Το Πεκίνο πιστεύει ότι το μέλλον της Taiwan είναι να ενσωματωθεί στη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας. Το αποτέλεσμα των εκλογών στην Taiwan τον Ιανουάριο του 2024, με την άνοδο των φιλοσινικών κομμάτων, ενίσχυσε την αντίληψη αυτή. Η Κίνα εξακολουθεί να προτιμά την ειρηνική ενοποίηση, αλλά ωστόσο επιδιώκει να είναι έτοιμη να επιβάλει την ενσωμάτωση της Taiwan και να αποτρέψει ή να καθυστερήσει οποιαδήποτε στρατιωτική υποστήριξη προς το νησί.
Η στρατιωτική ετοιμότητα της Κίνας σε σχέση με την Taiwan είναι πολύ υψηλή. Η κατάσταση αυτή σημαίνει σύντομους χρόνους προειδοποίησης για την Taiwan και σημαντική φθορά των ταϊβανέζικων ενόπλων δυνάμεων σε καιρό ειρήνης. Επιπλέον, η Κίνα έχει κατασκευάσει βάσεις και έχει αυξήσει τη δραστηριότητά της στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας, ενώ τα νέα κινεζικά οπλικά συστήματα επιτρέπουν στην Κίνα να αντιμετωπίσει πιθανά στρατεύματα από άλλες χώρες πιο μακριά από τις ακτές της, με αποτέλεσμα την αύξηση της αποτρεπτικής ικανότητα της χώρας.
Παρά την έντονη δραστηριότητα επιρροής, το Πεκίνο δεν έχει καταφέρει να αλλάξει τη στάση της επίσημης Taiwan όσον αφορά την ενοποίηση. Αυτό οφείλεται κυρίως στις αντίστοιχες δραστηριότητες επιρροής από πλευράς των ΗΠΑ. Πακτωλοί χρημάτων και δυσανάλογος προς τον αριθμό του στρατού, πολεμικός εξοπλισμός, έχουν καταφέρει τον επηρεασμό των πολιτικών της Taiwan, σε μια φιλοδυτική τάση. Το παράδοξο είναι ότι όσο η τάση αυτή μεγαλώνει, τόσο μεταφράζεται σε κίνδυνο από την Κίνα και τόσο θα αυξάνει η επιμονή της για απορρόφηση της Taiwan.
Η στάση των ΗΠΑ, να παρουσιάζουν τον εαυτό τους ευαίσθητο προς την ανεξαρτησίας της Taiwan, είναι εντελώς υποκριτική. Ουσιαστικά, αρνούνται σε μιαν υπερδύναμη, την προσάρτηση ενός νησιού μόλις 120 χιλιόμετρα από τις ακτές της, ενός νησιού καθ’ ολοκληρίαν κατοικημένο από Κινεζικό πληθυσμό. Και αυτό το κάνουν οι ΗΠΑ οι οποίες με την βία (σκληρή κι αιματηρή βία) κατέκτησαν τα νησιά της Χαβάης, 3.5000 μίλια μακριά από τις ΗΠΑ, απλά γιατί τους βόλευαν σαν ναυτική βάση. Επίσης, επιθυμούν η Taiwan να χρησιμεύει σαν μια άτυπη κι ανεπίσημη βάση των ΗΠΑ δίπλα στην Κίνα.
Είναι λοιπόν προφανές ότι αυτές οι απαιτήσεις των ΗΠΑ, προέρχονται από μια παρωχημένη πολιτική του 19ου αιώνος, όταν οι ΗΠΑ σαν ανερχόμενη δύναμις, έθετε τους όρους. Προέρχονται επίσης από την εθελότυφλη άρνηση ρεαλιστικής αναλύσεως των σημερινών γεωπολιτικών παραμέτρων, με αποτέλεσμα ν θέτουν στόχους που μόνο στην ήττα μπορούν να τους οδηγήσουν.
Η Κίνα σήμερα, είναι περισσότερο από ικανή να προσαρτήσει την Taiwan με την βία. Δεν το κάνει διότι δεν θέλει σύγκρουση με τον Κινεζικό πληθυσμό του νησιού.
Και οι ΗΠΑ, η Δύση γενικότερα, δεν θα κάνουν, δεν θα μπορούν να κάνουν τίποτε ουσιαστικό. Δεν θα τολμήσουν μια ανοικτή σύγκρουση με τον μεγαλύτερο στρατό στον πλανήτη. Έναν στρατό άρτια εξοπλισμένο και εκπαιδευμένο. Θα αρκεστούν σε μια σειρά από οικονομικά μέτρα με σκοπό να πλήξουν την Κινεζική οικονομία. Κι εκεί θα αναγκαστούν να προσγειωθούν απότομα πέφτοντας με τα μούτρα στο τσιμέντο. Θα ανακαλύψουν, προς μεγάλης λύπης των δυτικών κοινωνιών, ότι είναι πλέον αργά για τέτοιες κινήσεις. Η Κινεζική οικονομία μπορεί να πλήξει την δυτική αλλά όχι το αντίστροφο. Κι αυτό είναι σημαντικότατο στρατηγικό σφάλμα των δυτικών κυβερνήσεων, που υποχωρώντας σε οικονομικά συμφέροντα, μετέφεραν στην Κίνα βιομηχανικές εγκαταστάσεις, υποδομές και τεχνογνωσία, για να γλυτώσουν τα «ακριβά μεροκάματα» των δυτικών εργατών. Με αυτό τον τρόπο επιτάχυναν την έξοδο της Κινεζικής οικονομίας από τα συρματοπλέγματα του κομμουνισμού και την εξάπλωσή της σε όλο τον κόσμο. Οι Κινέζοι, ένας λαός, εργατικός, φιλοσοφημένος και άξιος, είχε τεράστια επιθυμία για την αλλαγή του βιοτικού του επιπέδου και έτσι, υλοποιήθηκε το Κινεζικό οικονομικό θαύμα των ημερών μας.
Η Κίνα λοιπόν, θα εργαστεί για να επιτύχει την ενοποίηση με την Taiwan. Είναι κάτι που αποτελεί κεντρικό επιτελικό της στόχο αλλά και κάτι που οι δυτικές ενέργειες της επιβάλλουν. Τα μέτρα για την διπλωματική απομόνωση της Taiwan θα συνεχιστούν, όπως και η ανοικτή και συγκαλυμμένη δραστηριότητα επιρροής και το υψηλό επίπεδο στρατιωτικής δραστηριότητας στην περιοχή. Το τελευταίο αυξάνει τον κίνδυνο ακούσιων περιστατικών και κλιμάκωσης και καθιστά την κατάσταση της περιφερειακής ασφάλειας ακόμη πιο λεπτή.
Το Πεκίνο είναι σαφές ότι θέλει ειρηνική προσάρτηση της νήσου. Αυτό είναι και το μεγαλύτερο μειονέκτημά του σε αυτή την κρίση αφού, οι δυτικοί του αντίπαλοι έχουν επανειλημμένως αποδείξει ότι πατάνε εύκολα την σκανδάλη, όταν τους συμφέρει. Ο νέος Πρόεδρος των ΗΠΑ έχει μιλήσει πολύ αυστηρά για το ζήτημα της Taiwan, παρουσιάζοντας σκληρή πολιτική διάθεση.
Εμείς όλοι, πρέπει να αναρωτηθούμε, ως πότε οι ΗΠΑ θα μας σέρνουν από την μύτη, σε πολέμους, οικονομικές κακουχίες και πολιτικές ατιμίες, μοιράζοντάς μας τα καθρεπτάκια και τις χάντρες του Αμερικανικού ονείρου;
