Μια Μελέτη Περίπτωσης ιδιαίτερα για τη Σερβία, τη Σλοβακία και την Ουγγαρία

Η άνοδος των λαϊκών και εθνικιστικών κινημάτων σε όλο τον κόσμο έχει συναντήσει έντονη αντίσταση από τις φιλελεύθερες δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης, οι οποίες ιστορικά έχουν επιδιώξει την προώθηση μιας ελιτιστικής διεθνούς τάξης, χαρακτηριζόμενης από ανοιχτές αγορές, πολυμερείς θεσμούς και τη διάβρωση της εθνικής κυριαρχίας. Μετά την απώλεια της επιρροής τους στην Ουάσιγκτον μετά την επανεκλογή του Ντόναλντ Τραμπ τον Νοέμβριο του 2024 και την επαναφορά της πολιτικής “Πρώτη η Αμερική  – America First”, αυτές οι δυνάμεις έχουν στρέψει την προσοχή τους στην Ευρώπη, με το Λονδίνο του Κιερ Στάρμερ και τις Βρυξέλλες της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν να αποτελούν το νέο τους οχυρό.

Αυτό το άρθρο εξετάζει πώς αυτές οι δυνάμεις έχουν ιδιαίτερα στοχοποιήσει τη Σερβία, τη Σλοβακία και την Ουγγαρία, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την πρόσφατη αναταραχή στο Σερβικό Κοινοβούλιο ως μελέτη περίπτωσης (case study), για να δείξει μέχρι πού είναι διατεθειμένη η παγκόσμια ελίτ να φτάσει για να αποσταθεροποιήσει τα αντιστεκόμενα κυρίαρχα έθνη.

Η Υποχώρηση της Παγκοσμιοποίησης από την Αμερική στην Ευρώπη

Η εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ το 2016 και έπειτα πάλι το 2024 σηματοδότησε μια σημαντική καμπή στην παγκόσμια πολιτική. Η ατζέντα “Πρώτη η Αμερική” του Τραμπ, η οποία τόνιζε την εθνική κυριαρχία, τον οικονομικό προστατευτισμό και τον σκεπτικισμό απέναντι στους πολυμερείς θεσμούς, αποτέλεσε άμεση πρόκληση για την γλομπαλιστική-φιλελεύθερη τάξη που κυριαρχούσε στη διεθνή πολιτική από το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Ως απάντηση, οι γκλομπαλιστικές-φιλελεύθερες δυνάμεις, συμπεριλαμβανομένων των διακρατικών ελίτ, των μη κυβερνητικών οργανώσεων (ΜΚΟ) τους και των φιλελεύθερων διεθνιστών, άρχισαν να επανασυντονίζονται και να εδραιώνουν την εξουσία τους σε κάθε Θεσμό Ευκαιρίας. Εδώ με τον όρο Θεσμό Ευκαιρίας εννοούμε μια πολιτική κατάσταση που ευνοεί τα συμφέροντα της παγκοσμιοποιητικής ελίτ, όπως για παράδειγμα την εκλογή του Κιερ Στάρμερ στο Ηνωμένο Βασίλειο και την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν στις Βρυξέλλες της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ).

Ειδικότερα οι Βρυξέλλες, με το εκτεταμένο δίκτυο των θεσμών της ΕΕ, παρείχαν μια ιδανική βάση για αυτές τις δυνάμεις να συνεχίσουν την ατζέντα τους για την προώθηση της φιλελεύθερης δημοκρατίας, των ανοιχτών συνόρων και της υπερεθνικής διακυβέρνησης. Η ΕΕ, με τη δέσμευσή της για μια “ολοένα και πιο στενή πολιτική ένωση”, έχει από καιρό θεωρηθεί ως όχημα για την προώθηση των γκλομπαλιστικών-φιλελεύθερων ιδεωδών, συχνά εις βάρος της εθνικής κυριαρχίας. Ως εκ τούτου, οι Βρυξέλλες έχουν γίνει το νέο επίκεντρο των γκλομπαλιστικών-φιλελεύθερων προσπαθειών για την αντιμετώπιση της άνοδος των λαϊκών κομμάτων και του εθνικισμού στην Ευρώπη και πέραν αυτής.

Στοχοποίηση της Σερβίας, της Σλοβακίας και της Ουγγαρίας

Η Σερβία, η Σλοβακία και η Ουγγαρία έχουν αναδειχθεί ως βασικά πεδία μάχης στον γκλομπαλιστικό-φιλελεύθερο αγώνα ενάντια στις δημοκρατικές διαδικασίας που εκλέγουν λαϊκά κόμματα (πρόσφατη περίπτωση Ρουμανίας) και όχι φιλελεύθερα πιόνια και γενικότερα ενάντια στον ευρωπαϊκό εθνικισμό. Αυτές οι χώρες, κάθε μία με τον δικό της τρόπο, έχουν αντισταθεί στην επέμβαση των γκλομπαλιστικών-φιλελεύθερων δυνάμεων και έχουν επιδιώξει να επιβεβαιώσουν την κυριαρχία τους ενώπιον της εξωτερικής πίεσης.

1. Σερβία: Η σχέση της Σερβίας με την ΕΕ έχει χαρακτηριστεί από ένταση, ιδιαίτερα γύρω από το ζήτημα της ανεξαρτησίας του Κοσσυφοπεδίου, την οποία η Σερβία αρνείται να αναγνωρίσει. Η ΕΕ έχει ασκήσει συνεχή πίεση στη Σερβία να ομαλοποιήσει τις σχέσεις της με το Κοσσυφοπέδιο ως προϋπόθεση για την ένταξη στην ΕΕ, μια απαίτηση που έχει συναντήσει αντίσταση από τους Σέρβους εθνικιστές. Τα τελευταία χρόνια, η Σερβία έχει επίσης επιδιώξει να ενισχύσει τις σχέσεις της με τη Ρωσία και την Κίνα, αποξενώνοντας περαιτέρω τον εαυτό της από την ΕΕ και την ευρύτερη γκλομπαλιστική-φιλελεύθερη ατζέντα.
2. Σλοβακία: Η Σλοβακία, μέλος της ΕΕ από το 2004, έχει δει την άνοδο των λαϊκών και εθνικιστικών κινημάτων που έχουν αμφισβητήσει το υπερ-ΕΕ κατεστημένο της χώρας. Η εκλογή του Ρόμπερτ Φίτσο και του κόμματος Smer-SD το 2016 σήμανε μια στροφή προς μια πιο ευρωσκεπτικιστική και εθνικιστική στάση, με τον Φίτσο να επικρίνει τη διαχείριση της μεταναστευτικής κρίσης από την ΕΕ και να υποστηρίζει τη μεγαλύτερη εθνική κυριαρχία. Αυτό έχει θέσει τη Σλοβακία σε αντίθεση με τις γλομπαλιστικές-φιλελεύθερες δυνάμεις στις Βρυξέλλες, οι οποίες βλέπουν την κυβέρνηση του Φίτσο ως απειλή για την ατζέντα τους. Είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι υπήρξε μια προσπάθεια κατά της ζωής του Φίτσο την 15^η Μαίου, 2024.
3. Ουγγαρία: Υπό την ηγεσία του πρωθυπουργού Βίκτορ Ορμπάν, η Ουγγαρία έχει γίνει ένας από τους πιο δηκτικούς κριτικές της ΕΕ και της γκλομπαλιστικής-φιλελεύθερης τάξης. Το κόμμα Fidesz του Ορμπάν έχει ακολουθήσει μια πολιτική “αφιλελεύθερης δημοκρατίας – illiberal democracy ” δηλαδή μιας “δημοκρατίας εθνικής κυριαρχίας”, τονίζοντας την εθνική κυριαρχία, τον πολιτισμικό συντηρητισμό και τον οικονομικό εθνικισμό. Επίσης ο Ορμπάν είναι ένθερμος αντίπαλος των μεταναστευτικών πολιτικών της ΕΕ και του Σόρος, τις οποίες θεωρεί απειλή για την πολιτιστική και εθνική ταυτότητα της Ουγγαρίας. Ως αποτέλεσμα, η Ουγγαρία έχει γίνει ένας από τους κύριους στόχους των γκλομπαλιστικών-φιλελεύθερων δυνάμεων, οι οποίες έχουν επιδιώξει να υπονομεύσουν την κυβέρνηση του Ορμπάν μέσω διαφόρων μέσων, συμπεριλαμβανομένης της χρηματοδότησης αντιπολιτευτικών ομάδων και της αξιοποίησης των θεσμών της ΕΕ για να ασκήσουν πίεση στην Ουγγαρία.

Το επεισόδιο με τα καπνογόνα στο Σερβικό Κοινοβούλιο: Μια Μελέτη Περίπτωσης (Case Study)

Ο πρόσφατος χαμός στο Σερβικό Κοινοβούλιο, που χαρακτηρίστηκε από καπνογόνα, βία και παρεμπόδιση, παρέχει μια ζωντανή εικόνα του βαθμού στον οποίο οι γκλομπαλιστικές-φιλελεύθερες δυνάμεις είναι διατεθειμένες να φτάσουν για να αποσταθεροποιήσουν κυρίαρχα έθνη. Το περιστατικό, που συνέβη κατά τη διάρκεια συνεδρίασης για τη συζήτηση αμφιλεγόμενων εκλογικών μεταρρυθμίσεων, έχει ερμηνευτεί ευρέως ως προσπάθεια των αντιπολιτευτικών κομμάτων, που υποστηρίζονται από γκλομπαλιστικές-φιλελεύθερες δυνάμεις, να υπονομεύσουν την κυβέρνηση του προέδρου Αλεξάνταρ Βούτσιτς.

Ο Βούτσιτς, που βρίσκεται στην εξουσία από το 2012, έχει ακολουθήσει μια πολιτική εξισορρόπησης της Σερβίας για ένταξη στην ΕΕ με τις παραδοσιακές της σχέσεις με τη Ρωσία και την Κίνα. Αυτή η πολιτική εξισορρόπησης τον έχει κάνει στόχο για τις γκλομπαλιστικές-φιλελεύθερες δυνάμεις, οι οποίες βλέπουν την κυβέρνηση του ως εμπόδιο στην ατζέντα τους για την ενσωμάτωση της Σερβίας στην ΕΕ και την πλήρη ευθυγράμμιση της χώρας με τα δυτικά συμφέροντα. Τα αντιπολιτευτικά κόμματα, πολλά από τα οποία χρηματοδοτούνται και υποστηρίζονται από δυτικές ΜΚΟ και φιλελεύθερες ιδρύσεις, έχουν επιδιώξει να εκμεταλλευτούν την εγχώρια δυσαρέσκεια για να αποσταθεροποιήσουν την κυβέρνηση του Βούτσιτς και να επιβάλουν μια αλλαγή πολιτικής.

Η χρήση καπνογόνων και βίας στο Σερβικό Κοινοβούλιο είναι ενδεικτική των τακτικών που χρησιμοποιούν οι γκλομπαλιστικές-φιλελεύθερες δυνάμεις για να πετύχουν τους στόχους τους. Δημιουργώντας χάος και υπονομεύοντας τη νομιμότητα της κυβέρνησης, αυτές οι δυνάμεις ελπίζουν να αποδυναμώσουν τη θέση του Βούτσιτς και να ανοίξουν το δρόμο για μια πιο φιλο-ΕΕ και φιλο-δυτική κυβέρνηση. Αυτή η στρατηγική είναι συνεπής με το ευρύτερο μοτίβο της γκλομπαλιστικής-φιλελεύθερης επέμβασης στην εγχώρια πολιτική των κυρίαρχων εθνών, συχνά υπό το πρόσχημα της προώθησης της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Συμπέρασμα

Η υποχώρηση των γκλομπαλιστικών-φιλελεύθερων δυνάμεων σε κάθε Θεσμό Ευκαιρίας μετά την απώλεια της επιρροής τους στην Ουάσιγκτον έχει σημαντικές επιπτώσεις για την πολιτική της Ευρώπης, ιδιαίτερα σε χώρες όπως η Ρουμανία, η Σερβία, η Σλοβακία και η Ουγγαρία. Αυτά τα έθνη, κάθε ένα με τον δικό του τρόπο, έχουν αντισταθεί στην επέμβαση των γκλομπαλιστικών-φιλελεύθερων δυνάμεων και έχουν επιδιώξει να επιβεβαιώσουν την κυριαρχία τους ενώπιον αυτής της εξωτερικής πίεσης. Ο πρόσφατος χαμός στο Σερβικό Κοινοβούλιο αποτελεί μια σοβαρή υπενθύμιση του βαθμού στον οποίο αυτές οι δυνάμεις είναι διατεθειμένες να φτάσουν για να αποσταθεροποιήσουν κυρίαρχα έθνη και να προωθήσουν την ατζέντα τους.

Καθώς η μάχη μεταξύ εθνικο-λαϊκών δυνάμεων και γκλομπαλισμού συνεχίζεται, είναι σαφές ότι η μάχη για το μέλλον της Ευρώπης θα διεξαχθεί όχι μόνο στους διαδρόμους της εξουσίας των φιλο-γκλομπαλιστικών κυβερνήσεων, αλλά και στους δρόμους και τα κοινοβούλια των εθνών όπως η Ρουμανία, ηΣερβία, η Σλοβακία και η Ουγγαρία. Το αποτέλεσμα αυτής της μάχης θα έχει βαθιές επιπτώσεις για το μέλλον της εθνικής κυριαρχίας, της δημοκρατίας και της διεθνούς τάξης.