Στην Αμερική εδώ και αρκετές δεκαετίες εξελίσσεται ένα πείραμα. Είναι ένα επιστημονικό πείραμα εργαστηρίου, υπό ελεγχόμενες συνθήκες και επιτάχυνση.

Τα αποτελέσματα είναι συντριπτικά για την θεωρία που εξετάζει το πείραμα:

Οι διαφορετικές εθνότητες και τα διαφορετικά πολιτισμικά επίπεδα δεν μπορούν να συνυπάρξουν αρμονικά,  υπό μιαν επίπλαστη ετικέτα ομογενοποίησης.

Ποιος το περίμενε;!;!

Στο πείραμα δοκιμάστηκαν όλες οι συνθήκες και οι παράμετροι. Ειρήνη, ευημερία, πόλεμος, εμφύλιος, φόβος, υποσχέσεις, εσωστρέφεια αλλά και νέο-ιμπεριαλισμός.

Τίποτε δεν λειτούργησε. Η κοινωνία βυθίζεται όλο και περισσότερο στην αμάθεια, την ανέχεια, την διαστροφή, την ηλιθιότητα, τα ναρκωτικά, την απάθεια, την σκληρότητα, την αδιαφορία και το έγκλημα.

Ένας ιδιότυπος χάρτης τεραστίων χασμάτων, απύθμενων γκρεμών, χωρίζει τα διάφορα κοινωνικά στρώματα. Σε πρώτη ανάγνωση φαίνεται το βαθύτερο να είναι το χρήμα. Κι όμως όχι. Το βαθύτερο είναι ο πολιτισμός. Η ανθρώπινη ανάγκη για αξίες και κώδικα απέναντι στην διαλυτική μανία των υπο-πολιτισμένων. Όσο κι αν κάποιοι προσπαθούν -ιδίως μετά το τέλος του Β’ΠΠ- να μας πείσουν ότι, το κυριότερο συστατικό ευτυχίας και προόδου μιας κοινωνίας είναι το χρήμα, η αλήθεια είναι ότι το ιδανικότερο οικοδομικό υλικό ανέγερσης υγιών και προοδευτικών κοινωνιών, είναι ο πολιτισμός. Οι παραδόσεις [αποστάγματα γενικευμένης εμπειρικής σοφίας] και τα ήθη  και έθιμα [κώδικες ασφάλειας και προόδου].

Αυτά, κόντρα στο αφήγημα των εχθρών, σπέρνονται, τίκτονται και γεννιούνται μόνο σε ισχυρές εθνοτικές ομάδες. Και λέγοντας ισχυρές, εννοώ ομάδες που έχουν ενεργή εθνική συνείδηση και έχουν επίγνωση για το παρελθόν και τον προορισμό τους. όταν αυτά απουσιάζουν, τότε κάθε ομάδα χάνει την ταυτότητά της και κατά συνέπεια την αυτογνωσία της, χάνει την πυξίδα αλλά και κάθε αίσθηση προσανατολισμού με αποτέλεσμα να καταναλώνει τις ημέρες ζωής της και να αυτοαναιρείται.

Τι καλό άραγε μπορεί να βγει από μια τέτοια κοινωνική ζύμωση; Απολύτως τίποτε όπως μας διδάσκει το αμερικανικό πείραμα, που τόσο παραπλανητικά και δόλια έχει ονομαστεί αμερικανικό όνειρο…

Το αμερικανικό κράτος, στην διάρκεια της υπάρξεώς του τρέφεται με πολέμους. Το κράτος “land of the free” έχει προκαλέσει περισσότερους 230 πολέμους κάθε είδους (επίσημους, μεγάλες στρατιωτικές συμμετοχές και στρατιωτικές επεμβάσεις) από το 1775 έως σήμερα, δηλαδή μέσα σε 250 χρόνια έχει συνεχώς πόλεμο!

Δεν είναι ποτέ δυνατόν να πιστέψει κάποιος εχέφρων άνθρωπος ότι επί 250 χρόνια μια οικονομική υπερδύναμις υποχρεώνεται σε πολέμους για να προστατευτεί. Ειδικά όταν οι ΗΠΑ έχουν μόλις δυο φορές πραγματικά απειληθεί ως κράτος, με την επίθεση στο Perl Harbor και με την επίθεση στους δίδυμους πύργους. Όχι βέβαια. Απλά, κάποιοι προσπαθούν να κρατήσουν ζωντανό το εργαστηριακό πείραμα, χρησιμοποιώντας τον επιθετικό πόλεμο για κοινωνικό αντιπερισπασμό και για οικονομικά οφέλη.

Με δυο λόγια το πολιτικο-κοινωνικό αμερικανικό σύστημα ΑΠΕΤΥΧΕ να αξιοποιήσει την εξαιρετικά εύφορη αμερικανική γη, το υψηλό επίπεδο ευρωπαϊκών εθνοτήτων που την εποίκισαν, τις αμέτρητες πηγές πλούτου της αμερικανικής επικρατείας και έμαθε να ζει τεμπέλικα, νωθρά, παρασιτικά από τα οφέλη ληστρικών πειρατικών επιθέσεων σε άλλους.

Και τελικά ίσως δεν θα μπορούσε να κάνει αλλιώς. Γιατί η δημιουργία ενός «αμερικανικού πολιτισμού» θα απαιτούσε εθνική ομογένεια όπως κάθε άλλος πολιτισμός. Το ανακάτεμα όμως στο made in USA, mixer-blender κάθε φυλής δεν παρήγαγε εύγεστο αποτέλεσμα. Τα κρίσιμα ζητήματα της αμερικανικής κοινωνίας ποτέ δεν αντιμετωπίστηκαν, καθότι η ασθένεια είναι ανίατη.

Για παράδειγμα, όσο κι αν μάτωσαν οι λευκοί αμερικανοί για την απελευθέρωση των νέγρων του Νότου, και μάτωσαν πάρα πολύ, σήμερα στις ΗΠΑ υπάρχουν στις φυλακές τρεις φορές περισσότεροι μαύροι από όσοι ήταν τότε σκλάβοι! Ο πόλεμος μπορεί να τους «απελευθέρωσε» αλλά η κοινωνία αδυνατεί να τους ενσωματώσει ή καλύτερα οι ίδιοι αδυνατούν να ενσωματωθούν.

Επίσης, όσο κι αν οι ΗΠΑ ευαγγελίζονται την δημοκρατία, την ισονομία, την ελευθερία γνώμης, το δικαίωμα στην περιουσία και την αυτοδιάθεση, ΤΙΠΟΤΕ από αυτά δεν έχει λειτουργήσει στην χώρα τους.

Η αμερικανική δικαιοσύνη είναι διάσημη για το υπέρογκο κόστος της. Δηλαδή αν δεν έχεις χρήματα -πολλά χρήματα- δεν μπορείς να υπερασπισθείς τον εαυτό σου.

Επίσης αν δεν έχεις χρήματα, δεν μπορείς να απολαύσεις την κρατική υποχρέωση στην υγεία των πολιτών. Κι αυτή είναι πολύ ακριβή και εξαιρεί τεράστια πληθυσμιακά σύνολα.

Οι ΗΠΑ που θερίζει σιτάρι 4 φορές τον χρόνο, έχει πετρέλαια, ορυκτό πλούτο κάθε είδους, το δολλάριο να αποτελεί διεθνές νόμισμα, χρηματοδοτεί με μυθικά ποσά, το διάστημα, τον στρατό, τους πολιτικούς, τους πολέμους, την βοήθεια σε άλλα κράτη, αλλά αδυνατεί να προσφέρει βασική υγειονομική περίθαλψη σε όλους τους πολίτες της «ευλογημένης χώρας» αν και δεκάδες Πρόεδροι έχουν εξαγγείλει και νομοθετήσει αναρίθμητα σχέδια «medicare» υποσχόμενοι αυτό το βασικό αγαθό σε όλους και τελικά παρέχοντάς το μόνος στις ελίτ.

Και όπως μας έχουν υπενθυμίσει τα πρόσφατα γεγονότα, η τρομοκρατική βία, επιπλέον της βίας των αμερικανικών δρόμων, εξακολουθεί να στέκει όρθια στην αμερικανική κοινωνία και να απειλεί όποιον τολμά να μιλήσει για τα προβλήματα της κοινωνίας.

Αναφέρομαι στις εκτελέσεις «από μεμονωμένους ημίτρελους» ανθρώπων όπως ο Charlie Kirk. Μπορείτε ίσως να τον αντιπαθείτε και να διαφωνείτε μαζί του αλλά κανείς, δεν μπορεί να αρνηθεί ότι ο Kirk το μόνο που έκανε ήταν διάλογος! Ελεύθερος διάλογος με οποιονδήποτε ήθελε να του μιλήσει. Ο Kirk αναβίωσε την «αρχαία ελληνική αγορά» με έναν νέο-αμερικανικό τρόπο. Και σας θυμίζω ότι ο ελεύθερος λόγος στις ΗΠΑ είναι θεμελιώδης του κράτους. Θεμελιώδης μεν, όχι αλεξίσφαιρος δε! Έχει καταντήσει αμερικανική παράδοση να εκτελούνται «από μεμονωμένους ημίτρελους» εκείνοι οι οποίοι κηρύττουν αξίες. Όπως τις αντιλαμβάνονται, αλλά αξίες.

Η ελεύθερη έκφραση ιδεών, έχει πλέον γίνει taboo στην χώρα που υποτίθεται οι πολίτες είναι ελεύθεροι να πιστεύουν και να λένε ότι θέλουν, ενώ στην αλήθεια είναι ελεύθεροι να πιστεύουν και να λένε ότι τους επιβάλλεται. Και τους επιβάλλεται με νομικές κυρώσεις, με φίμωση, με οικονομική εξόντωση, με την «cancel culture» με την «political correct culture» και με σφαίρες.

Η αποτυχία του αμερικανικού πολιτικού συστήματος είναι βαρύγδουπη. Το πολιτειακό σύστημα των ΗΠΑ είναι από τα πλέον άρτια που έχουν σχεδιαστεί. Και διαθέτει μιαν παγκόσμια πολιτική μοναδικότητα: ενώ υφίσταται, δεν εφαρμόσθηκε ποτέ! Από την έναρξη της λειτουργίας του συνδέθηκε με το χρήμα και στις μέρες μας εξαρτάται πλέον από το χρήμα!

Δεν το λέω εγώ, το καταγγέλλουν σωρεία Γερουσιαστών και Βουλευτών που με καλές προθέσεις βρέθηκαν μέσα στον ωκεανό της πολιτικής και πνίγηκαν γιατί αρνήθηκαν να αγκαλιάσουν το χρυσό σωσίβιο.