Δημοσιεύματα των τελευταίων ημερών αναφέρουν πως οι εντάσεις στο Κοσσυφοπέδιο είναι πολύ πιθανό να αυξηθούν. Ο πρόεδρος της Σερβίας, Αλεξάνταρ Βούτσιτς, έχει δηλώσει ότι ενδέχεται να απαιτήσει από τις ένοπλες δυνάμεις να επιστρέψουν σε τμήμα του Κοσσυφοπεδίου κατά μήκος των συνόρων όπου ζουν Σέρβοι και απειλούνται από τους Αλβανούς με εθνοκάθαρση. Οι Αλβανοί του Κοσσυφοπεδίου αυξάνουν επίσης την παρουσία της αστυνομίας και των παραστρατιωτικών τους ομάδων στο βόρειο τμήμα του κρατιδίου.

Οι εντάσεις έχουν ως αφετηρία και σχετίζονται με μια διαμάχη για τις πινακίδες κυκλοφορίας. Χιλιάδες Σέρβοι του Κοσσυφοπεδίου έχουν αρνηθεί να αλλάξουν τις πινακίδες κυκλοφορίας που έχουν εκδοθεί από το Βελιγράδι στα αυτοκίνητα τους με αυτές που εκδίδονται από τις αλβανικές αρχές της Πρίστινα. Προφανώς το σχέδιο της Πρίστινα δεν είναι οι πινακίδες κυκλοφορίας των αυτοκινήτων, αλλά η πάταξη με νατοϊκή υποστήριξη των εθνοτικών Σέρβων που αρνούνται να αποδεχθούν την δικαιοδοσία των Αλβανών στην πατρίδα τους, στην κοίτη του πολιτισμού τους.

Ωστόσο, η μεγαλύτερη ιστορία είναι πολύ πιο περίπλοκη και ανάγεται στην επέμβαση του ΝΑΤΟ το έτος 1999 στην Γιουγκοσλαβία και στην κληρονομιά της δεκαετίας του 1990, όταν υπήρξαν συγκρούσεις σε όλα τα Βαλκάνια. Σχετικά με το Κοσσυφοπέδιο ας δούμε τα πράγματα πιο αναλυτικά.

Το ΝΑΤΟ δικαιολόγησε την επίθεση του στην Γιουγκοσλαβία το 1999 ως «ανθρωπιστική» προσπάθεια για να σταματήσει η καταπίεση των Αλβανών στο Κοσσυφοπέδιο. Ο βαρύς και κυνικός χαρακτήρας της προπαγανδιστικής εκστρατείας που συνόδευσε τους νατοϊκούς βομβαρδισμούς αντανακλά τις έντονες αντιφάσεις στην υπεράσπιση του πολέμου από την Συμμαχία. Η απερίγραπτη δαιμονοποίηση του τότε προέδρου της Γιουγκοσλαβίας Μιλόσεβιτς και των Σέρβων, οι αποκλίνουσες αναφορές περί δήθεν σφαγών Αλβανών στο Κοσσυφοπέδιο, οι ατελείωτες και άνευ τεκμηρίων δημοσιογραφικές πληροφορίες περί «γενοκτονίας» και «εθνοκάθαρσης» σχεδιάστηκαν από το ΝΑΤΟ όχι τόσο για να πείσει για την παράνομη και εγκληματική επιχείρηση, αλλά για να εκφοβίσει την κοινή γνώμη.
Το επιχείρημα του ΝΑΤΟ καθώς και αυτό των προθύμων συμμάχων, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας, ήταν «αντιπολίτευση στους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ σημαίνει υποστήριξη της μαζικής δολοφονίας των Αλβανών στο Κοσσυφοπέδιο».

Η υποκρισία του ΝΑΤΟ σχετικά με την δήθεν εθνοκάθαρση των Αλβανών στο Κοσσυφοπέδιο και της εμφάνισης της Συμμαχίας ως υπερασπιστή της αλβανικής μειονότητας φαίνεται από το γεγονός των σφαγών και διωγμών που υπέστησαν οι Σέρβοι από τους Κροάτες το 1995, χωρίς να υπάρξει η οποιαδήποτε, έστω λεκτική, αντίδραση του ΝΑΤΟ, φαίνεται από τα εκατομμύρια των Κούρδων που σφαγιάστηκαν από τους Τούρκους στις κουρδικές περιοχές της Τουρκίας και στην βόρεια Συρία τα τελευταία τουλάχιστον 30 χρόνια χωρίς να έχει υπάρξει η οποιαδήποτε αντίδραση της Συμμαχίας. Και σίγουρα αν τα σερβικά στρατεύματα τιμώρησαν τους Αλβανούς συμμορίτες του UCK, αυτή η τιμωρία απέχει παρασάγγας από τις αγριότητες και δολοφονίες του μέλους του ΝΑΤΟ Γαλλίας στην Αλγερία ή των ΗΠΑ στην Καμπότζη, στο Βιετνάμ, στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ. Επίσης η σερβική τιμωρία απέχει παρασάγγας από τις ισραηλινές μαζικές δολοφονίες Παλαιστινίων στην Λωρίδα της Γάζας τα τελευταία πολλά χρόνια, μαζικές δολοφονίες που πραγματοποιούνται με βόμβες διασποράς και εκτεταμένους βομβαρδισμούς αμάχων.

Το Κοσσυφοπέδιο από το 1999 παραμένει υπό την κατοχή των Αλβανών τρομοκρατών του UCK και της αλβανικής μαφίας και είναι ένα προτεκτοράτο του ΝΑΤΟ. Η αλβανική μαφία και οι Αλβανοί του Κοσσυφοπεδίου βλέπουν τις δυνάμεις KFOR (Kosovo Force) του ΝΑΤΟ ως σωτήρες, καθώς το 2008 οι Βρυξέλλες και η Συμμαχία δρομολόγησαν την διακήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσσυφοπεδίου από την Σερβία. Έκτοτε το κρατίδιο αυτό της μαφίας εξαρτάται αποκλειστικά από την δυτική οικονομική βοήθεια (κυρίως της Ευρωπαϊκής Ένωσης) και στρατιωτική στήριξη του ΝΑΤΟ. Αξιοσημείωτο και ντροπιαστικό ότι η Ελλάδα δεν αντέδρασε στην διακήρυξη ανεξαρτησίας, οι παραλληλισμοί με το τουρκικό ψευδοκράτος στην βόρεια Κύπρο είναι εξόχως εκκωφαντικοί. Όταν αποδέχεσαι την ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου από την Σερβία, με ποια επιχειρήματα θα αντιμετωπίσεις την τουρκική κατοχή της βόρειας Κύπρου και την ανεξαρτησία της λεγόμενης «Τουρκικής Δημοκρατίας της Βορείου Κύπρου».

Ωστόσο, το ΝΑΤΟ έχει υπερβεί την εντολή του Ψηφίσματος 1244 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, το οποίο εγγυάται την κυριαρχία της Σερβίας στο Κοσσυφοπέδιο. Το Ψήφισμα εγγυάται επίσης για την επιστροφή συμφωνημένου αριθμού σερβικού προσωπικού σε καίριες τοποθεσίες και συνοριακές διελεύσεις.
Το ΝΑΤΟ και οι Αλβανοί συμμορίτες ουδέποτε επέτρεψαν να ακολουθηθεί αυτή η οδηγία του Ψηφίσματος.
Ο τελευταίος Σέρβος πρωθυπουργός (Ζόραν Τζίντζιτς) που απαίτησε συμμόρφωση με το Ψήφισμα 1244 δολοφονήθηκε το 2003, ένα μήνα μετά το αίτημα του.

Ας δούμε όμως ποια τα αποτελέσματα της οικοδόμησης ενός τεχνητού κρατιδίου από το ΝΑΤΟ. Το ποσοστό ανεργίας στο Κοσσυφοπέδιο υπερβαίνει το 30%, είναι η φτωχότερη περιοχή της Ευρώπης, καθώς το 45% του πληθυσμού ζει κάτω από το επίσημο όριο της φτώχιας. Οι τρομοκράτες του UCK, οι οποίοι έχουν στο ενεργητικό τους εμπορία λευκής σαρκός, ανθρωπίνων οργάνων και ναρκωτικών, κυβερνούν αυτή την νατοϊκή κρατική οντότητα. Ο πρώην «πρόεδρος» του Κοσσυφοπεδίου Χασίμ Θάτσι έχει κατηγορηθεί στην Χάγη για εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, τα οποία διέπραξε όντας το καλό παιδί της «ανθρωπιστικής» Δύσης.

Η πρόσφατη διαφωνία μεταξύ Σερβίας και Πρίστινα για τις πινακίδες κυκλοφορίας αυτοκινήτων (το ψευδοκράτος χρησιμοποίησε βία στην προσπάθεια του να επιβάλλει την αφαίρεση σερβικών πινακίδων), είναι μόνο το τελευταίο παράδειγμα προκλητικότητας της αλβανικής ψευδο-ηγεσίας της Πρίστινα. Ο πυρήνας της σύγκρουσης προφανώς υποβόσκει, το ΝΑΤΟ δεν είναι σε θέση και ούτε θέλει να αντιμετωπίσει την αντιπαράθεση.

Το ερώτημα είναι τι κάνει το ΝΑΤΟ στο Κοσσυφοπέδιο; Ακριβώς αυτό που έκανε στο Αφγανιστάν. Υπηρέτης των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων των ΗΠΑ. Ελπίζει ότι η απόφαση του να παρέμβει στο Κοσσυφοπέδιο αν και λάθος, τελικά θα αποδώσει καρπούς. Όμως αυτό δεν θα γίνει. Όπως δεν απέδωσε καρπούς στο Βιετνάμ, δεν απέδωσε τα αναμενόμενα στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ, δεν θα αποδώσει καρπούς ούτε στο Κοσσυφοπέδιο.

Θυμίζουμε ότι ιστορικά η περιοχή του Κοσσυφοπεδίου βρισκόταν στην καρδιά της Σερβικής Αυτοκρατορίας από τα τέλη του Μεσαίωνα και κατοικούνταν στην πλειοψηφία από Σέρβους, αλλά κατακτήθηκε από τους Οθωμανούς το 1389 μετά την ήττα της Σερβίας στην μάχη του Κοσσυφοπεδίου. Η Σερβία ανέκτησε τον έλεγχο της επαρχίας της από την Τουρκία το 1913, το 1918 το Κοσσυφοπέδιο έγινε και τυπικά επαρχία της Σερβίας, κάτι που συνεχίστηκε με την ίδρυση της Ομοσπονδιακής Λαϊκής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας το 1948 από τον κομμουνιστή ηγέτη Γιόσιπ Μπροζ Τίτο, ο οποίος περιέλαβε στην Ομοσπονδία τα βαλκανικά κράτη της Σερβίας, Κροατίας, Σλοβενίας, Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, Μαυροβουνίου και «Μακεδονίας». Από το 1974 ο Τίτο είχε παραχωρήσει στο Κοσσυφοπέδιο αυτονομία επιπέδου κρατιδίου, όπως ίσχυε και για τα υπόλοιπα μέλη της Γιουγκοσλαβικής Ομοσπονδίας.

Η ιστορία και η εθνολογική ταυτότητα του Κοσσυφοπεδίου δεν μπορεί να παραγραφεί από κανένα ιμπεριαλιστικό ΝΑΤΟ και από κανέναν μαφιόζο-τρομοκράτη Αλβανό.

Σημείωση: Περίπου το ήμισυ των κρατών μελών του ΟΗΕ δεν αναγνωρίζουν το αλβανικό μόρφωμα του Κοσόβου. Θυμίζουμε στους καρεκλοκένταυρους του Υπουργείου Εξωτερικών και στις μαριονέτες των ΗΠΑ στην ελληνική κυβέρνηση ότι η αναγνώριση της ανεξαρτησίας του ψευδοκράτους θα βάλει αέρα στα πανιά άλλων περιοχών που ενδέχεται στο όχι και πολύ μακρινό μέλλον να θελήσουν την απόσχιση τους.

Γ. Λιναρδής