Τα τελευταία χρόνια ο όρος «εκλογική παρέμβαση» έχει υποστεί μια μεταμόρφωση. Ενώ αρχικά ήταν συνδεδεμένη με μυστικές επιχειρήσεις και εχθρική ξένη επιρροή, σήμερα αυτή η φράση έχει εξελιχθεί σε όπλο αντιμετώπισης της γνώμης πολιτικών αντιπάλων. Αναλυτικά η εκλογική παρέμβαση χρησιμοποιείται για να δυσφημήσει τις αντίθετες φωνές και να απο-νομιμοποιήσει τις αντίθετες απόψεις από το αριστερό γκλομπαλιστικό συμφέρον.

Ενώ οι ενέργειες δισεκατομμυριούχων όπως ο Τζορτζ Σόρος και ο Μπιλ Γκέιτς έχουν καταστροφικά διαμορφώσει την ευρωπαϊκή πολιτική σε εκτεταμένο βαθμό εδώ και δεκαετίες, ο πρόσφατος έλεγχος της πλατφόρμας Twitter του Έλον Μασκ, για παράδειγμα από γραφειοκράτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υπογραμμίζει ένα αυξανόμενο διπλό πρότυπο στον παγκόσμιο λόγο για την επιρροή, την εξουσία και τη δημοκρατία.

Το ιστορικό πλαίσιο: Δισεκατομμυριούχοι και επιρροή ιδιαίτερων συμφερόντων

Για χρόνια, δισεκατομμυριούχοι όπως ο Τζορτζ Σόρος και ο Μπιλ Γκέιτς επηρεάζουν ανοιχτά την ευρωπαϊκή πολιτική σύμφωνα με τα ιδιαίτερα συμφέροντα τους. Μέσω τεράστιων οικονομικών συνεισφορών σε μη κυβερνητικές οργανώσεις (ΜΚΟ), δεξαμενές σκέψης και ομάδες ακτιβιστών, έχουν υπερασπιστεί αιτίες όπως τα ανοιχτά σύνορα, την φιλελεύθερη δημοκρατία και την μεταφορά εξουσίας από τις εθνικές κυβερνήσεις σε υπερεθνικούς οργανισμούς όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Τα Ιδρύματα Ανοιχτής Κοινωνίας (Open Society Foundations) του Σόρος, για ενδεικτικό παράδειγμα, έχουν υποστηρίξει πολυάριθμες πρωτοβουλίες υπέρ της ανεξέλεγκτης λαθρομετανάστευσης, διαμορφώνοντας τη λαθρομετανάστευση ως ανθρώπινο δικαίωμα και αναγκαιότητα για τις σύγχρονες οικονομίες. Ομοίως, ο Γκέιτς δραστηριοποιήθηκε στην παγκόσμια υγεία και ανάπτυξη, αλλά οι προσπάθειες του επεκτάθηκαν και στην υποστήριξη πολιτικών που ευθυγραμμίζονται με τα παγκοσμιοποιητικά ιδεώδη.

Αυτοί οι δισεκατομμυριούχοι υποστηρίζουν ότι οι παρεμβάσεις τους προάγουν τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη σταθερότητα, αλλά οι επικριτές τους υποστηρίζουν ότι οι ενέργειες τους υπονομεύουν την εθνική κυριαρχία και διαβρώνουν τη δημοκρατική λογοδοσία προς όφελος των δικών τους ιδιαίτερων οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων. Άλλωστε ο Σόρος έχει δημόσια παραδεχτεί ότι τα ϊδρύματα” του είχαν ενεργοποιηθεί στην Ουκρανία εδώ και πάρα πολλά χρόνια.

Φιγούρες όπως η Γερμανίδα Καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ και ο Γάλλος Πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν, εξέχοντες υποστηρικτές αυτών των παγκοσμιοποιητικών πολιτικών, έχουν δείξει μικρή αντίσταση σε τέτοιες γκλομπαλιστικές επιρροές. Στην πραγματικότητα, έχουν συχνά ευθυγραμμιστεί με τις ατζέντες που χρηματοδοτούνται από τον Σόρος και τον Γκέιτς, δημιουργώντας ένα περιβάλλον όπου η εξωτερική επιρροή ομαλοποιείται εφόσον ευθυγραμμίζεται με την επικρατούσα ιδεολογικο-οικονομική συναίνεση.

Ο νέος κακοποιός: Elon Musk και Twitter

Η δημόσια υπεράσπιση του Μασκ για την ελευθερία του λόγου και η απόφαση του να χαλαρώσει το περιεχόμενο από τους φιλελεύθερους αριστερο-γκλομπα-ληστές λογοκριτές στην πλατφόρμα του twitter έχουν προκαλέσει έντονη κριτική από τις πολιτικές ελίτ και τα νεοφιλελεύθερα αριστερά μέσα ενημέρωσης. Πολλοί κατηγορούν τον Μασκ ότι επιτρέπει ή και δημιουργεί «παρέμβαση στις εκλογές» ή  «παρέμβαση στην πολιτική» επιτρέποντας την “παραπληροφόρηση”, δηλαδή την ελεύθερη διακίνηση των αντίθετων απόψεων από το αφήγημα της παγκοσμιοποίησης.

Όμως η πραγματική φύση της αντίδρασης δεν έγκειται στη γνήσια ανησυχία για την εκλογική ακεραιότητα αλλά στη διατάραξη μιας καθιερωμένης αριστερής αφήγησης. ‘Άλλωστε για πολλά χρόνια προ Μασκ, οι πλατφόρμες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης κατηγορούνται ότι ενισχύουν αριστερές και παγκοσμιοποιητικές πολιτικές ατζέντες ενώ καταπιέζουν τις γνώμες που υποστηρίζουν τα εθνικά κράτη.

Υπό την ηγεσία του Μασκ, το twitter άλλαξε τις πολιτικές του, επιτρέποντας ένα ευρύτερο φάσμα απόψεων. Αυτό έχει εξοργίσει εκείνους που έχουν συνηθίσει να ελέγχουν τη ροή των πληροφοριών, οι οποίοι πλέον χαρακτηρίζουν τις ενέργειες του Μασκ ως παρέμβαση απλώς και μόνο επειδή αμφισβητούν τα συμφέροντα τους.

Διπλά πρότυπα σε «Παρεμβολές»

Το κραυγαλέο διπλό πρότυπο είναι εμφανές. Όταν ο Σόρος και ο Γκέιτς χρηματοδοτούν πρωτοβουλίες για να επηρεάσουν την κοινή γνώμη και πολιτική, χαιρετίζονται ως φιλάνθρωποι και οραματιστές. Οι ενέργειες τους, ακόμη και όταν είναι αμφιλεγόμενες, σπάνια πλαισιώνονται ως οποιοδήποτε είδος «παρέμβασης». Ωστόσο, όταν ο Μασκ ανοίγει το twitter σε πιο ελεύθερη συζήτηση, κατηγορείται ως αποσταθεροποιητική δύναμη στην παγκόσμια δημοκρατία. Αυτή η ασυμφωνία εγείρει σημαντικά ερωτήματα σχετικά με το ποιος μπορεί να ορίσει την «εκλογική παρέμβαση» και ποιανού η επιρροή θεωρείται αποδεκτή.

Αυτή η αλλαγή στην αφήγηση αντανακλά μια ευρύτερη πολιτική στρατηγική. Η επισήμανση των ενεργειών του Μασκ ως παρέμβασης χρησιμεύει στην απονομιμοποίηση του και, κατ’ επέκταση, των απόψεων που υποστηρίζει. Αποσπά επίσης την προσοχή από την εδραιωμένη επιρροή άλλων ισχυρών προσωπικοτήτων που έχουν διαμορφώσει τον δημόσιο λόγο για δεκαετίες. Ο όρος «παρέμβαση στις εκλογές» γίνεται έτσι ένα βολικό εργαλείο για τη διατήρηση του status quo και την φίμωση της διαφωνίας.

Οι Ευρύτερες Επιπτώσεις για τη Δημοκρατία

Η οπλοποίηση του όρου της «παρέμβασης στις εκλογές» έχει βαθιές επιπτώσεις στη δημοκρατία. Πρώτον, δημιουργεί ένα ανατριχιαστικό αποτέλεσμα στην ελευθερία του λόγου. Εάν η απλή έκφραση αντίθετων απόψεων από το παγκοσμιοποιητικό αφήγημα μπορεί να χαρακτηριστεί ως παρέμβαση, άτομα και οργανώσεις μπορεί να διστάσουν να συμμετάσχουν στον δημόσιο διάλογο. Στα άκρα τράβηξε αυτή την οπλοποίηση ο πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασίλειου Κηθ Στάρμερ αφού έβαλε την αστυνομία να συλλάβει πολίτες που εξέφραζαν αντίθετες απόψεις για την λαθρομετανάστευση. Προφανώς αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα υπονόμευσης του πλουραλισμού που είναι απαραίτητος για μια υγιή δημοκρατία.

Δεύτερον, απομακρύνει την εστίαση από ουσιαστικά ζητήματα. Διαμορφώνοντας τις συζητήσεις ως μάχες για παρεμβάσεις αντί να αντιμετωπίζουν τις υποκείμενες πολιτικές, οι πολιτικές ελίτ μπορούν να αποφύγουν τη λογοδοσία για τις αποφάσεις τους. Αυτή η τακτική πολώνει επίσης την κοινή γνώμη, μειώνοντας τα σύνθετα ζητήματα σε απλοϊκά δυαδικά σχήματα «εμείς εναντίον των άλλων».

Τέλος, διαιωνίζει την ανισότητα στην επιρροή. Όταν μόνο ορισμένοι παράγοντες επιτρέπεται να διαμορφώνουν την κοινή γνώμη χωρίς έλεγχο, η δημοκρατική διαδικασία γίνεται λοξή. Τα γνήσια κινήματα βάσης (grassroot) και οι εναλλακτικές προοπτικές επισκιάζονται από τους συντριπτικούς πόρους και τον έλεγχο των μέσων ενημέρωσης από τις εδραιωμένες ελίτ.

Για να διαφυλαχθεί η δημοκρατία, είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε και να αντισταθούμε στη χειραγώγηση όρων όπως «παρέμβαση στις εκλογές». Η εστίαση πρέπει να μετατοπιστεί από την ταυτότητα εκείνων που ασκούν επιρροή στη διαφάνεια και τη λογοδοσία των πράξεvν τους. Είτε πρόκειται για τον Σόρος, τον Γκέιτς, τον Μασκ ή οποιονδήποτε άλλο παράγοντα, ο αντίκτυπός τους στη δημοκρατική διαδικασία θα πρέπει να υπόκειται σε συνεπή έλεγχο και ελεύθερη συζήτηση.

Συμπεράσματα

Η «εκλογική παρέμβαση» έχει γίνει ένας άλλος όρος του newspeak — μια φράση που έχει αφαιρεθεί από το αρχικό της νόημα και επαναπροορίζεται για να εξυπηρετήσει πολιτικούς σκοπούς.

Οι ενέργειες του Τζορτζ Σόρος και του Μπιλ Γκέιτς αποτελούν παράδειγμα του τρόπου με τον οποίο μπορεί να αποκρυφτεί η επιρροή όταν ευθυγραμμίζεται με τα ιδιαίτερα συμφέροντα τους, ενώ το twitter του Έλον Μασκ δείχνει πώς η διαφωνία μπορεί να δυσφημιστεί με το ίδιο πρόσχημα.

Ως πολίτες, πρέπει να παραμείνουμε σε επαγρύπνηση απέναντι σε κάθε ρητορικό χειρισμό. Η δημοκρατία ευδοκιμεί όχι όταν ορισμένες φωνές εξυψώνονται πάνω από άλλες, αλλά όταν όλες οι φωνές έχουν την ευκαιρία να ακουστούν και να συζητηθούν για την αξία τους. Μόνο μέσω της διαφάνειας, της συνέπειας και της γνήσιας δέσμευσης στον πλουραλισμό μπορούμε να πλοηγηθούμε στην περίπλοκη διασταύρωση επιρροής, εξουσίας και δημοκρατίας στον 21ο αιώνα.