Ο Taurus είναι υποηχητικός πύραυλος cruise υψηλής ακριβείας, με εμβέλεια τουλάχιστον 500 χιλιόμετρα και φέρει πολεμική κεφαλή 450 κιλών. Ο εκλεγμένος Καγκελάριος Friedrich Merz ανακοίνωσε πρόσφατα ότι πρέπει να δοθεί στην Ουκρανία η δυνατότητα να «ξεπεράσει την κατάσταση», δηλαδή την ήττα, και ότι οι πύραυλοι Taurus είναι ιδανικοί για να καταστραφεί η γέφυρα του Κερτς ως σημαντική οδός ανεφοδιασμού των ρωσικών στρατευμάτων, κάτι που όπως γνωρίζουμε μέχρι στιγμής δεν έχει επιτευχθεί με άλλα μέσα.
Είναι όμως τόσο θαυματουργό αυτό το γερμανικό όπλο;
Από τότε που κατασκευάστηκαν 600 Taurus για τις γερμανικές ένοπλες δυνάμεις, και μεταφέρθηκαν στα καταφύγιά τους μεταξύ 2005 και 2010, έως σήμερα δεν έχει υπάρξει για αυτούς τους πυραύλους cruise πραγματική αποστολή μάχης και δεν έχουν χρησιμοποιηθεί σχεδόν καθόλου. Ήδη 300 Taurus από τα έτη παραγωγής 2005, 2006 και 2007 είναι επιχειρησιακά μη λειτουργικοί. Μέχρι του έτους 2028 ακόμη και ο τελευταίος από τους Taurus δεν θα είναι πλέον λειτουργικός, κάτι που δεν θα ήταν απώλεια για την Bundeswehr αν παραδώσει αυτούς τώρα στην Ουκρανία, όπου είναι πολύ πιθανό να έρθει το τέλος τους με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
Ένα από τα γνωστά μειονεκτήματα του Taurus όταν χρησιμοποιηθεί από την Ουκρανία είναι ότι αυτός ο πύραυλος cruise είναι σχεδιασμένος ως όπλο αέρος-εδάφους, ήτοι απαιτείται ένα μαχητικό αεροσκάφος για να κατευθυνθεί στον προορισμό του. Αλλά όχι οποιοδήποτε μαχητικό, είτε απαιτείται ένα Tornado ή ένα Eurofighter Typhoon ή το αμερικανικό F18 στην έκδοση που μετατράπηκε ειδικά για την Ισπανία για τον Taurus, ή ένα σουηδικό Saab JAS 39 Gripen. Διαθέτει η Ουκρανία ένα από αυτά τα αεροσκάφη; Όχι. Έχει η Ουκρανία πιλότους που θα μπορούσαν να πετάξουν ένα από αυτά τα αεροσκάφη; Όχι. Μπορεί να γίνει ο προγραμματισμός και ο τεχνικός συντονισμός στόχων των Taurus χωρίς γερμανικό εξειδικευμένο προσωπικό; Όχι.
Αυτό το γνωρίζουν και οι Ρώσοι. Πιθανότατα γνωρίζουν ακόμη και κάθε σειριακό αριθμό των Taurus που φυλάσσονται σε υπόγεια καταφύγια στο δάσος Hagenauer, κοντά στην πόλη Schrobenhausen. Οι Ρώσοι πιθανώς να σκάνε στα γέλια με τον εκλεγέντα Καγκελάριο Merz και την δήλωση για την προμήθεια πυραύλων Taurus στο Κίεβο. Όμως το ζήτημα δεν είναι στρατιωτικής ευρωστίας του συγκεκριμένου όπλου, αλλά βαθιά γεωπολιτικό.
Ποιος θα μπορούσε να έχει τα μέσα να εκτοξεύσει γερμανικούς πυραύλους Taurus και να επιτεθεί σε στόχους στην Ρωσία, και να το κάνει έχοντας πλήρη επίγνωση του γεγονότος ότι αυτό πιθανότατα θα έδινε το σήμα εκκίνησης για τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο ή για έναν γενικευμένο πόλεμο στην Ευρώπη;
Εάν λοιπόν η Γερμανία παραδώσει και στοχεύσει, η Ρωσία δεν θα χτυπήσει την Ουκρανία, αλλά την Γερμανία. Η ρωσική ηγεσία δεν έχει την πολυτέλεια να αφήσει αυτό το βήμα αναπάντητο, καθώς η μη αντίδραση θα θεωρηθεί αδυναμία. Τι θα συμβεί αν αυτό που ξεκινά ως «υποστήριξη προς την Ουκρανία» καταλήξει ως κρατήρας βόμβας στο Βερολίνο ή σε πρωτεύουσα κρατιδίου της Ομοσπονδιακής Γερμανίας;
Στις 17 Απριλίου 2025, η Μαρία Ζαχάροβα, εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών, εξέδωσε μια αδιαμφισβήτητη προειδοποίηση: «Η παράδοση και η ανάπτυξη πυραύλων Taurus σημαίνει την άμεση συμμετοχή της Γερμανίας στον πόλεμο με όλες τις συνέπειες». Τέτοια σαφήνεια είναι σπάνια στην διπλωματική ρητορική και όμως είναι ενδεικτική της κατάστασης.
Στο πλαίσιο αυτό είναι εξαιρετικά επικίνδυνη η υπόθεση ότι μια ρωσική αντεπίθεση στην Γερμανία θα απαντηθεί αξιόπιστα από το άρθρο 5 του ΝΑΤΟ, καθώς η νέα πραγματικότητα με τον Τραμπ προκαλεί την κατάρρευση της προστατευτικής ομπρέλας των ΗΠΑ για την Ευρώπη. Ο Ντόναλντ Τραμπ παίζει ρητορικά τον μεγάλο ειρηνοποιό και ταυτόχρονα ελίσσεται, διστάζει, μεταθέτει την ευθύνη στους Ευρωπαίους, στην Γαλλία, Βρετανία και Γερμανία. Αυτός ο συνασπισμός των «προθύμων» είναι στρατιωτικά άχρηστος, αλλά πολιτικά επικίνδυνος. Διότι όπου λείπει η ουσία, ο πειρασμός για συμβολική πολιτική μεγαλώνει, εις βάρος της ασφάλειας ολόκληρης της Ευρώπης.
Οι Ρώσοι θα συνεχίσουν τον πόλεμο έως ότου επιτευχθούν οι στόχοι της ειδικής επιχείρησής τους. Και αν οι γερμανικοί πύραυλοι Taurus παίξουν ρόλο σε αυτό, η Ευρώπη θα μπορούσε να γίνει ένα άμεσο θέατρο πολέμου, με την Γερμανία σε ρόλο αυτοκαταστροφής.
