Μια αξιολύπητη υπόθεση έχει δει τα φώτα της δημοσιότητος τις τελευταίες ημέρες. Ένας λουόμενος αντελήφθη την επίθεση σε μια γυναίκα με σκοπό τον βιασμό, επενέβη και απέτρεψε το έγκλημα. Κατόπιν έριξε μερικές φάπες στον επίδοξο βιαστή ζητώντας την ομολογία του, την οποία και πήρε. Την ομολογία αυτή την κατέγραψε στο κινητό και την ανέβασε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Κάποιες επιπλέον πληροφορίες: ο δράστης είναι σεσημασμένος εγκληματίας και έχει συλληφθεί άλλες δεκαπέντε φορές (!) Απείλησε δε την άτυχη γυναίκα λέγοντας ότι έχει μαχαίρι.
Μέχρι εδώ, τα πράγματα είναι σχετικά ευχάριστα, αφού μια γυναίκα σώθηκε από ένα τέτοιο αρπαχτικό. Ένας πολίτης, δεν αγνόησε τον ανθρωπισμό του και ενεπλάκη με πιθανό κίνδυνο για τον εαυτό του, για να βοηθήσει.
Μάλιστα κάποιος αφελής πολίτης -σαν εμένα- θα περίμενε ο προστάτης της γυναίκας να επιβραβευθεί από την Πολιτεία με μια κάποιου είδους τιμητική διάκριση. Σε μιαν κοινωνία ‘’ωχαδερφισμού’’ και αδιαφορίας, ατομικισμού και χοντροπετσιάς, ένας άγνωστος βάζει σε κίνδυνο τον εαυτό του για να βοηθήσει μια γυναίκα. Δεν είναι λίγο…
Η συνέχεια όμως, μοιάζει σαν να είναι βγαλμένη από κάποιο βιβλίο δυστοπικής επιστημονικής φαντασίας.
Υπήρξε κάποια κίνηση επιβράβευσης; Όχι! Υπήρξε κάποια υποστήριξη για τον πολίτη από όλους εκείνους τους κύκλους που φωνάζουν για τα ποσοστά «γυναικοκτονίας» στην Ελλάδα; Να δηλώσουν ας πούμε: επιτέλους και κάποιος που σέβεται και προστατεύει τις γυναίκες; Όχι!
Αντίθετα ασκήθηκε ποινική δίωξη σε βαθμό κακουργήματος, στον σωτήρα της γυναίκας!!! Οι μηχανισμοί του κράτους, έπραξαν μιαν εντελώς άστοχη ενέργεια και αποφάσισαν να «σωφρονίσουν» τον συμπολίτη μας.
Και μαζί με τον άτυχο νέο, προσπαθούν να σωφρονίσουν και την υπόλοιπη κοινωνία. Σου λέει, κι αν ακολουθήσουν το παράδειγμά του κι άλλοι, κι αρχίσουμε να έχουμε θέματα αυτοδικίας σε μεγάλους αριθμούς; Είναι μια σκέψη… Στον αντίποδα όμως αυτής της σκέψης πρέπει να σημειώσω ότι οι αρμόδιοι δεν δείχνουν τον ίδιο προβληματισμό για το πώς ένας τόσο επικίνδυνος δράστης που για δεκαπέντε προηγούμενες φορές, έχει εγκληματήσει, κυκλοφορεί ελεύθερος.
Το έγκλημα που πήγε να διαπράξει ο δράστης, δεν έγινε στα μουλωχτά, αλλά ημέρα σε κοινή θέα, σε παραλία λουομένων. Πράγμα που δείχνει πόσο αποκτηνωμένος μπορεί να γίνει κάποιος που για δεκαπέντε φορές έχει «πέσει στα μαλακά» στην κρίση για τα εγκλήματά του. Για το ότι αυτός ο καθ’ έξιν εγκληματίας κυκλοφορεί ελεύθερος και αποτελεί κίνδυνο για τις γυναίκες μέρα μεσημέρι σε δημόσιο χώρο, ΚΑΠΟΙΟΣ ΦΤΑΕΙ !!!
Ασχολήθηκαν με αυτό, ενδιαφέρονται γι’ αυτό, οι αρμόδιοι; Όχι! Διετάχθη μια εσωτερική έρευνα για να αποδοθούν ευθύνες σε εκείνους που εκθέτουν τις γυναίκες σε τέτοιους κινδύνους; Να εξετασθεί αν κάπου το σύστημα δεν λειτούργησε, να εξαχθούν συμπεράσματα και μαθήματα και να γίνουν διορθωτικές ενέργειες; Όχι!
Το μόνο που -με βάση τις ενέργειές τους- φαίνεται να απασχολεί τα αρμόδια όργανα, είναι να διερευνηθεί δικαστικά η πιθανή κακουργηματική πράξη του συμπολίτη μας, που έθεσε την ζωή του σε κίνδυνο απέναντι σε έναν επίδοξο μαχαιροβγάλτη βιαστή, για να βοηθήσει μια γυναίκα.
Και πάλι ως αφελής πολίτης, που οφείλει και έχει, εμπιστοσύνη στην δικαιοσύνη, αναρωτιέμαι:
Πως γίνεται να συνιστά κακουργηματική πράξη, η ανιδιοτελής επέμβαση προς την αποφυγή βιασμού μιας γυναίκας;
Πως γίνεται να αποτελεί κακουργηματική πράξη, η ανάρτηση της ομολογίας του δράστη στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, την στιγμή που αστυνομικός δήλωσε πως από το βίντεο αυτό, μια άλλη γυναίκα αναγνώρισε τον δράστη, ως εκείνον που βίασε και την ίδια και το κατήγγειλε;
Πως γίνεται να αποτελεί κακουργηματική πράξη μια ενέργεια υψηλής κοινωνικής ευθύνης που αποτρέπει ένα έγκλημα και αποσύρει από την κυκλοφορία έναν διαρκή κίνδυνο για τις γυναίκες;
Τι προτείνουν δηλαδή οι αρμόδιοι; Ο σωτήρας της γυναίκας να γύριζε πλευρό και να έκανε ότι κοιμάται; Η γυναίκα να προσποιηθεί οργασμό για να μην προσβάλλει τον βιαστή της; Η κοινωνία να φοβάται εκείνους που προσπαθούν να προστατεύσουν την έννομο τάξη και να αδιαφορεί για εγκληματίες που εγκλημάτησαν 15-17 φορές;
Και αν τέλος πάντων πέντε – έξι φάπες (γιατί αυτό δείχνει το βίντεο) συνιστούν κακουργηματική πράξη, η αναποτελεσματικότητα του μηχανισμού που επιτρέπει σε έναν φανατικό εγκληματία να αποτελεί κινούμενο κίνδυνο, δεν είναι κακουργηματική πράξη;
Ο Γάλλος διανοούμενος Ζοζέφ Ζουμπέρ έχει γράψει: ΄΄Δικαιοσύνη είναι το δίκαιο των αδυνάμων”
Και ο συμπολίτης μας, προστατεύοντας την γυναίκα, έκανε ακριβώς αυτό. Κακούργημα λοιπόν η προστασία των αδυνάμων;
Αχιλλέας Ξανθάκης
