Μεταξύ των πολιτικών ηγετών οι οποίοι διαχειρίζονται τις τύχες των εθνών την τελευταία δεκαετία, ο Εμμανουέλ Μακρόν έχει βγάλει πολλή βρώμικη δουλειά. Και μόλις κέρδισε άλλη μια πενταετία. Βέβαια, στην υψηλή πολιτική, κανείς δεν χάνεται. Πάντοτε θα υπάρχει ένας διεθνής οργανισμός για να χρυσώσει το χάπι μιας «απόσυρσης» όταν αυτή δεν είναι, βεβαίως, μόνιμη όπως η «απώλεια ζωής», για να χρησιμοποιήσουμε μιαν έκφραση του κόσμου των Ασφαλειών.

Όπως και να έχει, ακόμη και οι τύχες των εκλεκτών, αλλάζουν. Ο Γάλλος Πρόεδρος Μακρόν βρίσκεται αντιμέτωπος με το “σκάνδαλο Uber”, και δεν είναι το πρώτο του. Γιατί άραγε κάποιοι περίμεναν να το δημοσιοποιήσουν μετά από τους δύο γύρους των προεδρικών και βουλευτικών εκλογών; Να ήταν καλός αλλά όχι άριστος μαθητής ή να ήρθε η ώρα .... να πάρει το απολυτήριό του, όπως ο Μπόρις Τζόνσον, όχι όμως πριν αποκαθηλωθεί ώστε να εμφανιστεί ο νέος (ή η νέα) σωτήρας;

Θυμόμαστε όλοι τον τρόπο με τον οποίο το 2011 αποκαθηλώθηκε βιαίως ο Στρος Καν, κάποτε ο επιφανέστερος μεταξύ των επιφανεστέρων. Ο διάσημος Γάλλος σοσιαλιστής οικονομολόγος, πολιτικός, υπουργός οικονομικών και επίδοξος πρόεδρος της Γαλλίας, ήταν Διευθυντής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, όταν συνελήφθη στην Νέα Υόρκη και του απαγγέλθηκαν κατηγορίες για σεξουαλική επίθεση, απόπειρα βιασμού και ομηρία μιας .... καμαριέρας του ξενοδοχείου στο οποίο διέμενε. Πέντε μέρες μετά από την σύλληψή του παραιτήθηκε από το ΔΝΤ. Οι δικαστικές αρχές δέχθηκαν την αποφυλάκισή του με εγγύηση ενός εκατομμυρίου δολαρίων. Τρεις μήνες μετά, αφέθηκε ελεύθερος χωρίς εγγύηση, γιατί διαπιστώθηκαν «ανακολουθίες» στην ιστορία της καμαριέρας, και πέντε χρόνια μετά αθωώθηκε. Όμως το όνειρό του να γίνει πρόεδρος της Γαλλίας, είχε καταστραφεί.

Ο Πρόεδρος Μακρόν έχει εμπλακεί κατά καιρούς σε διάφορα σκάνδαλα, με πιο πρόσφατα, έως πρότινος, τα σκάνδαλα Alstom και McKinsey. To πρώτο αφορούσε στην πώληση των τουρμπινών της Alstom στην αμερικανική General Electric το 2015, ενώ ήταν σύμβουλος του Προέδρου Φρανσουά Ολάντ, και το δεύτερο στα ιλιγγιώδη ποσά τα οποία πλήρωσε η Γαλλία στην εταιρεία Συμβούλων ενώ έχει στην διάθεσή της ένα μεγάλο εύρος Γάλλων δημοσίων υπαλλήλων για αυτήν ακριβώς την δουλειά. Ίσως το ότι η εν λόγω εταιρεία «συμβούλευσε» πολλές κυβερνήσεις για την ενιαία διαχείριση της υγειονομικής κρίσης να εξηγεί την αναγκαιότητα της παρουσίας της αλλά και της φορολογικής της προστασίας. Όπως και να έχει, παρά το ότι το σκάνδαλο ήταν γνωστό και χρησιμοποιήθηκε από τους αντιπάλους του πριν από τις προεδρικές εκλογές, ο Εμμανουέλ Μακρόν επέζησε και επανεξελέγη.

Το επονομαζόμενο Ρόθτσιλντγκέιτ ήταν επίσης σημαντικό, τον ακούμπησε αλλά δεν τον γκρέμισε. Ήταν τότε που, μέρος των απολαβών τις οποίες υποσχέθηκαν κάποιοι για τον ρόλο του στην εξαγορά του κλάδου βρεφικής διατροφής της Πφάιζερ από την Nεστλέ το 2012, έναντι ποσού 9 δισεκατομμυρίων ευρώ, είχε προβλεφθεί να τοποθετηθούν σε ανώνυμο καταπίστευμα στην Μεγάλη Βρετανία.

Ευτυχώς για τους πολιτικούς οι οποίοι προσπαθούν να κάνουν την δουλειά τους όσο πιο καλά μπορούν, αλλά πέφτουν πάνω σε περίεργους συνωμοσιολόγους οι οποίοι δεν λένε να καταλάβουν από τέτοιες μπίζνες, οι υπερεθνικές δομές επεμβαίνουν και τους λύνουν τα χέρια. Όπως συνέβη πρόσφατα με μηνύματα τα οποία αντάλλαξε υψηλά ευρισκόμενο στέλεχος της ΕΕ με πρόεδρο μεγάλης φαρμακευτικής εταιρείας. «Λόγω του εφήμερου χαρακτήρα τους, τα στιγμιαία μηνύματα γενικά δεν περιέχουν ουσιώδεις πληροφορίες που σχετίζονται με τις πολιτικές, τις δραστηριότητες και τις αποφάσεις της Επιτροπής», επομένως το στέλεχος προφανώς μιλούσε για τον καιρό με το αφεντικό της φαρμακευτικής, ενώ οι 27 της ΕΕ διαπραγματεύονταν την αγορά υγειονομικού υλικού της εν λόγω εταιρείας, διαπραγμάτευση η οποία ολοκληρώθηκε με ένα ... πολύ ζουμερό συμβόλαιο με μυστικές ρήτρες.

Είναι .... ασυζητητί συμπτωματικό ότι σύζυγος του υψηλά ισταμένου προσώπου είναι ιατρικός διευθυντής εταιρείας βιοτεχνολογίας η οποία έχει τον ίδιο μέτοχο με την φαρμακευτική εταιρεία, ο δε γιος τους ήταν συνεργάτης της McKinsey (της ίδιας εταιρείας συμβούλων). Αυτά απλώς συμβαίνουν και είμαστε πεπεισμένοι ότι όσοι λαμβάνουν τις αποφάσεις, ενεργούν .....για το κοινό καλό !

Το «Ούμπεργκέιτ» το οποίο εμφανίστηκε τώρα, επιχειρείται να σπιλώσει τον πρόεδρο Μακρόν σε μια εποχή που η κυβέρνησή του αντιμετωπίζει κάποια ζητήματα ευστάθειας μετά από τις βουλευτικές εκλογές.

Το πρόβλημα Ούμπεργκέιτ θα ήταν αρκετά απλό όπως τα προηγούμενα, αν δεν ήταν διεθνές. Ήδη η βελγική εφημερίδα Λε Σουάρ κάνει λόγο για την «ανησυχητική συνενοχή του Pascal Smet με την Uber». Η εφημερίδα αναφέρει ότι «τα έγγραφα τα οποία ανέλυσαν οι εφημερίδες «Le Soir», «Knack» και «De Tijd» αποκαλύπτουν ότι ο πρώην υπουργός Κινητικότητας των Βρυξελλών, Pascal Smet (του Σοσιαλδημοκρατικού φλαμανδικού κόμματος Vooruit), ήταν .... ιδιαίτερα κοντά στην αμερικανική εταιρεία, η οποία ανέπτυξε μια πραγματική «μηχανή άσκησης πίεσης» στην Βελγική πρωτεύουσα από το 2014.

Και πάλι η υπόθεση θα θεωρούνταν υπόθεση ρουτίνας, μετά την αρχική αναστάτωση αν, σύμφωνα με τα έγγραφα τα οποία ήρθαν στην επιφάνεια, η εταιρεία δεν φαινόταν να έχει αυτήν την θρασύτητα των παλιών πειρατών, την λογική πως «η βία φέρνει την επιτυχία», το «πρώτα εισβάλλουμε, μετά διαπραγματευόμαστε». Όλα πάντοτε στο όνομα του εκδημοκρατισμού της μετακίνησης και της διατροφής, της απομόνωσης των «κακών» παλιομοδιτών επαγγελματιών, και την πίστη στην θρησκεία της ηλεκτρονικής τεχνολογίας της «πλατφόρμας».

Τι συγκεκριμένα περιέχεται στα έγγραφα; Η διαρροή αποκαλύπτει πώς κορυφαίοι πολιτικοί βοήθησαν κρυφά την εταιρεία να αποκτήσει πρόσβαση στην ευρωπαϊκή αγορά.

Σύμφωνα με 124.000 εσωτερικά αρχεία της εταιρείας, όπως αναλύονται από τον βρετανικό Γκάρντιαν και την γαλλική Λε Μοντ, μεταξύ 2014 και 2016, ο υπουργός Οικονομίας της Γαλλίας Εμμανουέλ Μακρόν εργάστηκε παρασκηνιακά για την εταιρεία VTC, η οποία προσπαθούσε να επιβάλει απορρύθμιση της αγοράς και αντιμετώπιζε «κυβερνητική εχθρότητα».

Ένας υπουργός προτείνει η Uber να στείλει τροπολογίες «με το κλειδί στο χέρι» σε φιλικούς βουλευτές. Ένας υπουργός το οποίον η Uber France δεν διστάζει να καλέσει σε περίπτωση έρευνας στους χώρους της. Ένας υπουργός ο οποίος την 1η Οκτωβρίου 2014 «σχεδόν ζήτησε συγγνώμη» για την έναρξη ισχύος του νόμου Thévenoud, φέρεται μάλιστα να είπε ότι ήθελε να βοηθήσει την Uber να «επιλύσει» αυτόν τον νόμο. Σύμφωνα με τα μηνύματα τα οποία αποκαλύφθηκαν, ο υπουργός αυτός ήταν ο κος Μακρόν. Αλλά, όπως είδαμε, «τα μηνύματα δεν περιέχουν ουσιώδεις πληροφορίες», άρα προς τι ο ντόρος;

Η Μοντ σημειώνει: «Ο Εμμανουέλ Μακρόν και η Uber συμφωνούν σε μια κοινή στρατηγική. «Θέλει να τον βοηθήσουμε επικοινωνώντας καθαρά και επιθετικά», γράφει ο κ. Thibaud Simhal, σε μια έκθεση συνάντησης τον Ιανουάριο του 2015. Πρώτο βήμα: Η Uber καταρτίζει απευθείας κοινοβουλευτικές τροπολογίες που απλοποιούν τους όρους πρόσβασης, ώστε να προτείνονται από βουλευτές και οι οποίες συζητήθηκαν κατά την εξέταση του λεγόμενου νομοσχεδίου «Μακρόν 1». «Aν και η υιοθέτησή τους είναι απίθανη από την Εθνοσυνέλευση, θα δώσουν μεγαλύτερο μοχλό στον Υπούργο για να υπογράψει ένα διάταγμα που δεν θα χρειαστεί να περάσει από αυτήν». Και συνεχίζει «Ποιο ήταν το κίνητρο του Εμμανουέλ Μακρόν να εμπλακεί, τόσο ενεργά, στο πλευρό μιας αμερικανικής πολυεθνικής με δύσοσμη φήμη; Σύγκλιση πολιτικών απόψεων, πρώτον, υπέρ της ταχείας απορρύθμισης. Αλλά και κάποια γοητεία του Travis Kalanick, του πολύ αμφιλεγόμενου ιδρυτή μιας από τις πιο «ανατρεπτικές» εταιρείες της τελευταίας δεκαετίας, στον οποίον ο μελλοντικός πρόεδρος είδε, όπως φαίνεται, ένα είδος .... δίδυμού του. Την παραμονή της πρώτης τους συνάντησης, μια υπάλληλος της Uber αφηγήθηκε μια συζήτηση με το υπουργικό συμβούλιο: «Ο Εμμανουέλ Μακρόν ενδιαφέρεται πολύ για την ιστορία του Τράβις, ενός καθρέφτη του – λιγότερο από 40 ετών και με εντυπωσιακή επιτυχία».

Σύμφωνα με τα «Αρχεία Uber», ο υπουργός έδειξε κάτι περισσότερο από υποστήριξη, ήταν σχεδόν συνεργάτης της πρωτοπόρου αυτής εταιρείας η οποία θα έφερνε επανάσταση στην βιομηχανία ταξί, καταστρέφοντας τον ανταγωνισμό και αναγκάζοντας τους ανθρώπους να δουλέψουν για το θηρίο που σκότωσε το επάγγελμά τους.

Όμως, αυτά, όπως έχουμε ξαναπεί, τα σκέφτονται οι συνωμοσιολόγοι. Οι άνθρωποι που κοιτούν το μέλλον στηρίζουν την εταιρεία. Αυτοί βεβαίως πρέπει να είναι άνθρωποι κοσμοπολίτες και σε υψηλές κοινωνικές και πολιτικές θέσεις. Όπως, για παράδειγμα, μια σύζυγος τότε πολιτικού αρχηγού και νυν πρωθυπουργού Ευρωπαϊκής χώρας, η οποία το 2014 τουίτατρε πως «αν και καταλαβαίνω τους Γάλλους οδηγούς ταξί, με το να χρησιμοποιείς Ούμπερ στο Παρίσι είσαι στην ώρα σου και κοστίζει πολύ λιγότερο», ειδικά αν ζορίζεσαι οικονομικά, μετά από την αγορά ενός σπιτιού μεγάλου όπως αυτό του Βολταίρου.

Στην Ελλάδα των κλειστών επαγγελμάτων, η «κίτρινη φυλή» τελείωσε γρήγορα με την Uber, όπως μεγάλες αλυσίδες φαστφουντάδικων εξαφανίστηκαν ειδικά στην ελληνική επαρχία. Τίποτε καλύτερο.... από την σπανακόπιτα του «Κεντρικόν».

«Διαβάζω σήμερα ότι ο Μακρόν τα έπαιρνε, δεν ξέρω τι λένε, κάποιοι τα παίρνανε, στην Ελλάδα τόσο ηλίθιοι είναι και δεν πήραν τίποτα;», αναρωτήθηκε σε συνέντευξή του Στο Κόκκινο ο παλαίμαχος συνδικαλιστής Θύμιος Λυμπερόπουλος. «Η Νέα Δημοκρατία το πρώτο που έκανε ήταν να φάει εμένα, εξαγόρασε συνειδήσεις συνεργατών μου», επεσήμανε ο Λυμπερόπουλος, ο οποίος επανεξελέγη πρόεδρος του Συνδικάτου Αυτοκινητιστών Ταξί Αττικής (ΣΑΤΑ), και υποστήριξε ότι η εταιρία Uber μοίραζε χρήμα σε κανάλια, εφημερίδες και όχι μόνο, για να πετύχει τον σκοπό της, δηλαδή την επέκταση λειτουργίας της και στην Ελλάδα.

Να σημειώσουμε εδώ, για όσους δεν το γνωρίζουν, ότι οι οδηγοί της Uber είναι αυτοαπασχολούμενοι επιχειρηματίες χωρίς ασφάλεια, οι οποίοι κερδίζουν λιγότερα από τον ωριαίο κατώτατο μισθό.

Τα κριτήρια επιλογής είναι λιγότερο αυστηρά από αυτά των επαγγελματιών οδηγών, οι οδηγοί λιγότερο καλά εκπαιδευμένοι, και ελέγχονται μόνο από την Uber.

Είναι αθέμιτος ανταγωνισμός για τα ταξί των οποίων ο αριθμός θα μπορούσε, απλώς, να αυξηθεί.

Η Uber είναι πρωταθλητής της φοροδιαφυγής, κυρίως μέσω της Ολλανδίας.

Τέλος, η εταιρεία φέρεται να αποτελεί έναν βραχίονα μιας ευρύτερης αλυσίδας, αφού η LVMH, η εταιρία-κολοσσός ειδών πολυτελείας, χρηματοδοτεί εταιρεία διαμόρφωσης γνώμης, και το αφεντικό της, Μπερνάρ Αρνό, χρηματοδότησε την Uber.

Θα πει κάποιος, κανείς δεν υποχρεώνει κάποιον να εργαστεί στην Uber. Aν οι συνθήκες είναι τόσο κακές, ένας ανταγωνιστής θα εκμεταλλευτεί την ευκαιρία, προσφέροντας καλύτερες υπηρεσίες στους πελάτες του. Επομένως, η «πλατφόρμα» θα χρησιμοποιείται όλο και περισσότερο σε όλο τον κόσμο και όλοι θα είναι χαρούμενοι. Όποιου δεν του αρέσει ας φύγει, γιατί να θέλουμε τον κρατικό έλεγχο της αγοράς; Ποιος είναι ο στόχος; Να ξαναδημιουργηθεί η Ένωση Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών; Ο Βλαντιμίρ Πούτιν επικρέμεται των οικονομιών της Ευρώπης, μόνο που, παραδόξως, οι εμπλεκόμενοι δεν είναι κακοί Ρώσοι αλλά καλοί νεολίμπεραλς.

Κάποιοι παλιομοδίτες μπορεί να ισχυριστούν πως, όταν εκμεταλλεύεσαι τις συνθήκες φτώχειας τις οποίες ο ίδιος έχεις δημιουργήσει, για να πλουτίσουν οι πλουσιότεροι και να γίνουν σκλάβοι οι αποκάτω, δεν είσαι και τόσο δημοκρατικός ηγέτης. Ευτυχώς οι παλιομοδίτες χαρακτηρίζονται ως «ακραίοι» και βγαίνουν από την συζήτηση πριν καν προλάβουν να αρθρώσουν αντίλογο.

Το επόμενο ερώτημα είναι ποιος θέλει να φύγει ο Μακρόν από την μέση.

Ας δούμε για αυτό, ποιοι κάνουν τις αποκαλύψεις.

Στην Γαλλία πρωτοστατούν η Αριστερή Mediapart, στην Μεγάλη Βρετανία ο επίσης Αριστερός Γκάρντιαν, στις ΗΠΑ η Αριστερή Ουάσινγκτον Ποστ, καθώς και η Διεθνής Κοινοπραξία Ερευνητικών Δημοσιογράφων. Τα συντηρητικά αντανακλαστικά επιστρατεύονται και, αν είσαι και ακροδεξιός δεν ψηφίζεις καν την πρόταση μομφής εναντίον του Μακρόν.

Επί του παρόντος το Ούμπεργκέιτ φαίνεται σαν μια άσκηση σχετικά μικρής και ανώδυνης πίεσης στον Μακρόν, αλλά γιατί; Για να ευθυγραμμιστεί σε ποιο ζήτημα; Στην Ουκρανία; Σε μια προσεχή κρίση, υγειονομική, οικονομική ή επισιτιστική; Ή για να προσγειωθεί μετά το υψηλό προφίλ της Γαλλικής Προεδρίας της ΕΕ, και να θυμηθεί ποιος είναι το αφεντικό; Το βέβαιον είναι ότι αυτές οι δομές οι οποίες προωθούν τέτοιες ενέργειες, βρίσκονται πάντα στα ραντάρ του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και έχουν πολλά τυφλά σημεία.

Στον νου έρχεται η θεωρία του Τζιν Σαρπ (1928 – 2018) του Αμερικανού πολιτικού επιστήμονα, ιδρυτή του Ινστιτούτου Άλμπερτ Αϊνστάιν, ενός μη κερδοσκοπικού οργανισμού αφιερωμένου στην προώθηση της μελέτης της μη βίαιης δράσης, και καθηγητή πολιτικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης Ντάρτμουθ. Η ουσία της «θεωρίας της εξουσίας» του Σαρπ είναι αρκετά απλή: οι άνθρωποι στην κοινωνία μπορούν να χωριστούν σε ηγεμόνες και υπηκόους. Η εξουσία των αρχόντων πηγάζει από την συναίνεση των υπηκόων. Η μη βίαιη δράση είναι μια διαδικασία απόσυρσης της συναίνεσης και, επομένως, είναι ένας τρόπος να αμφισβητηθούν τα βασικά σύγχρονα προβλήματα της δικτατορίας, του πολέμου κ.ο.κ. Ο Σαρπ προτείνει 198 (συγκεκριμένους) τρόπους «μη βίαιης δράσης». Μπορεί κάποιοι από αυτούς να εφαρμόζονται ή να εφαρμοστούν;

Τι λέει ο Εμμανουέλ Μακρόν για όλα αυτά; O Γάλλος Πρόεδρος, έμπειρος πλέον στην διαχείριση κρίσεων, είπε στις κάμερες «Το αποδέχομαι πλήρως, έχω δει ηγέτες ξένων επιχειρήσεων και είμαι περήφανος για αυτό» και
«Αν μπορούσα να το ξανακάνω, θα το έκανα».

Ο νεολιμπεραλισμός δεν έχει αναστολές !.

ΕΙΡΗΝΗ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΥ