Η επιτηδευμένη και πανίσχυρη οχύρωση του Ισραήλ στη Γάζα και στη Συρία (προπαρασκευασμένες από πολύ καιρό), σε συνδυασμό με την εξελισσόμενη κατάρρευση της δημόσιας υποστήριξης των ΗΠΑ, σηματοδοτεί μια πρωτοφανή διάσπαση στην ιουδαιοχριστιανική συμμαχία και την άνοδο της υποβόσκουσας δαρβινικής, φυσικοϊστορικής  πολυπολικότητας.

Το Ισραήλ βρίσκεται στα πρόθυρα μιας ολότελα νέας πραγματικότητας. Οι ηγέτες του μιλούν πλέον ανοιχτά για μόνιμη κατοχή της Γάζας, ακόμη και τμημάτων της νότιας Συρίας. Ο Βενιαμίν Νετανιάχου, ο διαβόητος «Μπίμπι», έχει προειδοποιήσει ότι η χώρα πρέπει να προετοιμαστεί για απομόνωση, για μια πολεμική «οικονομία πολιορκίας», για βιομηχανίες που παράγουν τα πάντα μέσα στο ισραηλινό φρούριο. Δεν πρόκειται για ρητορική υπερβολή, αλλά για σαφή προετοιμασία για έναν κόσμο όπου οι κυρώσεις θα μπορούσαν να προέλθουν όχι από αραβικά κράτη, (που έχουν περιθωριοποιηθεί και απορριφθεί εδώ και καιρό), αλλά από την ίδια τη Δύση που κάποτε εξασφάλιζε την επιβίωση του Ισραήλ.

Οι κινήσεις στο Όρος Ερμών, στην υψηλότερη κορυφή στη Μεσανατολή στα σύνορα μεταξύ Συρίας και Λιβάνου, η ισραηλινή προσάρτηση των Υψιπέδων του Γκολάν, ενός εύφορου οροπεδίου που αφαιρέθηκε από τη Συρία το 1967 και αναγνωρίστηκε ως σύνομη από την Ουάσινγκτον το 2019, οι συμμαχίες με τα τοπικά συμβούλια στη Σουγουάιντα, μια επαρχία με πλειοψηφία Δρούζων στη νότια Συρία, και η προοπτική ενός διαδρόμου μέσω της Νταράα, της γειτονικής επαρχίας που είναι γνωστή ως η γενέτειρα της συριακής εξέγερσης το 2011, δείχνουν ένα σαφές μοτίβο: Κατάληψη, κατοχή, ομαλοποίηση. Το Ισραήλ δεν κρύβει πλέον την ξεκάθαρη πρόθεσή του. Το έδαφος γίνεται θεολογία, τα βουνά γίνονται διαθήκες και η γεωγραφία συγχωνεύεται με την ιδεολογία. Αυτό που κάποτε θεωρούνταν «προσωρινή άμυνα» τώρα σκληραίνει σε μονιμότητα μιας διαρκούς επιθετικότητας.

Αυτή η μετατόπιση συμπίπτει με ένα βαθύ ρήγμα στην ίδια τη Δύση. Η παγκόσμια μεταπολεμική τάξη μετά το 1945, αλλά και το αποτυχημένο παιδί της η μεταψυχροπολεμική τάξη,  διαλύονται μπροστά στα μάτια μας. Ταυτόχρονα, το ηθικό πλαίσιο της «ιουδαιοχριστιανικής» αλληλεγγύης που έδενε άρρηκτα το Ισραήλ με τη Δύση αρχίζει να σπάει. Οι δημοσκοπήσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες δείχνουν ότι η υποστήριξη προς το Ισραήλ καταρρέει: Η Gallup αναφέρει ότι μόνο το 32% των Αμερικανών εγκρίνει τις ενέργειες του Ισραήλ στη Γάζα, ενώ το 60% τις αποδοκιμάζει. Μια δημοσκόπηση της λίαν έγκριτης πανεπιστημιακής δημοσκοπικής εταιρείας Quinnipiac στο Hamden του Connecticut διαπιστώνει ότι το 60% των Αμερικανών αντιτίθεται στην αποστολή περισσότερης στρατιωτικής βοήθειας των ΗΠΑ στο Ισραήλ, με μόνο το 32% να τάσσεται υπέρ. Αυτή η τάξης πραγμάτων«διάβρωση» της καθεστωτικής  είναι ισχυρότερη μεταξύ των νέων και των ανεξάρτητων, δηλαδή ομάδων που θα διαμορφώσουν το μελλοντικό εκλογικό σώμα.

Εδώ βρίσκεται το βαθύτερο νόημα του εξεταζόμενου δρωμένου. Η ανθεκτική συμμαχία συμφερόντων και σκοπών μεταξύ Ισραήλ και Δύσης χτίστηκε όχι μόνο με βάση τη στρατηγική αλλά και με βάση την κοινή ταυτότητα. Το Ισραήλ παρουσιάστηκε ως το ζωντανό προπύργιο ενός «ιουδαιο-χριστιανικού» πολιτισμού. Εκκλησίες, συναγωγές και πολιτικά άμβωνες, όλα διατήρησαν μεθοδικά και επίμονα αυτό το όραμα. Τώρα το όραμα ξεθωριάζει. Οι εικόνες βομβαρδισμού υπερτερούν των διακηρύξεων. Η «διαθήκη», Παλαιά ή Καινή,  διαλύεται στη δημόσια συνείδηση. Για πρώτη φορά, το δυτικό κοινό αμφισβητεί εάν οι ενέργειες του Ισραήλ ταιριάζουν στις αξίες που κάποτε διακήρυτταν οι ηγέτες του.

Αυτό είναι το σημάδι της προαναφερθείσας «δαρβινικής», δηλαδή φυσικοϊστορικής πολυπολικότητας. Η ισχύς ανήκει πλέον σε εκείνους που προσαρμόζονται, που φέρουν μαζί δύναμη αλλά και αξιοπιστία. Τα σύνορα αλλάζουν ξανά, οι συμμαχίες μεταλλάσσονται και τα σύμβολα χάνουν την αυτόματη δύναμή τους. Το Ισραήλ μπορεί να εξακολουθεί να δρα, να εξακολουθεί να κατέχει και να εξακολουθεί να οχυρώνεται, αλλά δεν μπορεί να βασίζεται στην ίδια ηθική ασπίδα από τη Δύση. Ένα ρήγμα ανοίγει στην καρδιά της συμμαχίας και μέσω αυτού η παλαιά παγκόσμια τάξη εξαφανίζεται, αργά μεν – σταθερά δε.

Η δολοφονία της αλήθειας συνεχίζεται στη μαρτυρική Γάζα! Ερωτήματα, απορίες, αγανάκτηση, αλλά και ντροπή ξεχυλίζουν κλιμακωτά στην Δύση.Ο  πρώην Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου των Ισραηλινών Ενόπλων Δυνάμεων, στρατηγός Χερτσί Χαλεβί, παραδέχθηκε δημόσια ότι περισσότερο από το 10% του άμαχου πληθυσμού της Λωρίδας της Γάζας, δηλαδή περίπου 220.000 άνθρωποι από το σύνολο των 2,2 εκατομμυρίων, έχουν σκοτωθεί ή τραυματιστεί κατά τη διάρκεια της τρέχουσας ισραηλινής στρατιωτικής επίθεσης. Η παραδοχή αυτή διαψεύδει πλήρως τους ισχυρισμούς της ισραηλινής κυβέρνησης και αποκαλύπτει στο διεθνές κοινό το πραγματικό μέγεθος των εγκλημάτων που διαπράττονται εναντίον του παλαιστινιακού λαού. Σημειωτέον ότι οι εκτιμήσεις του Χαλεβί για τον αριθμό των αθώων αμάχων θυμάτων σχεδόν συμπίπτουν με τα στοιχεία του Υπουργείου Υγείας της Γάζας, στοιχεία τα οποία το Ισραήλ επανειλημμένα έχει απορρίψει ως «προπαγάνδα».

Το μέλλον θα γραφτεί όχι με συνθήκες ή κηρύγματα, αλλά με τη δύναμη, με την αντίληψη του κοινού, με τις μεταβαλλόμενες αφοσιώσεις. Η ετικέτα «ιουδαιο-χριστιανική» καταβολή,  που επί γενιές συνέδεε τη Δύση και το Ισραήλ, αποδυναμώνεται !

Όμως, ο ισραηλινός στρατός ξεκίνησε την Τρίτη 17/ 9 το «κύριο» μέρος της χερσαίας επιχείρησής του για την κατάληψη της πόλης της Γάζας, μεγαλύτερου αστικού κέντρου του παλαιστινιακού θύλακα. Τα ισραηλινά τανκς ισοπεδώνουν ακόμη και τα ερείπια των κάποτε κατοικιών, με τους Παλαιστίνιους να αναφέρουν ότι δέχονται τον σφοδρότερο βομβαρδισμό που έχουν αντιμετωπίσει σε δύο χρόνια πολέμου. Αξιωματικός του ισραηλινού στρατού δήλωσε ανερυθρίαστα  : «Η κύρια επιχείρηση εναντίον της πόλης της Γάζας ξεκίνησε την προηγούμενη νύχτα (…) γνωρίζουμε ότι εκεί υπάρχουν χιλιάδες τρομοκράτες της Χαμάς !»

Εν τω μεταξύ, εξεταστική επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το Ισραήλ είχε διαπράξει γενοκτονία στη Γάζα, υποκινούμενη από κορυφαίους αξιωματούχους, συμπεριλαμβανομένου του Πρωθυπουργού Μπενιαμίν Νετανιάχου. Το Ισραήλ χαρακτήρισε την αξιολόγηση «σκανδαλώδη» και «ψεύτικη» !

Η διεθνής κοινότητα, οι Κυβερνήσεις – πλην των «δεδομένων» ΗΠΑ- , οι διεθνείς οργανισμοί και τα θεσμικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης έπρεπε να αναλάβουν άμεση δράση για την επιβολή τερματισμού της ισραηλινής στρατιωτικής επίθεσης, την προστασία των αμάχων, το άνοιγμα άμεσα όλων των μεθοριακών περασμάτων ώστε να διέρχεται  η ανθρωπιστική βοήθεια, αλλά γιά την παραπομπή όλων των υπευθύνων εγκλημάτων πολέμου ενώπιον της Διεθνούς Δικαιοσύνης…. «Λόγια κενά, ανεκτέλεστα, καπνός κι αιθάλη !»

Αυτό που αργά ή γρήγορα θα ακολουθήσει, θα είναι πράγματι σκληρό, διαμορφωμένο μόνον από την ισχύ.