Ο επόμενος τοποτηρητής των ΗΠΑ, στην Ευρωπαϊκή Φεουδαρχία, διορίστηκε και είναι ο Πρωθυπουργός της Ολλανδίας Mark Rutte. Ίσως ο πλέον πετυχημένα αποτυχημένος πολιτικός στην γηραιά ήπειρο. Το λέω αυτό διότι το φιλελεύθερο κόμμα του Rutte, ποτέ δεν κατάφερε να συγκεντρώσει περισσότερες από 31 έδρες στις 150, συνήθως κερδίζει 12 ή 20. Ποτέ δεν πήρε πλειοψηφία. Όμως ο Rutte, κατάφερε από το 2010 να ηγείται της Ολλανδίας σε διάφορους κυβερνητικούς συνασπισμούς ακόμη και με ορκισμένους εχθρούς του, όπως ο Geert Wilders. Ο ίδιος ο Rutte είναι μεν πρωθυπουργός αλλά με το χαρακτηριστικό «caretaker prime minister» μιαν ιδιομορφία του Ολλανδικού πολιτειακού συστήματος, που ουσιαστικά σημαίνει ότι υπό την αιγίδα του Ολλανδικού στέμματος, κάπως σε κρατάμε για επιστάτη, μέχρι να βρεθεί καλύτερος…
Ο Mark Rutte, είναι εργένης και προέρχεται από μιαν οικογένεια με 7 αδέλφια (το 1980 ο μεγάλος αδελφός του πέθανε από AIDS) που δημιούργησε ο πατέρας του Izaak αφού παντρεύθηκε δύο φορές, την δεύτερη φορά, με την αδελφή της πρώτης γυναίκας του! Δεν μπορώ καν να διευκρινίσω την συγγένεια μεταξύ των παιδιών του πρώτου και του δεύτερου γάμου…
Πνευματικό μέντορά του θεωρεί τον Robert Caro, έναν διακεκριμένο αμερικανοεβραίο συγγραφέα, διανοητή, δημοσιογράφο, καθηγητή στο Princeton και σύμβουλο των Δημοκρατικών. Ο Caro σε μιαν στιγμή αυτοκριτικής, αφού συνάντησε τον σχεδιαστή της πόλης της Νέας Υόρκης Robert Moses είχε δηλώσει πως: «ότι έγραψα μέχρι τώρα είναι ανοησίες, όλα ήταν στην βάση ότι η πολιτική δύναμη βγαίνει από την κάλπη…και να τώρα ένας άνθρωπος που δεν εξελέγη ποτέ και μπορεί να περάσει όποια πολιτική θελήσει, όποτε το θελήσει».
Ο Rutte αν και ήθελε να ασχοληθεί με τα καλλιτεχνικά, τελικά έγινε πολιτικός. Η πολιτεία του σαν εκλεγμένος εκπρόσωπος, ήταν πάντοτε φιλελεύθερη, φιλοδυτική και φιλοαμερικανική. Δύο φορές απασχόλησε με σκάνδαλα, την πρώτη με κατάχρηση κεφαλαίων για παιδικά επιδόματα, ένα σκάνδαλο που έριξε την κυβέρνησή του αλλά μετά πάγωσε και την δεύτερη με το γνωστό Nokiagate δηλαδή ένα ζήτημα ασφαλείας της Ολλανδικής κυβέρνησης που αφορούσε μηνύματα από το κινητό του.
Αφού δεν κατάφερε ποτέ να πείσει τους Ολλανδούς και να αποκτήσει πλειοψηφία στις εκλογές και αφού παρέμεινε «caretaker prime minister» για έντεκα χρόνια (?!), μάλλον αποφάσισε να αναλάβει το ΝΑΤΟ για να ξεφορτωθεί τον υποτιμητικό τίτλο του «επιστάτη».
Η επιλογή του για την θέση του Γ.Γ.ΝΑΤΟ θεωρείται μια ασφαλής επιλογή, υπό την έννοια ότι ποτέ δεν θα φέρει αντιλογίες στους Αμερικανούς. Κάτι που για την κλιμάκωση του Ουκρανικού πολέμου, τα γεράκια των ΗΠΑ θεωρούν βασικό. Η ειρωνεία πάντως είναι ότι και στην νέα θέση του ο Rutte, πάλι δεν θα είναι τίποτε περισσότερο από ένας… επιστάτης…

Την κλιμάκωση όμως, δεν την προωθούν μόνο οι Αμερικανοί αλλά και οι Ευρωπαίοι. Είναι σχεδόν βέβαιο πως νέα επικεφαλής της εξωτερικής πολιτικής στην Ε.Ε. θα ορισθεί η γελοιωδώς ανεκδιήγητη πρωθυπουργός της Εσθονίας Kaja Kallas, της οποίας οι ψυχωτικές αντιρωσσικές δηλώσεις, μόνο σε (κακόγουστη) επιθεώρηση στο Δελφινάριο έχουν θέση…
Για όσους μπορεί να τρέφουν κάποιες προσδοκίες ότι η συμπεριφορά της Ελληνικής κυβερνήσεως μπορεί να τύχει καλής αποδοχής από τον νέο Γ.Γ. του ΝΑΤΟ, να σας ενημερώσω εδώ ότι ήδη έχει εκφραστεί θετικά για τον Erdogan αλλά και ο τούρκος Πρόεδρος για τον Rutte.
Η λεγόμενη «Δύση» έχει κάνει ένα τραγικό σφάλμα να σταθεί τόσο ανοιχτά και προκλητικά εναντίον της Ρωσσίας, υποβαστάζοντας όχι φυσικά τον κλόουν Zelensky αλλά τα αμερικανικά συμφέροντα. Το σφάλμα αυτό έχει κοστίσει σε χρήμα, υποδομές, διπλωματία και κύρος.
H «Δύση» για άλλη μια φορά, παραπλανά και ξεγελά τους λαούς της και δημιουργεί ψευδό-εχθρούς και ψευδό-μπαμπούλες. Το πολιτικό δυναμικό της «Δύσης» είναι χρηματοδοτούμενο, καθοδηγούμενο, προστατευμένο και παραδομένο σε μιαν οικονομική ολιγαρχία, που μισεί την Ευρώπη και η οποία έχει χάσει τον έλεγχο των καταστάσεων που δημιούργησε. Το ζητούμενο πλέον δεν είναι το κέρδος αλλά η επιβίωση των μηχανισμών. Έχω καλοπροαίρετα να τους προειδοποιήσω, ότι η εκδίκηση των Ευρωπαϊκών λαών, όποτε ξέσπασε, ήταν αμείλικτη και ανηλεής…
Σήμερα, ενώ γνωρίζουν καλά ποια μπορεί να είναι η έκβαση στο Ουκρανικό μέτωπο, αυτοκτονικά σπεύδουν να κλιμακώσουν την κατάσταση, να ανεβάσουν την καταστροφή σε ένα νέο επίπεδο, σε μιαν απέλπιδα προσπάθεια να κρύψουν τις ευθύνες τους.
Γι’ αυτό και ουσιαστικά σε επίπεδο διοίκησης της Ε.Ε. δεν θα δούμε αλλαγές, αφού το σύστημα πρέπει να διατηρήσει τους ενόχους στην εξουσία, μήπως και καταφέρει να διαχειριστεί την ζημιά. Βλέπετε, οι ύαινες, επιτίθενται μόνο όταν είναι πολλές…
Αχιλλέας Ξανθάκης