Φινλανδία και Σουηδία υπέβαλαν αίτηση για ένταξη στο ΝΑΤΟ. Με τα σχέδια τους για ένταξη οι δυο σκανδιναβικές χώρες παραβιάζουν μια μακρά παράδοση στρατιωτικής μη ευθυγράμμισης με την Βορειοατλαντική Συμμαχία, ο πόλεμος στην Ουκρανία και η περιρρέουσα ρωσοφοβία οδήγησε τις δυο μετριοπαθείς χώρες στην ανάκληση της
70-ετούς εξωτερικής και αμυντικής τους πολιτικής.

Για την ένταξη των δυο χωρών στο ΝΑΤΟ απαιτείται η σύμφωνη γνώμη και των 30 μελών της Συμμαχίας, με την Τουρκία να επικρίνει αυτή την ένταξη προβάλλοντας ως δικαιολογία την φιλοκουρδική στάση των δυο χωρών, κυρίως της Σουηδίας, τα τελευταία χρόνια.
Είναι γεγονός ότι οι δυο σκανδιναβικές χώρες από την δεκαετία του 1970 έχουν δεχθεί πολλούς πολιτικούς πρόσφυγες από την Τουρκία, ιδίως Κούρδους του PKK και αριστερούς.
Η Άγκυρα κατηγορεί τις δυο χώρες ότι παρέχουν καταφύγιο σε «εγκληματικά» μέλη του ΡΚΚ και διαμαρτύρεται έντονα ότι οργανώσεις λόμπι που συνδέονται με Κούρδους τρομοκράτες έχουν μεγάλη επιρροή στο Ελσίνκι και στην Στοκχόλμη.

Το ΝΑΤΟ θα πρέπει να ξεπεράσει το πιθανό βέτο της Τουρκίας στην ένταξης της Φινλανδίας και Σουηδίας,
αυτό είναι δυνατό μόνο με ηθικά αμφίβολες προσφορές προς την Άγκυρα.

Είναι αναμφισβήτητο ότι η Τουρκία εδώ και πολύ καιρό είναι ένας αναξιόπιστος εταίρος της Συμμαχίας όσον αφορά την πολιτική ασφαλείας. Αυτό φαίνεται από εκτεταμένες στρατιωτικές αποφάσεις της Άγκυρας, όπως η απόκτηση των ρωσικών συστημάτων S-400, καθώς και από ένα μακρύ κατάλογο διαφωνιών και προκλήσεων με μέλη της Συμμαχίας, κυρίως με την Ελλάδα.

Δεδομένης αυτής της προϊστορίας, είναι εκπληκτικό το γεγονός ότι το ΝΑΤΟ έχει κυριολεκτικά πιαστεί απροετοίμαστο από την απειλή της Τουρκίας, να εμποδίσει την είσοδο της Φινλανδίας και Σουηδίας. Για την Μόσχα προφανώς αυτή η απειλή του βέτο ηχεί ως παραδεισένια μουσική, για την Δύση η αμηχανία είναι αισθητή και τα πράγματα θα γίνουν χειρότερα εάν δεν καταφέρει να ξεπεράσει την διαμάχη.

Το ΝΑΤΟ θα μπορέσει να ξεπεράσει τον σκόπελο-βέτο της Τουρκίας κάνοντας ηθικά αμφίβολες προσφορές στο παζάρι της Άγκυρας, αυτό σημαίνει ότι οι Κούρδοι και οι οργανώσεις τους, όχι μόνο αυτών που διαβιούν στις δυο σκανδιναβικές χώρες, θα είναι τα θύματα της νέας διεύρυνσης.

Ο γενικός γραμματέας Στόλτενμπεργκ έχει να επιλέξει μεταξύ μιας αυτό-παράλυσης της Συμμαχίας ή μιας ρήξης με την Τουρκία, και τα δυο έχουν υψηλό τίμημα. Και τα δυο θα ήταν μεγάλο βραβείο για την Μόσχα. Όπερ σημαίνει ότι το ΝΑΤΟ δεν μπορεί να αποφύγει να συμβιβαστεί με τον Ερντογάν και την πολιτική του κατά των Κούρδων.

Λ. Ιουστινιάνης