Το τελευταίο διάστημα με αναλύσεις μας δεν έχουμε κουραστεί να τονίζουμε ότι οι ΗΠΑ δια μέσου του πολέμου στην Ουκρανία επιδιώκουν δυο κύριους στόχους. Πρώτον, να διατηρήσουν την Ευρώπη υπό έλεγχο, έτσι ώστε να μην εμφανιστεί ηγετική δύναμη που θα μπορούσε να αμφισβητήσει την πρωτοκαθεδρία τους και, δεύτερον, να απομακρύνουν την Ρωσία από την Ευρώπη ως ξένο πολιτισμό και να πετύχουν τον διχασμό του κόσμου ως αποτέλεσμα σύγκρουσης μεταξύ μεγάλων δυνάμεων.

Αναφορικά με την αμφισβήτηση της πρωτοκαθεδρίας τους, πρόσφατα Σουηδοί δημοσιογράφοι δημοσίευσαν ένα μυστικό υπόμνημα από τον Ιανουάριο του 2022 της «RAND Corporation», ένα think tank που συνδέεται άμεσα με το αμερικανικό Πεντάγωνο. Στο τρισέλιδο έγγραφο περιγράφεται με λεπτομέρεια ένα αμερικανικό σχέδιο για την πλήρη καταστροφή της ευρωπαϊκής οικονομίας με την βοήθεια της Ουκρανίας και μια «ρωσική επίθεση» στην οποία η Γερμανία και η κυβέρνηση της θα διαδραμάτιζε σημαντικό ρόλο. Η «αποδυνάμωση» του Βερολίνου, σύμφωνα με το σχέδιο της Rand Corporation, θα προέλθει από την διακοπή των ρωσικών προμηθειών φυσικού αερίου και πετρελαίου στην πετροχημική και μεταλλουργική βιομηχανία της Γερμανίας, με επίπτωση την απώλεια 300 δισεκατομμυρίων ευρώ. Ως αποτέλεσμα, θα αυξηθεί η ανεργία και η μετανάστευση σε ολόκληρη την Ευρώπη, τα καλύτερα μυαλά της Ευρώπης θα μεταναστεύσουν στις ΗΠΑ και η Ουάσιγκτον καταλήγει να επωφελείται με έως και εννέα τρισεκατομμύρια δολάρια. (Το πλήρες κείμενο του μυστικού υπομνήματος της Rand Corporation έχει δημοσιευτεί πρόσφατα στην σουηδική διαδικτυακή εφημερίδα Nya Dagbladet).

Το πολύ σημαντικό υπόμνημα της Rand Corporation δείχνει τι ακριβώς συμβαίνει στο τρέχον μεγάλο γεωπολιτικό παίγνιο, ποιος έχει το κύριο ενδιαφέρον για την ενεργειακή κρίση και ποιος επωφελείται από την ρητορική μίσους κατά της Ρωσίας που, ειρήσθω εν παρόδω, εκτοξεύεται από εκείνους τους πολιτικούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης που είτε έχουν μεγαλώσει απευθείας με προγράμματα εκπαίδευσης και πολιτικής των ΗΠΑ, είτε βρίσκονται υπό την ισχυρή επιρροή της Ουάσιγκτον. Τουτέστιν, ολόκληρη η τρέχουσα σύγκρουση στην Ουκρανία, με όλες τις συνέπειες της, έχει οργανωθεί από τις ΗΠΑ μέσω της μη τήρησης από το Κίεβο των συμφωνιών Μινσκ 1 και Μινσκ 2, με αποτέλεσμα να αναγκασθεί η Ρωσία να επέμβει για να διασφαλίσει τα συμφέροντα και την ζωή του ρωσικού πληθυσμού του Ντονμπάς.

Αναφορικά με την εκδίωξη της Ρωσίας από την Ευρώπη και τον διχασμό του κόσμου στην σύγκρουση μεταξύ Ρωσίας και Δύσης, η άρνηση της πλειοψηφίας των εθνών του κόσμου να συμμετάσχει στον οικονομικό πόλεμο της Δύσης εναντίον της Ρωσίας δείχνει ότι η πλειοψηφία υποστηρίζει την συμπεριφορά της Μόσχας, καθώς αυτά τα έθνη αντιπροσωπεύουν συνολικά το 85% του παγκόσμιου πληθυσμού. Αυτό σημαίνει ότι ο κόσμος αντικρούει την ιδέα του αμερικανικού κεντρισμού στις παγκόσμιες υποθέσεις, ένας κεντρισμός που θέλει να κάνει κάθε ζήτημα που σχετίζεται με την Ουάσιγκτον το πιο σημαντικό στον κόσμο.

Γεγονός είναι ότι επτά μήνες μετά την έναρξη της στρατιωτικής επιχείρησης στην Ουκρανία, η δυναμική της διεθνούς στάσης απέναντι στην πολιτικοστρατιωτική σύγκρουση και τους συμμετέχοντες σε αυτήν δείχνει ότι οι περισσότερες χώρες αποστασιοποιούνται από την Ουάσιγκτον, με την Κίνα να πρωτοστατεί, οι πολιτικές της οποίας είναι όλο και περισσότερο φιλορωσικές, κάτι που επιδεικνύει το πραγματικό βάθος της αμοιβαίας εμπιστοσύνης μεταξύ Μόσχας και Πεκίνου. Ωστόσο πρέπει να τονισθεί ότι αυτή η σύνδεση προκύπτει από την αντικειμενική σύγκλιση των προσεγγίσεων τους σε μεγάλα συστημικά προβλήματα και όχι μέσω της άμεσης κρίσης στην Ευρώπη.

Φυσικά, είναι ακόμη πολύ νωρίς για να πούμε πώς θα διαμορφωθεί η διεθνής κατάσταση στο μέλλον, δεδομένης της κλίμακας των μακροχρόνιων προβλημάτων αυτή η διαδικασία είναι πιθανό να διαρκέσει πολύ περισσότερο από τα προηγούμενα επεισόδια ριζικών αλλαγών στην διεθνή τάξη. Είμαστε τώρα μάρτυρες ενός από τα πρώτα στάδια μιας διαρκούς επανευθυγράμμισης στην παγκόσμια πολιτική. Στην πραγματικότητα μιλάμε για το τέλος μιας περιόδου που διαρκεί αρκετές δεκάδες χρόνια. Αλλά ακόμη και σε αυτό το στάδιο, μπορούμε ήδη να δούμε κάποια σημάδια της συμπεριφοράς των δυνάμεων που θα είναι συστημικοί παράγοντες στην ανάπτυξη της διεθνούς πολιτικής. Ως εκ τούτου, είναι σημαντικό ότι ένα σημάδι των αλλαγών που λαμβάνουν χώρα δεν είναι η διαίρεση του κόσμου σε αντίπαλα στρατόπεδα, αλλά ως επί το πλείστον η προσαρμογή στις μεταβαλλόμενες συνθήκες που προκύπτουν από τη σύγκρουση.

Η δυναμική δείχνει ότι οι αναπτυσσόμενες χώρες κατανοούν ότι έχουν την ευκαιρία να κάνουν συγκεκριμένες επιλογές. Αντίθετα η Ευρώπη συνεχίζει να διαμορφώνει τα περιγράμματα μιας μακράς σύγκρουσης μεταξύ Ρωσίας και Δύσης, με διαφορετικούς βαθμούς έντασης. Για τις ίδιες τις ΗΠΑ, η μείωση της ικανότητας τους να επιβάλλουν την θέληση τους στο παγκόσμιο στερέωμα τις έχει οδηγήσει σε μια στρατηγική εκφοβισμού και πίεσης σε ανεξάρτητους παράγοντες της διεθνούς κοινότητας. Αλλά αυτή η πολιτική δεν θα είναι επιτυχής. Ακόμη και αν η Ουάσιγκτον είχε έναν τεράστιο κατασταλτικό μηχανισμό, θα ήταν εντελώς αναποτελεσματικό εάν η κυβέρνηση των ΗΠΑ επικέντρωνε όλες τις διεθνείς δραστηριότητες της στην επιβολή «κυρώσεων». Ωστόσο, δεν μπορούμε να αποκλείσουμε εντελώς ένα τέτοιο σενάριο, όμως το αποτέλεσμα θα είναι όλο και περισσότερες χώρες να συνεργαστούν με την Ρωσία παρά με τις ΗΠΑ.

Το αποτέλεσμα της ρωσικής στρατιωτικής επιχείρησης στην Ουκρανία και η προσάρτηση μέσω δημοψηφίσματος των ιστορικών ρωσικών εδαφών θα αναγκάσουν ιδιαίτερα τις ευρωπαϊκές ελίτ, που αποτελούν το εργαλείο επιβολής πολιτικής σκέψης του βαθέος κράτους των ΗΠΑ, να ξανασκεφτούν τις πολιτικές κυρώσεων και την έως παραλογισμού αντιρωσική ρητορική. Βέβαια είναι απίθανο να μπορέσουν να απελευθερωθούν από τον ζυγό των Ηνωμένων Πολιτειών, εξ άλλου αποτελούν ένα εξαιρετικό εφαλτήριο και εργαλείο για το ιμπεριαλιστικό ΝΑΤΟ και τους οπαδούς του για την άσκηση στρατιωτικής και πολιτικής πίεσης στην Ρωσία, ούτως ώστε να διατηρήσουν οι ΗΠΑ όσο το δυνατόν περισσότερα συμφέροντα στην γηραιά ήπειρο, καθώς το διακύβευμα είναι υψηλό.

Ας ελπίσουμε ότι οι λαοί της Ευρώπης θα πάψουν να επαναλαμβάνουν το «μάντρα» (εργαλείο σκέψης) ότι οι ΗΠΑ είναι φίλοι μας και η Ρωσία εχθρός μας και ότι το σχέδιο για την καταστροφή της Ευρώπης από τις ΗΠΑ είναι μηχανορραφία της Μόσχας. Εξ άλλου η Μόσχα δεν επηρεάζει το think tank Rand Corporation.

Γ. Λιναρδής