Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ξεκάθαρα και δίχως καμία λογική αντίρηση την διάσταση που παίρνει το παράνομο τουρκολυβικό μνημόνιο και τις πολυεπίπεδες αντανακλάσεις του στην εθνική μας ζωή, όπου στην ουσία με την ανακοίνωση των ερευνών Λιβύης Τουρκίας έχουμε το πρώτο έμπρακτο και απροκάλυπτο βήμα υλοποίησης του μνημονίου.

Στην παρούσα φάση έχουμε απλώς το πρελούδιο του έργου, αλλά περιμένουμε και αναμένουμε στο επόμενο στάδιο ότι αυτό θα υλοποιηθεί πλατύτερα και βαθύτερα, διότι αυτά αναφέρθηκαν ξεκάθαρα στη συνάντηση της Κωνσταντινούπολης μπροστά σε χάρτες οι οποίοι ήταν στο φόντο, αλλά επί της ουσίας τα «οικόπεδα», τα τέσσερα «οικόπεδα» για τα οποία μιλάμε είναι εντός των θαλασσίων ζωνών που ελέγχει η Λιβύη. Άρα περιμένουμε εναγώνια το εγγύς μέλλον. Τώρα, το τι λάθη έχει κάνει η ελληνική πλευρά, το όνομά τους και ο αριθμός τους είναι η βιβλική «λεγεών» των δαιμόνων. Από παραλήψεις, ανεπάρκειες και ανικανότητες σε οπισθοχωρήσεις, παλινωδίες και μειοδοσίες. Ξενοκίνητοι ή και ξενόδουλοι κρατούντες με το μονίμως «εξεγερμένο» πόπολο των «άνωθεν και έξωθεν» δημοκρατικά ηλιθίων. Μάσα, χάψα, μίζα, ρεμούλα και … τα μπάνια του λαού !

Ένα σοβαρό ζήτημα το οποίο θα πρεπε να έχουμε  αντιμετωπίσει έγκαιρα και μεθοδικά, ήταν το θέμα του «στρατάρχη» Χαφτάρ τον οποίον είχαμε … «προσεγγίσει» κάποια στιγμή πριν κάποιο χρονικό διάστημα, αλλά μετά κάτι έγινε από κάποιους και τέλος πάντων τον … χάσαμε ! Δεν έχει όριο ο μανιοκαταθλιπτικός μας τραγέλαφος.  Είναι απλώς οκνηρός, βουλιμικός, οργασμολάγνος και ανελλήνιστος.

Οι ανελλήνιστοι Καθεστωτικοί Δυτικόδουλοι ακόλουθοι, υποτιμούν τον ουσιώδη, μακρόπνοο και οραματικό στρατηγικό σχεδιασμό της Τουρκίας για καθολική αναβάθμιση των συμφερόντων της στην περιοχή. Είναι ολότελα ψεύτικες και φρούδες οι προσδοκίες και ανεδαφικός ο εφησυχασμός που καλλιεργούνται στο όνομα κάποιων λεγόμενων και αόρατων, τάχα «ισχυρών συμμάχων» και της παρέμβασης του ατλαντικού παράγοντα, ενώ Αμερικανοί και Ευρωπαίοι παζαρεύουν με την Τουρκία για να την απομονώσουν από την ενδεχόμενη ρωσική επιρροή, με σκοπό την ΝΑΤΟϊκή μακροημέρευση.

Ήταν βέβαια λίγο λεπτό το θέμα του «στρατάρχη» γιατί … δεν ξέραμε και τις εξελίξεις στη Λιβύη, ποιοι θα επικρατήσουν εν τέλει και εν πάση περιπτώσει έπρεπε να δούμε το θέμα αυτό με πιο μεγάλη προσοχή, να το εξετάσει επισταμένα (;!) η ελληνική κυβέρνηση και να το αντιμετωπίσει δεόντως. Αλλά βέβαια τον προσέγγισε η δόλια νέο-οθωμανική Τουρκία αμέσως μετά. Ναι, σαφώς είναι μεγάλοι διπλωμάτες οι άνθρωποι του Σουλτάν Ερντογκάν. Μεγάλοι διπλωμάτες όσο και μεγάλοι πολεμιστές, νικητές, «γαζήδες», οπότε τι να κάνει η φουκαριάρα η «ψωρολακώσταινα» η Ελλάς; Πόλεμο θέλετε βρε αφωρισμένοι ;

Παρ’ όλο που ο στρατάρχης Χαλίφα Χαφτάρ, που ελέγχει την ανατολική Λιβύη, επιδιώκει εμβάθυνση των σχέσεών του με την Τουρκία, στην παρούσα φάση η Βουλή της Λιβύης δεν εγκρίνει αλλά ούτε και απορρίπτει το παράνομο τουρκο-λιβυκό μνημόνιο για την οριοθέτηση των ζωνών θαλάσσιας δικαιοδοσίας. Βεβαίως προ ολίγων ετών θα ήταν αδιανόητη, για την ανατολική Λιβύη που ελέγχεται από τον Χαφτάρ, η εξέταση του ενδεχομένου μιας υπογραφής ναυτιλιακής συμφωνίας με την Τουρκία. Η μετατόπιση στην σημερινή κατάσταση αντιπροσωπεύει ξεκάθαρα την ταχύτατη γεωπολιτική αναδιάταξη της μείζονος περιοχής.

Το λεπτό σημείο στο όλο θέμα είναι ότι το τουρκολυβικό συγκρότημα, το παράνομο τουρκολυβικό σύμφωνο, πάσχει ξεκάθαρα θεσμικά, υπό την έννοια ότι δεν έχει πάρει την εξουσιοδότηση της λιβυκής βουλής, η οποία βουλή βρίσκεται στην ανατολική Λιβύη υπό τον Χαφτάρ. Εδώ υπάρχει ο κίνδυνος ότι κάποια στιγμή ενδεχομένως να το ψηφίσουν και εκεί, χωρίς βέβαια να σημαίνει αυτό ότι τα πλαίσια του θα κινούνται πλέον εντός των πλαισίων του Διεθνούς Δικαίου, αλλά είναι αντιληπτό πως κάτι τέτοιο θα  είναι ένα ακόμη βήμα εις βάρος της χώρας μας.

Η υπογραφή «μνημονίου συνεννόησης» μεταξύ τουρκικής και λιβυκής κυβέρνησης (που εδρεύει στην Τρίπολη), το οποίο μπορεί να αξιοποιηθεί για έρευνες, γεωτρήσεις και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων πλησίον της Κρήτης ή σε άλλες περιοχές, που συμπεριλαμβάνονται στο απαράδεκτο τουρκο-λιβυκό Σύμφωνο του 2019, είναι μια εξαιρετικά ανησυχητική εξέλιξη. Αποτελεί ένα μέρος των τουρκικών διεκδικήσεων, που αφορούν στην κυριαρχία και στα κυριαρχικά δικαιώματα ελληνικών νησιών, καθώς και τον αυθαίρετο έλεγχο των θαλασσίων ζωνών, ενώ οδηγεί εμμέσως πλην σαφώς σε περαιτέρω όξυνση των ελληνοτουρκικών σχέσεων..

H Ελλάς σαφώς πρέπει ακάματα και λεπτομερειακά να παρακολουθεί το θέμα διπλωματικώς. Προχθές στην Σύνοδο Κορυφής ετέθη το θέμα και υπάρχει στο κείμενο συμπερασμάτων μία αναφορά που υπήρχε και σε παλαιότερες συνεδριάσεις και σε παλαιότερα κείμενα, ότι είναι παράνομο, και δεν πρέπει να πλήτει τρίτες χώρες κλπ. Προφανώς αυτό δεν θα μας βοηθήσει σε κάτι ή δεν μας βοηθάει σε κάτι. Το θέμα θα τεθεί στην πράξη πολύ σοβαρά. Θα το δούμε στο αμέσως επόμενο διάστημα αν είναι σοβαρό, όταν θα έρθουν οι εταιρείες εξορύξεως, οι οποίες ουσιαστικά θα πάρουν στα ελληνικά οικόπεδα τις δουλειές αυτές και αν εκεί δούμε να υπαναχωρούν οι εταιρείες και να ζητούν διασφάλιση και εθνική ή και νομική κάλυψη για το τι θα γίνει περαιτέρω, αν δηλαδή και η Chevron που λέγεται ότι θα είναι εκεί ανησυχήσει, τότε πλέον τα πράγματα παίρνουνε μιαν άλλη διάσταση και γίνονται σοβαρά και για τη χώρα μας.

Εκτιμούμε ψύχραιμα όλοι και θέλουμε να πιστεύουμε ότι από την στιγμή που έδειξε ενδιαφέρον η Chevron όλα αυτά δεν θα υπάρχουν. Επίσης όμως, εν πάση περιπτώσει, η Ελλάς θα πρέπει να αναλάβει κάπως να αντιμετωπίσει δυναμικά η ίδια τις καταστάσεις την στιγμή κατά την οποία κινείται εντός του Διεθνούς Δικαίου, κινείται εντός του Δικαίου της Θάλασσας, δεν κυβερνάται από κάποια «εθνικιστική χούντα». Είναι στη σωστή πλευρά της Ιστορίας, (πιο δυτικόφιλη πεθαίνει) και βεβαίως δεν έχει κάνει κάτι παράνομο, τολμηρό, εθνοκεντρικό ή έστω με αξιοπρέπεια και αυτοσεβασμό. Θα περιμένουμε λοιπόν σαν …. νέοι Ιώβ (είπαμε είμαστε στη σωστή πλευρά της Ιστορίας) και θα δούμε. Βέβαια το ζήτημα αυτό είναι κυρίως μελλοντικό και επίσης βέβαια απαιτείται ένα νέο άνοιγμα, μια αναδιάταξη των σχέσεων με την Λιβύη. Κάποια επαφή που μπορεί και πρέπει να έχει ο Υπουργός Εξωτερικών.

Πρέπει να πάει με συγκεκριμένη ατζέντα ο κύριος Γεραπετρίτης και μάλλον θα πάει το επόμενο διάστημα. Σαφώς και όλα αυτά πρέπει να έχουν σχέση και με την Αίγυπτο, διότι οι λαθρομεταναστευτικές ροές έρχονται από την ανατολική Λιβύη και κατά το πλείστον είναι άτομα που έρχονται σ’ εμάς από την Αίγυπτο. Άρα θα πρέπει επι τέλους να υπάρξουν εκ μέρους μας πιέσεις. Όλα αυτά είναι αλληλένδετα από ότι αντιλαμβανόμαστε όλοι. Έτσι θα πρέπει να υπάρξουν πιέσεις στο ύψιστο επίπεδο μέσω της Αιγύπτου και για τις «μεταναστευτικές» ροές, αλλά και για όλα τα σχετιζόμενα με αυτές θέματα, διότι και η Κύπρος, και η Αίγυπτος πλήττονται σε κάποιο σημείο με το παράνομο τουρκολυβικό μνημόνιο, όπως είναι έτσι χαραγμένο. Άρα λοιπόν η δύστηνος Ελλάς πρέπει να ενισχύσει την διπλωματική πίεση της, την οποία πρέπει να διενεργεί μέσω της Ευρωπαϊκής Ενώσωες που είναι δυνατό χαρτί. Επίσης μέσω των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, όσο και όπου μας δίνεται η δυνατότητα συμπορεύσεως επί κοινών συμφερόντων. Και τέλος μέσω όλων των διαθεσίμων διεθνών οργανισμών, έτσι ώστε συνεχώς, συντονισμένα, στοχευμένα μέσα στα πλαίσια του Διεθνούς Δικαίου να προστατεύσει η Ελλάς αυτό που τελικά της ανήκει.

Στο περιθώριο της συνόδου του ΝΑΤΟ στη Χάγη έγινε μία σύντομη συνάντηση, 15 λεπτών το πολύ, μεταξύ Μητσοτάκη και Ερντογάν. Λίγο μετά που τελείωσε η συνάντηση ανακοινώθηκαν οι έρευνες για το τουρκολυβικό μνημόνιο. Βεβαίως δεν πιστεύουμε πως ανακοινώθηκαν άσχετα με εκείνη την ώρα και επίσης δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνουν τέτοιες «συμπτώσεις».

Δεν είναι η πρώτη φορά. Και διερωτώμεθα πώς άραγε συζητάμε με τους «καλούς μας γείτονες» στα ήρεμα νερά του Αιγαίου και γιατί συζητάμε και με ποιάν ατζέντα συζητάμε: Πως θα γίνει αυτή η περίφημη συνάντηση Μητσοτάκη – Ερντογάν εφ΄όλης της ύλης όταν συμβαίνουν όλα αυτά.

Ακριβώς αυτό διερωτόμεθα όλοι. Η ελληνική κυβέρνηση αντιμετωπίζει τα τελευταία χρόνια τα θέματα με την Τουρκία με μία … παρεξηγήσιμα ενδοτική διάθεση αυξανομένης υποχωρητικότητος. Με μία πολιτική συνεχών  υπαναχωρήσεων της κυβέρνησης απέναντι στην Τουρκία, όπως στην περίπτωση  παρεμπόδισης της πόντισης του καλωδίου ηλεκτρικής διασύνδεσης Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ. Και είναι αυτά τα «ήρεμα νερά» που βλέπουν οι κρατούντες. Ναι ! Ακριβώς τα ήρεμα νερά!

Πρέπει κάποια στιγμή να τεθούν διαφορετικά τα εκκρεμή ελληνοτουρκικά θέματα διότι έχουν ήδη επιπτώσεις και μάλλον θα έχουν χειρότερες. Το «ραγιάδικο» μήνυμα που περνάει προς την διαβόητη «Διεθνή κοινότητα», ότι εμείς οι Έλληνες συζητάμε, ότι είναι ήρεμα τα νερά, ότι δεν υπάρχουν θέματα και ξαφνικά έχουμε υπογράψει πρόθυμα και τη … διακήρυξη των Αθηνών !

Αν λοιπόν ξαφνικά εμφανισθούμε διαμαρτυρόμενοι προς τη Διεθνή Κοινότητα ότι ….έχουμε αυτό, το ένα, το άλλο που είναι σε βάρος μας από τότε… κι αρχίσουμε να πηγαίνουμε στο παρελθόν, προφανώς θα μας ειπωθεί : «Μα καλά, τόσα χρόνια εσείς δεν μιλούσατε. Τώρα πώς έτσι σας έπιασε ξαφνικά;»

Δεν είναι εθνικιστικό παραλήρημα ότι υπάρχει ανάγκη η ελληνική εξωτερική πολιτική να έχει μια συνεχή και ανθεκτική στρατηγική ώστε να συγκρατεί και να απαντά σε όλες τις προκλήσεις της Τουρκίας και όχι να τις βάζει «κάτω από το χαλί» με σκοπό να τελειώσει την θητεία της η κάθε κυβέρνηση μ΄ένα ελάχιστο μειοδοσίας και άντε αύριο να δούμε τι θα γίνει από τους επόμενους «καλοπροαίρετους», ….έχει ο Θεός.

Όσο η πατρίδα μας εμπλέκεται σαν εκτελεστικό ανδρείκελο στους σχεδιασμούς των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της νεκροζώντανης ΕΕ, (όπως κάνει χαρακτηριστικά στον ρωσοουκρανικό πόλεμο και στους γενικότερους ανταγωνισμούς Δύσεως-Ανατολής), τόσο θα επιδεινώνεται σε βάρος μας η κατάσταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και θα διαμορφώνεται ανθελληνικότερο το έδαφος για μελλοντικούς οδυνηρούς ή και καταστροφικούς συμβιβασμούς.