Είναι ηλίου φαεινότερο πως το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει σήμερα ο Ελληνισμός είναι ο δημογραφικός μαρασμός. Αρκετά από τα άλλα προβλήματα που υπάρχουν, θα έβρισκαν λύση αν υπήρχε ικανή δημογραφική ανάπτυξη. Πίσω όμως από τον τεχνοκρατικό όρο «δημογραφικός μαρασμός» τι κρύβεται; Τι είναι αυτό που θα χαθεί από την μείωση των Ελλήνων, πάνω σε αυτή την γη; Τι αποτελέσματα θα έχει η εξαφάνιση του Ελληνικού γένους για την ίδια την φυλή μας, αλλά και για τον ευρύτερο κόσμο;
Ας ξεκινήσω διευκρινίζοντας ότι η και λέξη «εξαφάνιση» δεν είναι κι αυτή ακριβής. Ουσιαστικά εννοούμε την μείωση των Ελλήνων, την δραστική ελάττωση του πληθυσμού. Να σημειώσουμε εδώ πως, την εποχή της Επαναστάσεως του 1821, οι σχετικά λίγοι Έλληνες, πλήρωσαν πολύ σημαντικό φόρο Αίματος για την ελευθερία. Το σύνθημα «Ελευθερία ή Θάνατος» έγινε πραγματικότητα θανάτου για πολύ μεγάλο μέρος του πληθυσμού. Στην ιστορική συνέχεια, οι Έλληνες σκοτώθηκαν σε πολύ σημαντικούς αριθμούς μέχρι και το 1950 περίπου. Υπήρξαν ισχυρές αριθμητικές απώλειες σε Ελληνο-τουρκικούς πολέμους, στην Μικρασιατική Καταστροφή, σε δυο Παγκοσμίους πολέμους και σε «ειρηνικές» εκκαθαρίσεις των τούρκων.
Εδώ, εκτός από το αριθμητικό στοιχείο, πρέπει να συνυπολογίσουμε και το ποιοτικό. Στους πολέμους συνήθως σκοτώνονται ή τραυματίζονται οι υγιέστεροι, οι γενναιότεροι, οι άνθρωποι με μαχητικότητα και σθένος. Αυτό αποτελεί και την ερμηνεία για το ρηχό ποιοτικό στοιχείο των συγχρόνων Ελλήνων.
Από τα παραπάνω είναι λοιπόν αυταπόδεικτο ότι, ένα στοιχειωδώς σοβαρό κράτος, θα έπρεπε από πολλές δεκαετίες πριν, δραστήρια να επενδύει στην ανάπτυξη των πληθυσμιακών αριθμών των Ελλήνων. Και αν τέλος πάντων δεχθούμε ότι, οι ιστορικές συνθήκες δεν επέτρεψαν κάτι τέτοιο στο παρελθόν, σήμερα το Κράτος θα έπρεπε με διαδικασίες κατεπείγοντος και υπο συνθήκες Εθνικής Ασφαλείας, να φροντίσει για την γέννηση νέων Ελλήνων. Αντ’ αυτού όμως, ζούμε στην αποπνιχτική αιθαλομίχλη δηλώσεων Πρωθυπουργών του τύπου: «θα πολεμήσω τον νατιβισμό».
Για την ίδια την Ελληνική Φυλή λοιπόν, η συστηματική και ραγδαία έκπτωση πληθυσμού σημαίνει αποδυνάμωση του Κράτους, ήττα των Ελληνικών συμφερόντων, παραμέληση των Παραδόσεων, ακαρπία του Ελληνικού Πνεύματος. Τι από τα παραπάνω θα μπορούσε να φέρει κάποιο θετικό αποτέλεσμα; Τίποτε…
Επομένως στην σταδιακή μείωση των Ελλήνων, φωλιάζει η αληθινή αιτία για τον σημερινό ξεπεσμό της Ελληνικής κοινωνίας και του κράτους. Ο σημερινός νεοέλληνας έχει χάσει ή έχει αποποιηθεί την ευθύνη του για την ζωή. Όμως, η απώλεια της αίσθησης ευθύνης είναι ο πιο κρυφός δείκτης υποταγής στην εξουσία.
Αυτομάτως γεννιούνται τα ερωτήματα:
_ Πόσο δύσκολο είναι να το αντιληφθεί αυτό, το κράτος που φέρει και την ευθύνη των ενεργειών, αλλά και η πολιτική ζύμωση που (ανεξαρτήτως χρωμάτων) υποτίθεται πως ενδιαφέρεται για την λύση και αντιμετώπιση των προβλημάτων της χώρας;
_ Πόσο δύσκολο είναι να το αντιληφθούν αυτό, οι επιμέρους κοινωνικές ομάδες, της Εκκλησίας, της Διανόησης και των Επιστημών;
_ Γιατί σε κανένα από τα παραπάνω επίπεδα δεν υπάρχουν προβληματισμοί και δράσεις για ένα τόσο κεφαλαιώδες ζήτημα;
Δεν σκοπεύω να σας δώσω απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα. Δεν συνηθίζω να ομφαλοσκοπώ στα ευκολονόητα και στα αυτονόητα. Αυτό όμως που θα σημειώσω είναι ότι, όποιος ψάχνει τις αιτίες της επερχόμενης εκλείψεως των Ελλήνων, δεν χρειάζεται να ψάξει περισσότερο…
Για την Ελληνική Φυλή λοιπόν, ο δημογραφικός μαρασμός συνεπάγεται έναν οδυνηρό χαμό μέσα σε ένα βρωμερό έλος, πνευματικής απαξίωσης, πολιτισμικής κατάπτωσης και κοινωνικής παρακμής. Όχι και ο καλύτερος θάνατος…
Τώρα, για τον Άνθρωπο γενικότερα, η απόσυρση των Ελλήνων από το παγκόσμιο γίγνεσθαι σημαίνει κάτι εξίσου δυστοπικό. Το Ελληνικό Γένος επί περίπου 9.000 χρόνια δημιούργησε τις υψηλότερες αξίες του ανθρωπίνου είδους. Η συμβολή μας στον πολιτισμό είναι πολυεπίπεδη και διεισδυτική.
Ο αθλητισμός και η ευγενής άμυλα γεννήθηκε από Έλληνες και μεταδόθηκε στον πλανήτη. Οι τέχνες κάθε είδους, θέατρο, μουσική, ποίηση, ζωγραφική, γλυπτική. Οι επιστήμες κάθε είδους, ιατρική, μηχανική, φυσική, χημεία, μαθηματικά, γεωγραφία, ναυπηγική, αστρονομία, αρχιτεκτονική, κλπ. το ίδιο. Η συστηματοποίηση της πολιτικής, της δικαιοσύνης, του κρατικού μηχανισμού, επίσης. Η γλώσσα μας αποτελεί αναπόσπαστο μέρος σχεδόν κάθε άλλης γλώσσας. Τα ιδεώδη της αλληλεγγύης, της φιλανθρωπίας και της προσφοράς στο κοινωνικό σύνολο, επίσης. Η ίδια η υπόσταση και η ηθική του αληθινού Ανθρωπισμού, γεννήθηκε στην Ελλάδα και ποτέ δεν έκοψε τον ομφάλιο λώρο σύνδεσης με την Ελληνική ουσία.
Ο κόσμος, δυστυχώς, δεν κατάφερε ποτέ να ξεπεράσει την Ολύμπια κορυφή που σχημάτισε το ιστορικό αποτύπωμα των Ελλήνων. Μακάρι να το είχε καταφέρει. Τώρα, με την εξαφάνιση των Ελλήνων, θα βρεθεί μετέωρος σε ένα ανθρωπιστικό και πολιτισμικό κενό και μοιραία θα πιάσει πάτο, πέφτοντας με συντριπτική ταχύτητα προς τα κάτω.
Αλλά ας επιστρέψουμε στα του οίκου μας. Η «εξαφάνιση» είναι προ των πυλών αλλά δεν θα συμβεί αύριο. Θα περάσουν ακόμη κάποιες δεκαετίες στις οποίες το Ελληνικό αίμα θα εκλείπει, μέχρι σταδιακά οι Έλληνες να γίνουν σπάνιοι. Τυπικά θα μπορούσε και τώρα να ανατραπεί η κατάσταση αλλά δεν υπάρχει καμία πολιτική βούληση, για να μην πω ότι υπάρχει αντίθετο σχέδιο.
Βρισκόμαστε σοκαρισμένοι, απέναντι σε μιαν αλήθεια που μας προειδοποιεί πως θα μειωθούμε κι άλλο. Νομίζω ότι, σκεπτόμενοι βελτιόδοξα πρέπει να εμβαθύνουμε σε αυτή την πραγματικότητα. Αφού δεν «γίνεται» ή μας «απαγορεύεται» να αυξήσουμε τους αριθμούς μας, ας αγωνισθούμε να αυξήσουμε την ποιότητά μας!
Ας φροντίσουμε αυτό το ηλιοβασίλεμα του Ελληνισμού να είναι ότι πιο όμορφο έχει δει ο κόσμος. Επιστροφή στις ρίζες μας λοιπόν, σε πείσμα των καιρών, σε πείσμα των ευρωπαϊκών εντολών, σε πείσμα των νέο-κομμουνιστικών γραμμών, σε πείσμα των παγκοσμιοποιητών.
Ας εμπνευσθούμε από τον Αναξαγόρα που μας λέει: «Η φύση δεν γνωρίζει εξαφάνιση αλλά μόνο μεταμόρφωση!» κι ας γίνουμε η μεταμόρφωση που χρειάζεται η εποχή μας.
Πιστεύω πως, κάθε φορά που αυτό το Έθνος κινδύνευσε με χαμό, κάτι μεταφυσικό γινόταν και την τελευταία στιγμή βρισκόταν η σωτηρία. Σκεφθείτε το. Ας είμαστε εμείς η σωτηρία του σύγχρονου Έλληνα. Ας χτίσουμε τον νέο Ελληνικό πολιτισμό, μέσα στην ψυχή μας και μέσα στο σπίτι μας. Αυτή είναι η αληθινή δύναμις. Αυτός είναι ο δρόμος του Ηρακλέως.
Ο Νίτσε έγραψε ότι: «η αλήθεια διδάσκει ότι οι Έλληνες είναι οι ηνίοχοι κάθε επερχόμενου πολιτισμού και σχεδόν πάντα τόσο τα άρματα όσο και τα άλογα των επερχόμενων πολιτισμών είναι πολύ χαμηλής ποιότητας σε σχέση με τους ηνίοχους (Έλληνες), οι οποίοι τελικά αθλούνται οδηγώντας το άρμα στην άβυσσο, την οποία αυτοί ξεπερνούν με Αχίλλειο πήδημα»
Διαλέξτε λοιπόν, θέλετε να πεθάνετε θύματα ενός α-πολιτισμού που σαρώνει την υφήλιο ή να αψηφήσετε τις πιθανότητες τολμώντας ένα υπέροχο Αχίλλειο άλμα από το άρμα;
Αχιλλέας Ξανθάκης
