• Για τις ΗΠΑ, ο Trump είναι σίγουρα μια καλή επιλογή. Θα προσπαθήσει να σταματήσει την εσωτερική παρακμή και κυρίως να φέρει την παραγωγή πίσω στις ΗΠΑ. Οι προοπτικές επιτυχίας αυτής της πολιτικής είναι ζοφερές αφού, ο πληθυσμός των ΗΠΑ έχει χάσει εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό και εργασιακή ηθική. Η επιθυμία από μόνη της δεν μπορεί να αντιστρέψει την παλίρροια.

• Για την Ρωσία, η διοίκηση Τραμπ μάλλον δεν έχει μεγάλη σημασία. Ο Τραμπ έχει το πλεονέκτημα ότι μαζί του ο πόλεμος στο ουκρανικό έδαφος μπορεί πιθανώς να τερματιστεί πιο γρήγορα. Ταυτόχρονα, έχει το μειονέκτημα ότι θα προσπαθήσει να σταματήσει την παρακμή των ΗΠΑ, η οποία μπορεί να στεφθεί με κάποιες επιτυχίες. Βραχυπρόθεσμα πλεονεκτήματα για την Ρωσία έναντι μακροπρόθεσμων μειονεκτημάτων (με τους Δημοκρατικούς στην εξουσία θα ήταν το αντίστροφο).

• Για την Κίνα, επίσης δεν έχει σημασία. Το κατεστημένο των δύο κομμάτων των ΗΠΑ έχει τοποθετηθεί εξαιρετικά εχθρικά προς τπ Πεκίνο τα τελευταία χρόνια. Ο Τραμπ τείνει να είναι χειρότερος για την Κίνα. Έχει χάσει μεγαλοπρεπώς τον πρώτο εμπορικό πόλεμο εναντίον της Κίνας και θα θέλει να πάρει εκδίκηση. Πιο επιθετικά βήματα αναμένονται από την πλευρά του παρά από τους Δημοκρατικούς αν ήταν στην εξουσία.

• Για την ΕΕ, ο Τραμπ θα έπρεπε να είναι η καλύτερη εναλλακτική λύση. Ενώ οι Δημοκρατικοί αποδόμησαν εν κρυπτώ την ΕΕ έχοντας ως εχθρούς την Ρωσία και την Κίνα, ο Τραμπ την διαλύει πιο άμεσα και ειλικρινά. Με αυτόν τον τρόπο προκαλεί περισσότερη αντίσταση. Ήδη κατά την διάρκεια της πρώτης θητείας του, η ΕΕ είχε αρχίσει να μιλά για ανεξαρτησία. Μετά τον Τραμπ ήρθε η μεγάλη ύφεση και η πλήρης απώλεια της αυτονομίας. Τώρα, οι πιθανότητες για κάτι τέτοιο δεν φαίνονται ρόδινες, αλλά είναι τουλάχιστον λίγο καλύτερες με τον Τραμπ παρά χωρίς αυτόν.

Θυμίζουμε:

• Το 2023 σήμανε την απώλεια των αφρικανικών αποικιών της Γαλλίας (από την Ρωσία). Έτσι, ο αυτοκρατορικός ρόλος της Γαλλίας έχει χαθεί. Η πρόσβαση σε φθηνούς πόρους (συμπεριλαμβανομένου του ουρανίου, το οποίο είναι τόσο σημαντικό για την Γαλλία) απωλέσθη. Η ανεξάρτητη ενεργειακή ασφάλεια (με βάση το ουράνιο στην Γαλλία) δεν υφίσταται πλέον μακροπρόθεσμα.

• Η Γερμανία έχει στερηθεί την ενεργειακή της αυτονομία και κατά συνέπεια θα υποβαθμιστεί. Είναι  γεγονός ότι σε μια βιομηχανική κοινωνία, η φθηνή ενέργεια είναι το θεμέλιο για τα πάντα. Τίποτα δεν λειτουργεί χωρίς ενέργεια.

• Οι ΗΠΑ θα αποσυρθούν σε μεγάλο βαθμό από το ΝΑΤΟ (αντίστοιχα σχέδια συζητούνται ήδη δημόσια) και υπάρχουν μόνο ελάχιστα ενδεχόμενα για την παραμονή τους. Αυτά τα ενδεχόμενα θα χρησιμεύουν κυρίως για να διασφαλίσουν ότι οι ΗΠΑ επηρεάζονται σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης και ως εκ τούτου, θα πρέπει να παρέμβουν πλήρως. Αυτή η προοπτική χρησιμεύει ως αποτρεπτικός παράγοντας. Παρεμπιπτόντως, είναι πολύ πιθανό η Μεγάλη Βρετανία να αναλάβει την ηγεσία του ΝΑΤΟ, αν η Συμμαχία δεν διαλυθεί.

• Αντ’ αυτού, οι ΗΠΑ θα επικεντρωθούν πλήρως στην Κίνα και θα παίξουν εκεί, τα σκοτεινά παιχνίδια τους. Η κεντρική πλατφόρμα για αυτό είναι η AUKUS (τριμερής συμφωνία ασφαλείας μεταξύ Αυστραλίας, Ηνωμένου Βασιλείου και ΗΠΑ). Στην Νοτιοανατολική Ασία, υπάρχουν πληθώρα εθνικών, εθνοτικών και θρησκευτικών εντάσεων στις οποίες οι ΗΠΑ μπορούν να ρίξουν λάδι και να παρακολουθήσουν να καίγονται τα πάντα. Οι Αγγλοσάξονες το λατρεύουν αυτό και το κάνουν πολύ καλά, έχουν το know how. Με αυτόν τον τρόπο, καίνε τους ανταγωνιστές και μπορούν να αγοράσουν πάμφθηνα αγαθά από τις συμμορίες που προσπαθούν να κυβερνήσουν στα ερείπια.

• Η Μεγάλη Βρετανία έχει καταλάβει άριστα πώς να σύρει τα περισσότερα ευρωπαϊκά κράτη στον πόλεμο. Ακόμα κι αν είναι μόνο με έναν πύραυλο, το κύριο πράγμα είναι ότι οι «άλλοι» χαρακτηρίζονται ως υπεύθυνοι. Δεδομένου ότι η ΕΕ έχει εμπλακεί σε αυτό το παιχνίδι, συμμετέχει πλέον σε αυτό πλήρως και χωρίς ρήτρα εξόδου. Ελέγχεται από την Μεγάλη Βρετανία, η οποία δεν είναι η ίδια χώρα της ΕΕ.

• Η ΕΕ βρίσκεται σε ιδιαίτερα κακή θέση. Έχει μια κραυγαλέα έλλειψη πόρων και έχει μπει στον πειρασμό να πάει σε πόλεμο εναντίον του σημαντικότερου προμηθευτή πόρων της. Ταυτόχρονα, η ΕΕ βρίσκεται επίσης στην διαδικασία επιδείνωσης των σχέσεων της με την Κίνα. Μην ξεχνάμε ότι με συναίνεση και βοήθεια του ΝΑΤΟ ανατινάχτηκαν οι αγωγοί φυσικού αερίου που κατασκεύασε η ΕΕ με δικά της έξοδα και για δικό της μεγάλο όφελος.

Συμπέρασμα:

Η ΕΕ έχει πλέον ένα ελάχιστο ποσοστό κυριαρχίας στην διεθνή πολιτική. Οι ΗΠΑ δεν μπορούν να κρατηθούν στον θρόνο της παγκόσμιας πολιτικής. Η απομόνωση της Ρωσίας απέτυχε. Οι ΗΠΑ δεν κατάφεραν να κινητοποιήσουν καμία μεγάλη δύναμη εναντίον της Ρωσίας εκτός από το δυτικό μπλοκ. Το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου αρνείται να πολεμήσει για τον έκπτωτο βασιλιά. Η αυτοθυσία της ΕΕ δεν θα αποτρέψει την μεγάλη γεωπολιτική αναδιάρθρωση, οι ΗΠΑ μπορούν γεωπολιτικά να συνεχίσουν να κρατούν το κεφάλι τους πάνω από το νερό για λίγο εις βάρος της ΕΕ.

Ο πολυπολικός κόσμος είναι ante portas.