Η απόφαση της Βουλής των Αντιπροσώπων το Σαββατοκύριακο να αποδεσμευτούν 61 δισεκατομμύρια δολάρια σε βοήθεια προς την Ουκρανία έχει πολύ πιο ενδιαφέρον υπόβαθρο από ό, τι μπορεί να μάθει κανείς στα συστημικά μέσα ενημέρωσης, καθώς από τα 61 δις μόνο τα 11,3 θα πάνε πραγματικά στην Ουκρανία. Τα υπόλοιπα 50 δις περίπου θα παραμείνουν στις ΗΠΑ και θα πάνε απευθείας στην βιομηχανία όπλων. Επομένως, ο νόμος που ψηφίστηκε δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα γιγαντιαίο δώρο στο στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα, ώστε να μπορέσει να αναπληρώσει τα οπλοστάσια των ΗΠΑ, τα οποία είναι αρκετά άδεια λόγω των προηγούμενων παραδόσεων όπλων στο Κίεβο.
Κατά την διάρκεια του περασμένου έτους, έχουμε αναφερθεί συχνά και εκτενώς στον τρόπο εφαρμογής ενός εγγράφου που δημοσιεύθηκε από την RAND Corporation στις αρχές του έτους 2023 (σχ. ανάρτηση Απριλίου 2023 με τίτλο ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΚΑΤΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ Ή ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ). Το έγγραφο περιείχε ένα βασικό αίτημα: «Οι ΗΠΑ πρέπει να απαλλαγούν εγκαίρως από την Ουκρανία και να φροντίσουν την Κίνα». Δηλαδή οι ΗΠΑ θα πρέπει να αποσυρθούν από την χρηματοδότηση του καταστροφικού πολέμου στην Ουκρανία, επειδή δεν υπάρχει τίποτα να κερδίσουν που να δικαιολογεί το τεράστιο κόστος και επειδή δεν έχουν καταφέρει να επιτύχουν τους στόχους των, ήτοι να συντρίψουν την οικονομία της Ρωσίας με τις κυρώσεις, να απομονώσουν την Ρωσία διεθνώς και να νικήσουν στρατιωτικά την Ρωσία. Τουτέστιν, γεωπολιτικά ο περιορισμός της Κίνας είναι πολύ πιο σημαντικός από την αποφυγή της ήττας στην Ουκρανία.
Κατά τα ειωθότα, όταν η RAND δημοσιεύει τέτοια έγγραφα, υπάρχει πολύ μεγάλη πιθανότητα η κυβέρνηση των ΗΠΑ να εφαρμόσει τις απαιτήσεις που περιέχονται σε αυτά, συνήθως σε σύντομο χρονικό διάστημα. Και ούτως συνέβη, καθώς τον Νοέμβριο, μόλις δέκα μήνες μετά την δημοσίευση, οι ΗΠΑ σταμάτησαν να εγκρίνουν νέα προγράμματα στρατιωτικής και οικονομικής βοήθειας προς την Ουκρανία. Από εκείνη την στιγμή αυτό το καθήκον το ανέλαβε η υπάκουη στις ΗΠΑ, ΕΕ. Θυμίζουμε ότι μόλις τον Φεβρουάριο η ΕΕ απελευθέρωσε τα πρώτα 50 δισεκατομμύρια ευρώ για το Κίεβο, ενώ ορισμένα κράτη της ΕΕ, όπως η Γερμανία, Γαλλία, Ελλάδα παρέχουν όπλα στο φαύλο καθεστώς του Ζελένσκι. Ωστόσο, το περασμένο Σαββατοκύριακο το Κογκρέσο των ΗΠΑ άλλαξε ξαφνικά πορεία και ενέκρινε το πακέτο βοήθειας ύψους 61 δισεκατομμυρίων δολαρίων που ζητούσε ο Μπάιντεν από τις αρχές του 2024. Τι συνέβη λοιπόν; Έχουν αλλάξει ξανά πορεία οι ΗΠΑ; Η απάντηση είναι αρνητική και την εξήγηση την δίνουμε κατωτέρω.
Το πακέτο βοήθειας που εγκρίθηκε περιέχει ορισμένα ειδικά χαρακτηριστικά. Πρώτον, η κυβέρνηση των ΗΠΑ έχει τώρα λάβει εντολή να συνάψει δανειακή συμφωνία με την Ουκρανία, πράγμα που σημαίνει ότι οι ΗΠΑ θέλουν τα χρήματά τους πίσω κάποια στιγμή, πιθανώς με τόκο. Η δεύτερη ιδιαιτερότητα της συμφωνημένης βοήθειας είναι ότι η μερίδα του λέοντος, όπως αναφέραμε ανωτέρω, δεν πηγαίνει στην Ουκρανία, αλλά πληρώνονται οι προηγούμενες παραδόσεις όπλων των ΗΠΑ στο Κίεβο.
Το ερώτημα που προκύπτει είναι: Ποιος θα πληρώσει το πακέτο των 61 δις δολαρίων, επειδή ως γνωστό το Κίεβο έχει χρεωκοπήσει και δεν θα μπορέσει ποτέ να επιστρέψει τα χρήματα;
Ο πιο προφανής τρόπος είναι να εγγυηθεί η ΕΕ για τα δάνεια. Αυτή η μέθοδος χρησιμοποιήθηκε από τις ΗΠΑ μετά το πραξικόπημα του Μαϊντάν το 2014, όταν έδωσαν στο Κίεβο εγγυήσεις δανείων, αλλά όχι χρήματα. Τα χρήματα προήλθαν από την ΕΕ, αλλά τότε τα χρήματα ήταν λίγο πάνω από 10 δισεκατομμύρια ευρώ που σημαίνει ότι σήμερα θα είναι δύσκολο να πειστεί η ΕΕ και τα κράτη μέλη της να δεχτούν τις εγγυήσεις για τα 61 δισεκατομμύρια δολάρια (και για μελλοντικά πακέτα), χωρίς οι Ευρωπαίοι ψηφοφόροι να τιμωρήσουν τις φιλοαμερικανικές κυβερνήσεις τους.
Όμως το πονηρό βαθύ κράτος της Ουάσιγκτον βρήκε την λύση. Έτσι οι νόμοι των ΗΠΑ για την υποστήριξη της Ουκρανίας επιτρέπουν πλέον την κατάσχεση ρωσικών περιουσιακών στοιχείων στις ΗΠΑ και την μεταφορά τους στο Κίεβο. Με αυτόν τον τρόπο, οι ΗΠΑ ασκούν τώρα τεράστια πίεση στις Βρυξέλλες να κάνουν αυτό το βήμα και καλούν ενεργά τις Βρυξέλλες να το πράξουν, μεταξύ άλλων μέσω της G7. Αυτό σημαίνει ότι η ΕΕ θα κατάσχει ρωσικά κεφάλαια με τα οποία μπορεί να εγγυηθεί νέα ουκρανικά ομόλογα, με απλά λόγια οι ΗΠΑ βασίζονται στην ΕΕ για να εγγυηθεί τα δάνεια των ΗΠΑ κατάσχοντας ρωσικά κεφάλαια σε αντάλλαγμα, δηλαδή η Ρωσία υποτίθεται ότι πληρώνει για τα αμερικανικά όπλα που σκοτώνουν Ρώσους στρατιώτες στην Ουκρανία και Ρώσους πολίτες στις ουκρανικές επιθέσεις σε ρωσικές πόλεις.
Αυτή η τοκογλυφική τακτική, δηλαδή να υποχρεωθεί η ΕΕ να πληρώσει για την πολιτική των ΗΠΑ κατά της Ρωσίας, δεν είναι νέα. Οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα, καθώς οι ΗΠΑ οι οποίες δεν είχαν σημαντικό διμερές εμπόριο με την Ρωσία, ουσιαστικά δεν υποφέρουν από τις συνέπειες των κυρώσεων κατά της Ρωσίας, ενώ τα κράτη της ΕΕ πληρώνουν τον λογαριασμό και υποφέρουν μαζικά. Λόγω των κυρώσεων η ΕΕ εγκαταλείπει το φθηνό πετρέλαιο και φυσικό αέριο από ρωσικούς αγωγούς, ενώ Αμερικανοί ολιγάρχες πλουτίζουν προμηθεύοντας ακριβό υγροποιημένο σχιστολιθικό αέριο στην ΕΕ. Και όπως είναι γνωστό, η επακόλουθη μαζική αύξηση του ενεργειακού κόστους στην Ευρώπη οδήγησε και οδηγεί πολλές ευρωπαϊκές βιομηχανίες να αναζητήσουν νέες χώρες παραγωγής, επειδή δεν είναι πλέον ανταγωνιστικές στην παγκόσμια αγορά υπό αυτές τις συνθήκες. Που πηγαίνουν αυτές οι βιομηχανίες που εγκαταλείπουν την ΕΕ; Μα φυσικά στις ΗΠΑ, οι οποίες έχουν θεσπίσει νομοσχέδιο που παρέχει 370 δισεκατομμύρια δολάρια για να ενθαρρύνει τις ευρωπαϊκές βιομηχανίες να εγκατασταθούν στις ΗΠΑ.
Ούτως οι ΗΠΑ, πρώτον, αποδυνάμωσαν τον οικονομικό ανταγωνιστή τους. Δεύτερον, διασφαλίζουν ότι οι ευρωπαϊκές βιομηχανίες θα μεταφερθούν στις ΗΠΑ και θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας εκεί. Τρίτον, με την αποδυνάμωσή τους, έχουν αναγκάσει τους υποτελείς τους στην Ευρώπη σε ακόμη μεγαλύτερη εξάρτηση από τις ΗΠΑ. Τέταρτον, αν η ΕΕ δημεύσει ρωσικά περιουσιακά στοιχεία, αυτό θα αποτελούσε σοβαρό πλήγμα για το ευρώ ως χρηματοπιστωτικό νόμισμα και οι διεθνείς επενδυτές θα μετακινούνταν στις ΗΠΑ από την ΕΕ, κάτι που θα ενίσχυε το δολάριο τουλάχιστον μεσοπρόθεσμα.
Βέβαια, η Ουκρανία έχει ήδη χάσει τόσους πολλούς στρατιώτες που τα δυτικά όπλα και τα πακέτα βοήθειας δεν μπορούν πλέον να την βοηθήσουν, εκτός κι αν η απονενοημένη Δύση παράσχει στρατιώτες που μπορούν να μεταφέρουν αυτά τα όπλα. Το σίγουρο είναι ότι η πολιτική των ΗΠΑ θα συνεχιστεί αμείωτη μέχρι τελευταίου Ουκρανού στρατιώτη, τουλάχιστον έως τις εκλογές του Νοεμβρίου.
Εν κατακλείδι: Η πολυδιαφημισμένη από τα συστημικά μέσα ενημέρωσης βοήθεια των ΗΠΑ προς το Κίεβο είναι μια καλή συμφωνία για το βαθύ κράτος της Ουάσιγκτον που ελέγχει το στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα. Είτε η ΕΕ ή η Ρωσία θα πληρώσουν τα 61 δις δολάρια, μπορεί και οι δυο, ενώ χιλιάδες Ουκρανοί θα θυσιαστούν στο όνομα της «ελευθερίας» και «δημοκρατίας».
του Γεωργίου Λιναρδή
