Ο κόσμος, από πολιτικής άποψης, ήταν πάντα χωρισμένος σε εμάς και σε αυτούς, σε εντός και εκτός ομάδας, και, μιλώντας θρησκευτικά, ο κόσμος ήταν πάντα διευθετημένος κατά μήκος του άξονα του παραδείσου και της κόλασης, του Ολύμπου και του Άδη, του Θεού και του Σατανά. Στην αρχαιότητα ήταν η Ελλάδα και ο υπόλοιπος κόσμος, οι βάρβαροι. Ήταν η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και ο υπόλοιπος κόσμος, οι βάρβαροι. Μετά ήταν ο Χριστιανισμός και ο υπόλοιπος κόσμος, οι ειδωλολάτρες, οι παγανιστές. Την εποχή του Διαφωτισμού ήταν ο πολιτισμός ενάντια στους άγριους και τους κανίβαλους. Σήμερα είναι η δημοκρατία ενάντια στην απολυταρχία, τον δεσποτισμό, τον φασισμό, τον ναζισμό κ.ο.κ.
Ο κόσμος ήταν πάντα διατεταγμένος κατά μήκος αυτού του θρησκευτικού άξονα: Ο Όλυμπος, η έδρα των θεών, η έδρα εκείνων που έχουν πάντα δίκιο καθήμενοι στους πρόποδες του Ολύμπου και περιβαλλόμενοι από ποίμνια θεϊκών υπηρετών (οιονεί αγίων), ημίθεων ή ηρώων. Και μετά, κάθετα απέναντι από τον Όλυμπο έχουμε τον Άδη ή την Κόλαση, με τον Σατανά και τους βοηθούς του, μικρότερους διαβόλους ή δαίμονες. Ενδιάμεσα έχουμε τα έθνη της γης που είναι διχασμένα μεταξύ των δύο.
Ναι, ορθά μαντέψατε. Από την πλευρά της Δύσης η Ουάσιγκτον είναι ο Όλυμπος, ενώ οι διαδοχικοί πρόεδροι είναι ενσαρκώσεις του ίδιου του Δία, του ίδιου του Θεού, κρατώντας ψηλά έναν πυρσό όλων των αρετών με τις οποίες προσπαθούν να φωτίσουν τον κόσμο. Ο Δίας συνοδεύεται από βοηθούς, μικρότερους θεούς και ημίθεους ή για να χρησιμοποιήσουμε την χριστιανική ορολογία, από προστάτες αγίους στους οποίους ανατίθενται ποικίλα καθήκοντα. Αυτές είναι όλες οι χώρες που απαρτίζουν την συλλογική Δύση: Η Ευρώπη, ο Καναδάς, η Αυστραλία και η Νέα Ζηλανδία. Οι μικρότεροι θεοί, ημίθεοι ή άγιοι δεν είναι σε καμία περίπτωση ίσοι στην επιρροή και την δύναμή τους. Αναμφισβήτητα η Γαλλία ή το Ηνωμένο Βασίλειο βρίσκονται υψηλότερα στην ουράνια ιεραρχία από την Ελλάδα ή την Πολωνία. Και υπάρχουν, προσέξτε, μεμονωμένα έθνη που περνούν χρόνο στο καθαρτήριο, άτομα, έθνη και χώρες που φιλοδοξούν να γίνουν δεκτά στους ουράνιους κύκλους, αλλά δεν έχουν ακόμη καθαριστεί από τις αμαρτίες τους. Η Αρμενία θα μπορούσε να θεωρηθεί ως τέτοια οντότητα ή η Γεωργία.
Από την πλευρά της Ανατολής έχουμε την κόλαση, τον Άδη, τον κάτω κόσμο του κακού, της κακίας και όχι μόνο. Η Ρωσία είναι ο σημερινός Σατανάς, ενώ η Κίνα υποδύεται τον Μεφιστοφελή, με την Λευκορωσία, την Βόρεια Κορέα, το Ιράν και κάποιες άλλες χώρες να αναλαμβάνουν τους ρόλους μικρότερων πριγκίπων του σκότους, δαιμόνων ή ομολόγων ημίθεων ή αγίων. Ο κόσμος είναι πραγματικά διατεταγμένος σύμφωνα με τις γραμμές αυτού του απλού αξονικού σχεδίου του συν και του πλην, του καλού και του κακού, των καλών και των κακών, των αγίων και των δαιμόνων.
Δεν χρειάζεται να προσθέσουμε εκείνους που αντιμετωπίζονται μέσα από το δυτικό φακό ως δαίμονες και διάβολοι, αλλά που έχουν μια εντελώς αντίθετη προοπτική στην οποία οι θετικοί και οι αρνητικοί πόλοι αντιστρέφονται, στην οποία ο υποτιθέμενος Σατανάς είναι ο Θεός και ο υποτιθέμενος Θεός είναι ο Σατανάς. Δεν μπορεί να υπάρξει συμφιλίωση μεταξύ των δύο. Είναι ένας αγώνας για ζωή και θάνατο, μια σύγκρουση κοσμικών διαστάσεων, χωρίς κανένα συμβιβασμό, χωρίς καμία στάση δούναι και λαβείν, χωρίς μέση λύση. Η βεντέτα είναι τόσο κοσμική όσο μπορεί να είναι κοσμική.
Δεν μπορεί να υπάρξει προσέγγιση μεταξύ “Θεού και Σατανά”. Ο υπογράφων είναι πάντως με τον “Σατανά”.
του Γεωργίου Λιναρδή
