Κάθε πόλεμος είναι μια τραγωδία. Η κάπα του είναι υφασμένη με πόνο, δυστυχία και απελπισία, όμως κάθε πόλεμος κάποια στιγμή τελειώνει. Και πάντοτε μετά, έρχονται εποχές ανοικοδόμησης και ελπίδας. Αυτό το επικυρώνει η ιστορία. Ωστόσο…

Ωστόσο στις ημέρες που ζούμε, όλα έχουν ανατραπεί. Τα πάντα έχουν γυρίσει ανάποδα. Πλέον όλοι είμαστε δημότες της Αναποδούπολης. Όλα τα δόγματα, όλες οι σταθερές, στις ημέρες μας έχουν ανατραπεί. Κι αυτό είναι εξαιρετικά επικίνδυνο.

Η ανθρωπότητα αυτή την στιγμή κάνει πατινάζ ξυπόλητη πάνω σε ένα τεράστιο ξυράφι. Και δεν αναφέρομαι στον πόλεμο. Αναφέρομαι στο κάψιμο στην πυρά, της ελεύθερης γνώμης, της σκέψης και της ατομικής θέλησης. Και το κάψιμο αυτό γίνεται με μια δαιμονική μανία. Το κτήνος που έχει εγκατασταθεί στους κυβερνητικούς θώκους, σε όλο τον πλανήτη, βγάζει αφρούς από το στόμα, ματώνουν τα μάτια του και βρωμάει η αναπνοή του, από λύσσα και μίσος για τον ελεύθερο άνθρωπο. Δεν υπάρχει άλλο τέτοιο προηγούμενο στην ιστορία. Ποτέ άλλοτε η σύγκρουση αυτή δεν ήταν τόσο μαζική, τόσο βαθιά και τόσο ανελέητη. Παρόμοια πράγματα είχαν συμβεί μεν, αλλά σε τοπικό, όχι παγκόσμιο επίπεδο. Και η πλειονότητα των λαών τα είχε καταδικάσει και περιθωριοποιήσει.

Η επονομαζόμενη «Δύση» ήταν ανέκαθεν ένας λίχνος πολιτισμού. Αντιμετώπισε προβλήματα όμως πάντοτε, ξεπερνούσε τις προκλήσεις και αναδυόταν πολιτισμικά ισχυρότερη και σοφότερη. Αυτό οδήγησε στο να θεωρούμε τα «Δυτικά Κράτη» οργανισμούς πολιτισμένους, με ικανοποιητική ελευθερία για τους λαούς τους. Πρώτη η Δύση δίδαξε τον διάλογο, κατήργησε την δουλεία, προώθησε τον κοινωνικό ανθρωπισμό, μεταμόρφωσε τους υπηκόους σε πολίτες, οραματίστηκε την ένωση. Και άξαφνα, μια τρύπια μπότα κλώτσησε τον λίχνο, πετώντας τον στην λάσπη όπου το φως του τρεμοσβήνει.

Την Ευρωπαϊκή Ένωση, στα μύχιά μας όλοι σαν έφηβοι την ερωτευτήκαμε, μέχρι να ξεσκεπαστεί η άπιστη, βάρβαρη και πόρνη ψυχή της. Η καλλονή  Ευρώπη που έκλεψε ο ταύρος Δίας, έχει αποκαλυφθεί ως μια άσχημη μέγαιρα, βαθιά αρρωστημένη με όλα τα αφροδίσια νοσήματα που φορτώθηκε από την διεφθαρμένη ζωή της.

Τι γίνεται σήμερα λοιπόν στον οίκο (ανοχής) της Ευρώπης; Τι κυριαρχεί στο Ευρωπαϊκό μέτωπο; Ο καλλιεργημένος ευρωπαϊκός χώρος, κάποτε ένα λιβάδι πολιτισμού και παραδόσεων, έχει μεταλλαχθεί σε μια «no man’s land». Στην σημερινή σκοταδιστική Δύση, η ελευθερία του λόγου διώκεται. Η αγάπη στην οικογένεια πολεμάται. Η σκέψη καυτηριάζεται. Η τιμή είναι μόνο σε barcode. Τα θεία μας πρέπει να αντικατασταθούν με έναν βρωμοποδαρά καμηλιέρη που παντρεύτηκε μιαν οκτάχρονη.

Το πολιτικό σύστημα είναι διεφθαρμένο οριζόντια κατά μήκος του χάρτη και οι κοινωνίες φυσικά, επιπλέουν μέσα σ’ αυτήν την  διαφθορά. Το ήθος μιας κοινωνίας είναι αυτό που καθορίζει το κράτος. Κάθε πολιτική που επιβάλλεται στους τέως πολίτες και (ξανά) νυν υπηκόους, είναι αποτυχημένη. Δεν λύνει κανένα πρόβλημα, μήτε οικονομικό μήτε κοινωνικό, αλλά φορτώνει με ακόμη περισσότερο βάρος την σάπια γέφυρα.

Σαν να ακολουθούν το «μαγικό φλάουτο» οι Δυτικοί μαγεύτηκαν από λέξεις όπως δημοκρατία, ειρήνη, ισότητα, δικαιοσύνη και άρχισαν να περπατούν τυφλωμένοι για να γκρεμιστούν στο βάραθρο της ιστορίας.

Οι ηγεσίες των Δυτικών κρατών, είναι καλοντυμένες, γλυκομίλητες, προσεκτικές να μην «ακραιο-λογούν». Είναι σοβαροφανείς και φροντισμένες στα καλύτερα spa. Είναι ενδεδυμένες με περιποιημένα ρούχα και ευημερούν με χρήμα και εξουσία. Οι ηγεσίες της Ε.Ε. το ίδιο. Διατηρούν ένα προσωπείο ανυπόστατο και δυστυχώς έχουν πιστέψει τον ρόλο τους.

Εδώ λοιπόν που τα πράγματα θα έπρεπε να είναι ευνοϊκά για τους λαούς, εδώ σήμερα συμβαίνουν τα πιο παρατραβηγμένα πολιτικά εγκλήματα. Μόλις πριν λίγο καιρό, κέντρα εξουσιών στην Ε.Ε. απαίτησαν και επέτυχαν την ακύρωση των εκλογών στην Ρουμανία, αφού ο νικητής δεν ήταν του συναφιού τους. Το μόνο πρόβλημα που έχουν με τον νικητή των εκλογών, είναι η ξεκάθαρη τοποθέτησή του για σταμάτημα του πολέμου στην Ουκρανία. Και η ΝΑΤΟική κλιμάκωση που επιδιώκει το πολιτικό κατεστημένο, είναι αδύνατον να συμβεί χωρίς την συμμετοχή της Ρουμανίας. Λόγω της γεωγραφικής θέσης της αλλά και λόγω των σημαντικότατων ΝΑΤΟικών βάσεων που έχει στο έδαφός της.

Όμως δεν είναι απλώς η Ρουμανία. Επί περίπου ένα μήνα προσπαθούσαν να αποτρέψουν τους Αυστριακούς από το να εκλέξουν έναν ακόμη ηγέτη που δεν είναι του συναφιού και που δεν θα ακολουθήσει στην κλιμάκωση του πολέμου. Ο Ούγγρος κοσμαγάπητος και πολυνίκης στις εκλογές Ορμπάν, έχει περιθωριοποιηθεί εντός των τειχών της Ε.Ε. ως επικίνδυνος για την δημοκρατία ??!??

Τον ανάλογό του Σλοβάκο, προσπάθησαν να τον δολοφονήσουν. Τον Κροάτη που κατάφερε να κερδίσει τις εκλογές, προσπάθησαν να τον εμποδίσουν.

Στην Βρετανία ο ανεκδιήγητος δικτατορίσκος πρωθυπουργός, φυλακίζει τους Βρετανούς που εκφράζουν την (αντίθετη) άποψή τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με ποινές μέχρι και επτά χρόνια! Και πολύ πρόσφατα άρχισε να ψιθυρίζει ότι δεν θα κάνει εκλογές, διότι υπάρχει δάκτυλος του….Elon Musk….

O Γάλλος Thierry Breton, αποτυχημένος επιχειρηματίας και πολιτικός και τέως επίτροπος εσωτερικής αγοράς της Ε.Ε. (2019-2024) δήλωσε με θράσος χιλίων πιθήκων ότι, αν κερδίσει το υποτιθέμενο ακροδεξιό κόμμα AfD στην Γερμανία: «θα ακυρώσουμε τις εκλογές…το κάναμε στην Ρουμανία, θα το κάνουμε και στην Γερμανία» !!!

Όλοι οι παραπάνω «κακοί» ηγέτες, έχουν ένα βασικό κοινό σημείο: θεωρούν ανόητο τον πόλεμο στην Ουκρανία και θέλουν να σταματήσει πριν εμπλακούν και οι λαοί τους. Έτσι ανατρέπεται και η ιστορική καταγραφή ότι, κάθε πόλεμος τελειώνει. Αυτοί οι «άνθρωποι» επιδιώκουν τον ατέρμονο πόλεμο.

Κάπως έτσι, το πολυδιαφημισμένο υπέρτατο αγαθό της Δύσης, δηλαδή οι ελεύθερες δημοκρατικές εκλογές, σήμερα πλέον ακυρώνεται, από τους …δημοκρατικά εκλεγμένους ηγέτες…

Και η πεφωτισμένη ηγεσία της Ε.Ε. επιμένει, εντελώς αντίθετα προς την θέληση των ευρωπαίων, να υποδαυλίζει τον Ουκρανικό πόλεμο, θυσιάζοντας πολύτιμα κεφάλαια, που και λείπουν αλλά και δημιουργούν επιπλέον τρύπες στις ευρωπαϊκές κοινωνίες, που μαστίζονται από κακοδιοίκηση,  κακοδιαχείριση, λαθρομετανάστευση και κοινωνική αποδόμηση. Η ευρωπαϊκή ηγεσία, ξεκάθαρα διαπλεκόμενη με πολυεθνικές φαρμάκων, φυσικών πόρων και όπλων, αδιαφορεί προκλητικά για την Ευρώπη. Δαιμονοποιεί οποιονδήποτε δεν είναι διαθέσιμος να φιλήσει το δαχτυλίδι της, είτε αυτός είναι λαϊκός είτε ηγέτης και στέλνει εναντίον του κάθε διαθέσιμη μυστική υπηρεσία, κάθε λαδοπόντικα δημοσιογράφο και κάθε πρόθυμο σκλάβο.

Τίποτε όμως δεν είναι γραμμικό. Η ιστορία είναι κυκλική. Και έρχεται η ώρα που το κτήνος της Δύσης, που νομίζει τον εαυτό του νέο όμορφο και γοητευτικό, θα αντικρύσει το πορτραίτο του και μοιραία, θα αποσυντεθεί σαν τον Dorian Grey. Είναι καρμικό το ζήτημα. Όπως έλεγε ο Καζαντζάκης: «Υπάρχει στον κόσμο τούτον ένας μυστικός νόμος —αν δεν υπήρχε, ο κόσμος θα ‘ταν από χιλιάδες χρόνια χαμένος— σκληρός κι απαραβίαστος: το κακό πάντα στην αρχή θριαμβεύει και πάντα στο τέλος νικάται».

Η ώρα της τελικής κρίσης πλησιάζει, ας είμαστε έτοιμοι. Το ξυράφι που πατινάρουμε τρέμει και τσιρίζει. Το κάθε κτήνος στις τελευταίες ώρες του είναι και πιο επικίνδυνο, κι όπως λέω και στον τίτλο του άρθρου, στην ουρά είναι το δηλητήριο…

Χρειάζεται ψυχραιμία και αποφασιστικότητα, αλλά ο λίχνος δεν θα σβήσει. Δεν θέλει πολύ, μια σπίθα αρκεί να κάνει την φλογίτσα φωτιά. Ας είμαστε έτοιμοι λοιπόν να αγωνιστούμε, να διεκδικήσουμε, να ενωθούμε με εκείνους που αντιστέκονται. Δεν θα μας πάρουν την μιλιά. Δεν θα μας πάρουν την σκέψη. Δεν θα μας πάρουν το φως.

Και πάλι, όπως έλεγε ο Καζαντζάκης: «Μια αστραπή η ζωή μας… μα προλαβαίνουμε».