Η σημασία των εκλογών της 5ης Νοεμβρίου στις ΗΠΑ φτάνει πολύ πιο πέρα από μια μάχη για τον Λευκό Οίκο. Αυτό που διακυβεύτηκε στις εκλογές ήταν αν μια καταστροφική, ελιτίστικη κλίκα θα παρέμενε στην εξουσία για να ολοκληρώσει την αποτρόπαια σατανική ατζέντα της για να «χτίσει έναν παγκοσμιοποιημένο κόσμο» πάνω στα ερείπια του κόσμου όπως τον ξέρουμε ή αν αυτή η ομάδα ανθρώπων θα σταματούσε το ολέθριο έργο της. Ο υποψήφιος που ανέλαβε αυτό το ιστορικό και μνημειώδες εγχείρημα είναι ο Ντόναλντ Τραμπ.
Είναι αυτονόητο ότι ο Τραμπ όχι μόνο δεν μπορεί να είναι μέλος ή συνδεδεμένος με αυτή την κλίκα για να ολοκληρώσει με επιτυχία αυτή την αποστολή, αλλά ότι πρέπει να είναι θεμελιωδώς και δραματικά αντίθετος σε όλα όσα αυτή η κλίκα φιλοδοξεί και αντιπροσωπεύει. Εδώ μπαίνει στο σκεπτικό μας η σημαντική ιστορική έννοια του homo novus. Homo novus ήταν ο όρος στην αρχαία Ρώμη για έναν άνδρα που ήταν ο πρώτος στην οικογένειά του που υπηρέτησε στην Ρωμαϊκή Σύγκλητο ή, πιο συγκεκριμένα, που εξελέγη ως ύπατος. Ο πιο διάσημος homo novus στην ρωμαϊκή ιστορία ήταν ο Μάρκος Τούλιος Κικέρων, ο οποίος εξελέγη ύπατος, το υψηλότερο αξίωμα της χώρας, το 63 π.Χ. Ο Ντόναλντ Τραμπ που εκλέχτηκε ως 47ος πρόεδρος, λόγω του ανταγωνισμού του όπως και ο Κικέρων με την άρχουσα τάξη και τις ελίτ των συγκεκριμένων ιστορικών πλαισίων, μπορεί επίσης να χαρακτηριστεί ως homo novus.
Αυτές οι ελίτ σήμερα έχουν ονόματα όπως deep state, Bilderberg και Illuminati, που αντιπροσωπεύονται στις ΗΠΑ από οικογενειακά ονόματα όπως Pelosi, Obama, Bush, Cheney και Clinton. Οι ελίτ στην εποχή του Κικέρωνα ονομάζονταν optimates και περιλάμβαναν οικογενειακά ονόματα όπως οι Cornelii, οι Manlii, οι Fabii, οι Aemilii, οι Claudii και οι Valerii. Τόσο ο Τραμπ όσο και ο Κικέρων προσπάθησαν να σπάσουν την εξουσία αυτών των ελίτ και να «δώσουν την εξουσία πίσω στον λαό», κάτι που αποτελούσε και αποτελεί το λίκνο της πολιτικής και της ανθρώπινης ζωής. Οι παραλληλισμοί μεταξύ των δύο πολιτικών είναι πραγματικά εκπληκτικοί. Αρχικά, ο αγώνας τους, ίσως ο «πόλεμος» είναι πιο κατάλληλη λέξη, εναντίον των ελίτ και στις δύο περιπτώσεις οδήγησε σε απόπειρες δολοφονίας, στην περίπτωση του Κικέρωνα μοιραία το 43 π.Χ. Εξετάζοντας πιο προσεκτικά τις ιδιαιτερότητες των αντίστοιχων πολιτικών δραστηριοτήτων και επιτευγμάτων τους ως homines novi, αυτό που ξεχωρίζει αμέσως είναι ο αγώνας τους ενάντια στο «οργανωμένο ελιτίστικο έγκλημα» στις διάφορες μορφές του. Η «γέφυρα» που συνδέει τους δύο πολιτικούς από αυτή την άποψη και εκτείνεται σε περισσότερες από δύο χιλιετίες ιστορίας είναι το νησί της Σικελίας.
Σε ένα πρώιμο στάδιο της πολιτικής του σταδιοδρομίας, ο Κικέρων μόλις 30 ετών έγινε κοσμήτορας (οικονομικός επόπτης) και στάλθηκε στη Σικελία. Η Σικελία εκείνη την εποχή είχε ως κυβερνήτη τον Γάιο Βέρρες, ο οποίος ήταν διαβόητος για την απληστία και σκληρότητά του. Η βασιλεία του τρόμου κυριαρχούσε επί των αγροτών της Σικελίας, που εκείνη την εποχή ήταν ο «σιτοβολώνας» της Ρώμης, ενώ η λεηλασία ιδιωτικών χώρων ήταν τόσο άγρια και απάνθρωπη που απελπισμένοι πολίτες χτυπούσαν την πόρτα του νεαρού, φιλόδοξου κοσμήτορα για να ζητήσουν προστασία και βοήθεια. Ο Κικέρων αποφάσισε να ασκήσει δίωξη στον Βέρρες σε μια από τις πιο διάσημες ποινικές δίκες στην ιστορία, η οποία εδραίωσε την φήμη του Κικέρωνα ως του καλύτερου ρήτορα όλων των εποχών. Ταυτόχρονα, αυτή η ηρωική και πολύ ριψοκίνδυνη δίωξη ενός εξέχοντος μέλους των ελίτ της εποχής (ο Βέρρες ήταν αγαπημένος και προστατευόμενος του Λεύκιου Κορνήλιου Σύλλα) έθεσε τα θεμέλια της δημοτικότητας του Κικέρωνα στον λαό και της επακόλουθης ανόδου του στην εξουσία.
Στην πρώτη του ομιλία, «In Verrem», ο Κικέρων συνέκρινε την καταστροφή της Σικελίας από τα στρατεύματα της Ελλάδας και της Καρχηδόνας στους Σικελικούς και Καρχηδονιακούς πολέμους με την βασιλεία του τρόμου του Βέρρες και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο λαός «υπέφερε πολύ περισσότερο» υπό τον τελευταίο. Προφανώς, δεν χρειαζόμαστε ξένους στρατούς για να καταστρέψουμε αυτό το νησί, είπε χαριτολογώντας ο Κικέρωνας. Τώρα συγκρίνετε αυτό με τον τρόπο που ο Τραμπ στοχεύει να «αποστραγγίσει τον βάλτο» της Ουάσιγκτον επιτιθέμενος και υποσχόμενος να διώξει τις ελίτ που λεηλατούν σήμερα τις ΗΠΑ, όπως η Nancy Pelosi, η οποία «τύπου Βέρρες» αποκόμισε εκατομμύρια δολάρια πουλώντας μετοχές της Visa μέσω συναλλαγών εμπιστευτικών πληροφοριών ή την «εγκληματική οικογένεια Biden» που πλούτισε μέσω ύποπτων επιχειρηματικών συναλλαγών με τους ολιγάρχες του Κιέβου. Θυμίζουμε ότι ο Τραμπ στα νεότερα χρόνια του ως επιχειρηματίας οικοδομών και μεγιστάνας ακινήτων της Νέας Υόρκης, πολέμησε ήδη την μαφία που έχει τις ρίζες της στο ίδιο νησί όπου ο Κικέρων σταμάτησε τον άπληστο Βέρρες ως κυβερνήτη της Σικελίας.
Ως ύπατος, στην τελική του θέση εξουσίας, ο Κικέρων αντιμετώπισε επίσης έναν τρομερό ελίτ εχθρό, τον Λεύκιο Σέργιο Κατιλίνα, ο οποίος ήθελε να ανατρέψει την δημοκρατία με την βοήθεια ξένων δυνάμεων από την Γαλατία. Σε έναν ηρωικό και άνευ προηγουμένου συνδυασμό ρητορικών, πολιτικών, ερευνητικών και αστυνομικών ικανοτήτων, ο Κικέρων κατάφερε να αποκαλύψει ολόκληρη την συνωμοσία και να κατονομάσει τους πέντε κύριους συνωμότες, οι οποίοι στην συνέχεια εκτελέστηκαν ως εχθροί του ρωμαϊκού κράτους. Ο Τραμπ ως 45ος Πρόεδρος πέρασε μια παρόμοια δοκιμασία όταν οι ελίτ εχθροί του, συμπεριλαμβανομένου του FBI, σχεδίασαν να τον ρίξουν με ένα σχέδιο που ονομάστηκε τελικά «ρωσική φάρσα». Ο ακριβής παραλληλισμός εδώ είναι ότι οι δυνάμεις από μέσα συνωμοτούν για να ρίξουν την εκτελεστική εξουσία παίζοντας το ξένο χαρτί.
Η μοίρα του homo novus στην πολιτική προφανώς δεν έχει αλλάξει πολύ για περισσότερα από 2.000 χρόνια. Μπορούμε, υπό το φως όλων αυτών, να κατανοήσουμε καλύτερα τον πρόσφατο ισχυρισμό του Τραμπ ότι οι «εχθροί εκ των έσω» είναι πιο επικίνδυνοι από άλλες χώρες. Ακριβώς το ίδιο συναίσθημα εκφράστηκε από τον Κικέρωνα όταν επεσήμανε στο «De Officiis» ότι «πολύ πιο επικίνδυνοι από τον εχθρό που χτυπά τις πύλες έξω από τα τείχη ή προσπαθεί να τις σκαρφαλώσει είναι οι προδότες μέσα στην πόλη μας».
Προφανώς ο Τραμπ δεν είναι ένας νέος Κικέρων όσον αφορά την ρητορική ικανότητα. Αλλά θα μπορούσε να γίνει τόσο επιδραστικός και επιτυχημένος homo novus όπως ο Κικέρων και δικαίως να κριθεί ως ένας σημαντικός πρόεδρος των ΗΠΑ που οραματίστηκε να αλλάξει με αυτοπεποίθηση και τόλμη τον ρου της ιστορίας.
