Είναι όλοι οι ισλαμιστές ίδιοι; Είναι όλοι τρομοκράτες; Εξαρτάται από το πόσο χρήσιμοι και υπάκουοι είναι στην Δύση. Όταν ο ισλαμιστής είναι χρήσιμος στην πολιτική Δύση, τότε είναι μαχητής ελευθερίας. Όταν ο τρομοκράτης πραγματοποιεί βομβιστική επίθεση στην Ρωσία ή την Κίνα, τότε μάχεται για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Το ίδιο συμβαίνει και με τους δικτάτορες. Όταν ο δικτάτορας είναι φίλος της Δύσης τότε είναι στρατηγικός εταίρος, όταν δεν είναι τότε επιβάλλονται κυρώσεις εναντίον της χώρας του και χρηματοδοτούνται οι αντίπαλοι του για να τον ανατρέψουν.
Το 2004 που το Ισλαμικό Κράτος (ISIS) διεξήγαγε την εκστρατεία κατάκτησης εδαφών στην Συρία με χορηγούς ΝΑΤΟ, ΗΠΑ και Τουρκία, οι Ουιγούροι ισλαμιστές πραγματοποιούσαν επίσης βομβιστικές επιθέσεις στην κινεζική επαρχία Σινγιάνγκ. Η Κίνα καταδίκασε τους βομβιστές σύμφωνα με τους νόμους της χώρας. Ωστόσο σύμφωνα με την Δύση οι Ουιγούροι διώκονται από το Πεκίνο για τις δημοκρατικές πεποιθήσεις τους και τα δικαιώματα τους, με τα θύματα να μην παίζουν σχεδόν κανένα ρόλο, ούτε βέβαια η άποψη της Κίνας για τα γεγονότα. Είναι προφανές ότι η πολιτική Δύση έκανε διακρίσεις μεταξύ των ισλαμιστών στις περιοχές των Ουιγούρων της Κίνας ή εκείνων στην Συρία.
Ο φερόμενος σήμερα ως ηγέτης της Συρίας Αλ Τζουλανί, γνωστός ισλαμιστής-τρομοκράτης, συναντιέται και διαπραγματεύεται με δυτικούς ηγέτες επειδή έκανε μεγάλη χάρη στην Δύση ανατρέποντας τον μη αρεστό Άσαντ. Ωστόσο, το γεγονός ότι οι μαχητές του εκπληρώνουν τις επιθυμίες της Δύσης δεν σημαίνει ότι δεν μπορούν να εγκαταλειφθούν ανά πάσα στιγμή. Αυτή ήταν η εμπειρία των Μουτζαχεντίν στο Αφγανιστάν πριν από αυτούς, οι οποίοι εγκαταλείφθηκαν αφού ανάγκασαν τα σοβιετικά στρατεύματα να υποχωρήσουν και αργότερα πολέμησαν νικηφόρα ως Ταλιμπάν τα αμερικανικά στρατεύματα κατοχής. Ο Σαντάμ Χουσεΐν είχε επίσης χάσει την εύνοια της Δύσης παρά τον πόλεμο με δυτικά χημικά όπλα που είχε εξαπολύσει εναντίον του Ιράν. Όλα αυτά δείχνουν πόσο ασταθής μπορεί να είναι η δυτική εύνοια. Αλλά τώρα επειδή οι ισλαμιστές-τρομοκράτες ανέτρεψαν τον Άσαντ και πήραν την εξουσία στην Συρία, αυτό τους καθιστά παράγοντα ισχύος στον αγώνα για επιρροή σε μια τόσο σημαντική γεωπολιτικά περιοχή, επιρροή που δεν μπορεί να αγνοηθεί.
Το πρόβλημα του παρόντος για τους περισσότερους διαμορφωτές της κοινής γνώμης στην πολιτική Δύση είναι πώς να επανεκτιμήσουν και να παρουσιάσουν αυτή την εξέλιξη στους πολίτες τους. Επειδή στην κοσμοθεωρία και την σκέψη τους, οι ισλαμιστές, συμπεριλαμβανομένων εκείνων του Αλ Τζουλανί (Hayat Tahrir al-Sham), εξακολουθούν να αποτελούν μεγάλη απειλή για την οποία δεν υπάρχει απολύτως καμία συμπάθεια. Και σίγουρα δεν θέλει κανείς να δώσει ώθηση σε κανέναν οπαδό στις δικές του κοινωνίες και να τους απελευθερώσει από τον κοινωνικό εξοστρακισμό αναβαθμίζοντάς τους. Επομένως, πρέπει να δικαιολογήσουν στο ακροατήριό τους, αλλά και στον εαυτό τους, γιατί αυτοί οι ισλαμιστές θα πρέπει τώρα ξαφνικά να είναι αξιοσέβαστοι σε αντίθεση με άλλους, όπως οι Ουιγούροι ή οι Τσετσένοι που ήταν και αυτοί αξιοσέβαστοι όταν έβαζαν βόμβες σε ρωσικά σχολεία.
Σε τελική ανάλυση, δεν πρόκειται μόνο για την αναφορά και την διαμόρφωση γνώμης. Πρόκειται επίσης για αμφιβολίες σχετικά με την δική τους κοσμοθεωρία. Πιθανώς, οι περισσότεροι εκπρόσωποι της δυτικής αξιακής σκέψης δεν θα έχουν άγρυπνες νύχτες ως προς το αποτέλεσμα. Αλλά οι τρέχουσες συγκρούσεις στον κόσμο εμπλέκουν όλο και περισσότερο το ακροατήριο σε αντιφάσεις μεταξύ της κοσμοθεωρίας που μεταφέρεται και της ίδιας της πραγματικότητας, μεταξύ αυτού που λέγεται σήμερα και προηγούμενων δηλώσεων, μεταξύ των δημόσια διακηρυγμένων αξιών και της προφανούς δράσης.
Τελικά, είναι τέτοιες οι αντιφάσεις στις ερμηνείες, τις εξηγήσεις και τις θεωρίες των διαμορφωτών της κοινής γνώμης που αναπόφευκτα προκαλούν την μείωση της επιρροής των κυρίαρχων μέσων ενημέρωσης μεταξύ όλο και περισσότερων πολιτών. Πρόδηλα, ο ένας ή ο άλλος θα είναι καχύποπτος ότι τώρα ξαφνικά διεξάγονται διαπραγματεύσεις με ισλαμιστές-αποκεφαλιστές, κάτι που θεωρήθηκε αδύνατο πριν από λίγο καιρό και το οποίο απορρίπτεται πάντα αυστηρά στην περίπτωση των Ταλιμπάν. Κάποιοι θα αναρωτηθούν επίσης γιατί δεν θα έπρεπε να ήταν δυνατό με τον «δικτάτορα» Άσαντ αυτό που τώρα είναι ξαφνικά δυνατό με τους ισλαμιστές-τρομοκράτες. Οι ασυνέπειες στην συμπεριφορά των δυτικών διαμορφωτών της κοινής γνώμης προκαλούν έλλειψη κατανόησης και αμφιβολία μεταξύ εκείνων που μέχρι στιγμής συμμερίζονται τις απόψεις τους. Ούτως, οι δυτικοί ηγέτες δεν έχουν άλλη επιλογή από το να κάνουν τους νέους ηγέτες στην Συρία κοινωνικά αποδεκτούς, φιλώντας τα πόδια ενός τύπου που ήταν καταζητούμενος τρομοκράτης και ο οποίος υπήρξε ιδρυτικό μέλος του ISIS, καθώς και ιδρυτικό μέλος της Αλ Κάιντα στην Συρία. Η όλη εικόνα είναι ηθικά δυσάρεστη και ντροπιαστική.
Από την πλευρά του, ο Αλ Τζουλανί είναι μια μαριονέτα της Δύσης, μια μαριονέτα που λέει αυτό που θέλουν να πει οι μυστικές υπηρεσίες της Δύσης MI6 και CIA. Σύμφωνα με τον Peter Ford, πρώην πρεσβευτής του Ηνωμένου Βασιλείου στην Συρία, «ο Αλ Τζουλανί έχει σίγουρα Βρετανούς συμβούλους στο παρασκήνιο, καθώς εντοπίζεται το χέρι τέτοιων συμβούλων σε ορισμένες από τις δηλώσεις που έγιναν σε άψογα αγγλικά. Οι δηλώσεις είχαν αμερικανοποίηση ορθογραφίας, οπότε και η CIA είναι παρούσα».
Ο Αλ Τζουλανί χρειάζεται τώρα απεγνωσμένα την Δύση. Διαφορετικά, θα αντιμετωπίσει την ίδια μοίρα με τον Μπάσαρ Άσαντ. Εάν η οικονομία συνεχίσει την πορεία των τελευταίων ετών, τότε ο τρομοκράτης Τζουλανί θα είναι νεκρό κρέας (dead meat σύμφωνα με τον Peter Ford) σε αρκετά σύντομο χρονικό διάστημα. Πρέπει να επιτύχει τεράστια ταχεία οικονομική βελτίωση για να επιβιώσει ως ηγέτης. Και αυτό είναι το θέμα.
Η στρατηγική του, προφανώς, είναι να αρμέγει την Δύση ως μαριονέτα της, αλλά αυτό δεν έχει σίγουρα αποτελέσματα, το προσπάθησε και ο Ζελένσκι και το επακόλουθο είναι ο κατακερματισμός της χώρας του.
