Η πρόγνωση φαίνεται αρκετά θολή για τη Σιών. Τον τελευταίο αιώνα, έχουν εξασκήσει τεράστια ισχύ, πολύ πέρα ​​από τον αριθμό τους και σε μεγάλο βαθμό στο παρασκήνιο. Πατούσαν επάνω σε λεπτό πάγο για λίγο καιρό, και πρόσφατα αρχίζουν επιτέλους να ολισθαίνουν. Τουλάχιστον, έχουν …..ξεμείνει από βενζίνη.

Ορισμός του προβλήματος

Πρώτον, είναι απαραίτητο να διευκρινιστεί η ορολογία. Ιστορικά, ο Σιωνισμός σήμαινε το κίνημα για την εγκαθίδρυση μιας εβραϊκής πατρίδας. Στην έννοια, δεν υπάρχει τίποτα κακό με αυτό. Ας είναι οι λαοί ευτυχισμένοι μόνοι τους. Απέκτησαν λοιπόν την πατρίδα τους το 1948, μάλιστα δε ήταν στην προτιμώμενη επικράτειά τους παρά τους δεκαεννέα αιώνες απουσίας και παρά το οτιδήποτε είχαν να πουν οι Παλαιστίνιοι γι’ αυτό. Σε αυτήν την περίπτωση, γιατί υπάρχει ακόμα Σιωνισμός; Είναι ο ίδιος λόγος για τον οποίον ο φεμινισμός εξακολουθεί να υπάρχει, παρόλο που οι σουφραζέτες πήραν το δικαίωμα ψήφου ήδη από το 1920. Αυτό υπήρξε κορυφαίο των πολλών θεμάτων ημερήσιας διάταξης στη Διακήρυξη των Συναισθημάτων, καθένα από τα οποία είχε υιοθετηθεί πολύ καιρό πριν. (Κάποιος θα μπορούσε να ρωτήσει τότε, τι άλλο θα μπορούσαν να θέλουν οι φεμινίστριες μετά από όλα αυτά; Λοιπόν, περιμένετε, κύριε!) Δηλαδή, οι στόχοι μετακινήθηκαν, οι φιλοδοξίες προχώρησαν και νέες πρωτοβουλίες ήρθαν στο προσκήνιο.

Στο ευρύτερο και πιο σύγχρονο πλαίσιο, ο Σιωνισμός δεν αφορά μόνο στο Ισραήλ, αν και αυτό είναι προφανώς μέρος της εικόνας. Περιλαμβάνει επίσης τεράστια συμφέροντα της εβραϊκής διασποράς, καθώς και διεθνείς θεσμούς. Σε ένα πιο λεπτομερές επίπεδο, αυτά περιλαμβάνουν ισχυρά λόμπι, ένα ευρύ δίκτυο ΜΚΟ, έναν «αστερισμό» άλλων θεσμών, ομοϊδεάτες στελέχη μέσων ενημέρωσης και άλλους μεγιστάνες με σημαντική δύναμη και επιρροή. Λειτουργικά, ο Σιωνισμός χρησιμεύει ως δομή εξουσίας, ως τράπεζα εύνοιας εθνοτικής δικτύωσης και ως μαφία «λευκών κολάρων». Μερικοί έχουν αξιοσημείωτα ενοχλητικές πεποιθήσεις, μεταξύ των χειρότερων από τις οποίες είναι ότι η ιδιότητά τους ως «εκλεκτού λαού» τους δίνει … θεϊκή εξουσιοδότηση να κυβερνούν τον κόσμο, ότι μόνον αυτοί έχουν πλήρως ανθρώπινες ψυχές, πράγμα που σημαίνει ότι οι υπόλοιποι από εμάς είμαστε σαν γαϊδούρια που μιλάνε και ότι γεννηθήκαμε για να τους υπηρετούμε ως σκλάβοι, ώστε να μπορούν να ζουν σαν αφέντες. Αν και πολλοί είναι άθεοι, που δεν πιστεύουν όλες αυτές τις Ταλμουδικές φλυαρίες ή τις αερολογίες του αείμνηστου Ραβίνου Οβάντια Γιόσεφ, οι απόψεις είναι δύσκολο να ξεπεραστούν.

 [Ο Οβάντια Γιόσεφ (1920 –2013), επίσης γνωστός ως Μαράν «Ο Δάσκαλός μας», ήταν ένας Ταλμουδιστής λόγιος, χακάμ («σοφός» γνώστης της Πενετεύχου – Τορά), ποσέκ (νομικός λόγιος του ιερού δικαίου) και ο Σεφαραδίτης Αρχιραβίνος του Ισραήλ από το 1973 έως το 1983. Γνωστός και ως Γκαντόλ Γισραέλ «Μεγάλος του Ισραήλ». Θεωρείται ιδιαίτερα ως μία από τις πλέον επιδραστικές Σεφαραδίτικες θρησκευτικές αυθεντίες όλων των εποχών. Είναι επίσης ιδρυτής και μακροχρόνιος πνευματικός ηγέτης του θρησκευτικού κόμματος του Ισραήλ «Σας». / Σομρέι Τορά («Φύλακες της Τορά» και αργότερα Σομρέι Σεφαράντ, που σημαίνει «Σεφαραδίτες Φύλακες». Οι Αποκρίσεις («Ρεσπόνσα») του Γιοσέφ / το σώμα των γραπτών αποφάσεων και συμβουλών του, ήταν ιδιαίτερα σεβαστές στους κύκλους των «Χαρεντί»-ακραίων υπερορθοδόξων Εβραίων, ιδιαίτερα μεταξύ των κοινοτήτων Μιζραχί, (των προερχομένων από την Ανατολή, κυρίως από ισλαμικές χώρες) μεταξύ των οποίων θεωρούνταν «η πιο σημαντική ζώσα χαλακική (νομομαθής) αυθεντία»]

Ο Σιωνισμός δεν είναι όμοιος με την εβραϊκή κοινότητα στο σύνολό της. Όσοι δεν απολαμβάνουν το καθεστώς της «ελίτ» συνήθως δεν είναι τόσο εγωκεντρικοί και σε ορισμένες περιπτώσεις είναι αρκετά ευχάριστοι. Αντίθετα, ο Σιωνισμός είναι ουσιαστικά μια άρχουσα τάξη που ενεργεί στο όνομά της κοινότητας, αν και στην πράξη οι ομοεθνείς τους είναι αναλώσιμοι ανάλογα με τις ανάγκες. Οι απλοί Εβραίοι συχνά λαμβάνουν συγκριτικά μικρό όφελος από αυτόν, και μερικές φορές κανένα. Υπάρχουν τρόποι με τους οποίους ο Σιωνισμός είναι επιζήμιος ακόμη και για τους ίδιους. Ωστόσο, δυστυχώς, μερικοί από τους μικρούς θα υποστηρίξουν τον σκοπό του. Ένα τυπικό παράδειγμα είναι οι νευρικοί συνταξιούχοι που δωρίζουν μεγάλα ποσά σε αυτές τις δυσάρεστες συγχυτικές ομάδες «φύλακες», οι οποίες  έχουν ήδη αρκετά χρήματα …. ώστε να τα κάψουν και παρέχουν υπερβολικούς μισθούς στελεχών, πιστεύοντας ότι οι συνεισφορές τους εμποδίζουν τους Ούννους να εισβάλουν από τις πύλες της πόλης. Επειδή αυτά τα ιδρύματα είναι μια πολύ ορατή πτυχή του Σιωνισμού και λόγω του τυπικού ιστορικού τους στην εγχώρια κατασκοπεία, στις τακτικές συκοφαντίας και στην υποστήριξη της λογοκρισίας, αμαυρώνουν την εικόνα της κοινότητας που υποτίθεται ότι υποστηρίζουν.

Υπάρχει μια εντυπωσιακή αντίθεση στο καθεστώς της Σικελικής Μαφίας και παρόμοιων συνδικάτων οργανωμένου εγκλήματος. Αν και αυτά αποτελούν εκφάνσεις της ιταλικής κοινωνίας, τόσο στην Ιταλία όσο και στην ιταλική διασπορά στο εξωτερικό, οι ίδιοι οι Ιταλοί γενικά δεν τους υποστηρίζουν πρόθυμα. Οι άνθρωποι γενικά παραπονιούνται για τη Μαφία, καθώς ορθώς θεωρούν τους γκάνγκστερ επιβλαβείς για την κοινωνία. Ίσως επίσης βοηθάει το γεγονός ότι οι μαφιόζοι, αν και μια εντελώς άσχημη ομάδα απατεώνων και εκβιαστών, δεν προωθούν την έναρξη πολέμων.

Πόλεμος, πόλεμος, πόλεμος !

Η σιωνιστική επιρροή βρισκόταν στο αποκορύφωμά της γύρω στο 1990, αλλά ξόδεψαν σημαντικό ηθικό κεφάλαιο με τον πρώτο Πόλεμο του Κόλπου. Πριν από το 2001, ακόμη και τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης είχαν αρχίσει να αμφισβητούν την ισραηλινή μεταχείριση των Παλαιστινίων. (Αυτό ήταν μάλλον εκπληκτικό, μια εξέλιξη που θα ήταν συγκρίσιμη με μια …. κριτική του Βατικανού στον Καθολικισμό.) Στη συνέχεια, το ηλίθιο κόλπο με το αεροπλάνο στις 11 Σεπτεμβρίου (με την επίθεση στους Διδύμους Πύργους) είχε ως αποτέλεσμα μαζική υποστήριξη για τους νεοσυντηρητικούς που πρόσκεινταν στους Σιωνιστές.

Δυστυχώς γι’ αυτούς, η υπερβολική προώθηση του πλεονεκτήματος κατέληξε να γυρίσει ως μπούμερανγκ. Η επισήμανση περαιτέρω θεμάτων δράσης στο Σχέδιο Οντέντ – Γινόν [Το 1982, μια λευκή βίβλος για την εξωτερική πολιτική δημοσιεύτηκε αρχικά σε ένα αρκετά άγνωστο ισραηλινό τριμηνιαίο περιοδικό, το περιοδικό «Κιβουνίμ» («Οδηγίες»), ένα ανενεργό περιοδικό που κάποτε εκδιδόταν από τον Παγκόσμιο Σιωνιστικό Οργανισμό. Η «βίβλος» αυτή, η οποία ανεπίσημα έγινε γνωστό ως Σχέδιο Οντέντ – Γινόν. Αυτό δεν θα ήταν πολύ σημαντικό, εκτός από το ότι ο συγγραφέας σίγουρα δεν ήταν κάποιος συνηθισμένος πολιτικός. Ο Οντέντ – Γινόν κατείχε υψηλή θέση στο ισραηλινό υπουργείο Εξωτερικών και φαίνεται επίσης πως ήταν κοντά στον Αριέλ Σαρόν. Πιο συγκεκριμένα, η μακρόπνοη ατζέντα του είχε μια αξιοσημείωτη ομοιότητα με το σκοπούμενο μέλλον της Μέσης Ανατολής, ιδιαίτερα, στις δύο τελευταίες δεκαετίες των καλών …. ακαταστασιών των ΗΠΑ σε αυτήν. Φαίνεται ότι είτε σε μερικούς πολύ ισχυρούς ανθρώπους άρεσαν οι ιδέες του,….. είτε υπήρξε καλύτερος μάντης από τον Νοστράδαμο.].

Το σχέδιο έβαλε την Αμερική σε περισσότερους πολέμους,όπου έφτυσε τα μούτρα της, ενώ δεν τους  βοήθησε να «κερδίσουν καρδιές και μυαλά». Δεκάδες χιλιάδες Αμερικανοί στρατιώτες, πολλοί βετεράνοι σοβαρά τραυματισμένοι στο σώμα και στο μυαλό, μερικά τρισεκατομμύρια δολάρια που χάθηκαν, και η δαπάνη του ηθικού κεφαλαίου της Αμερικής σε όλο τον κόσμο αφαίρεσε όλη τη λάμψη από το πνεύμα του συνθήματος «κλωτσιά στον κόλο», όπως στον Β΄ΠΠ,  που αρχικά αναζωογόνησε τις πρώτες μέρες αυτών των μακρινών στρατιωτικών περιπετειών. Αυτές οι περιπέτειες αναμενόταν να είναι παιχνιδάκι, αλλά μαστίστηκαν από μια μακρά σειρά από αποτυχίες και λάθη, καταλήγοντας τελικά με την αποχώρηση της αγριεμένης πολεμικής ….«αγέλης των πόνυ» από το Αφγανιστάν και – σε μιαν επική πράξη ανικανότητας – αφήνοντας πίσω της 80 δισεκατομμύρια δολάρια σε στρατιωτικό υλικό για τους φίλους μας Ταλιμπάν. Καθώς τα πράγματα έβαιναν στραβά για τον Σιωνισμό σε όλη αυτή την περίοδο, το υπόλοιπο του λογαριασμού του στην «Κάρτα του Αιώνιου Θύματος» μειωνόταν επισφαλώς. Ερμηνεύοντας άσχημα την κατάσταση, συνέχισαν απλώς να λειτουργούν επιβλητικά σαν να ήταν η συνηθισμένη τους δουλειά.

Στη συνέχεια, με το χάος της Γάζας τα πράγματα άρχισαν πραγματικά να κατρακυλούν. Σύμφωνα με ορισμένες φήμες συνωμοσίας, η ισραηλινή κυβέρνηση εγνώριζε ότι αυτό σχεδιάζονταν, αλλά δεν έδρασε για να το αποτρέψει. (Αυτό θα το κατέτασε στην ίδια κατηγορία με το προοίμιο του Περλ Χάρμπορ ή, σύμφωνα με άλλες φήμες συνωμοσίας, με το ίδιο το Ηλίθιο Κόλπο με το Αεροπλάνο.) Αν και όλα αυτά φαίνονται αρκετά ως εικασίες, θα μπορούσα να φανταστώ πιθανά κίνητρα. Θα παρείχε υποστήριξη στην ….. πολύ ταλαιπωρημένη κυβέρνηση Νετανιάχου. Αν όλα πήγαιναν καλά, οι Παλαιστίνιοι θα πετάγονταν στην Ευρώπη – όπως έχουν προτείνει ορισμένες εξέχουσες δημόσιες προσωπικότητες του Ισραήλ – και το Ισραήλ θα αποκτούσε νέο «Ζωτικό Χώρο» (Lebensraum) – τον οποίον ένας πολύ διάσημος Αμερικανός θέλει να αναπτύξει σε ένα … μεγάλο παραθαλάσσιο θέρετρο. Ίσως να περίμεναν ότι οι φρικαλεότητες της Χαμάς κατά τη διάρκεια της ύπουλης επίθεσης θα επηρέαζαν τη διεθνή κοινή γνώμη ευνοϊκά προς το Ισραήλ. Αν υπάρχει κάτι σψστό στις παραπάνω εικασίες, τότε τα πράγματα πήγαν τρομερά στραβά.

Ομολογουμένως, το Ισραήλ έχει πράγματι το δικαίωμα να υπερασπιστεί τον εαυτό του και η κυβέρνησή του θα ήταν αμελής αν δεν απαντούσε αποφασιστικά. Αν η Χαμάς περίμενε ότι η λήψη ομήρων και η σφαγή πολιτών θα έμεναν ατιμώρητες, έκανε μεγάλο λάθος. Το πρόβλημα είναι ότι η μαζική υπερβολή που προκλήθηκε  έχει ξεπεράσει κατά πολύ τα εύλογα αντίποινα. (Καταρχάς, ο αδιάκριτος βομβαρδισμός αμάχων σύμφωνα με την Καλή Φιλελεύθερη Αποψη είναι εντάξει μόνο αν γίνονται κομμάτια οι Γερμαναράδες ή οι Ιάπωνες.) Η αξιοσημείωτα αυτοεπαινετική φράση του μεγάλου ιστορικού και πολιτικού επιστήμονα, ιδρυτή των σπουδών του Ολοκαυτώματος, του «Πάπα» της θεωρίας, Ραούλ Χίλμπεργκ (1926 – 2007) ότι «Οι Εβραίοι είναι η συνείδηση ​​του κόσμου» δεν ταιριάζει τόσο καλά στις καταστροφικές σκηνές θανάτου και ταλαιπωρίας στη Γάζα. Το κόλπο με το βλακώδες παλαιστινιακό πολεμικό …. ανεμόπτερο αποδείχθηκε πως ήταν η στιγμή της «Επίθεσης Τετ» για τους Παλαιστίνιους. Αν και τους κατατρόπωσαν στο πεδίο της μάχης, η τάση της κοινής γνώμης άρχισε να αλλάζει.

Η μετανάστευση αντικατάστασης πληθυσμού δεν έχει πάει όπως ήθελαν

Πέρα από αυτό, η δεκαετιών πρωτοβουλία ανοίγματος των συνόρων λειτούργησε άσχημα για τους Σιωνιστές. Αφού το ισραηλινό λόμπι χρησιμοποίησε ως παράδειγμα τον Πολ Φίντλεϊ, [Ο αείμνηστος Ρεπουμπλικάνος βουλευτής Πολ Φίντλεϊ, από το Ιλινόϊ (1921-2019), ήταν συγγραφέας του «Τολμούν να μιλήσουν : ¨Ανθρωποι και Ιδρύματα αντιμετωπίζουν το ισραηλινό λόμπι» («They Dare to Speak Out: People and Institutions Confront Israel’s Lobby» (Γουέστπορτ, Κονέκτικατ, εκδόσεις Lawrence Hill & Company, 1985), ο οποίος πολεμήθηκε ανηλεώς από το λόμπυ και μετά το βιβλίο έχασε για πάντα την θέση του] δεν είχαν πολλά …. προβλήματα με άλλους επικριτές τους στο Κογκρέσο. Χάρη στην αλλαγή των δημογραφικών στοιχείων, τώρα έχουν τη μορφή της μειονοτικής ομάδας που ονομάζεται The Squad. Είναι αρκετά δυσάρεστη ομάδα, φυσικά, αλλά αυτοί οι ….γκόλεμ έχουν τις δικές τους ιδέες.

Γενικά, ο αυξανόμενος μουσουλμανικός πληθυσμός δεν συμπαθεί καθόλου τους Εβραίους. (Θεούλη μου, ποιος θα μπορούσε να το είχε προβλέψει αυτό;) Άλλωστε, οι δεκάδες εκατομμύρια Ισπανόφωνων που διέσχισαν τα σύνορα τις τελευταίες δεκαετίες έχουν προσθέσει τρομερά βάρος στο αντίβαρο των μειονοτήτων έναντι του Λευκού πληθυσμού, όπως είχε προβλεφθεί. Ωστόσο, αποδυναμώνουν επίσης την επιρροή των ευαγγελικών Χριστιανών Σιωνιστών που παρειχαν  ζωτική υποστήριξη στο Ισραήλ από τη λαϊκή βάση. Τα εκατομμύρια των νεοπροσελθόντων Ασιατών που έχουν βγει από το πλοίο, είναι επίσης αδιάφορα για τα ισραηλινά συμφέροντα.

Κάποιοι, όπως οι Κινέζοι και οι Ινδοί, είναι εξίσου επιδέξιοι με τους Σιωνιστές στην εθνοτική δικτύωση. Αν η μετανάστευση αντικατάστασης πληθυσμού συνεχιστεί αμείωτη, δεν είναι πολύ δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι θα είναι ανταγωνιστές που θα μαλώνουν σκληρά για τα απομεινάρια του κουφαριού της Αμερικής. Αν και το έθνος που δημιούργησαν γενιές πραγματικών Αμερικανών από την άγρια ​​φύση θα έχει βυθιστεί μέχρι τότε, οι ΗΠΑ δεν θα είναι η μόνη χώρα σε αυτή τη θέση. Ακόμα και πριν από αυτό το σημείο, το Ισραήλ δεν θα λαμβάνει πλέον τις συνήθεις ηθικές και οικονομικές λευκές επιταγές από την κυβέρνηση.

Στην Ευρώπη, οι «ορδές των ορκ» που έφτασαν πρόσφατα, επίσης δεν συμπαθούν καθόλου τους Εβραίους. Έχουν κάνει τη ζωή τόσο αφόρητη γι’ αυτούς που πολλοί έχουν μαζευτεί για πιο πράσινα βοσκοτόπια στο Ισραήλ. (Θεούλη μου, ποιανού ήταν η λαμπρή ιδέα να αφήσει να μπουν ορδές μη αφομοιώσιμων μεταναστών και λεγόμενων προσφύγων;) ​​Σίγουρα αυτή η εξορία είναι μια ατυχία για το είδος των ατυχών Εβραίων που δεν έχουν εμπλακεί σε μπελάδες, αλλά για άλλη μια φορά, υποφέρουν από τις συνέπειες των ύπουλων αποφάσεων που έλαβαν οι σάπιες ελίτ τους.

Προσπαθώντας να βυθίσουν το πλοίο με το οποίο έπλεαν – τι θα μπορούσε να πάει στραβά με αυτό; Για τους Σιωνιστές που φαντάζονται ότι αν συμβεί το χειρότερο, θα μπορέσουν να επιβιβαστούν σε μια σωσίβια λέμβο για το Νησί των Θησαυρών, μπορεί να απογοητευτούν πικρά. Αν η Αμερική πέσει, τότε το Ισραήλ χάνει τα δισεκατομμύρια σε οικονομική βοήθεια που στέλνουμε κάθε χρόνο. Ακόμα χειρότερα, θα χάσουν τη διπλωματική και στρατιωτική μας υποστήριξη, η οποία τους έχει βοηθήσει να αντέξουν σε πολλές δύσκολες στιγμές από την αρχή, παρά τις φορές που μας έπαιξαν για κορόϊδα (όπως με την ατιμώρητη, αδικαιολόγητη πολύνεκρη επίθεσή τους ενάντια στο αμερικανικό πολεμικό πλοίο Liberty το 1967). Έπειτα, πιθανώς κάποια στιγμή,  υπάρχει τουλάχιστον μια θεωρητική πιθανότητα να έχουν ημερομηνία λήξης οι επικερδείς εκβιασμοί της Γερμανίας, αφότου και ο τελευταίος 150χρονος επιζών του Ολοκαυτώματος (αυτής της δραστηριότητας που κάποιο αισχροί αποκαλούν περιφρονητικά Ολομπούνγκα) επιβιβαστεί εν τέλει στο βαγόνι μεταφοράς προς τον μεγάλο τελικό σταθμό στον ουρανό.

Αν κάποιος από αυτούς κάνει πραγματικά μια νηφάλια ανάλυση της κατάστασης – έχω τις αμφιβολίες μου για το πόσο ευθεία φορούν τα «καπέλα σκέψης» τους εκεί πέρα ​​- οι συνέπειες είναι πολύ άσχημες. Χωρίς την Αμερική κοντά για να τους παράσχει οικονομική βοήθεια ή να τους σώσει από χρόνιες μουσουλμανικές εκρήξεις, και με τις σταθερές εισροές μετρητών από την κορυφαία οικονομική δύναμη της Ευρώπης να στερεύουν, το Ισραήλ θα μείνει χωρίς πολύτιμη υποστήριξη. Ακόμα χειρότερα, θα περιβάλλεται από εχθρικούς γείτονες που επίσης αγανακτούν με παλιές παραβάσεις επί αιώνες, και με λίγους φίλους στο εξωτερικό. Είναι απολύτως πιθανό, σε μια τέτοια περίπτωση, το Ισραήλ να καταλήξει να κατακλυστεί όπως τα σταυροφορικά κράτη πριν από πολύ καιρό. Το σχέδιο έκτακτης ανάγκης τους σε περίπτωση ενός τέτοιου γεγονότος είναι να ρίξουν πυρηνικά στον κόσμο (πολύτιμο σχέδιο, έτσι δεν είναι;) αλλά η πυρηνική αποτροπή λειτουργεί μόνο εναντίον λογικών αντιπάλων.

[Η «Επιλογή του Σαμψών»:  – Διαθέτουμε αρκετές εκατοντάδες ατομικές κεφαλές και πυραύλους και μπορούμε να τις εκτοξεύσουμε σε στόχους προς όλες τις κατευθύνσεις, ίσως ακόμη και στη Ρώμη. Οι περισσότερες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες είναι στόχοι για την αεροπορία μας. Επιτρέψτε μου να παραθέσω τον Στρατηγό Μοσέ Νταγιάν: «Το Ισραήλ πρέπει να είναι σαν λυσσασμένο σκυλί, πολύ επικίνδυνο για να το ενοχλήσουμε»…. Έχουμε την ικανότητα να καταστρέψουμε τον κόσμο μαζί μας. Και μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι αυτό θα συμβεί πριν το Ισραήλ καταρρεύσει». Αυτά έγραψε ο Ισραηλινός στρατηγιστής, ιστορικός και καθηγητής του Πανεπιστημίου της Ιερουσαλήμ Μάρτιν βαν Κρέβελντ

Το δεξιό μέσο ενημέρωσης «Israel National News», την Τρίτη 11 Μαρτίου 2015 εδημοσίευσε ένα άρθρο γνώμης καλώντας το Ισραήλ να εκτοξεύσει πυρηνικές βόμβες στο Ιράν και στη Γερμανία, λίγες μόνον ημέρες αφότου το μέσο δέχθηκε πυρά για τη δημοσίευση ενός άρθρου που κατηγορούσε μια χήρα πολέμου ότι σκότωσε τον σύζυγό της λόγω των φιλειρηνικών απόψεών της. Στο άρθρο γνώμης, ο συγγραφέας ισχυρίζεται ότι μόνο μέσω της πυρηνικής εξόντωσης του Ιράν και της Γερμανίας, με 20 ή 30 πυρηνικές βόμβες στην καθεμία χώρα, μπορούν οι Ισραηλινοί να αποτρέψουν την καταστροφή του κράτους τους. έγραψε Ο αρθρογράφος Χεν Μπεν-Ελιάχου έγραψε : «…. Όταν έρθει ο Μεσσίας, το Ισραήλ θα αντιστρέψει την Τελική Λύση. Είκοσι, τριάντα ατομικές βόμβες στο Βερολίνο, το Μόναχο, το Αμβούργο, τη Νυρεμβέργη, την Κολωνία, τη Φρανκφούρτη, τη Στουτγάρδη, τη Δρέσδη, το Ντόρτμουντ και ούτω καθεξής για να διασφαλιστεί ότι η δουλειά θα ολοκληρωθεί. Και η γη θα είναι ήσυχη για χίλια χρόνια».

Ο Χεν Μπεν Ελιάχου είναι Αντιπρόεδρος Επιχειρηματικής Ανάπτυξης στην εταιρεία κυβερνοασφάλειας  «Sepio Systems», όπου ηγείται των παγκόσμιων πρωτοβουλιών ανάπτυξης της εταιρείας, των στρατηγικών συνεργασιών και των προσπαθειών επέκτασης της αγοράς. Με ισχυρό υπόβαθρο στην ηγεσία και στις τεχνολογικά βασισμένες επιχειρήσεις, παίζει βασικό ρόλο στην τοποθέτηση της Sepio ως ηγέτη στη διαχείριση κινδύνου περιουσιακών στοιχείων. Πριν ενταχθεί στη Sepio, ο Χεν Μπεν Ελιάχου  αποσύρθηκε από την Ισραηλινή Πολεμική Αεροπορία, μετά από μια διακεκριμένη 24χρονη καριέρα ως πιλότος μαχητικού. Καθ’ όλη τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας, διαχειριζόταν έργα μεγάλης κλίμακας, βασισμένα σε προηγμένη στρατιωτική τεχνολογία, αντιμετωπίζοντας σύνθετες επιχειρησιακές προκλήσεις και προκλήσεις ασφαλείας για την Πολεμική Αεροπορία. Η εμπειρία του στον στρατηγικό σχεδιασμό, στη διαχείριση κινδύνων και στη λήψη αποφάσεων σε περιβάλλοντα υψηλής πίεσης τον έχει εξοπλίσει με μια μοναδική προοπτική για την κυβερνοασφάλεια και την τεχνολογική καινοτομία. Ο Χεν κατέχει μεταπτυχιακό δίπλωμα στις Επιχειρήσεις, από το Πανεπιστήμιο Μπεν Γκουριόν. Είναι παθιασμένος με την καινοτομία, την επίλυση προβλημάτων και την καλλιέργεια ισχυρών επιχειρηματικών σχέσεων.]

Εδώ και μερικά χρόνια, έχω παρατηρήσει περιστασιακές εκρήξεις σιωνιστικού ενδιαφέροντος στην Ασία. Μπορούν να ψαχουλεύουν όσο θέλουν, αλλά μπορούν να ξεχάσουν ότι μπορούν να ξαναρχίσουν τα παλιά τους κόλπα. Η επιτυχία τους στην Αμερική είχε να κάνει σε μεγάλο βαθμό με την ικανότητά τους να ενσωματωθούν στον πληθυσμό μιας χώρας που διόλου σοφή δεν ήταν απέναντί ​​τους και δεν αντιλαμβανόταν το γεγονός πως οι καθολικές κλασικές φιλελεύθερες αξίες σταματούν να λειτουργούν όταν η συμπερίληψη σε αυτές  επεκταθεί σε ανθρώπους που δεν τις συμμερίζονται. Στη Νότια Ασία και στην Ανατολή, θα περιβαλλόταν από άρχοντες στην εθνική δικτύωση οι οποίοι έχουν το πλεονέκτημα του εθνοτικού δικαστηρίου.

Η αριστερά γίνεται εχθρική

Για περισσότερο καιρό από όσο υπάρχω εγώ, οι Σιωνιστές απολάμβαναν καθεστώς της «Βασίλισσας Μέλισσας» στην Αριστερά. Από τότε που έχουν έρθει στο προσκήνιο οι σύγχρονες αφηγήσεις για τα προνόμια και την ηγεμονία, αυτό το καθεστώς  ήταν όλο και πιο δύσκολο να διατηρηθεί για τον πλούσιο και ισχυρό εβραϊκό πληθυσμό. Οι δόσεις που συντάσσονταν από το μειούμενο υπόλοιπο της συλλογικής τους «Κάρτας Αιωνίου Θύματος» κράτησαν τους τροχούς να περιστρέφονται σε αυτό το σχέδιο επί αρκετό καιρό. Ωστόσο, εξαρχής ήταν μια απαίσια ιδέα για τους ριζοσπαστικούς τύπους μιας τόσο κακομαθημένης εθνικής ομάδας να προωθήσουν αυτές τις αφηγήσεις. Οπότε τραυματίσθηκαν από τα ίδια τους τα εκρηκτικα. Τώρα, αντιμετωπίζουν σκληρή αντίδραση.

Καταρχάς, στις πανεπιστημιουπόλεις, οι Εβραίοι άρχισαν να δοκιμάζουν το είδος της συνεχούς δυσφήμισης που οι Λευκοί της επαρχίας, της περιφέρειας, έπρεπε να ανέχονται από τότε που ……φορούσα πάνες. Αποδεικνύεται ότι πραγματικά δεν τους ενδιαφέρει αυτό. (Και πάλι, αυτό είναι λυπηρό για τους απλούς Εβραίους, που δεν προκαλούν προβλήματα και απλώς θέλουν να τα βγάλουν πέρα ​​με τη ζωή τους. Είναι ένα ακόμη σκληρό μάθημα για το γκόλεμ που στρέφεται εναντίον του αφέντη του.) Δυστυχώς, μεγάλο μέρος αυτού αναπτύχθηκε στο πλαίσιο της αντι-λευκής μετα-αποικιακής θεωρίας, όλη η οργή στις πανεπιστημιουπόλεις εδώ και αρκετό καιρό. Αυτό με τη σειρά του ήταν απόρροια του πολιτισμικού μαρξισμού, ο οποίος έθεσε τα γκόλεμ εξαρχής σε κίνηση. (Ωχ!) Συνολικά, πολλοί αριστεροί έχουν αρχίσει να παρατηρούν πράγματα. Θα έπρεπε να συγκρίνουν τις σημειώσεις τους με εμάς – θα μπορούσαμε να τους βρούμε πολύ περισσότερα στοιχεία!

Φυσικά υπήρξαν και κάποια αντίποινα για αυτό. Πολλοί ριζοσπάστες της πανεπιστημιούπολης που απλώς περίμεναν μια ακόμη θορυβώδη διαμαρτυρία όπως συνήθως, θα ξυπνούσαν άσχημα, … άγρια. Εκτός από την σκληρή μεταχείριση των διαδηλωτών, υπήρξαν απελάσεις, μαύρες λίστες και αυξημένη εγχώρια κατασκοπεία. Αρκετοί «δωρητές» των Πανεπιστημίων, με μεγάλες τσέπες, έχουν αποσύρει την υποστήριξή τους από μεγάλα πανεπιστήμια. Όμως, μακριά από εμένα τα παράπονα. Αν και διατηρούν μια φήμη κύρους, αυτά τα ελίτ πανεπιστήμια έγιναν εργοστάσια ριζοσπαστικής κατήχησης εδώ και πολύ καιρό. Ακόμα και το Χάρβαρντ αντιμετώπιζε απώλεια ομοσπονδιακής χρηματοδότησης. (Αλλά πριν από όλα αυτά, ήταν πολύ διασκεδαστικό να βλέπεις την «πρόεδρο της ποικιλομορφίας» του Χάρβαρντ, την Κλοντίν Γκέι, να προσποιείται την απόλυτη υπέρμαχο της ελευθερίας του λόγου καθώς εκατηγορείτο ενώπιον του Κογκρέσου για τις άτακτες εξωσχολικές δραστηριότητες στην πανεπιστημιούπολη. Σε μια λιγότερο χαρούμενη νότα, φανταστείτε το μέγεθος της έλξης που απαιτείται για να την φέρουν στην Ουάσινγκτον για νερικές ξυλιές στον πισινό!) Για τους ριζοσπάστες της πανεπιστημιούπολης που έχουν συνηθίσει να διαδηλώνουν για ό,τι θέλουν χωρίς παρεμβολές και διώξεις, ίσως η ανακάλυψη του τι μετράει τλικά ως «έγκλημα καθοσιώσεως» μπορεί να είναι διδακτική

[Η Κλοντίν Γκέι (γεννημένη το 1970) είναι Αφροαμερικανίδα πολιτική επιστήμονας, καθηγήτρια «Διακυβέρνησης» και «Αφρικανικών και Αφροαμερικανικών Σπουδών» στην έδρα «Wilbur A. Cowett» στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ. Η έρευνά της επικεντρώνεται στην αμερικανική πολιτική συμπεριφορά, συμπεριλαμβανομένης της προσέλευσης στις κάλπες, καθώς και των πολιτικών περί φυλής και ταυτότητας. Τον Δεκέμβριο του 2023, η Γκέι και δύο άλλοι πρόεδροι Πανεπιστημίων αντιμετώπισαν πιέσεις από το κοινό και από μια επιτροπή του Κογκρέσου να παραιτηθούν, λόγω των αντιδράσεων σε περιστατικά αντισημιτικής βίας στην πανεπιστημιούπολη. Η Γκέι κατηγορήθηκε επίσης για λογοκλοπή, την οποίαν ανεκάλυψαν σε ορισμένα από τα προηγούμενα έργα της (συμπεριλαμβανομένης και ….της διατριβής της), εν μέρει από την ίδια επιτροπή. Τον Ιανουάριο του 2024, παραιτήθηκε από την προεδρία.]

Μεταξύ των ίδιων των Εβραίων, κάποιοι αρχίζουν να στρέφονται προς τα δεξιά – όχι ακριβώς μια σεισμική μετατόπιση, αλλά παρόλα αυτά αξιοσημείωτη. Μήπως αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι ένας αιώνας αριστερών ανοησιών ήταν αντιπαραγωγικός; Ακόμα και πριν από αρκετά χρόνια, θυμάμαι έναν ασήμαντο «εξέχοντα» Εβραίο – αν θυμάμαι καλά, έναν από τους τύπους της Νέας Αριστεράς στα νιάτα του – να δηλώνει ότι έχει συνειδητοποιήσει ότι οι Λευκοί δεν ήταν ποτέ ο εχθρός εξαρχής. (Είναι ωραίο που κατάλαβες κάτι επιτέλους, ε;) Θα αρχίσουν και άλλοι να συνέρχονται; Φαίνεται μακρινό, ειδικά δεδομένου του εκτεταμένου ιστορικού άχρηστης συμπεριφοράς από τους υποστηρικτές των Σιωνιστών μεταξύ αυτών των πλευρών, αλλά είναι δυνατό.

Τουλάχιστον οι τελευταίες εξελίξεις θα τους δώσουν κάτι να σκεφτούν. Θα ήταν ακόμα καλύτερα αν έρθουν να δουν ότι οι δικές τους κοινωνιοπαθητικές ελίτ τα κατέστρεψαν όλα. Μια τέτοια συνειδητοποίηση είναι πράγματι μακρινή, αλλά τουλάχιστον μπορώ να βάλω τα άνετα «John Lennon» γυαλιά μου και να το φανταστώ.

Η ευρύτερη εικόνα

Αυτό φυσικά δεν συνιστά ακόμη κάποιαν αντιστροφή της τύχης. Ο Σιωνισμός διατηρεί τεράστια δύναμη, καθώς και τεράστια επιρροή στις δυτικές κυβερνήσεις. Από την άλλη πλευρά, έχουν στριμώξει τους εαυτούς τους σε μια γωνία. Κάποτε ήταν μια δύναμη που λίγοι τολμούσαν να κατονομάσουν. Η κάποτε τρομερή τους ικανότητα να περιθωριοποιούν, να δυσφημούν και να φιμώνουν τους επικριτές τους έχει αρχίσει να καταρρέει. Ακόμα κι αν οι Σιωνιστές είχαν «λευκή επιταγή» να λογοκρίνουν οτιδήποτε θέλουν, οι πληροφορίες κυκλοφόρησαν προ πολλού και οι συνεχιζόμενες σκληρές προσπάθειες να τις κρατήσουν υπό έλεγχο τους κάνουν απλώς και μόνο να φαίνονται κακοί.

Τι ακολουθεί; Δεν υπάρχει ξεκάθαρος δρόμος για αυτούς. (Φυσικά θα μπορούσαν να λύσουν τα προβλήματα δημοσίων σχέσεών τους, αντισταθμίζοντας την κακή τους συμπεριφορά, αλλά πρώτα θα έπρεπε να ξεπεράσουν τον εαυτό τους και να αρχίσουν να μαθαίνουν από τα λάθη τους.) Ακόμη είναι πιθανόν αυτή η δομή εξουσίας να αρχίσει να χιμάει παράλογα, σαν ένα θανάσιμα τραυματισμένο ζώο.

Ακόμα κι έτσι, ένα πράγμα είναι σίγουρο – δεν θα επιστρέψουν ποτέ στο υψηλό καθεστώς που απολάμβαναν κατά την ακμή τους. Για αυτούς, από εδώ και πέρα, όλα πάνε προς τα κάτω. Για άλλη μια φορά, ο Σιωνισμός έχει ξεμείνει από ενέργεια. Αυτό το μπέρδεμα συνέβη λόγω λανθασμένων στρατηγικών υπολογισμών, υπερβολών και, κυρίως, λόγω της κακής τους συμπεριφοράς. Λοιπόν, ίσως θα έπρεπε να σταματήσουν να το κάνουν αυτό – έτσι απλώς το λέμε!