Οι Ηνωμένες Πολιτείες με δηλώσεις και πράξεις, δείχνουν ξεκάθαρα την θέλησή τους για απομάκρυνση από το ΝΑΤΟ. Δεδομένου ότι, η συμμαχία έχει γεννηθεί από τις ΗΠΑ και υπακούει ή έστω υποστηρίζει τις εντολές της Αμερικής και δεδομένου ότι το ΝΑΤΟ έχει πλέον χάσει το νόημα ύπαρξής του, είναι αρκετά πιθανό να βιώνουμε τις τελευταίες «ημέρες» της συμμαχίας. Οι υστερίες εναντίον της Ρωσίας δεν αρκούν για να δικαιολογήσουν το ΝΑΤΟ, ειδικά εφόσον οι ΗΠΑ έχουν εδώ και καιρό στοχεύσει σαν πρώτη απειλή την Κίνα.
Εκείνο που είναι ιδιαιτέρως ενδιαφέρον είναι πως αν τελικά η Συμμαχία δεν διαλυθεί, φαίνεται ότι το Ηνωμένο Βασίλειο, εργάζεται εντατικά προς την κατεύθυνση να είναι εκείνο που θα αναλάβει την αρχηγία ή τουλάχιστον την θέση του CEO στην επόμενη «ζωή» του ΝΑΤΟ.
Η επικρατούσα τάση για «επανα-οπλισμό της Ευρώπης» θα παίξει κρίσιμο ρόλο στην επιβίωση ή όχι της Βόρειο-Ατλαντικής Συμμαχίας. Αν ο επανα-οπλισμός οδηγήσει στην πραγματική και επιχειρησιακά ικανή διαμόρφωση του πολυσυζητημένου Ευρωπαϊκού Στρατού, τότε το ΝΑΤΟ θα διακόψει την λειτουργία του. Βεβαίως, το ζήτημα οπλικής θωράκισης και αυτάρκειας της Ευρώπης, είναι ένα τεράστιο επιχείρημα και απαιτεί δεκαετίες. Και η επιχειρησιακή δομή του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη υφίσταται και λειτουργεί. Άρα είναι πιο λογικό να διατηρηθεί, αφού μια αντικατάσταση θα αντιμετωπίσει πολλές προκλήσεις και εμπόδια.
Μεγάλο ζήτημα είναι επίσης η ανθρώπινη στελέχωση μιας «νέας οπλισμένης Ευρώπης» αφού η για δεκαετίες διεθνιστική πολιτική των σοσιαλιστικών και κεντροαριστερών κυβερνήσεων στην γηραιά ήπειρο, έχει καλλιεργήσει μιαν νοσηρή αντί-μιλιταριστική έως αναρχική αντίληψη, που με την σειρά της έχει δημιουργήσει μιαν έρημο στις στρατιωτικές τάξεις των ενόπλων δυνάμεων.
Η θέση του Ηνωμένου Βασιλείου έξω από την Ε.Ε. είναι απολύτως ιδανική για να τοποθετηθεί επικεφαλής μιας ΝΑΤΟικής ανασχεδίασης. Βρισκόμενο εκτός, μπορεί εντελώς αυτόνομα να χειρίζεται την πολεμική μηχανή του και να προχωρεί σε ενέργειες, πολιτικές και συμμαχίες που η Ε.Ε. για να καταφέρει, θα πρέπει κάθε φορά, πρώτα να επιτυγχάνει την ομοφωνία όλων των κρατών μελών. Συνεπώς μια Βρετανία στο τιμόνι του ΝΑΤΟ, θα βρίσκεται στη θέση κλειδί, που θα της επιτρέψει να αναβαθμίσει τον γεωστρατηγικό της ρόλο. Κάτι που οι Βρετανοί διακαώς θέλουν και που πάντα τους έκανε να ασφυκτιούν σαν μέλος της Ε.Ε.
Αναπόφευκτα, δημιουργείται μια σκοτεινή σκέψη. Μήπως τελικά το περιβόητο Brexit, να ήταν κάποιο σχέδιο Β, για την επόμενη ημέρα του ΝΑΤΟ; Μήπως ότι το Η.Β. ποτέ δεν υιοθέτησε το ευρώ, ήταν ένα προαπαιτούμενο για την εύκολη απομάκρυνσή του από τις Βρυξέλλες; Γιατί αν η Βρετανική οικονομία λειτουργούσε με ευρώ, τότε είναι βέβαιο πως μια αποχώρηση θα είχε πολύ σοβαρότερο κόστος και πολύ μεγαλύτερο χρόνο «αποθεραπείας».
Μήπως δηλαδή, ενώ το Brexit παρουσιάστηκε σαν ανταρσία των Βρετανών, ήταν τελικά η εφαρμογή μιας ασφαλιστικής δικλείδας που θα επέτρεπε την εύκολη απομάκρυνση των ΗΠΑ αλλά και την ταυτόχρονη διατήρηση ενός σκιώδους ελέγχου στην Συμμαχία, αφού το Η.Β. μπορεί εύκολα να πειστεί από τις ΗΠΑ να υποστηρίξει τα αμερικανικά συμφέροντα, μια και τουλάχιστον το 55% των εξαγωγών του έχουν προορισμό τις ΗΠΑ; {σχεδόν 60 δις£ το 2024}
Σημειώνουμε εδώ πως οι περίφημοι δασμοί που η νέα κυβέρνηση Trump επιβάλλει παγκοσμίως, όσον αφορά το Η.Β. είναι μόλις 10% δηλαδή σχεδόν 4% περισσότερο από όσο ήταν πριν και κατά μέσον όρο 3.4% παραπάνω από όσο αντίστοιχα πληρώνουν οι ΗΠΑ!
Έτσι οι οικονομικά στρυμωγμένες σήμερα, ΗΠΑ, αποφεύγουν την χρηματοδότηση του δαπανηρότατου ΝΑΤΟικού οργανισμού αλλά διατηρούν μιαν υψηλή εποπτεία και έχουν πλέον μόνο πλεονεκτήματα χωρίς κόστος. Και μπορούν να επικεντρωθούν, οικονομικά και επιχειρησιακά στον νο 1 (κατά την γνώμη τους) εχθρό, την Κίνα.
Από οικονομικής απόψεως, δεν ακούγεται και τόσο σαν θεωρία συνομωσίας…
