Οι προδοτικοί χειρισμοί υποταγής στην εξωτερική πολιτική, έχουν πάντοτε μέγα τίμημα. Γι’ αυτό και πρέπει η κρατική εξωτερική πολιτική, να έχει συγκροτημένους στόχους που να ακολουθούνται απο οποιοδήποτε κόμμα κυβερνά. Να έχει δηλαδή “εθνική πολιτική συνισταμένη”. Στην Ελλάδα βεβαίως που η λέξη “Έθνος” βρίσκεται υπο διωγμόν και όποιος δηλώνει υπέρ του εθνικισμού, πρέπει να υποστεί τουλάχιστον εξορκισμό, τέτοιες πολιτικές είναι “αδύνατες”. Αφού λοιπόν δεν είμαστε ικανοί να επιβάλλουμε επωφελή εθνική πολιτική, ας υποστούμε τις τραγικές επερχόμενες συνέπειες, συμφωνιών όπως εκείνης των Πρεσπών. Θυμηθείτε πως η χώρα που αντέδρασε περισσότερο στην συμφωνία των Πρεσπών, ήταν η Βουλγαρία. Από την πρώτη στιγμή έκανε αρνητικές δηλώσεις σε υψηλούς τόνους. Το δημοσίευμα στο οποίο αναφερόμαστε σήμερα, αποκαλύπτει τους λόγους εκνευρισμού της Βουλγαρίας.
Η συμφωνία των Πρεσπών έδωσε «κλότσο να γυρίσει, παραμύθι ν’ αρχινήσει» και η Ελλάδα βρίσκεται πλέον σε μια γενικού τύπου αμφισβήτηση των συνόρων της. Ας ελπίσουμε τώρα που θα χάσουμε -γιατί δυστυχώς θα χάσουμε- κάτι πιο χειροπιαστό από «ένα όνομα» να ξυπνήσουμε. Δείτε παρακάτω την είδηση.
«Η Ελλάδα κατέλαβε τη Μακεδονία του Αιγαίου και άρχισε βάναυσους διωγμούς του σλαβικού πληθυσμού»
βουλγαρικό δημοσίευμα
Κατά τον Ελληνικό Εμφύλιο (1946-1949), οι κομμουνιστές παρτιζάνοι του Δημοκρατικού Στρατού υποσχέθηκαν, εάν έπαιρναν την εξουσία, να δώσουν ευρεία αυτονομία στον σλαβικό πληθυσμό της Μακεδονίας του Αιγαίου (χρωματισμένο με πράσινο χρώμα στο χάρτη). Αυτός είναι ο λόγος που πολλοί Σλάβοι πολέμησαν στο πλευρό τους, γράφει το βουλγαρικό δημοσίευμα.
Το όνομα της γειτονικής χώρας επιβλήθηκε με την επιρροή της Ελλάδας για να δικαιολογήσει την υποταγή των Σλάβων στη Μακεδονία του Αιγαίου.
Ορισμένοι Βούλγαροι πολιτικοί -άλλοι προεκλογικά και άλλοι ειλικρινά- αγανακτούσαν αυτές τις μέρες που κατά την ορκωμοσία της νέας προέδρου της ‘Μακεδονίας’ Γκόρντανα Σιλιανόφσκα – Ντάβκοβα δεν πρόφερε το συνταγματικό όνομα της χώρας, αλλά την αποκάλεσε μόνο Μακεδονία χωρίς την προσθήκη «Βόρεια».
Αρκετά βίαια αντίδραση υπήρξε και στην Ελλάδα, αλλά φαίνεται απολύτως αναμενόμενη. Ωστόσο, οι Βούλγαροι που γνωρίζουν τη σειρά των πραγμάτων συντάσσονται στην ελληνική δυσαρέσκεια.
Η χώρα μας δεν έχει καμία σχέση με το σημερινό όνομα του δυτικού γείτονά μας. Ούτε το επινόησε, ούτε το ήθελε, ούτε το επέβαλε, ούτε υπέγραψε συμβόλαιο μαζί του για λογαριασμό του.
Η Βουλγαρία ήταν η πρώτη που αναγνώρισε τη Μακεδονία με την αρχική της συνταγματική ονομασία. Και δεν είχε ποτέ αξιώσεις από αυτήν.
Η «Βόρεια Μακεδονία» εμφανίστηκε μετά τη Συμφωνία των Πρεσπών, την οποία η Ελλάδα επέβαλε με επιρροή στη Μακεδονία, χρησιμοποιώντας όλους τους μοχλούς που μπορούσε – τόσο πολιτικά (μπλοκάροντας τις εφαρμογές της στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ) όσο και οικονομικά (μπλοκάροντας το εμπόριο και την πρόσβαση στα ελληνικά λιμάνια).
Επιπλέον, συμμετέχοντας στην ελληνική χορωδία, οι Βούλγαροι πολιτικοί, μάλλον ασυνείδητα, επειδή δεν γνωρίζουν την ιστορία, νομιμοποιούν το ελληνικό εθνικό δόγμα, σύμφωνα με το οποίο η Μακεδονία τους ανήκει δικαιωματικά.
Μετά το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, η Ελλάδα κατέλαβε τη Μακεδονία του Αιγαίου και άρχισε βάναυσους διωγμούς του σλαβικού πληθυσμού εκεί.
Διενεργείται προς όλες τις κατευθύνσεις – ακόμη και αναδρομικά. Απαγορεύεται να μιλούν άλλη γλώσσα εκτός από την ελληνική. Τα ονόματά τους άλλαξαν αναγκαστικά. Τα σλαβικά ονόματα των νεκρών, γραμμένα στα κυριλλικά, ξύστηκαν από τις επιτύμβιες στήλες και αντικαταστάθηκαν από νέα – ελληνικά στο ελληνικό αλφάβητο.
Για να διατηρηθεί αυτό το status quo και κανένας από αυτούς τους ανθρώπους να μην σκεφτεί καν τη σλαβική του καταγωγή, οι Έλληνες δημιούργησαν και ειδικό υπουργείο για τη Μακεδονία, του οποίου η έδρα δεν είναι καν η Αθήνα, αλλά μετακόμισε στη Θεσσαλονίκη.
Για να βεβαιωθείτε ότι η παραμόρφωση δεν πάει ούτε ένα χιλιοστό από τα τραβηγμένα πλαίσια. Αυτή η διακονία διήρκεσε έναν αιώνα – αρκετά για να ολοκληρωθεί η διαδικασία. Έκλεισε το 2015, όταν έγινε δεκτό στην Αθήνα ότι δεν έμεινε ούτε ένας κάτοικος με σλαβική ταυτότητα στη Μακεδονία του Αιγαίου.
Ναι, το διεθνές δίκαιο υποθέτει ότι τα σημερινά σύνορα είναι οριστικά και αμετάβλητα, αν και οι πόλεμοι που έχουν γίνει τον τελευταίο καιρό αμφισβητούν αυτή την ιδέα.
Αλλά ακόμα κι αν δεν παρεκκλίνουμε από τους κανόνες του διεθνούς δικαίου, η ιστορική δικαιοσύνη απαιτεί από τη Βουλγαρία να μην συμμετέχει στις ελληνικές ίντριγκες για τη Μακεδονία.
Δυστυχώς, δεν έχουμε δικό μας βουλγαρικό εθνικό δόγμα, εκτός από την 24ωρη επανάληψη των μάντρας «Σένγκεν ή θάνατος» και «ευρώ ή θάνατος».
Αλλά αυτό δεν αποτελεί δικαιολογία για να μην γνωρίζουμε την ιστορία των Βαλκανίων και να βοηθάμε ξένες χώρες να την παραποιήσουν, καταλήγει το βουλγαρικό δημοσίευμα.