ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΙΚΟ ΕΛΑΤΤΩΜΑ ΤΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ ΣΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΗΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗΣ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ

Grenades1

Πόσο σημαντική ήταν ή είναι η Ουκρανία στην γεωπολιτική σκακιέρα των δυτικών δυνάμεων; Την απάντηση την δίνουν κυβερνητικοί αξιωματούχοι και από τις δυο πλευρές του Ατλαντικού, δηλώνοντας πανομοιότυπα: «Αν χάσουμε την Ουκρανία, θα χάσουμε τον κόσμο για δεκαετίες. Μια ήττα της Ουκρανίας θα μπορούσε να είναι η αρχή του τέλους της χρυσής εποχής της Δύσης».

Δηλαδή από την άποψη της δυτικής ολιγαρχίας, το διακύβευμα στην Ουκρανία δύσκολα θα μπορούσε να είναι υψηλότερο και δεδομένου ότι η Δύση είναι τόσο ισχυρή και εξαιρετικά εξελιγμένη, θα πρέπει η μάχη να κερδηθεί οπωσδήποτε. Είναι όμως έτσι;

Μετά από δύο χρόνια ρωσικών στρατιωτικών επιχειρήσεων, είναι πλέον σαφές ότι η Ρωσία κερδίζει και η Ουκρανία είναι πλέον διαλυμένη χώρα. Και όλα αυτά παρά τις συνολικές εμπορικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας και την πλήρη υποστήριξη της Ουκρανίας από τους δυτικούς συμμάχους της με την μορφή οικονομικής, ανθρωπιστικής και στρατιωτικής βοήθειας. Πρακτικά το ΝΑΤΟ έχει αφοπλιστεί για να προμηθεύσει την Ουκρανία με όπλα και πυρομαχικά, παρά τις συνεχείς παιδαριώδεις συζητήσεις και δηλώσεις ότι η Ουκρανία κατέστρεψε το 50% της στρατιωτικής δύναμης της Ρωσίας και ανακατέλαβε εδάφη που κατείχε η Ρωσία.

Ένα από τα επιχειρήματα αυτών των παιδαριωδών συζητήσεων είναι ότι η Δύση μπορεί να ξεπεράσει την Ρωσία σε στρατιωτικές δαπάνες κατά 10 φορές. Αυτό μπορεί να είναι αλήθεια, αλλά το θέμα είναι τι μπορούν να αγοράσουν οι δυτικές ένοπλες δυνάμεις  ξοδεύοντας 10 φορές περισσότερα από την Ρωσία. Στην πραγματικότητα, η Δύση θα έπρεπε να ξεπεράσει δέκα φορές την Ρωσία  για να συμβαδίσει μόλις και μετά βίας στον όγκο παραγωγής όπλων και πυρομαχικών. Για παράδειγμα, όπως όλοι γνωρίζουμε μία από τις μεγαλύτερες ελλείψεις των δυτικών ενόπλων δυνάμεων είναι η προμήθεια πυρομαχικών.

Όπως ανέφεραν οι New York Times σε άρθρο τον Σεπτέμβριο του 2023 (Russia Overcomes Sanctions to Expand Missile Production, Officials Say), η Ρωσία παράγει τουλάχιστον επτά φορές περισσότερα πυρομαχικά από τις ΗΠΑ και τους δυτικούς συμμάχους τους μαζί, με περίπου το ένα δέκατο του κόστους των δυτικών κατασκευαστών. Για παράδειγμα, ενώ το κόστος ενός ρωσικού πυρομαχικού 152 χιλιοστών είναι περίπου 600 δολάρια, το ΝΑΤΟ θα πρέπει να προϋπολογίσει μεταξύ 6.000 και 8.000 δολαρίων για πυρομαχικά των 155 χιλιοστών.

Η Ρωσία είναι πολύ μπροστά όχι μόνο στον  όγκο παραγωγής πολεμικού υλικού, αλλά και όσον αφορά την καινοτομία, την ποιότητα και την συνολική αποτελεσματικότητα. Το ρωσικό οπλοστάσιο περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα όπλων, από υπερ-υπερηχητικούς πυραύλους ακριβείας, τα πιο αποτελεσματικά συστήματα αεράμυνας στον κόσμο και φθηνά αλλά θανατηφόρα μη επανδρωμένα αεροσκάφη, έως απλά όπλα όπως πυροβολικό πεδίου και πυρομαχικά για να τα λειτουργούν όλο το εικοσιτετράωρο για πολλούς μήνες. Από την άλλη πλευρά, οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ εξακολουθούν να βασίζονται σε παλαιά οπλικά συστήματα που ήταν τελευταίας τεχνολογίας στην δεκαετία του 1990, αλλά τώρα είναι σε μεγάλο βαθμό ξεπερασμένα.

Σε μια εξαιρετική και σημαντική ανάλυση βασισμένη στην πρόσφατη Εθνική Στρατηγική για την Αμυντική Βιομηχανία (www.businessdefense.gov/NDIS.html) του Υπουργείου Άμυνας των ΗΠΑ, παρατίθενται οι λόγοι για τους οποίους η ενωμένη Δύση χάνει σαφώς την κούρσα των εξοπλισμών όχι μόνο από την Ρωσία, αλλά και από την Κίνα. Στην ανάλυση επισημαίνεται η κρίσιμη διαφορά: Ενώ η βιομηχανία όπλων της Ρωσίας καθοδηγείται από τον σκοπό, η της Δύσης είναι προσανατολισμένη στο κέρδος.

Το στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα της Δύσης επικεντρώνεται πλήρως στους στόχους κέρδους, γεγονός που έχει δημιουργήσει ένα διεστραμμένο σύστημα κινήτρων που καθιστά την απόδοσή του αναποτελεσματική με περισσότερους από έναν τρόπους. Πρώτα απ’ όλα, οι ιδιωτικές εταιρίες προμήθειας όπλων της Δύσης έχουν δείξει μια επιθετική επιδίωξη κέρδους, η οποία τις οδήγησε να εγκαταλείψουν την αποθήκευση απαραίτητων υλικών, διατηρώντας ούτως την παραγωγική ικανότητα από τις «just in time» κανονικές ανάγκες προμηθειών. Ως αποτέλεσμα, δεν έχουν την ικανότητα να αυξήσουν γρήγορα την παραγωγή ανταποκρινόμενες σε επείγουσες ανάγκες «εθνικής ασφάλειας».

Επίσης, τα κίνητρα κέρδους οδήγησαν τις δυτικές αμυντικές βιομηχανίες να αναθέσουν μεγάλο μέρος της παραγωγής κρίσιμων εξαρτημάτων σε χώρες με χαμηλότερο κόστος εργασίας. Σε πολλές περιπτώσεις, αυτές οι χώρες τυχαίνει να είναι σήμερα  οι στρατηγικοί αντίπαλοι των ΗΠΑ. Με άλλα λόγια, οι ΗΠΑ έχουν εξαρτήσει την «εθνική τους ασφάλεια» από τους δηλωμένους εχθρούς τους. Πέρυσι ο διευθύνων σύμβουλους της Raytheon, Greg Hayes, παραδέχτηκε ότι η εταιρία του βασίζεται σε αρκετές χιλιάδες προμηθευτές στην Κίνα. Για παράδειγμα, η θυγατρική εταιρεία κινητήρων Pratt and Whitney και η εξειδικευμένη εταιρεία αεροδιαστημικών συστημάτων Collins Aerospace απασχολούν περίπου 2.000 άμεσους υπαλλήλους στην Κίνα. Ο Hayes αναγνώρισε ότι «αν έπρεπε να αποσυρθούμε από την Κίνα, θα μας έπαιρνε πολλά, πολλά χρόνια για να ανοικοδομήσουμε αυτή την ικανότητα, είτε στο εσωτερικό είτε σε άλλες φιλικές χώρες». Ίσως το πιο σημαντικό, οι δυτικοί κατασκευαστές όπλων έχουν μειώσει το εργατικό δυναμικό τους και έχουν μειώσει τις επενδύσεις στην εκπαίδευση και την κατάρτισή τους (παράδειγμα από την Ελλάδα: οι ελεγχόμενες από το κράτος αμυντικές εταιρίες ΕΑΣ και ΕΑΒ έχουν μειώσει τις τελευταίες δυο δεκαετίες  κατά 50% το προσωπικό τους, ενώ στις αμυντικές εταιρίες της Τουρκίας το προσωπικό δεκαπλασιάστηκε).

Το λάθος αυτό, ήτοι το κίνητρο κέρδους υπεράνω των αναγκών της «εθνικής ασφάλειας», έχει παγιωθεί ως ένας μη διαγνωσμένος κακοήθης όγκος, επειδή επέτρεψε στις ομάδες συμφερόντων που κατέχουν το στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα της Δύσης και άλλες βασικές βιομηχανίες (μεγάλες τράπεζες, Big Tech, Big Ag και Big Pharma) να γίνουν εξαιρετικά πλούσιες. Εδραιώθηκαν επίσης βαθιά στα δίκτυα εξουσίας της κοινωνίας (πρακτικά ελέγχουν κυβερνήσεις) και ως εκ τούτου, αναπτύχθηκαν και αντιστέκονται πλήρως σε οποιαδήποτε περικοπή των εξαιρετικών προνομίων τους, ακόμη και όταν γίνεται σαφές ότι οδηγούν τα έθνη τους στην καταστροφή.

Στο βιβλίο του Edward Luce «Time to Start Thinking: America in the Age of Descent», γίνεται αναφορά σε μια συνεδρία στρατηγικής που πραγματοποιήθηκε το 2011 από 16 ανώτερους αξιωματικούς του στρατού των ΗΠΑ στην Ακαδημία Εθνικής Άμυνας West Point. Κατέληξαν στο εξής συμπέρασμα:

«Το παράθυρο για την ηγεμονία της Αμερικής κλείνει. Βρισκόμαστε τώρα σε ένα σημείο όπου έχουμε ακόμη επιλογή. Μέχρι το 2021, δεν θα έχουμε πλέον επιλογές. … Οι ΗΠΑ εξαρτώνται υπερβολικά από τον στρατό τους και θα πρέπει να μειώσουν δραστικά το «παγκόσμιο αποτύπωμά» τους, τερματίζοντας όλους τους πολέμους, ειδικά στο Αφγανιστάν, και κλείνοντας στρατιωτικές βάσεις στην Γερμανία, την Νότια Κορέα, το Ηνωμένο Βασίλειο και αλλού σε καιρό ειρήνης. Όλα αυτά είναι ένα μέσο για έναν σκοπό, δηλαδή για την αποκατάσταση της οικονομικής ζωτικότητας της Αμερικής. … Ο Νο 1 στόχος μας θα πρέπει να είναι η αποκατάσταση της ευημερίας της Αμερικής. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο συνιστούμε στο Πεντάγωνο να μειώσει τον προϋπολογισμό του κατά τουλάχιστον 20% … Το μεγαλύτερο μέρος της εξοικονόμησης θα δαπανηθεί σε πολιτικές προτεραιότητες όπως οι υποδομές, η εκπαίδευση και η εξωτερική βοήθεια. … Κανείς εδώ δεν πιστεύει ότι η πολιτική σε αυτή την πόλη θα αλλάξει εν μία νυκτί. Απλά λέμε ότι έχουμε πρόβλημα όταν δεν το κάνουν. Δεν πρόκειται για ιδεολογία, αλλά για κατανόηση του πού βρισκόμαστε ως χώρα».

Αυτό συνέβη το 2011, φυσικά η προειδοποίηση αγνοήθηκε και δεν επιτράπηκε καμία διόρθωση πορείας. Η φαυλότητα κατανάλωσε τον πλούτο της Αμερικής και καταναλώνει και τον πλούτο της Ευρώπης, για να επιδιωχθούν αυτοκαταστροφικές στρατιωτικές περιπέτειες ανά τον κόσμο, με τα γνωστά αποτελέσματα.

Τι πρέπει να κάνουμε;

Να πούμε την αλήθεια ανοιχτά και θαρραλέα. Να αρνηθούμε την ιδέα ότι πρέπει να πολεμήσουμε τους Ρώσους ή τους Κινέζους επειδή έτσι μας επιβάλλει η «politically correct» Δύση και τα συμφέροντα των διεθνών τοκογλύφων. Μας απειλεί η Ρωσία ή η Κίνα;  Όπως είπε ο Ναπολέων Βοναπάρτης: «Οι πόλεμοι προκύπτουν όταν η κυβέρνηση σου λέει ποιος είναι ο εχθρός. Οι επαναστάσεις συμβαίνουν όταν το καταλάβετε μόνοι σας».

του Γεωργίου Λιναρδή

tweet
fb-share-icon
Insta
Tiktok