” Η παρακολούθηση της πολιτικής στις Ηνωμένες Πολιτείες μοιάζει με μια ατελείωτη παρέλαση από συμβιβασμένους ανθρώπους που βρίσκουν νέους τρόπους για να αφιερώσουν τον εαυτό τους στο Ισραηλινό αίτημα. Η γενοκτονία στη Γάζα και οι μαζικές σφαγές στη δυτική όχθη του Ιορδάνη φαίνεται να μην αποτελούν εμπόδιο για την αφοσίωσή τους. Οι φωνές που υποστηρίζουν την Παλαιστίνη, ή τουλάχιστον αμφισβητούν τις τακτικές του Ισραήλ, είναι λίγες και σπάνιες. Όμως, η δημόσια γνώμη στην Αμερική αλλάζει, αρκετά δραστικά σε ορισμένες περιπτώσεις – συμπεριλαμβανομένης και της εβραϊκής κοινότητας.
Το Ισραήλ είναι όλο και περισσότερο μια χώρα που υποστηρίζεται από ευαγγελικούς Χριστιανούς, συντηρητικούς Εβραίους, ευρωπαϊκά πολιτικά κόμματα με ναζιστικό παρελθόν και την παγκόσμια ακροδεξιά. Το μίσος προς τους Μουσουλμάνους, το Ισλάμ, τον πολυπολιτισμικό χαρακτήρα και τη δημοκρατική πλειοψηφία είναι η κόλλα που ενώνει αυτές τις διαφορετικές ομάδες.
Μια πρόσφατη δημοσκόπηση του Economist/YouGov στις ΗΠΑ είναι μια έντονη υπενθύμιση ότι οι ενέργειες του Ισραήλ στη Γάζα και αλλού από τις 7 Οκτωβρίου 2023 έχουν προκαλέσει μια μνημειώδη πτώση της αμερικανικής υποστήριξης για το Ισραηλινό κράτος. Είκοσι ένα τοις εκατό των Αμερικανών ενηλίκων συμπάσχουν περισσότερο με τους Παλαιστινίους, σε σύγκριση με το 31 τοις εκατό που συμπάσχει με τους Ισραηλινούς – αλλά αυτό είναι το μεγαλύτερο ποσοστό για την Παλαιστίνη από τότε που τέθηκε η ερώτηση από το Economist/YouGov πριν από επτά χρόνια.
Ίσως το πιο αποκαλυπτικό είναι η επίδραση στους ψηφοφόρους των Δημοκρατικών και των Ρεπουμπλικανών. Οι Ρεπουμπλικάνοι, πιθανώς ενισχυμένοι από την ύπαρξη του Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, στον Λευκό Οίκο, εξακολουθούν να υποστηρίζουν έντονα το Ισραήλ. Αλλά το 35 τοις εκατό των Δημοκρατικών εκφράζουν περισσότερη συμπάθεια για τους Παλαιστινίους, σε σύγκριση με το εννέα τοις εκατό για το Ισραήλ.
Η παραίσθηση των Δημοκρατικών
Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι πολλοί ψηφοφόροι στην πολιτεία του Μίσιγκαν απλώς αρνήθηκαν να ψηφίσουν την Δημοκρατική υποψήφια για την προεδρία, Καμάλα Χάρις, στις εκλογές του Νοεμβρίου, λόγω της φανατικής υποστήριξης του κόμματός της στο Ισραήλ. Ενώ η εξωτερική πολιτική σπάνια αποτελεί κύριο καθοριστικό παράγοντα στις δυτικές εκλογές, η Γάζα ήταν σαφώς ένα εμπόδιο για τους Δημοκρατικούς να διατηρήσουν τον Λευκό Οίκο, με κάποιους Άραβες ψηφοφόρους να πιστεύουν ότι ο Τραμπ θα τερμάτιζε τον πόλεμο στη Γάζα.
Μέχρι σήμερα, οι Δημοκρατικοί συνεχίζουν να κατηγορούν τους ψηφοφόρους για την εγκατάλειψη του κόμματος λόγω της Γάζας – μια παραισθητική στρατηγική που δείχνει πόσα λίγα έχουν μάθει τα ελίτ του κόμματος μετά την ήττα τους. Δεν υπάρχουν στοιχεία ότι η Χάρις ενδιαφερόταν για την καθημερινή καταστροφή των Παλαιστινίων στη Γάζα, οπότε η ψήφος για εκείνη, σε αντίθεση με τον Τραμπ, δεν ήταν η λογική επιλογή για τους Αμερικανούς που ενδιαφέρονταν για τις γενοκτονικές ενέργειες και προθέσεις του Ισραήλ.
Οι Αμερικανοί Εβραίοι, που πάντα θεωρούνταν οι πιο δυνατοί υποστηρικτές του Ισραήλ, διασπώνται – και αυτό επρόκειτο να συμβεί, εδώ και πολύ καιρό…
Σύμφωνα με μια δημοσκόπηση που δημοσιεύτηκε τον Μάιο του περασμένου έτους από το Κέντρο Ασφαλείας και Εξωτερικών Υποθέσεων της Ιερουσαλήμ, περίπου το ένα τρίτο των Εβραίων στις ΗΠΑ συμφώνησε με την άποψη ότι το Ισραήλ διέπραττε γενοκτονία στη Γάζα. Οι μαζικές διαδηλώσεις υπέρ της Παλαιστίνης σε όλες τις ΗΠΑ, ειδικά στα πανεπιστημιακά πανεπιστήμια, έχουν διαβληθεί από τους επικριτές ως αντισημιτικές διαδηλώσεις μίσους. Αλλά μεταξύ των ερωτηθέντων Αμερικανών Εβραίων, το 28 τοις εκατό έβλεπε τις διαδηλώσεις ως απολύτως αντι-Ισραηλινές, ενώ το 34 τοις εκατό τις περιέγραψε ως υπέρ της ειρήνης και κατά του πολέμου.
Περισσότεροι από τους μισούς ερωτηθέντες υποστήριξαν την ιδέα αποκλεισμού αμερικανικών όπλων στο Ισραήλ στο πλαίσιο της εισβολής στη Ραφά. Τον Νοέμβριο του περασμένου έτους, όταν οι Αμερικανοί ψήφιζαν στις προεδρικές εκλογές, μια άλλη δημοσκόπηση Αμερικανών Εβραίων, που πραγματοποιήθηκε για λογαριασμό της φιλελεύθερης Σιωνιστικής ομάδας πίεσης J Street, έδειξε γενική υποστήριξη για το Ισραήλ αλλά μεγάλες επιφυλάξεις για την κυβέρνηση του Πρωθυπουργού Μπενιαμίν Νετανιάχου.
Το 62 τοις εκατό υποστήριξε την Ουάσιγκτον να μην στείλει κάποια όπλα στο Ισραήλ μέχρι ο Νετανιάχου να υποστηρίξει μια συμφωνία εκεχειρίας στη Γάζα. Η πλειοψηφία των ερωτηθέντων είχε επίσης δυσμενείς απόψεις για τον Ισραηλινό πρωθυπουργό και υποστήριζε κυρώσεις κατά των υπουργών της ακροδεξιάς στην κυβέρνησή του.
Μια έντονη διχογνωμία
Οι πιο δυνατές εβραϊκές φωνές στις περισσότερες δυτικές χώρες είναι συνήθως οι πιο πολεμοχαρείς στην υποστήριξη των ενεργειών, των κινήτρων και των ιδεών του Ισραήλ. Όσο πιο ακραία και ανοιχτά ρατσιστική γίνεται η Ισραηλινή κυβέρνηση, τόσο πιο ασταθής γίνεται η τυφλή υποστήριξη της χώρας. Αλλά πάντα υπήρχε μια έντονη διχογνωμία στην εβραϊκή κοινότητα για το Ισραήλ μεταξύ εκείνων που πιστεύουν ότι είναι καθήκον τους να υποστηρίζουν ό,τι κάνει η χώρα, και άλλων που έχουν αναγνωρίσει εδώ και πολύ καιρό ότι οι αξίες τους διαφέρουν έντονα από την υποστήριξη ενός εβραϊκού εθνο-κράτους στη Μέση Ανατολή.
Έχει γίνει αδύνατο να αρνηθεί κανείς την ακροδεξιά στροφή του Ισραήλ. Η χώρα υποστηρίζει με περηφάνια το όραμα του Τραμπ για την εθνοκάθαρση της Γάζας, μαζί με την επιθυμία του Ισραήλ να κυβερνά επ’ αόριστον τους Παλαιστινίους στα κατεχόμενα εδάφη. Σχεδόν 60 χρόνια παράνομης κατοχής δεν είναι σίγουρα προσωρινά. Είναι μόνιμα και βαθαίνουν καθημερινά.
Ως Εβραίος, Γερμανός και Αυστραλός πολίτης, πάντα πίστευα ότι οι Εβραίοι της διασποράς έχουν επιτρέψει στις κοινότητές μας να εκπροσωπούνται από τις πιο ριζοσπαστικές Σιωνιστικές ομάδες που δείχνουν περιφρόνηση για τους Παλαιστινίους και τη δημοκρατία – οργανώσεις όπως η Aipac στις ΗΠΑ, οι Βρετανοί Δικηγόροι για το Ισραήλ και η Aijac στην Αυστραλία. Με το Ισραήλ να κινείται χαρούμενα προς ένα πιθανό θεοκρατικό μέλλον, οι κύριοι υποστηρικτές του πρέπει να κοιτάζουν με ζήλεια την Αφγανιστάν που ελέγχεται από τους Ταλιμπάν. Η εικόνα της χώρας ως μιας φιλελεύθερης όασης στην καρδιά της Μέσης Ανατολής θα είναι δύσκολο να διατηρηθεί, ανεξάρτητα από το ποσό των χρημάτων που δαπανώνται για την αναιδή προπαγάνδα.
Για αμέτρητους Αμερικανούς, συμπεριλαμβανομένης της ποικίλης εβραϊκής κοινότητας, αυτό το αποτέλεσμα προκαλεί ανησυχία και θλίψη. Είναι αναμφισβήτητα πιο επικίνδυνο να είσαι Εβραίος στο Ισραήλ παρά σε σχεδόν οποιαδήποτε άλλη χώρα στον πλανήτη. Η γοητεία του Ισραήλ, που πάντα επαινούνταν από τους εκπροσώπους της εβραϊκής κοινότητας, έχει μειωθεί σημαντικά. Ο Σιωνισμός πάντα θεωρήθηκε ως ένα αποικιακό εγχείρημα, συμπεριλαμβανομένων των ιδρυτών του – και τώρα πολλοί στις δυτικές χώρες αρχίζουν να βλέπουν την απειλή που αποτελεί.“
Antony Loewenstein is an independent journalist, best–selling author, filmmaker and co–founder of Declassified Australia. He’s written for the Guardian, the New York Times, the New York Review of Books and many others. His latest book is The Palestine Laboratory: How Israel Exports the Technology of Occupation Around the World. His other books include Pills, Powder and Smoke, Disaster Capitalism and My Israel Question. His documentary films include Disaster Capitalism and the Al Jazeera English films West Africa’s Opioid Crisis and Under the Cover of Covid. He was based in East Jerusalem from 2016 to 2020.