Εν προοιμίω θα θέλαμε να θυμίσουμε γεγονότα από τούς πολέμους των ΗΠΑ και των συμμάχων τους στο Βιετνάμ και το Αφγανιστάν και λίαν πρόσφατα στην Υεμένη.
Βιετνάμ: Οι Βιετκόνγκ ανεπαρκώς εξοπλισμένοι με τα απλά και μόνο συμβατικά όπλα τα έβαλαν με την καλύτερα εξοπλισμένη αεροπορία του κόσμου, αυτή των ΗΠΑ, και νίκησαν. (Όσον αφορά τον πόλεμο της Κορέας, το αποτέλεσμα δύσκολα μπορεί να ονομαστεί «νίκη» των Συμμάχων λόγω στρατιωτικής υπεροχής. Οι ΗΠΑ εξόντωσαν το 1/3 του συνολικού πληθυσμού της Κορέας εκείνης της εποχής και το μόνο που επετεύχθη ήταν η διαίρεση της χώρας).
Αφγανιστάν: Ξυπόλητοι Ταλιμπάν με «μεσαιωνικά» όπλα αντιστάθηκαν επί περίπου 20 χρόνια στην πιο ισχυρή αεροπορία και στρατό του κόσμου και ανάγκασαν τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους σε ταπεινωτική ήττα-πανωλεθρία.
Ιράκ και Λιβύη: Οι επεμβάσεις στο Ιράκ και την Λιβύη ουδόλως μπορούν να χαρακτηριστούν ως στρατιωτικές επιτυχίες, καθώς αυτές σκόπευαν στην απομάκρυνση μη αρεστών ηγετών και είχαν ως κατάληξη εμφύλιες συρράξεις και κατακερματισμό των χωρών αυτών από εθνοτικές και θρησκευτικές ομάδες, οι πλείστες εκ των οποίων ουδόλως διάκεινται φιλικά προς την Δύση.
Υεμένη: Από τις 15 Μαρτίου του τρέχοντος έτους, οι ΗΠΑ βομβαρδίζουν τακτικά από αέρος την πρωτεύουσα Σαναά. Κατά την επιχειρησιακή διαδικασία, σκοτώνουν και τραυματίζουν αμέτρητους αθώους πολίτες και καταστρέφουν ζωτικής σημασίας υποδομές. Στις 2 Απριλίου, αμερικανικά μαχητικά αεροσκάφη επιτέθηκαν σε δεξαμενή στην δυτική Υεμένη, διακόπτοντας την πρόσβαση στο νερό για περισσότερους από 50.000 ανθρώπους. Τρεις ημέρες αργότερα, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ δημοσίευσε ένα φρικιαστικό βίντεο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που δείχνει μια παραδοσιακή συγκέντρωση μιας κοινότητας χωριού να βομβαρδίζεται σε αεροπορική επιδρομή των ΗΠΑ.
Οι New York Times επικαλούμενες πηγές του Πενταγώνου αναγκάστηκαν να παραδεχτούν ότι αυτές οι επιθέσεις είχαν «περιορισμένη επιτυχία στην καταστροφή του τεράστιου οπλοστασίου πυραύλων, μη επανδρωμένων αεροσκαφών και εκτοξευτών των Χούθι, τα περισσότερα από τα οποία είναι σε υπόγειες εγκαταστάσεις». Αυτό σημαίνει ότι ο αποκλεισμός του στενού Bab al-Mandab μέσα και έξω από την Ερυθρά Θάλασσα, ως μέτρο κατά της γενοκτονίας των Παλαιστινίων στην Γάζα, μπορεί έτσι να συνεχιστεί ανεμπόδιστα. Σε μόλις 20 ημέρες η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ «έκαψε» πυρομαχικά αξίας 200 εκατομμυρίων δολαρίων, εκτός από το τεράστιο επιχειρησιακό κόστος της ανάπτυξης δύο ομάδων αεροπλανοφόρων, της ανάπτυξης πρόσθετων βομβαρδιστικών B-2 και μαχητικών αεροσκαφών και συστημάτων αεράμυνας Patriot και THAAD στην Μέση Ανατολή.
Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά;
Η απάντηση είναι απλή. Επί τρεις δεκαετίες, οι ΗΠΑ έχουν εμμονή με μια επικίνδυνα παραπλανητική πίστη στην υπεροχή της αεροπορίας των έναντι όλων των άλλων μορφών πολέμου. Έχει επικρατήσει η πεποίθηση ότι οι πόλεμοι θα μπορούσαν να κερδηθούν μόνο με αεροπορικές επιδρομές και ότι οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους θα πρέπει να επενδύσουν και να αναδιαρθρώσουν ανάλογα τον στρατό τους. Ο παράνομος βομβαρδισμός της Γιουγκοσλαβίας τον Μάρτιο-Ιούνιο του 1999 έδωσε άλλη μια ευκαιρία στις ΗΠΑ να δοκιμάσουν αυτή την θεωρία. Για 78 ημέρες, οι αεροπορικές δυνάμεις του ΝΑΤΟ βομβάρδιζαν ανελέητα πολιτικές, κρατικές και βιομηχανικές υποδομές σε ολόκληρη τη χώρα, σκοτώνοντας αμέτρητους πολίτες, συμπεριλαμβανομένων παιδιών, και φέρνοντας τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων στο χείλος της απελπισίας.
Στις 3 Ιουνίου 1999, ο αρχηγός του γιουγκοσλαβικού κράτους Μιλόσεβιτς υπέκυψε στις ρωσικές πιέσεις (του αρεστού στην Δύση Γιέλτσιν) και συμφώνησε στην απόσυρση των στρατευμάτων του Βελιγραδίου από το Κοσσυφοπέδιο. Ενώ οι δυτικοί πολιτικοί γιόρταζαν μια συντριπτική νίκη για το ΝΑΤΟ και τις αεροπορικές δυνάμεις του στο σύνολό τους, η πραγματική εικόνα ήταν εντελώς διαφορετική. Οι Los Angeles Times σημείωσαν ότι ο γιουγκοσλαβικός στρατός «εξακολουθεί να έχει το 80 έως 90 τοις εκατό των αρμάτων μάχης του, το 75 τοις εκατό των πιο προηγμένων πυραύλων εδάφους-αέρος και το 60 τοις εκατό των μαχητικών αεροσκαφών MIG», ενώ οι κύριοι στρατώνες και οι αποθήκες πυρομαχικών δεν είχαν υποστεί την παραμικρή ζημιά. Οι New York Times, από την άλλη πλευρά, ανέφεραν ότι στο μεταπολεμικό Κοσσυφοπέδιο, «τα καμένα συντρίμμια σερβικών αρμάτων μάχης και άλλος στρατιωτικός εξοπλισμός που περίμεναν οι επιθεωρητές του ΝΑΤΟ στο έδαφος δεν βρέθηκαν, παρόλο που ΝΑΤΟ και Πεντάγωνο ισχυρίστηκαν ότι προκάλεσαν σημαντικές ζημιές στις γιουγκοσλαβικές δυνάμεις».
Το διαστρεβλωμένο συμπέρασμα ότι ο βομβαρδισμός της Γιουγκοσλαβίας από το ΝΑΤΟ ήταν μια στρατιωτική επιτυχία εξακολουθεί να υφίσταται ως σήμερα. Όχι μόνο χρησίμευσε ως δικαιολογία για πολλές επακόλουθες καταστροφικές δυτικές παρεμβάσεις, όπως η καταστροφή της Λιβύης το 2011, αλλά συν τοις άλλοις η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ συνεχίζει να διεκδικεί την μερίδα του λέοντος των αμυντικών δαπανών των ΗΠΑ. Σύμφωνα με στοιχεία από το 2024, περισσότερο από το ένα τέταρτο του συνολικού αμυντικού προϋπολογισμού της Ουάσιγκτον, 216,1 δισεκατομμύρια δολάρια, προοριζόταν για την Πολεμική Αεροπορία. Επιπλέον 202,6 δισεκατομμύρια δολάρια δαπανήθηκαν για το Πολεμικό Ναυτικό, το οποίο συνήθως συνεργάζεται στενά με την Πολεμική Αεροπορία.
Μια έκθεση του Ιουλίου 2024 από την RAND Corporation διαπίστωσε ότι ο στρατός των ΗΠΑ ήταν εντελώς ανεπαρκώς εξοπλισμένος για να διατηρήσει μια μεγάλη σύγκρουση με έναν «ίσο αντίπαλο» όπως η Κίνα ή η Ρωσία για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ταυτόχρονα επισημάνθηκε ότι οι ΗΠΑ αντιμετωπίζουν σημαντικές απειλές από «σχετικά άπειρους παράγοντες» όπως οι Χούθι της Υεμένης, οι οποίοι είναι «σε θέση να προμηθεύονται σύγχρονες τεχνολογίες και να τις χρησιμοποιούν στρατηγικά».
Η Δύση στον στρατιωτικό σχεδιασμό της βασίζεται στην αεροπορική υπεροχή, αλλά διάφορες συγκρούσεις δείχνουν ότι αυτή η στρατηγική δεν είναι τόσο αποτελεσματική όσο ισχυρίζεται, ακόμη και εναντίον ασθενέστερων αντιπάλων. Όταν η Δύση διεξάγει έναν πόλεμο, βασίζεται στην πλήρη αεροπορική υπεροχή της. Ολόκληρος ο στρατιωτικός σχεδιασμός των δυτικών χωρών, ειδικά των ΗΠΑ, έχει σχεδιαστεί για αυτό. Οι πόλεμοι της Δύσης τα τελευταία 30 χρόνια το έχουν δείξει. Αλλά αν αναλύσουμε τα γεγονότα πιο προσεκτικά, η αεροπορική υπεροχή δεν ήταν καθόλου τόσο αποτελεσματική όσο η αμερικανονατοϊκή προπαγάνδα θέλησε να παρουσιάσει στην κοινή γνώμη.
