Η εικόνα που σκιαγραφούν τα ευρωπαϊκά, αγγλοαμερικανικά και ελληνικά μέσα μαζικής ενημέρωσης ενόψει των τελευταίων εξελίξεων στην σύγκρουση, με ελάχιστες εξαιρέσεις για πιο αντικειμενικές αναλύσεις προερχόμενες κυρίως από ιστότοπους όπως ο Ι.ΣΤ.Ο.Σ. είναι ότι η Ρωσία έχασε τον πόλεμο. Η πλειονότητα των δημοσιογράφων και ανταποκριτών περιορίζεται στην αναπαραγωγή των προπαγανδιστικών αναφορών της κυβέρνησης του Ζελένσκι, καθώς η λογοκρισία που επιβάλλεται από τις αρχές και τις ομάδες πίεσης εμποδίζουν μια πιο αμερόληπτη γνώση της πραγματικής κατάστασης της σύγκρουσης.

Αν ακούγαμε μόνο τους αυτολογοκρινόμενους αναλυτές και τους ουκ ολίγους «μαϊντανούς» στρατηγούς που περιδιαβαίνουν στις ενημερωτικές εκπομπές θα καταλήγαμε στα εξής συμπεράσματα:
    

            • Η Ρωσία έχει χάσει τον πόλεμο μετά την κατάληψη της Χερσώνας από τον ουκρανικό στρατό.     

            • Οι απώλειες μεταξύ των τάξεων του ρωσικού στρατού είναι πολύ σημαντικές και οι στρατηγοί του ρωσικού                στρατού είναι ανίκανοι και για αυτό πεθαίνουν στο μέτωπο.             

            • Ο ρωσικός στρατός ουσιαστικά δεν έχει πλέον πυρομαχικά για να συνεχίσει τον πόλεμο και οι πύραυλοι του                δεν μπορούν να φτάσουν στους στόχους τους, χάριν της εξαιρετικής ουκρανικής αντιαεροπορικής άμυνας.

            • Ο ουκρανικός στρατός έχει ανακαταλάβει εδάφη στην περιοχή της Χερσώνας και οι επιθέσεις του στο                βόρειο τμήμα του Ντονμπάς προοιωνίζουν μια σαφή νίκη που θα οδηγήσει στην ανακατάληψη όλων των                εδαφών που προσαρτήθηκαν από την Ρωσία, συμπεριλαμβανομένης φυσικά της Κριμαίας. Έτσι θα                              αναγκασθεί η Ρωσία να υπογράψει μια ειρήνη που θα οδηγήσει τον σημερινό πρόεδρο της, τον Βλαντιμίρ                Πούτιν, να δικαστεί και να καταδικαστεί για εγκλήματα πολέμου.

            • Όσο για τον ρωσικό λαό, δεν θέλει αυτόν τον πόλεμο και ελπίζει σε μια γρήγορη αντικατάσταση του                προέδρου του από έναν από τους ηγέτες της αντιπολίτευσης, ο οποίος θα είναι πολύ πιο φιλελεύθερος και                θα υποστηρίζεται, φυσικά, από τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη.

Πρώτον, η Ρωσία δεν μπορεί να χάσει αυτόν τον πόλεμο, ούτε μπορεί να εγκαταλείψει τα εδάφη που μετά τα δημοψηφίσματα έχουν ενσωματωθεί στην Ρωσική Ομοσπονδία. Πρόκειται για ζήτημα επιβίωσης ενόψει της αποφασιστικότητας του αγγλοαμερικανικού ιμπεριαλισμού να θέσει τέλος στην ύπαρξη μιας Ρωσίας που αντιτίθεται στην ηγεμονική κυριαρχία της Δύσης.

Δεύτερον, η ρωσική κοινωνία και ακόμη περισσότερο οι πρόσφατα προσαρτημένοι πληθυσμοί του Ντονμπάς που έχουν υποστεί πόλεμο εδώ και οκτώ χρόνια από τους πραξικοπηματίες του Κιέβου, δεν θα δέχονταν ποτέ να σταματήσουν να αποτελούν μέρος της Ρωσίας.

Όσον αφορά την κατάσταση στο πολεμικό μέτωπο και από άποψη στρατιωτικής τακτικής:

Αυτό που σχεδόν όλα τα μέσα ενημέρωσης θεώρησαν ως ήττα και απόσυρση του ρωσικού στρατού στην Χερσώνα, ήταν στην πραγματικότητα μια τακτική απόσυρση για να αποφευχθεί η περικύκλωση ενός σημαντικού μέρους των ρωσικών στρατευμάτων, ήτοι η πραγματικότητα είναι ότι οι Ρώσοι έχουν παραχωρήσει προσωρινά έδαφος για να ανασυνταχθούν και να οργανωθούν. Εγκατέλειψαν την Χερσώνα, μετατρέποντας την σε μια πόλη φάντασμα χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα ή νερό και με πληθυσμό, αν και πλέον πολύ μικρό, τον οποίο τα ουκρανικά στρατεύματα θα πρέπει να τροφοδοτήσουν. Ταυτόχρονα, οι Ρώσοι έχουν μετακινηθεί στην άλλη όχθη του Δνείπερου, μετατρέποντας τον ποταμό σε μια φυσική γραμμή άμυνας που είναι πολύ δύσκολο να διασχίσουν οι Ουκρανοί, αφού τον χειμώνα το πλάτος του είναι περίπου δύο χιλιόμετρα.

Σημειώνουμε ότι η Ρωσία λόγω της δημογραφικής της κατάστασης δεν έχει την πολυτέλεια να στείλει εκατοντάδες χιλιάδες νέους άνδρες στο μέτωπο, όπως έκαναν οι Σοβιετικοί στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, με αποτέλεσμα αυτό να συνεπάγεται χρήση τακτικών πυραύλων που στρέφονται κατά στρατιωτικών εγκαταστάσεων, αλλά και κατά στρατηγικών υποδομών. Η αποτελεσματικότητα των πυραυλικών επιθέσεων επιφέρει ουσιαστική αλλαγή στην πορεία του πολέμου, είναι δε δύσκολο να αμφισβητηθεί ενόψει της ρητής αναγνώρισης από τις ίδιες τις ουκρανικές αρχές.

Η κινητοποίηση Ρώσων εφέδρων που αποφασίστηκε τον περασμένο Σεπτέμβριο και η στρατολόγηση εθελοντών σημαίνει την ενσωμάτωση 320.000 στρατιωτών και διοικητών απευθείας στην πρώτη γραμμή. Σε αντίθεση με τους Ουκρανούς, οι οποίοι βρίσκονται ήδη στην έβδομη ή όγδοη κινητοποίηση τους με ελάχιστη εκπαίδευση, οι Ρώσοι έφεδροι υποβάλλονται σε εντατική στρατιωτική εκπαίδευση από βετεράνους της επιχείρησης, έτσι ώστε η ενσωμάτωση τους να πραγματοποιηθεί όταν είναι επιχειρησιακά ικανοί. Ως σήμερα, περίπου 80.000 από αυτούς έχουν ήδη ενταχθεί στην πρώτη γραμμή, οι υπόλοιποι θα το κάνουν έως τα μέσα Δεκεμβρίου.

Η πρακτική ανυπαρξία της ουκρανικής αεροπορίας, επειδή αυτή καταστράφηκε στην αρχή της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης της Ρωσίας, καθώς και η μικρή αποτελεσματικότητα της ουκρανικής αντιαεροπορικής άμυνας, παρά τη λήψη νέων οπλικών συστημάτων από την Δύση και παρά την εμπλοκή νατοϊκών αξιωματικών που χειρίζονται κρυφά αυτό τον εξοπλισμό, κάνει την ρωσική αεροπορία να έχει τον πλήρη έλεγχο των αιθέρων και να παρεμβαίνει όλο και περισσότερο για την υποστήριξη των στρατευμάτων στο έδαφος.

Ο ρωσικός στρατός αναμένεται να πραγματοποιήσει μια μεγάλη επίθεση όταν το επιτρέψουν οι καιρικές συνθήκες, δηλαδή όταν το έδαφος παγώσει, γιατί τώρα με τις έντονες βροχοπτώσεις αυτό είναι ανέφικτο. Η προτεραιότητα των Ρώσων θα επικεντρωθεί αναμφίβολα στην ανάκτηση των εδαφών του Ντονμπάς και στην ανάκτηση των εδαφών της Ζαπορίζια και Χερσώνας. Πιθανός στόχος είναι και η Οδησσός. Οι Ρώσοι δεν έχουν την πολυτέλεια να καθυστερήσουν υπερβολικά την επίθεση τους, διότι όσο περισσότερο καθυστερούν, τόσο περισσότερο χρόνο θα έχει ο ουκρανικός στρατός για να κινητοποιηθεί και να παραλάβει νέο εξοπλισμό από την Δύση. Η καταστροφή από τις ρωσικές δυνάμεις, μέσω πυραυλικών επιθέσεων, των ενεργειακών υποδομών της Ουκρανίας έχει σημαντικές επιπτώσεις στην επιδείνωση της μετακίνησης νατοϊκού πολεμικού υλικού από τα πολωνικά σύνορα στα μέτωπα, επιβραδύνοντας και αποδυναμώνοντας τις ουκρανικές επιθέσεις.

Όσον αφορά τις απώλειες:

Ο αριθμός των θανάτων στις τάξεις του ουκρανικού στρατού είναι πέρα για πέρα συγκλονιστικός. Σύμφωνα με Αμερικανούς αξιωματούχους, υπάρχουν περίπου 100.000 νεκροί, στους οποίους πρέπει να προστεθούν οι τραυματίες σε αναλογία τριών για κάθε έναν νεκρό. Αυτό σημαίνει ότι ο ουκρανικός στρατός χάνει μεταξύ 300 και 400 ανδρών την ημέρα στα διάφορα μέτωπα.

Οι ρωσικές απώλειες είναι περίπου 48.000 τραυματίες και 16.000 νεκροί, εκ των οποίων οι 8.000 ανήκουν στον ρωσικό στρατό και οι υπόλοιποι στις δυνάμεις των Τσετσένων και την Ομάδα Βάγκνερ. Πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι το κύριο βάρος του πολέμου έχει πραγματοποιηθεί μέχρι στιγμής από μονάδες ρωσόφωνων του Ντονμπάς και τις ειδικές δυνάμεις στα αντίστοιχα μέτωπα τους. Αρχικά ο ρωσικός στρατός ξεκίνησε την σύγκρουση με 125.000 έως 150.000 στρατιώτες, στους οποίους προστέθηκαν περίπου 60.000 που κινητοποιήθηκαν μεταξύ των ρωσόφωνων του Ντονμπάς και των ειδικών δυνάμεων της Τσετσενίας (10.000 στρατιώτες) και 10.000 μισθοφόρων της Ομάδας Βάγκνερ. Από την πλευρά του, ο ουκρανικός στρατός αριθμούσε περίπου 600.000 άνδρες στην αρχή της σύγκρουσης. Σύμφωνα με στοιχεία του ΟΗΕ, περισσότεροι από 10.000 άμαχοι σκοτώθηκαν μεταξύ των δύο πλευρών κατά την διάρκεια της σύγκρουσης.

Πιθανολογούμε ότι σύντομα θα υπάρξει μια αλλαγή στην κατάσταση, τόσο στο πολεμικό μέτωπο όσο και πολιτικά, παρά τις διαβεβαιώσεις και αναλύσεις δημοσιογράφων και καρεκλοκένταυρων «στρατηγών» με καριέρες στα γραφεία της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, οι οποίοι μας λένε ότι ο ουκρανικός στρατός πρόκειται να κερδίσει αυτόν τον πόλεμο και ότι θα αναγκάσει την Ρωσία να επιστρέψει τα προσαρτημένα εδάφη.

Σημειώνουμε ότι η Ουάσιγκτον έχει ήδη προτείνει στον Ζελένσκι να επανεξετάσει τις διαπραγματεύσεις με την Ρωσία (Ουάσιγκτον και Μόσχα ήδη συνομιλούν εμπιστευτικά στην Κωνσταντινούπολη για ειρηνευτική λύση) και γνωρίζουμε ότι οι αμερικανικές κυβερνήσεις δεν ήταν ποτέ γνωστές για την ακλόνητη πίστη τους σε ηγέτες-μαριονέτες τύπου Ζελένσκι, ιδιαίτερα όταν αυτοί πολιτικά και στρατιωτικά πνέουν τα λοίσθια.

Γ. Λιναρδής