Παγκοσμιοποίηση. Μια λέξη κωδική, που αφήνει τον καθένα να καταλάβει αυτό που εκείνος θέλει. Πριν λίγες μόνο δεκαετίες, η παγκοσμιοποίηση ήταν για τους λαούς, μια αφηρημένη πολιτική. Είναι και σήμερα έτσι; Όχι. Οι «αγορές» προσπαθούν να μας πείσουν ότι η παγκόσμια οικονομία είναι προς όφελός μας. Όμως η συμμετοχή μας σε αυτή την πλανητική οικονομία, είναι πάντα εκείνη του χρεωμένου, του ανασφαλούς και μιας αναμενόμενης καταστροφής. Μέχρι ‘‘προχθές’’ η κυβέρνηση απέδιδε την δυσβάστακτη ακρίβεια στον πόλεμο στην Ουκρανία. Αφού αυτό το παραμύθι δεν αποδίδει πλέον, τώρα η κυβέρνηση αποδίδει την ακρίβεια στην κλιματική αλλαγή.. Και μας προτρέπει παράλληλα, να κάνουμε υπομονή διότι, η ακρίβεια λέει, θα κάνει τον κύκλο της σαν την γρίπη .. και θα περάσει!!
Η Ελλάδα, μαστίζεται από κακή οικονομία τα τελευταία πενήντα χρόνια. Όμως για κάποιο απροσδιόριστο λόγο, όλοι εκείνοι που διαχειρίστηκαν την οικονομία από θέσεις εξουσίας… δεν ευθύνονται!!
Έφταιγε, μας είπαν το 2000, η εμμονή σε εθνικό νόμισμα και η ‘‘κλειστή’’ οικονομία που χρειάζεται μεταρρυθμίσεις. Λες και όσοι κυβέρνησαν ζήτησαν μεταρρυθμίσεις… κι εγώ αρνήθηκα…
Με αυτό το παραμύθι, μας ενέταξαν και επισήμως στην διεθνή οικονομία, όταν γίναμε μέλος της ευρωζώνης και πετάξαμε στα σκουπίδια την ‘‘άχρηστη’’ δραχμή αγκαλιάζοντας το ευρώ, ένα νόμισμα που μας παρουσιάστηκε σαν ελβετικός σουγιάς, που θα κάνει για χίλιες χρήσεις και θα μας προστατεύσει. Όμως, τα πράγματα δεν έγιναν έτσι. Σε περίπου επτά χρόνια, το ευρώ σχεδόν κατέρρευσε. Και πριν βιαστείτε να αναμασήσετε σαν καλά μηρυκαστικά τις δικαιολογίες για τεμπέληδες Έλληνες και λεφτόδεντρα, σκεφθείτε, ναι σκεφτείτε βρε παιδιά, δεν πονάει…
Σκεφτείτε ότι, σε επτά περίπου χρόνια κατέρρευσε και η Κύπρος που όταν εντάχθηκε στην ευρωζώνη, η λίρα της ήταν ακριβότερη από την Βρετανική λίρα! Αλλά κατέρρευσαν και οι τεμπέληδες Ιρλανδοί και οι τεμπέληδες Ιταλοί και οι τεμπέληδες Ισλανδοί και οι τεμπέληδες Ισπανοί… πολύ τεμπελιά βρε παιδί μου…
Μετά από μια ιδιαίτερα σκληρή διαδικασία ανασύνταξης και μεταρρύθμισης (ξανά) της αγοράς, η κυβέρνηση πανηγυρίζει σήμερα, λέγοντας ότι διεθνώς έχει αναγνωριστεί η επιτυχία της οικονομικής πολιτικής της Ελλάδος. Και μάλιστα βγαίνουν και διάφοροι άλλοι, ξένοι σοφοί και δίνουν εύσημα στην οικονομία μας. Μόνο που, το χρέος με βάση το οποίο μπήκαμε στα μνημόνια και στα ρυπαρά δόντια του ΔΝΤ, αντί να μειωθεί έχει αυξηθεί !!
Στα τελευταία χρόνια, βιώσαμε στην Ελλάδα ιδιαίτερα εξωπραγματικές αυξήσεις σε βασικά αγαθά και σε προϊόντα ενέργειας. Όμως π.χ. για τους επαχθείς τεράστιους λογαριασμούς της ΔΕΗ, μας λένε ότι δεν φταίνε οι θλιβερές και αλλοπρόσαλλες ενεργειακές πολιτικές μαθητευόμενων μάγων… Για το ότι στην Ελλάδα της ελιάς, το λάδι έφτασε να πωλείται στα κοσμηματοπωλεία, πάλι δεν φταίνε οι διαχειριστές της εξουσίας. Φταίει, η κλιματική αλλαγή… Όπως φταίει και για την πρωτοφανή καταστροφή της Θεσσαλίας. Όπως φταίει και για τους τόνους ψαριών που ξεβράζονται στον Βόλο. Όπως φταίει και για τις πυρκαγιές που ξεκληρίζουν την χλωρίδα της χώρας.
Όμως, τα πράγματα δεν είναι έτσι. Είναι αυταπόδεικτο. Αν ήταν έτσι, αν οι κρατικοί μηχανισμοί δεν μπορούσαν να προβλέψουν και να αντιμετωπίσουν την κλιματική αλλαγή, γιατί μετά τις καταστροφές παραμένουν ύποπτα αδρανείς;
Που είναι οι αναδασώσεις; Που είναι η προμήθεια πυροσβεστικών μέσων, για την επόμενη φορά; Που είναι ένα ταχύ και αποτελεσματικό σχέδιο ανάστασης και αναδιάρθρωσης της Θεσσαλίας; Ακόμα και σήμερα που γράφονται αυτές οι γραμμές, υπάρχουν καταγγελίες πολιτών για τουμπανιασμένα ζώα που σαπίζουν… Οι ιθύνοντες, ανεξήγητα, δείχνουν σαν να μην ενδιαφέρονται. Κι αν τέλος πάντων τους αδικώ και απλώς δεν μπορούν, γιατί δεν βγαίνουν να το δηλώσουν; Γιατί δεν λένε, «δεν μπορούμε κύριοι. Δεν έχουμε κεφάλαια, δεν έχουμε ικανό προσωπικό, δεν έχουμε δυνατότητες». Αντ’ αυτού εμφανίζεται ένας ασθμαίνων Πρωθυπουργός και δηλώνει ότι θα δώσει 4 δις για την Θεσσαλία. Όχι έδωσε. Θα δώσει. Και όλοι γνωρίζουν πως 4 δις για τέτοια καταστροφή είναι σαν να βάζεις σε πολυτραυματία τροχαίου, τραυμαπλάστ στο δάχτυλο του ποδιού.
Τι να σκεφθεί κανείς και για την είσοδο κάθε πικραμένου της Ανατολής και της Αφρικής στην χώρα… Έρχονται κατά χιλιάδες, κυρίως άνδρες σε ηλικίες παραγωγικές και προκαλούν μιαν άνευ προηγουμένου κοινωνική, νομική και ψυχολογική ανατροπή. Κάνουν διαδηλώσεις κραυγάζοντας: «Τι θέλουμε; Λεφτά! Τι θέλουμε; Σπίτια».
Και πάλι οι ιθύνοντες, δείχνουν σαν να μην ενδιαφέρονται… Σε μιαν Ελλάδα που το κύριο πρόβλημά της είναι η δημογραφική παρακμή, δεν λαμβάνεται κανένα μέτρο ανάκαμψης αλλά μας λένε ξανά και ξανά πως, θα «γεμίσουν τα κενά» Αφρικανοί, Αφγανοί, Σύριοι, Παλαιστίνιοι, Ιρακινοί κλπ. Και κανείς από εκείνους που έχουν θέσεις εξουσίας και προωθούν τέτοιες πολιτικές, δεν φαίνεται να συνειδητοποιεί ότι αυτές οι ενέργειες συνιστούν νομική απιστία στην εντολή τους και ηθικό ξεπεσμό των αξιών.
Όμως το πρόβλημα, δεν είναι αυτοί οι κύριοι και οι κυρίες. Αυτοί καθημερινά εξευτελίζονται λέγοντας χοντροκομμένα ψέματα, κάνοντας γελοιωδέστατες δηλώσεις του τύπου περί γρίπης και ακρίβειας. Αν η ακρίβεια είναι κάτι σαν γρίπη κ. Υπουργέ, εσένα τι σε χρειαζόμαστε; Μόνος σου ακυρώνεις την θέση και την χρησιμότητά σου.
Το πρόβλημα λοιπόν, δεν είναι ο μηχανισμός της εξουσίας. Το πρόβλημα είναι η παντελής έλλειψη μηχανισμού της κοινωνίας!!
Η σημερινή κοινωνία, παρακολουθεί αδιάφορη την καταστροφή της. Λες και βλέπει ένα ημι-ενδιαφέρον σίριαλ στην τηλεόραση.
Άβουλα παρακολουθεί εκατόμβες νεκρών (Τέμπη, Μάτι κλπ). Άβουλα παρακολουθεί τα αγορασμένα με χρυσό αίμα οπλικά συστήματά μας να χαρίζονται στην Ουκρανία (χωρίς καθόλου να αναφερθώ στην γελοιότητα και πολιτική πενία της ‘‘σωστής πλευράς της ιστορίας’’). Άβουλα παρακολουθεί ανώτατους στρατιωτικούς να υποβάλλουν τα σέβη τους στην εορτή της καταστροφής της Σμύρνης. Άβουλα παρακολουθεί τον εκμαυλισμό της νεολαίας από την woke κουλτούρα. Άβουλα παρακολουθεί τουρκικά ερευνητικά πλοία να παρελαύνουν μπροστά από τις παραλίες λουομένων στα νησιά των διακοπών. Άβουλα παρακολουθεί τον Βόλο να πνίγεται από τα ψάρια του. Άβουλα παρακολουθεί την αδυναμία συμπλήρωσης αριθμού φοιτητών στις στρατιωτικές σχολές. Άβουλα παρακολουθεί την έλλειψη ιατρών σε νοσοκομεία και τις εκβιαστικές τσιρίδες ενός πολιτικού τοτέμ. Άβουλα παρακολουθεί τις τιμές των αγαθών να αποκτούν δική τους οντότητα και να νομίζουν ότι πωλούνται στην υπερπλούσια Ελβετία. Άβουλα παρακολουθούν το κράτος να ενδιαφέρεται για τον καφέ που πίνουν οι οδηγοί αλλά όχι για την τιμή της βενζίνης. Άβουλα παρακολουθεί να εκμηδενίζεται, το κύρος και η αξιοπιστία της χώρας.
Και επίσης άβουλα παρακολουθεί την διεθνή κοινότητα να οδεύει προς τον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο, κι αντί να προβληματίζεται, ασχολείται μανιωδώς με τους γκλάμουρους γάμους πολιτικών και αθλητών.
Παρεμπιπτόντως για το θέμα του κινδύνου επερχόμενου πυρηνικού πολέμου, υπάρχει μια πρωτοβουλία των ατομικών επιστημόνων που αναλύοντας τον κίνδυνο πυρηνικού ολέθρου έχει δημιουργήσει ένα ρολόι αντίστροφης μέτρησης (doomsday clock) το οποίο για πρώτη φορά στην ιστορία έχει φτάσει στα 90 δευτερόλεπτα πριν την καταστροφή!!
Και η Ελληνική κοινωνία, απλά δεν ενδιαφέρεται!! Τα κόμματα έχουν καταφέρει να βάλουν την κοινωνία σε κώμα. Το σύστημα καθόλου δεν αντιδρά θετικά. Όλα λοιπόν, κρέμονται από εμάς.
Δεν υπάρχει άλλος χρόνος, ούτε πολυτέλεια για να συνεχιστεί ο μαρασμός. Οι πολίτες πρέπει να αποφασίσουν ότι πρέπει να εργασθούν για την κοινωνική ανασύσταση. Να προστατεύσουμε ότι έχει μείνει. Να αναστήσουμε ότι έχει πέσει. Να θεραπεύσουμε τις πληγές. Να διώξουμε τους φαύλους. Να βάλει η κοινωνία στόχους και να τους απαιτήσει από τους εξουσιαστές. Δεν υπάρχει άλλος χρόνος, δεν υπάρχει άλλο περιθώριο. Αν δεν εργασθούμε τώρα, δεν θα εργασθούμε ποτέ. Θα εκλείψουμε. Θα εκλείψουμε ως Έθνος, ως διανόηση, ως πολιτισμός ακόμη και ως φυσικά πρόσωπα.
Εκτός, κι αν συμφωνείτε με τον τίτλο του άρθρου και τον Γάιο Πετρώνιο:
Mundus vult decipi, ergo decipiatur
Αχιλλέας Ξανθάκης
