Στο καλοκαιρινό camp του κόμματος FIDESZ, που είναι πια θεσμός της πολιτικής στην Ουγγαρία, ο Viktor Orbán, ανεφώνησε έναν βαρυσήμαντο λόγο, έναν λόγο που θα μπορούσαμε να πούμε «μανισφέστο» έναν λόγο που έκανε να ανατριχιάσουν τα αριστερά τοξικά απόβλητα και να τσιρίζουν και μέσα στο Ευρωκοινοβούλιο για τιμωρία του «ρατσιστή».

Ο Ούγγρος Πρωθυπουργός αναδεικνύεται σε έναν φωτισμένο ηγέτη για τον λαό του, σε έναν ανθρώπινο φράκτη ασφαλείας για την χώρα του και σε μιαν φερέλπιδα προσωπικότητα για όλη την Ευρώπη. Η παρουσία και η επιτυχία του στην πολιτική αποδεικνύουν πως, οι λαοί όταν έχουν ηγέτες, μπορούν να επιτύχουν πολλά.

Παρακάτω θα βρείτε την μετάφραση από μεγάλο μέρος του λόγου του.

Κρίτων


«Υπάρχει ένας κόσμος, στον οποίο οι Ευρωπαίοι αναμειγνύονται με εκείνους που φτάνουν από το εξωτερικό της Ευρώπης. Αυτός είναι ένας κόσμος μικτής φυλής. Και μετά είμαστε εμείς (...) στη λεκάνη των Καρπαθίων (...) δεν είμαστε μικτή φυλή (...) και δεν θέλουμε να γίνουμε μικτή φυλή».
Viktor Orbán, 23 Ιουλίου 2022

... Οι άνθρωποι του κόσμου θα μπορούσαν να χωριστούν σε δύο ομάδες. Στην πρώτη ομάδα είναι οι ικανοί για βιολογική αυτοσυντήρηση. Η Δύση ήταν στην άλλη ομάδα, η οποία δεν ήταν ικανή. Στην Ουγγαρία, υπήρχαν περισσότερες κηδείες παρά γεννήσεις. Και αν αυτό δεν άλλαζε, οι Ούγγροι σύντομα γίνονταν μειονότητα, θα παραγκωνίζονταν στην Ουγγαρία, στη λεκάνη των Καρπαθίων.

Η μετανάστευση -η πλημμυρίδα αλλαγής του πληθυσμού- έχουν χωρίσει την Ευρώπη στα δύο. Στο ένα μέρος, Ευρωπαίοι και μη Ευρωπαίοι ζούν μαζί. Οι χώρες, όπου συνέβαινε αυτό, δεν ήταν πλέον «έθνη», απλώς ένα σύμπλεγμα λαών. Αυτή δεν είναι πλέον η Δύση - απλώς μια «Μεταδύση». Και, με βάση τους νόμους των μαθηματικών, γύρω στο 2050, η «τελική δημογραφική αλλαγή» θα συνέβαινε και η πλειοψηφία του πληθυσμού των μεγάλων πόλεων της Δυτικής Ευρώπης θα αποτελούνταν από μη Ευρωπαίους.

Στη συνέχεια, υπήρξε η Κεντρική Ευρώπη, όπου, με μια διανοητική έννοια, η ίδια η Δύση είχε μετακινηθεί. Έτσι, τώρα, υπήρχε μια μάχη σε εξέλιξη, μεταξύ των δύο τμημάτων της ηπείρου. Από την πλευρά τους, οι Κεντροευρωπαίοι είχαν κάνει μια «πρόταση ανεκτικότητας» προς τη Δύση, δηλαδή να αφήσουν ο ένας τον άλλον ειρηνικά και ότι όλοι θα μπορούσαν να αποφασίσουν με ποιον ήθελαν να ζήσουν μαζί. Ωστόσο, η Δύση είχε αρνηθεί αυτή την πρόταση, και τώρα διεξήγαγε έναν αγώνα κατά της Κεντρικής Ευρώπης, για να την κάνει όπως είναι. Οι Βρυξέλλες, συμπληρωμένες με τα στρατεύματα του Τζορτζ Σόρος, «προσπαθούσαν ακόμα να ωθήσουν τους μετανάστες πάνω μας». Αυτό που ήθελαν οι Ούγγροι ήταν απλώς να μην εξαναγκαστούν να υποστούν τη μοίρα που θεωρούσαν «καταστροφή για ένα έθνος».

Η διεθνιστική αριστερά διακήρυξε ότι η Ευρώπη ήταν εγγενώς ένας τόπος που κατοικείται από «λαούς μικτής φυλής». Αυτό, ωστόσο, ήταν μια ιδεολογική απάτη, μια ιστορική και σημασιολογική εξαπάτηση. Υπήρχε ένας κόσμος, στον οποίο οι Ευρωπαίοι αναμειγνύονταν με εκείνους που έφταναν από χώρες εκτός Ευρώπης. Ένας κόσμος μικτής φυλής. Και υπήρχε η λεκάνη των Καρπαθίων, όπου λαοί ενδο-ευρωπαϊκής καταγωγής αναμειγνύονταν μεταξύ τους, ταξίδευαν, έπαιρναν δουλειές και μετακόμιζαν. Οι άνθρωποι της λεκάνης των Καρπαθίων δεν ήταν μικτής φυλής και δεν ήθελαν να γίνουν έτσι.

Γι' αυτό πολεμούσαν πάντα: Το 1456, σταματώντας τους Τούρκους στη μάχη του Βελιγραδίου και αργότερα στη Βιέννη. Και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι Γάλλοι είχαν σταματήσει τους Άραβες στο Πουατιέ. Τώρα, καθώς ο ισλαμικός πολιτισμός, ο οποίος βρισκόταν σε συνεχή κίνηση προς την Ευρώπη, είχε παρατηρήσει ότι -λόγω της κληρονομιάς της μάχης του Βελιγραδίου- η μεταναστευτική πορεία μέσω της Ουγγαρίας ήταν μπλοκαρισμένη, είχαν αποφασίσει να επαναλάβουν τη μάχη του Πουατιέ και να πλημμυρίσουν την Ευρώπη με τους λαούς τους, περισσότερο από τον Νότο.

Ως εκ τούτου, θα ερχόταν η ώρα -όχι για τη σημερινή γενιά, αλλά για την επόμενη- όταν οι Ούγγροι θα έπρεπε να υπερασπιστούν τον εαυτό τους όχι μόνο από τον Νότο, αλλά και από τη Δύση. Μια εποχή που θα έπρεπε να φιλοξενήσουν τους δυτικούς χριστιανούς που έρχονται στην Κεντρική Ευρώπη και να σταματήσουν εκείνους που δεν ήθελαν να αφήσουν να εισέλθουν, ακόμη και αν έρχονταν μέσω των Schengen συνόρων.

Έτσι, η νέα γενιά θα πρέπει να είναι έτοιμη να υπερασπιστεί τον εαυτό της. Αυτό οδηγεί στο ζήτημα του φύλου, την «περίεργη εμμονή» στη Δύση που δεν θα γινόταν ποτέ αποδεκτή από τους Κεντροευρωπαίους.

Για αυτούς, το ζήτημα του φύλου δεν ήταν μια πολιτική συζήτηση, αλλά το πιο ζωτικό ζήτημα από όλα. Και πάλι, οι Ούγγροι δεν ήθελαν τίποτα άλλο από το να δεχτεί η Δύση ότι ο πατέρας ήταν άνδρας, η μητέρα ήταν γυναίκα και ότι τα παιδιά τους έπρεπε να μείνουν στην ησυχία τους.

Όλη αυτή η «τρέλα» για το «διεθνικό» και το «τρανσέξουαλ» δεν θα επικρατήσει ποτέ σε αυτό το μέρος του κόσμου. Από «Τρανς» οι περισσότεροι Ούγγροι μπορούν να προφέρουν μόνο το "Τρανσυλβανία", αλλά ακόμη και αυτό λέγεται Erdély στη γλώσσα μας. Το παρόν, ο πόλεμος, η οικονομική και ενεργειακή κρίση δεν πρέπει να θολώνουν το όραμα των ανθρώπων: στην πραγματικότητα, η δημογραφία, η μετανάστευση και το φύλο ήταν ακόμα η καθοριστική ιστορική μάχη, αλλά και η ουσία της μάχης μεταξύ δεξιάς και αριστεράς.

Viktor Orbán