Η Ευρωπαϊκή Ένωση συμφώνησε να θέσει ανώτατο όριο τιμής στο ρωσικό πετρέλαιο στα 60 δολάρια το βαρέλι,
με την φέροντα το στέμμα της ευρωπαϊκής βλακείας Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν να δηλώνει ότι το πλαφόν αυτό
θα μειώσει σημαντικά τα έσοδα της Ρωσίας. Ας αναλύσουμε το θέμα για τους νοήμονες, για τους άλλους
δεν θα μπορέσουμε.

Ήταν ο Αϊνστάιν που είπε ότι αν κάνεις το ίδιο πράγμα ξανά και ξανά και μετά περιμένεις ένα διαφορετικό αποτέλεσμα, αυτό είναι ο ορισμός της βλακείας ή της τρέλας. Αλλά έτσι ακριβώς ενεργεί η ΕΕ, η οποία θέλει να υπαγορεύσει στον κόσμο την τιμή του πετρελαίου που θα αγοράζει από την Ρωσία. Θέλουν δηλαδή με πλάγιο τρόπο να αποκλείσουν από τις θάλασσες τα πλοία που μεταφέρουν ρωσικό πετρέλαιο, εφόσον η τιμή αυτού είναι πάνω από τα 60 δολάρια το βαρέλι. Εκτός από το γεγονός ότι αυτό το τεκμήριο έρχεται σε αντίθεση με όλες τις αρχές της οικονομίας της ελεύθερης αγοράς, η απόφαση μοιάζει με ναυτικό αποκλεισμό, ο οποίος από μόνος του αποτελεί κήρυξη πολέμου. Αν θυμηθούμε τις ενέργειες της Βρετανίας εναντίον του γερμανικού Ράιχ, γίνεται σαφές ότι η τρέχουσα δράση κατά της Ρωσίας μοιάζει πολύ με τα γεγονότα πριν και γύρω από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Με την διαφορά ότι αυτή την φορά κυρίως η Ρωσία βρίσκεται στο στόχαστρο και ότι τώρα οι ίδιοι οι δυτικοευρωπαίοι πολιτικοί ενεργούν ενάντια στα συμφέροντα των χωρών τους και εναντίον της Ρωσίας.
Ας ανατρέξουμε επ’ ολίγον στην πρόσφατη ιστορία.

Με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης το 1990 και με την μαριονέτα της Δύσης, Μπόρις Γιέλτσιν, η ΕΕ και γενικότερα η Δύση ήταν σε καλό δρόμο δρόμο για να αναγκάσουν την Ρωσία να γίνει μια αποικία. Μετά ήρθε ο Πούτιν και αυτή η ονείρωξη της ελίτ των τοκογλύφων τελείωσε με ένα απότομο ξύπνημα. Ταυτόχρονα, όλοι αυτοί που ήθελαν να καταστήσουν την Ρωσία αποικία παρατήρησαν ότι Γερμανία και Ρωσία καταλάβαιναν ο ένας τον άλλον όλο και καλύτερα. Ο καγκελάριος Σρέντερ είχε αναγνωρίσει και ενεργήσει αναλόγως ότι ένας φιλικός δεσμός μεταξύ Μόσχας και Βερολίνου θα ήταν επωφελής και για τους δύο, συμπεριλαμβανομένης ολόκληρης της Ευρώπης. Ο Σρέντερ ήταν μάλιστα αρκετά τολμηρός ώστε να αρνηθεί να συμμετάσχει στον επιθετικό πόλεμο των ΗΠΑ κατά του Ιράκ. Τα τύμπανα άρχισαν από τότε να χτυπούν στα δύο κέντρα της διεθνούς τοκογλυφίας, στο Λονδίνο και την Ουάσιγκτον.

Με την κομμουνίστρια Μέρκελ ως διάδοχο του Σρέντερ δημιουργήθηκε ένας μισητής της πολιτικής Πούτιν, ένας μισητής που προφανώς δεν είχε καμία συμπάθεια για την Ρωσία (συμπάθεια είχε για την Σοβιετική Ένωση).
Η Μέρκελ υποστήριξε με περισσή προθυμία την πολιτική κυρώσεων κατά της Ρωσίας και είχε επανειλημμένα δηλώσει ότι αυτές οι κυρώσεις δεν θα σταματήσουν, κάτι που ολοκληρώνει ο διάδοχος της Σολτς στην Καγκελαρία. Το ανώτατο στέλεχος της κομμουνιστικής νεολαίας του Χόνεκερ (Freie Deutsche Jugend), Μέρκελ, ήταν και είναι επιστήθια φίλη των Ουκρανών πραξικοπηματιών με τους οποίους μοιράζεται την άκρατη ρωσοφοβία της και τις επικύψεις στους διεθνείς πλουτοκράτες, με τον διάδοχο της Σολτς να απολαμβάνει και αυτός με χαμόγελο αυτές τις «οσφυοκαμψίες» (στα γερμανικά η σωστή απόδοση είναι «Arschkriecherei»).

Εν τω μεταξύ ωστόσο, έχει καταστεί σαφές ότι οι έξαλλες κυρώσεις κατά της Ρωσίας βλάπτουν ολόκληρη την Ευρώπη, πολύ δε περισσότερο από την Ρωσία κατά της οποίας στρέφονται. Θα πρέπει να είναι σαφές σε κάθε σκεπτόμενο άτομο ότι αυτές οι κυρώσεις πρέπει να τερματιστούν αμέσως για να σώσει η ευρωπαϊκή οικονομία ότι απομένει για να σωθεί. Αντί όμως η ΕΕ να πραγματοποιήσει αυτή την πράξη λογικής, το μόνο που σκέφτεται είναι τα επόμενα στάδια της τρέλας των κυρώσεων, κυρώσεις οι οποίες δεν έχουν λειτουργήσει μέχρι στιγμής.

Η μεγαλομανία της ΕΕ και της μαριονέτας των τοκογλύφων Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν είναι πρωτοφανής. Πιστεύουν σοβαρά όλοι αυτοί οι διψασμένοι για ενέργεια μανιακοί ότι μπορούν να επιβάλλουν στην Ρωσία σε ποιες τιμές και συνθήκες θα πουλάει το πετρέλαιο ή το φυσικό της αέριο στην ελεύθερη αγορά; Αυτό λειτούργησε στο παρελθόν με προμηθευτές από τον αραβικό κόσμο, λειτούργησε όμως επειδή η Βρετανία και οι ΗΠΑ είτε τιμώρησαν με «επανάσταση» οποιοδήποτε κράτος ήθελε να αψηφήσει τις προσταγές τους (ανατροπή της κυβέρνησης Μοσαντέκ στην Περσία το 1952), είτε ισοπέδωσαν ολόκληρες χώρες που ήθελαν να πουλήσουν το πετρέλαιο τους σε άλλο νόμισμα εκτός από δολάρια ΗΠΑ (Λιβύη του Καντάφι). Πιστεύουν λοιπόν όλοι αυτοί οι βλάκες ότι μπορούν πραγματικά να αντιμετωπίσουν την μεγαλύτερη χώρα του πλανήτη, μια πυρηνική δύναμη, με τον ίδιο τρόπο όπως και με τους ανυπεράσπιστους Άραβες, Πέρσες και Λίβυους;

Όπως έχει ήδη αποδειχθεί με το φυσικό αέριο και τα σιτηρά, η Ρωσία είναι συνεπής και διαθέτει τα προϊόντα της μόνο με τους όρους που θέτει η ίδια. Έχει κάθε δικαίωμα να το κάνει, διότι ακόμη και σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, ουδείς μπορεί να εξαναγκαστεί να υποταχθεί στα «διατάγματα» των αγοραστών. Πολύ δε περισσότερο αυτό ισχύει για μια μεγάλη δύναμη, μια πυρηνική δύναμη. Επιπλέον, εδώ και πολύ καιρό υπάρχει μια «γκρίζα αγορά» στην οποία η ενέργεια και τα όπλα διακινούνται ανεξέλεγκτα. Για παράδειγμα, είναι γνωστό ότι παρά το εμπάργκο πετρελαίου που έχει επιβληθεί στο Ιράν από την ΕΕ και άλλες χώρες της Δύσης, η χώρα αυτή συνεχίζει να πουλάει το πετρέλαιο της ανεμπόδιστα. Πιστεύει λοιπόν κανείς πραγματικά ότι η Κίνα ή η Ινδία θα συμμορφωθούν με το πλαφόν της ΕΕ στο ρωσικό πετρέλαιο; Ήδη η Γερμανία αγοράζει ρωσικό φυσικό αέριο μέσω Ινδίας, φυσικά σε πολύ υψηλότερες τιμές από ό,τι απευθείας από την Ρωσία.

Ο Οργανισμός Εξαγωγών Πετρελαιοπαραγωγών Χωρών OPEC+ (Ιράν, Ιράκ, Κουβέιτ, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Σαουδική Αραβία, Βενεζουέλα, κ.α.) μόλις ανακοίνωσε ότι δεν θα αυξήσει την παραγωγική του ικανότητα.
Αυτό σημαίνει ότι οι διεθνείς τιμές του πετρελαίου θα αυξηθούν εν ριπή οφθαλμού μόλις το ρωσικό πετρέλαιο θα λείψει από την αγορά λόγω του πλαφόν, καθώς η Ρωσία έχει κάνει σαφές ότι δεν θα πουλάει πετρέλαιο σε χώρες που θα τηρήσουν το ανώτατο όριο τιμής που όρισε η ΕΕ. Και όχι μόνο αυτό. Θα υπάρξουν αυτόματα παγκόσμιες ελλείψεις και, ως εκ τούτου, ένας αγώνας για σπάνια αγαθά. Αυτό δεν θα επηρεάσει μόνο το πετρέλαιο, αλλά και όλα τα άλλα ενεργοβόρα προϊόντα, κάτι που ήδη παρατηρείται με τα λιπάσματα. Για παράδειγμα, εάν η Κίνα λόγω των συνεπειών του πλαφόν (αυξημένες διεθνείς τιμές) και ως συνέπεια των εχθρικών ενεργειών της Δύσης εναντίον της, περιορίσει ή ακόμη και σταματήσει τις εξαγωγές των προϊόντων της, όλα σταματούν.

Η ΕΕ έχει χάσει τη νομιμότητα της. Στις ευρωπαϊκές πόλεις τα φώτα ήδη σβήνουν, η κατάσταση θα γίνει κρίσιμη όταν οι άνθρωποι θα παγώσουν λόγω έλλειψης αερίου και πετρελαίου. Μπορούμε μόνο να ελπίζουμε ότι όλα αυτά θα κυλήσουν σχετικά αναίμακτα και ότι οι μαριονέτες της ελίτ των τοκογλύφων θα εκδιωχθούν από την εξουσία, έτσι ώστε να τερματιστεί η αλαζονική τρέλα των κυρώσεων και να μπορέσουμε να επιστρέψουμε σε μια λογική πολιτική, προς όφελος όλων των χωρών της ΕΕ και κάθε απλού πολίτη.

Η προσωπική μας ελπίδα είναι ότι η Ρωσία θα μας βοηθήσει να απορρίψουμε το καθεστώς αποικίας στο οποίο έχουμε περιέλθει, ακόμη και αν αυτό σημαίνει ρήξη με την «δημοκρατία» των «απελευθερωτών» μας πέραν του Ατλαντικού.

Γ. Λιναρδής