Μέρος 1
Τα πρώτα δείγματα συναγωγικών συμπερασμάτων από τις αμερικανικές εκλογές, προσεγγιζόμενα με στοιχειώδη αναλυτική ικανότητα, δύνανται να μας καταδείξουν τι ήταν αυτό το οποίον διεκυβεύθη σε αυτές, είτε σε επίπεδον εκλογικής αναμετρήσεως, είτε σε επίπεδον γεωπολιτικόν, είτε σε επίπεδον πολιτικής αναλύσεως, είτε σε επίπεδον κοινωνιολογικόν. Πρέπει να αναλύσουμε την «μητέρα» όλων των συγχρόνων πολιτικών μαχών, διότι είναι πρόδηλον ότι οι αμερικανικές εκλογές είναι εκείνες οι οποίες καθορίζουν, άνευ υπερβολής, εν πολλοίς και εμμέσως ή αμέσως, την ιδίαν την υπόσταση της ζωής μας, ήτοι το τι διακυβεύεται σε επίπεδον κοινωνικόν, σε επίπεδον γεωπολιτικόν, σε επίπεδον οικονομικόν, σε επίπεδον εντετοπισμένων ή γενικευμένων, εμφανών ή κρυφών πολέμων… άρα αυτή η αναμέτρηση ήταν κρισιμοτάτη.
Συνεκρούσθησαν δύο κόσμοι, συνεκρούσθησαν ο κόσμος των Ρεπουμπλικανών και των Δημοκρατικών. Οι Ρεπουμπλικάνοι είναι πλέον ένα λαϊκόν κόμμα, ενώ οι Δημοκρατικοί είναι περισσότερον ένα κοσμοπολίτικον κόμμα και θα έλεγε κανείς ένα κόμμα των elite. Συνεκρούσθησαν το κέντρον και η περιφέρεια του αμερικανικού πολιτικοκοινωνικού συγκροτήματος, δηλαδή το τραπεζικόν σύστημα και οι πολυεθνικές υπηρεσίες εναντίον ενός αγροτικού περιφερειακού κόσμου και ενός παλαιού βιομηχανικού κόσμου. Συνεκρούσθησαν δυστυχώς οι γυναίκες εναντίον των ανδρών. Οι γυναίκες, κυρίως επειδή προσήλθαν στις κάλπες εξοργισμένες για το ζήτημα των εκτρώσεων, καθώς ο Τραμπ κατέληξεν τροπαιούχος (μέσω του «ιδικού» του Αρχιδικαστή -από το 2005- Τζον Γκλόβερ Ρόμπερτς (John Glover Roberts Jr.) στο Ανώτατο Δικαστήριον των ΗΠΑ) στην αναίρεση αποφάσεως της υποθέσεως «Roe versus Wade»1, ώστε πλέον το ζήτημα των εκτρώσεων εξετάζεται στις επι μέρους συστατικές πολιτείες του κράτους.
Οι εκλογές ήσαν επίσης ζήτημα αντιπαραθέσεως των μειονοτήτων εναντίον των λευκών. Δεν ήταν βεβαίως ακριβώς έτσι, υπό την έννοιαν ότι οι Ιπανόφωνοι τώρα ευρέθησαν σε ένα ποσοστόν πολύ υψηλότερον εγγύτεροι του Τραμπ, παρά το γεγονός ότι οι περισσότεροι εξ αυτών εκινήθησαν προς την Καμάλα Χάρις των Δημοκρατικών. Είχαμε ακόμη ένα επίπεδον πτυχιούχων εναντίον μη πτυχιούχων Πανεπιστημίων. Οι μη πτυχιούχοι ήσαν εγγύτερον του Τραμπ και οι πτυχιούχοι των Πανεπιστημίων ήσαν περισσότερον εγγύς της Χάρις.
Επιπλέον είχαμε ένα γεωπολιτικόν και διεθνολογικόν επίπεδον των εκλογών, όπου συγκρούεται η παγκοσμιοποιημένη αίσθηση των διεθνών σχέσεων μέσω υπερεθνικών οργανισμών, όπως εκφράζεται από το Δημοκρατικόν κόμμα και και μία εθνοκεντρική προσέγγιση, όπως βλέπει τουλάχιστον ο Τραμπ το παγκόσμιον σύστημα αρχιτεκτονικής των διεθνών σχέσεων, το οποίον απλώνεται ερήμην των περισσοτέρων εθνικών κρατών. Υπάρχει ακόμη και η σύγκρουση μεταξύ συστημικών ΜΜΕ και ανεξαρτήτων ΜΜΕ αποκεντρωμένων από το καθοδηγητικό καθεστωτικό κέντρο που λειτουργούν με πρόσωπα όπως ο Τζό Ρόγκαν 2 («Joe» Rogan), ο οποίος υπεστήριξεν εξ αρχής αναφανδόν τον Τραμπ.
Έχουμε ένα Σύστημα απομονωτισμού 3 δηλαδή μίας αντιλήψεως της Αμερικής παραμενούσης στα εαυτής δρώμενα, η οποία οφείλει να διορθώσει και παγιώσει πρωτίστως τα του οίκου της, πριν οτιδήποτε άλλο. Αυτή είναι η αντίληψη του Προέδρου Τραμπ, που απηχεί μια τροποποιημένη προσέγγιση του Δόγματος Μονρόε 4.
Βεβαίως υπάρχει η άλλη αντίληψη των «Νεοσυντηρητικών», αλλά κυρίως των Δημοκρατικών, η οποία αφορά στην αμερικανοκρατική επιβολήν της Φιλελευθέρας «Δημοκρατίας» δια των όπλων. Εκεί όπου οι ΗΠΑ, ως παγκόσμιος σερίφης «διασώζουν» … αναγκαστικώς τους λαούς από διαφόρους αντιαμερικανούς και εθνοκεντρικούς «δικτάτορες» – κυβερνήτες τους και φέρουν την σωτήριον … αμερικανόφιλο «Δημοκρατία».
Υφίσταται επίσης μία αντίληψη περί της πλήρους ελευθερίας του λόγου, την οποίαν εκφράζει ο Τραμπ μέσω της ομάδος του συνεργαζομένου μεγιστάνος Ίλον Μασκ και του περιβοήτου επικοινωνιακού μέσου του «Χ», ενώ παραλλήλως υπάρχει (και εν πολλοίς εκυριάρχησεν επί πολλά έτη) μία αντίθετος, καθεστωτική αντίληψη η οποία αποδέχεται και προωθεί μίαν «περισσότερον Δημοκρατική» (εντός πολλών εισαγωγικών) λογοκρισίαν, όπως επί τόσον μεγάλο διάστημα συνέβαινε με το facebook και το twitter πριν το αγοράσει και αναλάβει ο Ίλον Μασκ.
Έχουμε και μίαν σύγκρουση μεταξύ σταδιακής ενεργειακής μεταβάσεως από τους υδρογονάνθρακες στην πρασίνη ενέργεια και της αμέσου καταργήσεως των υδρογονανθράκων από την πλευράν των Δημοκρατικών. Επίσης έχουμε μίαν αντίληψη ενός παραμορφωτικού επικοινωνιακού συστήματος των «αστέρων» του Hollywood (βλέπε για παράδειγμα την Δημοκρατικήν «υπερδημοκράτισσα» Τζένιφερ Λόπεζ), των …. celebrity τραγουδιστών όπως η Τέιλορ Άλισον Σουίφτ και των τηλεοπτικών «διασημοτήτων», όπως η Όπρα Γκέιλ Γουίνφρεϊ, οι οποίες όλες εστήριξαν περιπαθώς την Χάρις. Από την άλλην έχουμε μία παρέλαση προσωπικοτήτων όπως ο περιβόητος πολυπράγμων επιχειρηματίας Ίλον Μασκ, ο διπλωμάτης Ρίτσαρντ Γκρενέλ, πρώην πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Γερμανία (2018-2020), ο γερουσιαστής της Φλόριντα Μάρκο Ρούμπιο, ο ανεψιός του αειμνήστου δολοφονημένου προέδρου των ΗΠΑ JFK, Ρόμπερτ Κένεντι ο Νεότερος (ο οποίος από αυτόνομος υποψήφιος προσεχώρησεν στο στρατόπεδον του Τραμπ), ο Μάικ Πομπέο, Υπουργός Εξωτερικών στην προηγουμένη κυβέρνηση Τραμπ αλλά και προσωπικότητες όπως ο Τζόε Ρόγκαν τον οποίον προαναφέραμε
Άρα υφίσταται προφανώς μία εντελώς διαφορετική προσέγγιση των δύο πλευρών σχετικώς με την πορείαν του πολυσυνθέτου και πολυεπιπέδου μορφώματος το οποίον εννοούμε εν τω συνόλω και γενικώς, ως «Δυτική Κοινωνία».
Α. Κωνσταντίνου
ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
1. Roe versus Wade ή 410 U.S. 113 (1973), είναι η ονομασία μίας αποφάσεως οροσήμου του Ανωτάτου Δικαστηρίου των ΗΠΑ, στην οποίαν ενεκρίθη ότι το Σύνταγμα των Ηνωμένων Πολιτειών προστατεύει γενικώς την ελευθερίαν μιας εγκύου γυναίκας να επιλέξει να προβεί σε άμβλωση. Η απόφαση κατέρριψε παμπόλλους ομοσπονδιακούς και πολιτειακούς νόμους των ΗΠΑ για τις αμβλώσεις, ενώ επυροδότησεν μια συνεχιζομένη αντιπαράθεση στις Ηνωμένες Πολιτείες εάν και σε ποιον βαθμόν η άμβλωση πρέπει να είναι νόμιμος, ποιος να αποφασίζνει τη νομιμότητα της αμβλώσεως και ποιος ο ρόλος των επί τούτου ηθικών και θρησκευτικών απόψεων. Η απόφαση επίσης διεμόρφωσεν την συζήτηση σχετικώς με τις χρησιμοποιούμενες μεθόδους του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην συνταγματικήν εκδίκαση.
Η υπόθεση κινήθηκε από τη Norma McCorvey -γνωστή με το νόμιμο ψευδώνυμο “Jane Roe” – η οποία το 1969 έμεινε έγκυος στο τρίτο της παιδί. Η McCorvey επιθυμούσε να προβεί σε άμβλωση, αλλά στο Τέξας, όπου ζούσε, η άμβλωση ήταν παράνομη εκτός από εάν ήταν απαραίτητη για να σωθεί η ζωή της κυοφορούσης γυναικός. Οι δικηγόροι της, Sarah Weddington και Linda Coffee, κατέθεσαν αγωγή για λογαριασμό της στο ομοσπονδιακό δικαστήριο των ΗΠΑ κατά του τοπικού εισαγγελέα της, Henry Wade, ισχυριζόμενοι ότι οι νόμοι του Τέξας για τις αμβλώσεις ήταν αντισυνταγματικοί. Μια ομάς τριών δικαστών του Περιφερειακού Δικαστηρίου των ΗΠΑ στην Βόρειον Περιφέρεια του Τέξας απεφάσισεν υπέρ της εναγούσης και εκήρυξεν αντισυνταγματικούς τους σχετικούς νόμους του Τέξας περί αμβλώσεων. Τα μέρη ήσκησαν έφεση κατά της αποφάσεως στο Ανώτατο Δικαστήριο των Ηνωμένων Πολιτειών.
Στις 22 Ιανουαρίου 1973, το Ανώτατο Δικαστήριο εξέδωσε μιαν απόφαση 7–2 που έκρινε ότι μία Ρήτρα του Συντάγματος των ΗΠΑ παρέχει ένα θεμελιώδες «δικαίωμα στην ιδιωτική ζωή», προστατεύον και το δικαίωμα μιας εγκύου για άμβλωση. Όμως, το Δικαστήριον ενέκρινε επίσης πως το δικαίωμα αυτό δεν είναι απόλυτο και πρέπει να εξισορροπείται έναντι των κυβερνητικών συμφερόντων για την προστασίαν της υγείας των γυναικών και της προγεννητικής ζωής.Αυτή η αμφιλεγομένη απόφαση έγινε στόχος πολιτικών και ακτιβιστών κατά των αμβλώσεων και εν τέλει στις 24 Ιουνίου 2022, το Ανώτατο Δικαστήριον την ανέτρεψε με την απόφαση της υποθέσεως Dobbs v. Jackson Women‘s Health Organization, ή 597 U.S. 215 (2022) προκαλούν ποικίλες διεθνείς αντιδράσεις, διότι έκρινε ότι το Σύνταγμα δεν παρέχει το δικαίωμα για άμβλωση.
2. Ο Τζόζεφ Τζέιμς Ρόγκαν (Joseph James Rogan, 1967) είναι Αμερικανός αθλητικός εκφωνητής του UFC («Ultimate Fighting Championship» μείζονος διοργανώσεως Πολεμικών Τεχνών στην οποίαν αγωνίζονται μεγάλοι αθλητές του αθλήματος), podcaster, κωμικός, ηθοποιός και πρώην τηλεοπτικός παρουσιαστής. Παρουσιάζει το «The Joe Rogan Experience», ένα podcast στο οποίον συζητά τα τρέχοντα γεγονότα, την κωμωδία, την πολιτική, την φιλοσοφία, την επιστήμη και τα χόμπι με διαφόρους προσκεκλημένους.
3. Μία από τις γνωστότερες και σημαντικότερες περιπτώσεις «απομονωτισμού» στην ιστορίαν είναι η πολιτική που ηκολούθησαν οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, η οποία κατά μίαν έννοιαν εξεκίνησε με το «Αποχαιρετιστήριον διάγγελμα» του βασικού ιδρυτή της χώρας Τζορτζ Ουάσινγκτον το 1796, απεκρυσταλλώθη όμως με το Δόγμα Μονρόε το 1823 και διετηρήθη με διακυμάνσεις επί έναν και πλέον αιώνα, έως τον Δεκέμβριο του 1941, οπότε οι ΗΠΑ έλαβαν ενεργόν μέρος στον πόλεμο όχι μόνο εναντίον της Ιαπωνίας που τους είχεν επιτεθεί, αλλά και εναντίον των άλλων δυνάμεων του Άξονα. Είναι εξόχως σημαντικόνι ότι μετά το τέλος του Β΄ Μεγάλου Πολέμου οι ΗΠΑ ηκολούθησαν με ισοβαρή συνέπειαν την αντίθετον του απομονωτισμού πολιτική, προάγουσες την δημιουργία ενός κυριάρχου αμερικανοκεντρικού Συστήματος διεθνών πολιτικών και στρατιωτικών οργανισμών, με παγκόσμιον χαρακτήρα.
4. Το Δόγμα Μονρόε, παράγωγον του 5ου Προέδρου των ΗΠΑ Τζέιμς Μονρόε, απετέλεσεν καθοριστικήν στιγμήν (2 Δεκεμβρίου του 1823) στην εξωτερικήν πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών και διεδραμάτισε σημαντικόν ρόλον επ΄αυτής, δεδομένου ότι ήταν αποδεκτόν από πολλούς μελλοντικούς σημαίνοντες Προέδρους, όπως ο Θίοντορ Ρούζβελτ, ο Τζον Κένεντι και ο Ρόναλντ Ρήγκαν.
