Ο νεαρός γιατρός στο κέντρο της φωτογραφίας, είναι ο Αλέξανδρος Ρόβας.
Γέννημα θρέμμα Έλληνας, που εργάζεται στην Γερμανία. Και όπως η πλειονότητα των Ελλήνων που ξεφεύγουν από την ασφυκτική μέγγενη της Ελληνικής πραγματικότητας, δεν εργάζεται απλώς αλλά διαπρέπει!

Ο κ. Ρόβας πρόσφατα βραβεύτηκε με ένα εξαιρετικά δύσκολο για να κερδίσει κανείς βραβείο από την Γερμανική Εταιρεία Εντατικολογίας και Επείγουσας Ιατρικής, το πρώτο βραβείο Εντατικολογίας σε Γερμανία και Αυστρία.
Είναι τριάντα τριών ετών και εργάζεται ως ειδικευόμενος γιατρός Παθολογίας και Νεφρολογίας στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Μίνστερ.

Κέρδισε την πρώτη θέση για την έρευνα που έκανε, μαζί με συναδέλφους σχετικά με τον κορωνοϊό. Στην έρευνα παρουσιάζονται οι αλλοιώσεις στα αγγεία της γλώσσας του ασθενούς, και πως αυτές μπορούν να αποτελέσουν μέσο καταγραφής της πορείας της ασθένειας.

Ιδιαίτερη πατρίδα του η Θεσσαλονίκη όπου γεννήθηκε μεγάλωσε και σπούδασε στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο.
Ο πατέρας του είναι κι αυτός ιατρός (ορθοπεδικός).

Πήγε στην Γερμανία το 2013 για να κάνει ειδικότητά στους τομείς της Παθολογίας και Νεφρολογίας.
Πριν φύγει, είχε προσπαθήσει να κάνει ειδικότητα στην Νευρολογία σε μεγάλο νοσοκομείο και τον ενημέρωσαν ότι η αναμονή αγγίζει τα έντεκα με δώδεκα χρόνια.

Η περίπτωση του κ. Ρόβα δεν είναι μοναδική. Χιλιάδες Έλληνες αναγκάζονται αν όχι σπρώχνονται από το κράτος να φύγουν από την χώρα. Για να μην πούμε τίποτε για το τεχνοκρατικό σκέλος, το κόστος δηλαδή εκπαίδευσης σε σχέση με την μηδαμινή απόσβεση.

Και έτσι λαμπερά μυαλά, φωτεινοί νέοι άνθρωποι, δεν συμβάλλουν στην κοινωνική πρόοδο της Πατρίδας αλλά στην στιβαρή διάρθρωση των κοινωνικών μοντέλων ξένων κρατών που έχουν την στοιχειώδη αυτοσυντηρητική δεξιότητα να εκμεταλλεύονται το δυναμικό νέων επιστημόνων προς όφελός τους.

Στην Ελλάδα λοιπόν κάνουμε εισαγωγή λούμπεν επιδοματοσυντηρούμενων αφροασιατικών στοιχείων και εξαγωγή λαμπρών επιστημόνων.

Κρίτων