Ζήσαμε πολλά. Αρκετά από αυτά δεν θα τα πιστεύαμε αν μας τα έλεγαν πριν και πολλά θα αρνιόμασταν πεισματικά να τα πιστέψουμε.. Η δεκαετία που πέρασε, σηματοδότησε την έξοδο από την πολιτική αφωνία του Εθνικισμού. Εκφράστηκε πολιτικά, σχεδόν το 10% του εκλογικού σώματος, εν μέσω μιας πολεμικής πολιτικής που θυμίζει την σημερινή κατάσταση στην Γάζα. Να μην ξεχνάμε όμως ότι για την απαράδεκτη, απάνθρωπη και εγκληματική δράση των Ισραηλινών, ευθύνεται και η βλακώδης και ύποπτη ηγεσία και δράση της Hamas…
Η φωνή που ήχησε στο εκλογικό τοπίο, δυστυχώς δεν ήταν ομοιογενής. Αποτελούσε ένα μίγμα επικού παιάνα, κραυγής ελευθερίας, θρησκευτικού ύμνου μαζί με παραφωνίες προσωπικών φιλοδοξιών, φάλτσα παραδόπιστων μυώπων και παρατονίες πολιτικών ψώνιων, συνήθως μοιραία αμόρφωτων πολιτικά και τραγικά αστοιχείωτων ιδεολογικά.
Έτσι, τα δώδεκα χρόνια που πέρασαν, μπορεί να εξέφρασαν πολιτικά ένα καταπιεσμένο και άστεγο κοινοβουλευτικό κοινό αλλά και ενταφίασαν το πολιτικό σκέλος του Εθνικισμού. Κάτι εξαιρετικά επώδυνο και επιζήμιο, αφού η Πατρίδα σήμερα βρίσκεται μεταξύ σφύρας και άκμονος.
- Το δημογραφικό ζήτημα αποτελεί μιαν ανοιχτή πληγή που αιμορραγεί ακατάπαυστα.
- Η εξωτερική πολιτική της χώρας έχει ηττηθεί σε όλα τα επίπεδα και από όλους τους εχθρούς, σημαντικούς αλλά ακόμη και ασήμαντους.
- Η Ελληνική ιστορία έχει βιασθεί και κλαπεί από βρυχώντες ως λέοντες, πόντικες και πάνω σε αυτή την κλοπή προετοιμάζονται ουσιαστικές εθνικές ήττες ανυπολόγιστων διαστάσεων. Μην ξεχνάτε ότι η ιστορία αποτελεί την μνήμη του ανθρώπου κι ένας άνθρωπος χωρίς μνήμη υποβαθμίζεται σε ζώο.
- Η αμυντική πολιτική της χώρας, έχει καταντήσει βρωμερό κουρελόπανο που ρυπαίνεται συνεχώς από την πολιτική υποταγή σε ξένα συμφέροντα αλλά και από την προδοτική, ναι προδοτική, απάθεια εκείνων των στελεχών που έχουν ορκισθεί να την υπερασπιστούν.
- Η Ελληνική Παιδεία έχει λιποθυμήσει και η παραγωγή των σχολείων κάθε είδους, δεν αφορά την θεμέλια, ωφέλιμη και γόνιμη γνώση αλλά την δημιουργία ασθενικών και μπερδεμένων ημιμαθών ανδρείκελων. Και είναι αυτή, η διαδικασία της υπο-παιδείας που σκλαβώνει το δυναμικό ενός Έθνους.
- Η διανόηση έχει εξαφανισθεί και όποτε εμφανίζεται εκφράζει παραδοξολογίες και μεθυσμένα λόγια.
- Η κοινωνία νοσεί, ταξιδεύει χωρίς πυξίδα και με αυτοκαταστροφικές εμμονές. Και μια τέτοια κοινωνία, αναπτύσσει και ενισχύει τα χειρότερα χαρακτηριστικά των ανθρώπων.
Με δυο λόγια, ο Εθνικός κορμός είναι πολυτραυματίας και πολύ κοντά στο να υποκύψει στα σοβαρά τραύματά του.
Δεν χρειάζεται πολύ μυαλό για να κατανοήσουμε, πόσο σημαίνουσα θα ήταν σήμερα η ύπαρξη ενός Εθνικού πολιτικού φορέα, που να αποτελεί προειδοποιητικό φάρο για το Οδύσσειο ταξίδι, ιδεολογική πυξίδα για τον λαό και στιβαρό λιμενοβραχίονα για τα τσουνάμια των ξένων σχεδίων που χτυπούν αλύπητα τα εθνικά συμφέροντα. Οι βάσεις είχαν τεθεί, το δυναμικό υπήρξε. Η εγχείρηση είχε πετύχει, αλλά ο ασθενής κατέληξε… Όμως, σε κάθε ήττα, σε κάθε αποτυχία, υπάρχει ένας πολύτιμος σπόρος γνώσης. Πρέπει να τον καρπωθούμε.
Διαβιούμε λοιπόν, σε ένα ιδιότυπο πολιτικό κενό όπου ταλαντεύεται ένας εκκρεμής κοφτερός πέλεκυς, που κινείται απειλητικά ανάμεσα στην άσφαιρη βούληση για δράση και στην σκληρή πολιτική πραγματικότητα, κόρη της ανικανότητας, κυρίως όλων εκείνων που τα τελευταία πενήντα χρόνια, απαίτησαν για τους εαυτούς τους, αρχηγικούς θώκους, ¨πατριαρχικούς¨ θρόνους και αόρατη πολιτική αυθεντία.
Όμως η φύση απεχθάνεται τα «κενά». Οι εθνικές ανάγκες είναι παρούσες. Τα ιστορικά ζητήματα που εξελίσσονται, ατυχώς ερήμην της Ελλάδος, είναι φλέγοντα. Οι ήττες διαδέχονται η μία την άλλη με φρενήρη ρυθμό. Δεν είναι λοιπόν στιγμή για να σιγήσει εκ νέου η Εθνική φωνή. Δεν έχουμε περιθώριο, να περιθωριοποιηθούμε από τις εξελίξεις.
Οφείλουμε στην Πατρίδα, οφείλουμε στο Γένος, οφείλουμε στην Τιμή μας, να ανασυνταχθούμε. Να μελετήσουμε σε βάθος τα λάθη και να ασκήσουμε αιχμηρή αυτοκριτική. Να αναβαθμιστούμε σε ιδεολογικό επίπεδο. Να κατανοήσουμε την ανατομία του πολιτικού σώματος. Οφείλουμε να υφάνουμε πολιτική στρατηγική και να προετοιμάσουμε πολιτική τακτική. Να δημιουργήσουμε Εθνική Διανόηση και να καλλιεργήσουμε Πολιτισμό. Είναι ιδιαιτέρως απαραίτητη η πολιτισμική μας ανάπτυξη. Σε κανέναν δεν θα μπορέσουμε να μεταδώσουμε την κοσμο-φιλοσοφία μας αν δεν την έχουμε πρώτα καταλάβει εμείς οι ίδιοι.
Χρειαζόμαστε ανθρώπους που δεν τυφλώνονται από το «εγώ» τους και που δεν αποζητούν την φαύλη αστική επιβράβευση μιας εκλογής για να νοιώσουν ότι ψήλωσαν. Δεν απαιτούνται εκλεγμένοι βουλευτές, υπουργοί και σύμβουλοι για να στηλώσουμε την Ελλάδα στα πόδια της. Απαιτούνται οραματιστές, εμπνευστές, διανοητές και καλοί άνθρωποι. Χρειαζόμαστε αγωνιστές φιλομαθείς. Που έχουν Εθνική Συνείδηση και βιώνουν το κοινωνικό τους καθήκον. Χρειαζόμαστε ανθρώπους πρόθυμους να εργασθούν μέσο-μακροπρόθεσμα. Να μελετήσουν, να αυτοβελτιωθούν, να έχουν κίνητρο κοινοτικό κι όχι προσωπικό. Δεν χρειαζόμαστε ούτε αισιόδοξους, ούτε απαισιόδοξους. Χρειαζόμαστε βελτιόδοξους Έλληνες.
Υπάρχουν. Γνώρισα πολλούς αυτά τα χρόνια.
Αχιλλέας Ξανθάκης