Στην έκδοση του Ι.Σ.ΜΕ. (Ινστιτούτο Στρατηγικών Μελετών) του 2017 αναφέρεται στο κεφάλαιο περί ισλάμ και ισλαμικού κράτους ότι, οι Ηνωμένες Πολιτείες διαμορφώνουν την στρατηγική τους για την παγκόσμια κυριαρχία πολύ πριν εκκινήσουν την εφαρμογή των σχεδιασμών τους.
Ήγουν, το έτος 2000, το NATIONAL ENERGY POLICY DEVELOPMENT GROUP υπό την προεδρία του Dick Cheney είχε εντοπίσει τα παγκόσμια αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου στην ανατολική μεσόγειο και στη συριακή ενδοχώρα.
Το 2001, με αφορμή την 11η Σεπτεμβρίου, η Ουάσιγκτον αποφάσισε να επιτεθεί διαδοχικά σε επτά χώρες. Ο Wesley Clark, ανώτερος στρατιωτικός διοικητής του ΝΑΤΟ σε σχετική συνέντευξη ανέφερε ότι θα εξοντωθούν επτά χώρες, με σειρά: Ιράκ, Συρία, Λίβανος, Λιβύη, Σομαλία, Σουδάν και τέλος το Ιράν.
Πραγματοποιήθηκαν όλα πλην – προς το παρόν – του Ιράν. Θα ακολουθούσε δε σχεδιασμός αναδιαμόρφωσης της ευρύτερης Μέσης Ανατολής που θα περιλαμβάνει τον διαμελισμό της Τουρκίας και της Σαουδικής Αραβίας.
Αυτά ως εισαγωγή για να βάλουμε τα πράγματα σε μία σειρά επειδή διάφοροι δημοσιολογούν υποκινούμενοι κυρίως από υποσυνείδητες (συναισθηματικές) και όχι λογικές εσωτερικές ωθήσεις.
Εστιάζοντας στην υπόθεση της Συρίας, το περασμένο καλοκαίρι ο ίδιος ο Άσαντ είχε πληροφορηθεί στις συναντήσεις του με τον Πούτιν και τον Χαμενεϊ ότι επίκειται η ανατροπή του, πράγμα που σημαίνει ότι όλοι ήταν πληροφορημένοι για ένα ευρύτερο σχεδιασμό για την περιοχή και είχαν αποδεχτεί την αποχώρηση του Άσαντ και του Μπάαθ από την εξουσία.
Η Ρωσία, ούσα απασχολημένη με τις αμυντικές επιχειρήσεις κατά της Δύσης, ήθελε να εξασφαλίσει τις δύο βάσεις της στη Μεσόγειο. Η απαίτηση έγινε αποδεκτή από τους αγγλοσάξωνες και τους εβραίους, καθότι σε αντίθετη περίπτωση θα έπεφταν τέσσερεις – πέντε «φουντουκιές» στο Ιντλίμπ και η επιχείρηση αγγλοσαξώνων, εβραίων και σουνιτών θα τερματιζόταν εν τη γενέσει της.
Αυτό υπενόησε και ο Ερντογάν με περισσή οθωμανική θρασυδειλία μετά την κατάληψη του Χαλεπίου ομιλώντας περί «αποφυγής κάποιου ατυχήματος».
Για να ξεκινήσει μία ευρύτερη επιχείρηση θα πρέπει να υπάρξει μία αφορμή και το Ισραήλ ειδικεύεται στο να εξυφαίνει τέτοιες. Ξαφνικά(;), και χωρίς λογικό στρατηγικό σχεδιασμό, η σουνιτική Χαμάς εισβάλει στο Ισραήλ. Το προσκαλεί να καταλάβει τη Γάζα και ανάβει το φυτίλι για τον IDF. Υποτίθεται ότι η Μοσάντ δεν ήξερε τίποτα. Ποιος το πιστεύει;
Και τότε έγινε αυτό που όλοι περίμεναν, η Hezbollah προσφέρθηκε (ακόμα μία φορά) να βοηθήσει τους σουνίτες της Χαμάς και να θυσιάσει στο βωμό της εντιμότητας και της συνέπειας χιλιάδες γενναίους πολεμιστές.
Το Ισραήλ (που υποτίθεται ότι δεν ήξερε τίποτα για τον αρχικό σχεδιασμό της εισβολής στο έδαφός του από τη Χαμάς) είχε φροντίσει να σαμποτάρει όλες τις συσκευές επικοινωνίας των στελεχών της Hezbollah και να την αποδυναμώσει. Εξουδετέρωσε δε πλήρως και την ηγεσία της καθιστώντας την ανήμπορη να αντιταχθεί στρατιωτικά στα σχέδιο κατάληψης της Συρίας από την HTS τον SNA και 35 ακόμη συμμορίες σουνιτών.
Εδώ θέτουμε ένα ερώτημα που δεν το έθεσε ακόμη κανείς. Όταν ο IDF εισέβαλε στη Γάζα που ήταν οι άλλοι σουνίτες; Αυτοί έπρεπε πρώτοι να πολεμήσουν τον ισραηλινό στρατό, και όχι η Hezbollah. Όλοι εξάλλου γνωρίζουν ότι για τους σαλαφιστές, τους ουαχαμπιστές και τους τακφιριστές η Hezbollah και ο στρατός του Μαγκντί είναι διαβολικές δυνάμεις. Όμως η Hezbollah θυσιάστηκε και τα καθάρματα πανηγυρίζουν.
Όταν οι σουνίτες κατέλαβαν τη Δαμασκό δια περιπάτου, ο προσωρινός τους πρώην σαρικοφόρος και αποκεφαλιστής, και νυν οπαδός του κοινοβουλευτισμού με το ψευδώνυμο «Τζολάνι» ή «Γκολάνι» ή «Τζουαλανί» ανήγγειλε ανερυθρίαστα ότι ο εχθρός δεν είναι η Δύση και το Ισραήλ, αλλά η Ρωσία και το Ιράν!
Ξεκαθάρισε δηλαδή ότι ο εχθρός είναι ο Άξονας της Αντίστασης και ο σύμμαχός του, η Ρωσία. Δεν τόλμησε βέβαια να έρθει σε αντιπαράθεση με τις Ρωσικές μονάδες όταν απεσύροντο προς την ακτή της Μεσογείου. Δεν έβγαλε δε κουβέντα για την εισβολή του Ισραήλ στην επαρχία Κουνέϊτρα μερικές δεκάδες χιλιόμετρα έξω από τη Δαμασκό (τη δική του Δαμασκό), ούτε για τις εκατοντάδες αεροπορικές επιθέσεις της Ισραηλινής αεροπορίας στις τελευταίες αποθήκες πυρομαχικών της Συρίας (της δικής του Συρίας). Ξευτίλα!!
Οι ντόπιοι ελληνόφωνοι δεν κοιτάνε τόσο μακριά, περιορίζονται στο να παρακολουθούν την γείτονα Τουρκία και να ανησυχούν για τις «νίκες» της επί του πεδίου. Δεν τους αδικώ, η ψυχολογία τους συμπλέει με την δυσώδη ατμόσφαιρα που αποπνέει το κοινοβουλευτικό μας μόρφωμα το οποίο με τη σειρά του ακολουθεί πιστά το υπόλειμμα της ευρωπαϊκής ένωσης προς τον βιολογικό, πολιτικό, οικονομικό και στρατιωτικό αφανισμό.
Αλλά τι πραγματικά έχει πετύχει η Τουρκία; Εξέθρεψε, εξόπλισε, εκπαίδευσε τον SNA στο Ιντλίμπ. Έχει εδώ και χρόνια καταλάβει ως buffer zone έναντι των Κουρδικών εδαφών μία έκταση 120 x 35 χιλιόμετρα στη ΒΑ Συρία. Όμως ο SNA έχει αποκλειστεί από την « κυβέρνηση της νέας Συρίας». Οι φίλια διακείμενοι προς τους Τούρκους Τουρκομάνοι συνιστούν μόλις το 1% του πληθυσμού της χώρας.
Σήμερα κατάφεραν να καταστήσουν νέους εχθρούς. Την Ρωσία (με την οποία πάντα υπήρχε λυκοφιλία), το Ιράν (το οποίο το κατέστησε σαφές με επίσημες ανακοινώσεις) και φυσικά την Hezbollah η οποία αργά ή γρήγορα θα επανέλθει ως συνιστώσα του Άξονα της Αντίστασης.
Υπάρχουν και οι μόνιμοι εχθροί, οι Κουρδικοί λαοί, οι οποίοι πιθανότατα θα αποκτήσουν κρατική οντότητα. Υπάρχουν και οι μελλοντικοί εχθροί, οι χειρότεροι όλων, οι αμερικανοί και οι ισραηλινοί, οι οποίοι επιθυμούν κουρδικό κράτος και διάδρομο επικοινωνίας και μεταφοράς ενεργειακών πόρων μέσω Ιράκ, Συρίας και Ισραήλ προς τη Μεσόγειο.
Μέχρι στιγμής διδαχθήκαμε πολλά για τις μεθοδεύσεις των πραγματικά «μεγάλων», τις αρπαχτές των «πονηρών», τις υπουλίες των «κουτσαβάκηδων», την μικροψυχία των «πιστών» και τέλος την θυσία των αληθινών ηρώων!
