Είναι προφανές ότι η εισβολή στην Ουκρανία εξελίσσεται σε σύγκρουση μεταξύ ΗΠΑ/ΝΑΤΟ και Ρωσίας.
Ωστόσο, στην μάζα των δημοσιογραφικών σχολίων των συστημικών μέσων ενημέρωσης είναι σχεδόν αδύνατο να βρεθεί οποιαδήποτε προσπάθεια να τεθεί η σύγκρουση σε ένα ευρύτερο γεωπολιτικό και ιστορικό πλαίσιο, ένα πλαίσιο στο οποίο εντάσσεται και η αναδυόμενη λόγω των κρίσιμων εξελίξεων συστημική κρίση του ΝΑΤΟ.

Οι βαθύτερες και βασικές αιτίες ενός πολέμου αποκαλύπτονται όχι από την αφορμή ενός πολέμου, όχι από το πως αρχίζει ένας πόλεμος, αλλά στο πως αναπτύσσεται και σε αυτό που οδηγεί. Τουτέστιν, η δολοφονία του Αυστριακού Αρχιδούκα Franz Ferdinand δεν προκάλεσε τον Α΄ Π.Π., αλλά ήταν ένα γεγονός που ενεργοποίησε την έκρηξη μακροχρόνιων προσωρινών συγκρούσεων στην Ευρώπη αρχές του 20ου αιώνα. Ας γίνουμε λοιπόν πιο διορατικοί, ας διακρίνουμε μεταξύ εμβριθών αναλύσεων και προπαγάνδας και ας αφήσουμε τον εγκέφαλο μας να λειτουργήσει εν μέσω παρουσίασης γεγονότων σε άσπρη-μαύρη τηλεοπτική προπαγάνδα, καθώς το αφήγημα των δυτικών συστημικών μέσων ενημέρωσης παρουσιάζει τον Πούτιν ως «τέρας» που έχει εισβάλλει στην Ουκρανία και τον εξομοιώνει με τον Σαντάμ της δεκαετίας 1980 που κονιορτοποιούσε Κούρδους στον πόλεμο Ιράκ-Ιράν.

Ως μορφωμένοι αναλυτές που είμαστε σε θέση να αντιμετωπίσουμε το σύνθετο πρόβλημα της ιστορικής αιτιώδους συνάφειας, δεν μπορούμε να αφήσουμε το CNN, την Bild Zeitung ή τους New York Times και τα παραμάγαζα τους στην Ελλάδα όπως τον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΪ να διαμορφώνουν άποψη με γελοία και ανιστόρητα επιχειρήματα επιπέδου πνευματικής κατάρρευσης. Ας θέσουμε λοιπόν σοβαρά ερωτήματα στην εγχώρια και δυτική κυβερνητική προπαγάνδα που θα πρέπει να απαντηθούν, εφόσον κάποιοι πιστεύουν ότι βρίσκονται στην «σωστή πλευρά της ιστορίας».
    

 • Σχετίζεται η εσωτερική κρίση σε κάθε χώρα της Δύσης, κρίση που έχει επιδεινωθεί στο έπακρο με την          πανδημία και τις σοβαρές αρρυθμίες του αμερικάνικου νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού, με την έκρηξη του           πολέμου και την αντιμετώπιση αυτού του γεγονότος από ΗΠΑ/ΝΑΤΟ;

Σύμφωνα με την εκτίμηση του έγκυρου Economist, οι Οικονομίες της Δύσης παρουσιάζουν σημαντικές τάσεις αποσταθεροποίησης, κυρίως στις ΗΠΑ (βλ. «Η κρίση του Αμερικάνικου καπιταλισμού αλληλένδετη με τα σενάρια πολέμου»), οδηγώντας την άρχουσα τάξη των πλουτοκρατών σε μια απέλπιδα προσπάθεια να εκτρέψουν τις εσωτερικές εντάσεις προς τα έξω.

• Πως σχετίζονται οι επιθετικοί πόλεμοι των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ τα τελευταία 30 χρόνια με την ταχέως κλιμακούμενη αντιπαράθεση με την Ρωσία;

Από το 1992 οι ΗΠΑ έχουν δηλώσει την πρόθεση τους, υιοθετώντας σχετικό έγγραφο στρατηγικής, ότι θα εμποδίσουν «την εμφάνιση οποιουδήποτε δυνητικού μελλοντικού παγκόσμιου ανταγωνιστή». Ο Α΄πόλεμος στον Περσικό Κόλπο το 1990-1991, στην Γιουγκοσλαβία το 1999, στο Αφγανιστάν το 2001, στο Ιράκ το 2003, στην Λιβύη το 2011, στην Συρία το 2011 μέσω αντιπροσώπων, ήταν αποτελέσματα αυτής της στρατηγικής, μια στρατηγική που αντικατοπτρίζει την άμεση αντιπαράθεση με την Ρωσία και την Κίνα. Από το 2016 οι ΗΠΑ ξεκίνησαν μια μαζική ανανέωση του πυρηνικού τους οπλοστασίου, το 2018 εγκατέλειψαν την Συνθήκη INF (Intermediate Range Nuclear Forces Treaty) που είχαν υπογράψει στις 8 Δεκεμβρίου 1987 ο Ρέιγκαν με τον Γκορμπατσόφ, συνθήκη δια της οποίας ρυθμιζόταν η μείωση και η απαγόρευση πυραύλων εδάφους-εδάφους και πυραύλων cruise και των συστημάτων προστασίας των με βεληνεκές από 500 έως 5.500 χλμ. Η καταγγελία της Συνθήκης έδωσε την δυνατότητα στις ΗΠΑ να αναπτύξουν πυραύλους ικανούς να πλήξουν πόλεις της Ρωσίας από χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, από χώρες που ήταν πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες.

• Το ΝΑΤΟ διευρυνόμενο προς τα σύνορα της Ρωσίας και μετακινώντας τις δυνάμεις του εκατοντάδες χιλιόμετρα ανατολικά, θέλει προφανώς να προκαλέσει μια ήττα στην Ρωσία. Πως σχετίζεται αυτή η αντιπαράθεση με την σύγκρουση στην Νοτιοανατολική Ασία και με την Κίνα;

Αμερικανικά think tanks που χρηματοδοτούνται από λόμπι του βαθέος κράτους ονειρεύονται εδώ και τρεις δεκαετίες, από τότε που διαλύθηκε η Σοβιετική Ένωση, την άμεση πρόσβαση στους ρωσικούς ενεργειακούς πόρους. Εδώ και πολλά χρόνια η άρχουσα τάξη των πλουτοκρατών στις ΗΠΑ θέλει την αποσταθεροποίηση του ρωσικού καθεστώτος και εφαρμόζει πολιτικές αλλαγής καθεστώτος. Εάν αυτές οι προσπάθειες επιτύχουν, η Ρωσία θα μετατραπεί σε ένα κέντρο πόρων που θα στοχεύει την Κίνα, μια χώρα που το βαθύ κράτος της Ουάσιγκτον θεωρεί ως τον κεντρικό στρατηγικό ανταγωνιστή.

• Η απόφαση της Γερμανίας για επανεξοπλισμό, τριπλασιάζοντας τις στρατιωτικές της δαπάνες, σχετίζεται με τον πόλεμο της Ουκρανίας ή αυτός ο πόλεμος ήταν πρόσχημα για μια από καιρό προγραμματισμένη στρατιωτική έγερση της μεγαλύτερης οικονομικής δύναμης της Ευρώπης;

Η μαζική επέκταση των στρατιωτικών δαπανών της Γερμανίας είναι μέρος μιας πολιτικής ατζέντας που ξεκίνησε το 2014, όταν ο τότε πρόεδρος Wolfgang Walter Steinmeier ανακοίνωσε στην Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου ότι η Γερμανία ήταν «πολύ μεγάλη για να σχολιάζει μόνο την παγκόσμια πολιτική από το περιθώριο». Έκτοτε γίνεται συστηματική προσπάθεια να επανεμφανιστεί η Γερμανία ως μεγάλη στρατιωτική δύναμη στην Ευρώπη, ακόμη και στην Θάλασσα της Νότιας Κίνας με αποστολή ναυτικών δυνάμεων, κάτι που ουδεμία σχέση έχει με την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Στο πλαίσιο αυτό εντάσσονται τα εξοπλιστικά προγράμματα FCAS (Future Combat Air System) και MGCS (Main Ground Combat System), δυο προγράμματα που έχουν ως στόχο να εξοπλίσουν όσο το δυνατόν περισσότερα ευρωπαϊκά κράτη για μελλοντικούς πολέμους υψηλής τεχνολογίας με ανώτατο επίπεδο αυτοματοποίησης μέσω τεχνητής νοημοσύνης.

• Ποια είναι τα συμφέροντα των διεθνών πλουτοκρατών που θα επωφεληθούν από μια πιθανή διάλυση της Ρωσίας και την απρόσκοπτη πρόσβαση στους τεράστιους πόρους της στην Ευρασία;

Η Ρωσία είναι ο μεγαλύτερος προμηθευτής φυσικού αερίου στον κόσμο, ο δεύτερος μεγαλύτερος προμηθευτής πετρελαίου, ο μεγαλύτερος εξαγωγέας σιταριού, ο τρίτος μεγαλύτερος εξαγωγέας άνθρακα, σημαντικός εξαγωγέας σιδήρου, χρυσού, πλατίνας, αλουμινίου, χαλκού, διαμαντιών, πρώτες ύλες οι οποίες είναι απαραίτητες στην σύγχρονη παραγωγή, συμπεριλαμβανομένης της πολεμικής βιομηχανίας.

• Ποιες θα είναι οι συνέπειες για την Ευρώπη και όλο τον πλανήτη, εάν η αντιπαράθεση στην Ουκρανία τεθεί εκτός ελέγχου και κλιμακωθεί σε πυρηνικό πόλεμο;

Θέλουν οι λαοί της Ευρώπης, οι λαοί της αυτοαποκαλούμενης Δύσης, να διακινδυνεύσουν πυρηνικό πόλεμο για να υπερασπιστούν το δικαίωμα μιας κλίκας Ουκρανών, μιας κλίκας πραξικοπηματιών εντολοδόχων των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ να ενταχθεί η Ουκρανία σε μια στρατιωτική συμμαχία κατά της Ρωσίας; Ουδείς το πιστεύει αυτό, όσοι δε το ισχυρίζονται προφανώς αποτελούν μέρος μιας διεθνούς κλίκας που θέλει να διατηρήσει το όραμα παγκόσμιας κυριαρχίας, όραμα το οποίο δια της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία δέχθηκε ισχυρότατο χτύπημα.

Εν κατακλείδι, τα ερωτήματα που ετέθησαν δεν μπορούν να απαντηθούν από την δυτική προπαγάνδα με πειστικότητα και χωρίς κραυγαλέα συνθήματα περί του «κακού» Ρώσου εισβολέα. Δεν μπορεί να υπάρξει σοβαρή και εμβριθής ανάλυση της παρούσας κρίσης χωρίς αυτή να τοποθετηθεί στο ευρύτερο ιστορικό και πολιτικό της πλαίσιο και τις βαθύτερες γεωπολιτικές ρίζες της.

Ακροτελεύτιο: Σε πρόσφατο άρθρο μας με τίτλο «ΗΠΑ και ΝΑΤΟ σε παράκρουση μετά την γεωπολιτική τους καταστροφή στην Ουκρανία» είχαμε σχολιάσει ότι «το γεωπολιτικό δράμα των ΗΠΑ και ΝΑΤΟ σύντομα θα γίνει ορατό, με πρώτη επίπτωση την συστημική κρίση σε ολόκληρο το ΝΑΤΟ». Τι εννοούμε;

Πέραν της ορατής πλέον αποστασιοποίησης της Τουρκίας από την Δύση, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η επιστροφή της Γερμανίας (όπως προαναφέρθηκε) ως εξαιρετικά οπλισμένης επιθετικής στρατιωτικής δύναμης θα επιδεινώσει τις ήδη υπάρχουσες εντάσεις μεταξύ των ευρωπαϊκών δυνάμεων και μεταξύ Γερμανίας και ΗΠΑ. Η Γερμανία, η οποία ήδη είναι η κυρίαρχη οικονομική δύναμη στην ΕΕ, βρίσκεται καθ’ οδόν για να γίνει κυρίαρχη στρατιωτική δύναμη στην Κεντρική και Δυτική Ευρώπη. Αυτό δεν είναι καλό νέο για την Γαλλία, ούτως εξηγείται και η προσπάθεια του Μακρόν να διατηρήσει ανοιχτές τις επαφές του με τον Πούτιν. Θυμίζουμε ότι Βρετανία και Γαλλία είχαν αντιταχθεί σθεναρά στην επανένωση των δυο Γερμανιών το 1989, καθώς Θάτσερ και Μιτεράν φοβούνταν ότι μια επανενωμένη Γερμανία θα ήταν ανεξέλεγκτη.

Μπορεί οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ επί του παρόντος να στρέφονται κατά της Ρωσίας, όμως αυτή η αντίθεση εμπεριέχει εκρηκτικές αντιφάσεις. Ο πόλεμος στην Ουκρανία σηματοδοτεί την τελική και αποφασιστική κατάρρευση της παγκόσμιας τάξης που διαμορφώθηκε μετά τον Β΄Π.Π. και την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, μια νέα παγκόσμια αρχιτεκτονική ασφαλείας είναι στα σκαριά, στην οποία κυρίαρχο ρόλο και συμβολή θα έχουν Ρωσία και Κίνα.

Αναμφισβήτητα υπάρχουν κέντρα στις ΗΠΑ που θεωρούν πως η στρατιωτική άνοδος της Ρωσίας και της Κίνας στο πλαίσιο μιας νέας παγκόσμιας αρχιτεκτονικής ασφαλείας εμπεριέχει άμεση απειλή για τα συμφέροντα τους και ότι αυτή η απειλή θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με πόλεμο πριν είναι πολύ αργά, κάτι που σημαίνει ότι οι δείκτες του διάσημου συμβολικού ρολογιού που δείχνουν τον χρόνο που απομένει για μια πυρηνική σύγκρουση θα μετακινηθούν πολύ κοντά στα μεσάνυχτα.

Γ. Λιναρδής