των θυγατρικών κυττάρων. Κάθε κύτταρο λειτουργεί ως έξυπνος καλλιτέχνης συσκευασίας κατά τη διάρκεια της κυτταρικής διαίρεσης. Για να γίνει αυτό, το DNA καθιζάνει πρώτα σε όλο και μικρότερους, επικαλυπτόμενους βρόχους. Στη συνέχεια, οι «κινητήρες πρωτεΐνης» μετατρέπουν αυτό το παχύρρευστο σκέλος σε μια ελικοειδή-σπειροειδή σκάλα.

Οι έχοντες ακλόνητη θρησκευτική πίστη θα μπορούσαν να ισχυριστούν ότι το «σενάριο» της διαδικασίας συσκευασίας παίρνει την πορεία του με θεϊκή πρωτοβουλία και ίσως βούληση. Αλλά το πώς ακριβώς τα κύτταρα φτάνουν στην μετάβαση από χαλαρά μπερδεμένο DNA σε συμπαγή χρωμοσώματα μέσα σε λίγα λεπτά, χωρίς λάθη, κόμβους ή βλάβη στο DNA, παραμένει το μυστικό το οποίο δεν μας έχει αποκαλύψει μέχρι στιγμής ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών.

Στο σκεπτικό περί «θεϊκής πρωτοβουλίας» θα πρέπει ο χρόνος και η μάζα ως φυσικές ποσότητες να μην παίζουν κανένα ρόλο για τον παντοδύναμο υπερ-ημών. Ούτως πρέπει να αγνοηθεί η ταχύτητα του φωτός ως φυσική σταθερά και υποθετικά πρέπει να τείνει προς το άπειρο, έτσι ώστε ο Θεός να μπορεί να εργάζεται παντού στο σύμπαν ταυτόχρονα και χωρίς καμία απώλεια χρόνου. Εξάλλου, ο Θεός, ως δότης της φύσης, θα μπορούσε να κάνει μια «εξαίρεση» για τον εαυτό του σε μεμονωμένες αυτοκαθοριζόμενες φυσικές σταθερές. Ωστόσο, το κατασκεύασμα της υπερ-φωτικής ταχύτητας δεν είναι οπωσδήποτε απαραίτητο αν το θεϊκό, χωρίς μάζα ον, είναι ήδη παρόν σε κάθε σημείο του σύμπαντος ανά πάσα στιγμή. Πώς όμως θα μπορούσε να γίνει αυτό; Ακολούθως προσπαθούμε να προσφέρουμε μια φυσική ιδέα μέσω της κατανόησης της πληροφορίας.

Η πληροφορία δεν είναι μέρος της ύλης, γιατί δεν έχει μάζα. Η πληροφορία δεν είναι ούτε ύλη ούτε ενέργεια, είναι μια καθαρή πνευματική ποσότητα. Η ζωή μπορεί να προκύψει μόνο από τη ζωή, η οποία λειτουργεί αυστηρά σύμφωνα με τους νόμους της φύσης. Κανένας από εμάς τους γήινους δεν μπορεί να παρακάμψει τους νόμους της φύσης. Αυτοί οι νόμοι της φύσης δεν αντιφάσκουν μεταξύ τους, δεν γνωρίζουν εξαιρέσεις, ισχύουν αμετάβλητοι σε όλο το σύμπαν, στο χρόνο και το χώρο. Πάνω όμως από όλα, οι φυσικοί νόμοι δεν προκύπτουν από τυχαίες διαδικασίες. Ωστόσο, για τη μετάδοση πληροφοριών από τη θέση Α στην θέση Β, απαιτείται ένας πνευματικός δημιουργός, ένας ευφυής πομπός, ο οποίος λόγω της βούλησης του, μεταδίδει επιλεκτικά τις πληροφορίες του μέσω ενός κωδικοποιημένου συστήματος. Για να κατανοηθεί αυτό το μήνυμα, ο κώδικας πρέπει να είναι γνωστός από την πλευρά λήψης. Πρέπει δε να επισημανθεί ότι δεν υπάρχει σχεδόν καμία αποθήκη πληροφοριών που να επιτρέπει μια τόσο τεράστια πυκνότητα πληροφοριών όπως υφίσταται σε αυτό το αρχέγονο θαύμα της φύσης, το μόριο του DΝΑ, σημειώνοντας ότι τα ψηφιακά μέσα αποθήκευσης είναι «αναίμακτοι» φορείς πληροφοριών.

Γίνεται σαφές ότι ένα μόριο DNA ελέγχεται από έναν υπερ-ευφυή πομπό και ότι το μεμονωμένο κύτταρο του σώματος πρέπει να αποκωδικοποιεί τις πληροφορίες. Ο μοναδικός συγγραφέας αυτού του σχεδιασμού πρέπει να είναι παντογνώστης και αιώνιος, πρέπει να έχει άυλα συστατικά. Έτσι δημιουργούμε την ιδέα ενός Θεού που δεν ενθρονίζεται κάπου εκεί έξω επιλεκτικά στο σύμπαν, αλλά εξαπλώνεται συνεχώς σε όλο τον κόσμο, ακριβώς εκεί που «εγκαθιστά» και «νοιάζεται» για την ζωή. Όχι μόνο για την γήινη ζωή, αυτό θα ήταν πολύ βαρετό για έναν εξαιρετικά έξυπνο οικοδόμο κόσμου. Ίσως, κάπου στο σύμπαν εκατομμύρια έτη φωτός μακριά, να έχει επινοήσει εδώ και καιρό μια νέα πειραματική διάταξη για μια καλύτερη ανθρωπότητα που θα είναι ελεγχόμενη από την θέληση λογικών όντων, χωρίς έντονη κλίση προς θεϊκές καρικατούρες και φάτνες με μάγους, και διαπνεόμενη πάνω απ’ όλα από την χαρακτηριστική μη υλική ιδιότητα του Θεού που είναι η αγάπη. Μια αγάπη που δεν χρειάζεται συμβολισμούς περί φάτνης, μάγων και νεογέννητων μωρών, συμβολισμοί που υπάρχουν και διαιωνίζονται από επιτήδειους αντιπροσώπους, καθώς όλα τα βάσανα του λαού γίνονται πιο υποφερτά αν τα εντάξει κανείς σε μια ιστορία ή αν διηγηθεί για αυτά μια ιστορία.

Γ. Λιναρδής