Ο τίτλος του άρθρου αποδίδεται στον Γάλλο διανοούμενο και σημειολόγο Ρολάν Μπαρ. Και οφείλω να ομολογήσω πως εκπλήσσομαι ακόμη… και δυστυχώς εκπλήσσομαι από ανθρώπους και πράξεις που δεν θα έπρεπε να με εκπλήσσουν…

Προσφάτως στην χώρα μας, γεννήθηκε ένα ζήτημα πολιτικής επικαιρότητος. Η πρόταση κάποιων πολιτικών να έλθει στην Ελλάδα και να πάρει το βήμα στην Ελληνική Βουλή ο Elon Musk. Και μάλιστα, αυτοί οι πολιτικοί αρθρώνουν αυτήν την πρόταση υπερήφανοι (!) απαιτώντας εύσημα (!) για την προοδευτική και έξυπνη πολιτική κίνηση (;) που σκέφθηκαν…

Πολύ σύντομα ας ρίξουμε μια ματιά στον Elon Musk. Είναι ο πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο με περιουσία πάνω από 220 δις δολάρια. Είναι αυτοδημιούργητος, ιδιαίτερα ευφυής, σχετικά νέος και καλοβαλμένος. Δραστηριοποιείται κυρίως αλλά όχι αποκλειστικά στις ΗΠΑ. Το ειδικό βάρος της επιχειρηματικής του δραστηριότητος είναι σημαντικά υψηλό, όχι λόγω του πλούτου, αλλά λόγω της δυναμικής που έχουν οι ναυαρχίδες των επιχειρήσεών του. Είναι πρωτοπόρος και εμπορικά ηγέτης των online πληρωμών (Paypal), της πληροφορικής (Zip) των δορυφορικών τηλεπικοινωνιών (Starline), της ηλεκτροκίνησης (Tesla), της τεχνητής νοημοσύνης (OpenAI – Neuralink), των διαστημικών εφαρμογών (SpaceX) και πρόσφατα των social media (X). Έχει νυμφευθεί δύο φορές και έχει δώδεκα παιδιά. Είναι μετανάστης πρώτης γενεάς στις ΗΠΑ, γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Νότιο Αφρική.

O Elon Musk ήταν υποστηρικτής του Δημοκρατικού κόμματος περίπου μέχρι το 2022. Κατόπιν έγινε χαλαρός οπαδός του Donald Trump και το 2024 βασικός υποστηρικτής και συνεργάτης του. Σήμερα θεωρείται σίγουρο πως θα υπουργοποιηθεί στην νέα κυβέρνηση των ΗΠΑ, με χαρτοφυλάκιο σχετικό με την εξάλειψη της γραφειοκρατίας και την αποδοτικότητα των δημοσίων υπηρεσιών.

Ο Musk, έκανε την κίνηση ματ να αγοράσει το twitter (να το μετονομάσει σε «Χ») και να το χρησιμοποιήσει σαν μια πλατφόρμα για ελεύθερη γνώμη, απολύοντας έναν τεράστιο αριθμό υπαλλήλων που είχαν αποκλειστική εργασία την λογοκρισία. Αυτό χρησιμοποιήθηκε ευρέως από το στρατόπεδο Trump σπάζοντας την «δημοκρατική» φίμωση και περνώντας γρήγορα και εύκολα πολιτικά μηνύματα.

Γενικά εκτιμώντας την παρουσία του, θεωρώ ότι ο Musk είναι μια ιδιαίτερα θετική φυσιογνωμία επιχειρηματία. Οι εταιρίες του φροντίζουν για την εταιρική κοινωνική ευθύνη, είναι φιλικές προς τους εργαζομένους και ενσωματώνουν όραμα. Όμως! Όμως μην μας διαφεύγει ότι ο Elon Musk είναι το πρότυπο του σημερινού καπιταλιστή και το μεγαλύτερο μέρος του οράματός του είναι διεθνιστικό. Κανένας επιχειρηματίας τέτοιου βεληνεκούς δεν είναι δυνατόν να είναι αποκομμένος από το διεθνές κεφάλαιο και τους διαχειριστές του. Η λογική του ή αν θέλετε η κοσμοθεώρησή του, έχει εντελώς ξεφύγει απο κάθε είδος εθνικού προσδιορισμού. Δηλώνει χαρακτηριστικά πως: “κανένας αξιοπρεπής πολιτισμός δεν μπορεί παρά να αποτελείται απο δύο τουλάχιστον, πλανήτες”.

Αυτό που διαφοροποιεί τον Musk του 2025 από εκείνον του 2020 είναι η εκρηκτική δημοσιότητα που απέκτησε με την εξαγορά του «Χ» και η πολιτική δύναμη που απέκτησε με την συνεργασία του με τον Trump. Μια τέτοια φυσιογνωμία, έναν δηλαδή πρωταθλητή του διεθνούς καπιταλισμού, έναν μελλοντικό υπουργό των Ρεπουμπλικάνων, κάποιοι θεώρησαν «πολιτική καινοτομία» να τον καλέσουν να μιλήσει στην Ελληνική Βουλή!

Να μας πει τι; Να μας βεβαιώσει για τις συμμαχικές διαθέσεις των ΗΠΑ; Μας τα ‘παν κι άλλοι. Να μας μιλήσει για δημοκρατία και ειρήνη; Μας τα ‘παν κι άλλοι. Να μας τάξει οικονομική ανάπτυξη αν παραμείνουμε δουλικοί προς τα συμφέροντα των ΗΠΑ; Μας τα ‘παν κι άλλοι.

Δηλαδή, σε απλά ελληνικά, κάποιοι πονηροί σκέφθηκαν:

«Γιατί να μην γλύψουμε λίγη από την λάμψη που έχει αυτός ο άνθρωπος σήμερα; Είναι ο πλουσιότερος και διασημότερος άνθρωπος του πλανήτη. Αν σχετιστώ μαζί του, παίρνω λίγο φως. Φυσικά καμία ουσία ή σημασία δεν θα έχει η ομιλία του στο βήμα της Βουλής. Αλλά εγώ θα φωτογραφηθώ μαζί του. Κι ακόμη κι αν η πρότασή μου πέσει στον κάδο των emails του Musk, εγώ προτείνοντας, γίνομαι κάποιος, για το ηλίθιο τηλεφάγο πόπολο…»

Ορίστε. Σε πολύ λίγες λέξεις σας εξήγησα την ουσία της πρόσκλησης. Είναι η αγωνία των α-φωτων πολιτικών να κλέψουν λίγο φως. Εκείνων των πολιτικών ηγετών, αφοσιωμένων να «μας σώσουν» και να μας δείξουν τον δρόμο της αρετής. Όμως όλοι οι δρόμοι, οδηγούν στην Ρώμη… στην Ρώμη του «άρτου και θεάματος»…

Βεβαίως και ευθύνονται όλοι αυτοί οι πονηροί για τον Λαό που διοικούν.  Αλλά βεβαίως και ευθύνεται και ο Λαός για εκείνους που τον διοικούν. Είναι μια σχέση αλληλο-εξαπάτησης. Ένας γκομενιλίκι  πονηρών και ηλιθίων με εξώγαμο την βλακώδη δημοκρατία.

Πότε θ’ ανθίσουνε τούτοι οι τόποι;
Πότε θα `ρθούνε καινούργιοι ανθρώποι
να συνοδεύσουνε την βλακεία
στην τελευταία της κατοικία;

Νίκος Γκάτσος, Ελλαδογραφία