« Ο δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης και ο δήμαρχος της Άγκυρας ανήκουν στην φιλελεύθερη αντιπολίτευση. Αυτό το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα είναι μια αριστερή-φιλελεύθερη, κοσμική και φιλοευρωπαϊκή εναλλακτική λύση στο κόμμα του Ερντογάν. Η αντιπολίτευση είναι προσανατολισμένη στη Δύση και απορρίπτει τον ισλαμικό προσανατολισμό του Ερντογάν. Αλλά είναι επίσης πολύ εχθρική προς την Ρωσία.
Ο Ερντογάν έχει κάνει αρκετά σοβαρά πολιτικά λάθη. Το πιο σημαντικό από αυτά είναι η υποστήριξή του για την κατάληψη της εξουσίας από τις πολιτοφυλακές του Αλ Τζουλανί στην Δαμασκό. Αυτό είναι ένα μοιραίο λάθος, διότι ο Ερντογάν έχει καταφέρει ένα σοβαρό, ενδεχομένως ανεπανόρθωτο πλήγμα στις ρωσοτουρκικές και ιρανοτουρκικές σχέσεις. Ούτε η Ρωσία ούτε το Ιράν θα βοηθήσουν τον Ερντογάν.
Δεν πιστεύω ότι το Ιράν ή η Ρωσία εμπλέκονται καθ’ οιονδήποτε τρόπο στην αναταραχή στην Τουρκία. Αντίθετα, είναι η Δύση που ανατρέπει τον Ερντογάν. Ωστόσο, το συριακό λάθος του είναι θεμελιώδες. Πολλοί στην Τουρκία όχι μόνο απέτυχαν να κατανοήσουν την πολιτική του Ερντογάν, αλλά και την καταδίκασαν. Τώρα, όπως βλέπουμε, οδήγησε στην γενοκτονία των Αλεβιτών και άλλων εθνοθρησκευτικών μειονοτήτων, συμπεριλαμβανομένων των Χριστιανών. Μόνο ένας κοντόφθαλμος πολιτικός θα μπορούσε de facto να παραδώσει την εξουσία στην Συρία στην Αλ Κάιντα. Αν και ο Ερντογάν ήταν πάντα διορατικός γενικά, αυτό το λάθος θα τον στοιχειώνει συχνά.
Το επόμενο σημείο είναι η οικονομική πολιτική. Η υποτίμηση της λίρας και ο καλπάζων πληθωρισμός υπονομεύουν την ήδη αδύναμη τουρκική οικονομία. Αυτές οι αποτυχίες – οι συριακές και οικονομικές – καθώς και η προσέγγιση του Ερντογάν με την ΕΕ, τους παγκοσμιοποιητές και οι επαφές του με την MI6 οδηγούν τον Ερντογάν σε μια παγίδα. Η φιλελεύθερη-κεμαλική αντιπολίτευση στην Τουρκία εκμεταλλεύτηκε αυτό το γεγονός και άρχισε να ιδιωτικοποιεί τις αποτυχίες της. Όπως έχουμε ήδη πει, αυτό που συνέβη στην Συρία ήταν μια πύρρειος νίκη, η οικονομία καταρρέει και ο δυτικός προσανατολισμός μας είναι ισχυρότερος από αυτόν του Ερντογάν, με τον οποίο η Τουρκία δεν θα γίνει δεκτή στην ΕΕ.
Δεδομένου ότι η Τουρκία είναι δημοκρατία, ο Ερντογάν δεν θα μπορούσε να κάνει τίποτα εναντίον των ψηφοφόρων που εξέλεξαν τους ηγέτες της αντιπολίτευσης. Αλλά τελικά, αποφάσισε να φυλακίσει τον δήμαρχο της Κωνσταντινούπολης. Το αν υπήρχε λόγος για αυτό ή όχι είναι εντελώς άσχετο. Σχεδόν σε κάθε σύγχρονο πολιτικό καθεστώς, υπάρχει πάντα ένας λόγος να φυλακιστεί κάθε αξιωματούχος (δεν υπάρχουν πλέον αθώοι στην πολιτική). Επομένως, τίθεται το ζήτημα μόνον της σκοπιμότητας της κρατήσεως.
Ο Ερντογάν αποφάσισε ότι η κατάσταση ήταν κακή για αυτόν και ότι έπρεπε να βάλει τον πιο ενεργό αντίπαλό του, τον Ιμάμογλου, πίσω από τα κάγκελα – ένας άνθρωπος του Σόρος, ο οποίος υποστηρίζεται από τους παγκοσμιοποιητές. Θα μπορούσαμε να υποστηρίξουμε τον Ερντογάν αν ο ίδιος είχε αντιταχθεί έντονα σε αυτή την ομάδα του Σόρος. Αλλά πριν από αυτό, μαχαίρωσε τους συμμάχους του, το Ιράν και την Ρωσία στην πλάτη – δεν μπορούμε να τον υποστηρίξουμε.
Όλοι οι αντίπαλοι του Ερντογάν εκμεταλλεύτηκαν τον συνδυασμό των παραπάνω βημάτων και ξεκίνησαν μια πραγματική έγχρωμη επανάσταση. Και αυτοί οι συντηρητικοί, συμπεριλαμβανομένων των στρατιωτικών Κεμαλιστών ευρασιατικού προσανατολισμού, τους οποίους ο ίδιος ο Ερντογάν είχε κατηγορήσει προηγουμένως για την ψευδή υπόθεση «Εργκενεκόν» και οι οποίοι τελικά τον έσωσαν περισσότερες από μία φορές (πρώτη στην απόπειρα πραξικοπήματος του 2016), δεν θα έρχονται πλέον να τον βοηθήσουν.
Ο Ερντογάν έχει χάσει τους φίλους του επειδή συχνά τους πρόδωσε. Ταυτόχρονα, πρέπει να είμαστε προσεκτικοί ακόμη και με αυτές τις διαμαρτυρίες, επειδή πίσω από αυτές βρίσκονται οι ίδιοι διοργανωτές όπως στις περισσότερες έγχρωμες επαναστάσεις, συμπεριλαμβανομένης αυτής στην Σερβία. Οι ίδιες οι επαναστάσεις συνήθως παρακολουθούνται από απλούς ανθρώπους που είναι δυσαρεστημένοι με την μία ή την άλλη πολιτική υπερβολή. Επομένως, υπάρχουν αντικειμενικοί λόγοι για αυτό που συμβαίνει. Προφανώς ο Ερντογάν έχει απλώς εξαντλήσει το όριο σφαλμάτων του και συνεχίζει να κάνει λάθη.
Το μέλλον του Ερντογάν και του καθεστώτος του φαίνεται αξιοζήλευτο. Φυσικά, θέλουμε μια κυρίαρχη Τουρκία με ανεξάρτητη πολιτική ως γείτονα. Φυσικά, μια φιλική στάση θα ήταν καλύτερη. Αλλά η Ρωσία είναι προετοιμασμένη για οποιαδήποτε τροπή των γεγονότων.»
