Βιογραφία.
Μαζί με τα αδέρφια του, Παναγή και Ανδρέα Βαλλιάνο –μέλη της ευρύτερης οικογένειας των Βαλλιάνων–, δημιούργησε μια από τις μεγαλύτερες ναυτιλιακές επιχειρήσεις της εποχής, την «Vagliano Bros» («Αδερφοί Βαλλιάνου»), και κυριάρχησαν στη ναυτιλιακή αγορά της Μαύρης Θάλασσας και της Μεσογείου στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα. Παράλληλα συνεισέφερε οικονομικά στις ανάγκες του Ελληνικού κράτους. Η πιο σημαντική δωρεά του, ήταν αυτή που έκανε –μαζί με τα δυο αδέρφια του– για την ανέγερση του κτιρίου της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος. Ο ιστορικός Θεόδωρος Βελλιανίτης τον περιγράφει ως εξής: «…δόξαν αγοραζομένην με το χρήμα δεν εζήλευσεν, τον φλέγει μόνον το πυρ της εργασίας, φιλάργυρος δεν είναι αλλά ουδέποτα δαπανά άνευ λόγου και προς ματαίαν επίδειξιν, τίποτε, ουδέν τον ελάχιστον γίνεται χωρίς αυτός να δώσει διαταγήν..»
Η πορεία του
Ο Μαρίνος (ή Μαρής κατά την κεφαλονίτικη απόδοση του ονόματος, ή Μάρις όπως υπέγραφε) Βαλλιάνος γεννήθηκε το 1808 στο χωριό Κεραμειές της Κεφαλονιάς κατά τη διάρκεια της δεύτερης κατοχής των Επτανήσων από τους Γάλλους, μετά την υπογραφή της Συνθήκης του Τιλσίτ.
Γονείς του ήταν ο αγρότης και κτηματίας του χωριού Αθανάσιος και Κερασιά Βαλλιάνου, και ήταν το τρίτο παιδί μιας οικογένειας αποτελούμενης από έξι αγόρια.
Το 1825 και όντας πλέον στην εφηβεία, αποφάσισε να δουλέψει στα καράβια και μπήκε ναύτης σε ιστιοφόρο πλοίο. Κατά μία εκδοχή, το πλοίο ναυάγησε ανοιχτά του Ταϊγανίου (σημερινό Ταγκανρόγκ) και ο Μαρής, βρίσκοντας ήδη μια εύπορη ελληνική κοινότητα στην περιοχή αποφάσισε να εγκατασταθεί εκεί. Υπολογίζεται οτι η άφιξή του στο λιμάνι της Αζοφικής έγινε το αργότερο ως το 1830. Βρίσκοντας βοήθεια από τους συμπατριώτες του, δούλεψε για λίγο διάστημα σαν εργάτης στους μύλους των σιτηρών, και έπειτα σαν οδηγός στα μικρά φορτηγά (σλέπια) του όρμου του λιμανιού. Στον όρμο του Ταγκανρόγκ γνωρίστηκε με τον επίσης συμπατριώτη του σιτέμπορα Αυγερινό ο οποίος τον προσέλαβε σαν καπετάνιο στα ιστιοφόρα του. Έτσι άρχισε να ταξιδεύει στα άλλα μεγάλα λιμάνια της Αζοφικής θάλασσας, μεταφέροντας προϊόντα, και κυρίως σιτάρι.

Tο 1840 είχε ήδη συστήσει την εταιρεία του, «Μαρίνος Α. Βαλιάνος» – παρόλο που ήταν ουσιαστικά αγράμματος- μόνο την υπογραφή του ήξερε να βάζει-και ασχολούνταν κυρίως με το εμπόριο και τη μεταφορά των σιτηρών, και δευτερευόντως με το εμπόριο και τη μεταφορά λαδιού και ελαιόκοκκου καθώς και σπόρων. Αργότερα επεκτάθηκε και στην αγορά πλοίων.
Υπολογίζεται ότι η εταιρεία (που πλέον είχε εμπορική, ναυλομεσιτική, δανειοδοτική, και πλοιοκτητική δραστηριότητα), είχε περιουσία 10.000.000 χρυσές λίρες Αγγλίας. Σημαντικότατο ρόλο στην απόκτηση αυτής της περιουσίας έπαιξε η τόλμη και η ευφυία του ιδιαίτερα κατά τον Κριμαϊκό πόλεμο. Γνωρίζοντας ή προβλέποντας από πριν το ξέσπασμα του πολέμου το 1854, και το πόσο δυσεύρετο προϊόν θα ήταν τα δημητριακά, είχε φροντίσει να γεμίσει τις αποθήκες του με σιτάρι, με σκοπό να το πουλήσει όταν θα ερχόταν η ώρα σε τιμή πολλαπλάσια είτε στον ρωσικό στρατό είτε σε άλλους εμπόρους. Και αυτό έκανε. Επίσης, σύμφωνα με τον ιστορικό Π. Χιώτη κατά τη διάρκεια του Γαλλο-Πρωσικού πολέμου του 1868, ο Μαρής Βαλλιάνος έχοντας συνάψει συμβόλαιο με τον Γαλλικό στρατό, ανέλαβε την προμήθειά του σε σιτάρι. Τα έτη της μεγάλης ακμής, η εταιρεία του Βαλλιάνου είχε υποκαταστήματα σχεδόν σε όλες τις μεγάλεις πόλεις και λιμάνια όχι μόνο της Αζοφικής αλλά και της Μαύρης θάλασσας, γενικότερα. Χαρακτηριστικά, αναφέρουμε, το Νικολάγιεφ, τη Μαριούπολη, το Ροστόφ, καθώς και στην περιφέρεια του Βορείου Καυκάσου και στο Νοβοροσσίσκ, και φυσικά στην Οδησσό.

Προς το τέλος της ζωής αλλά και της επιχειρηματικής πορείας του, η δικαστική διαμάχη με τη Ρωσική κυβέρνηση, ήρθε να αμαυρώσει την άμεμπτη εικόνα του Έλληνα επιχειρηματία. Συγκεκριμένα, το 1882 και όντας ήδη 76 χρονών, η Ρωσική κυβέρνηση τον συνέλαβε με την κατηγορία της χρόνιας λαθρεμπορίας, δηλ. τη μη πληρωμή τελωνειακών δασμών. Η υπόθεση αφορούσε ένα μεγάλο κύκλωμα λαθρεμπόρων που ξεκινούσε από τους τελωνειακούς και κυβερνητικούς υπαλλήλους και έφτανε μέχρι τον Μαρίνο Βαλλιάνο. Παρά το προχωρημένο της ηλικίας του, οι Ρώσοι αστυνομικοί δεν δίστασαν να τον συλλάβουν και να τον οδηγήσουν στη φυλακή, όπου παρέμεινε 27 ημέρες, μέχρι που βγήκε με εγγύηση. Το 1885 ξεκίνησε μια σειρά δικών που αφορούσε συνολικά 28 άτομα, 20 τελωνειακούς υπαλλήλους και 18 ιδιώτες εμπόρους. Ο Βαλλιάνος βρέθηκε ένοχος και καταδικάστηκε σε χρηματική ποινή 2.500.000 φράγκων και εξορία στη Σιβηρία (το Ακυρωτικό Δικαστήριο της Πετρούπολης, δέχτηκε την έφεση που έκανε για την ποινή της εξορίας, και την ακύρωσε).
Σταμάτησε να εργάζεται το 1890 και έξι χρόνια αργότερα, τον Ιανουάριο του 1896, πέθανε, σε ηλικία 88 χρονών. Αν και σύμφωνα με το θέλημα του αδερφού του, Παναγή, ταριχεύτηκε και ενταφιάστηκε σε μεγαλοπρεπή λάρνακα προκειμένου να κηδευτεί στις Κερασειές, ωστόσο η σορός δεν μεταφέρθηκε τελικά στη γενέτειρά του. Ενταφιάστηκε προσωρινά στο Ταγκανρογκ για να δώσουν την ευκαιρία σε φίλους και γνωστούς να τον αποχαιρετήσουν και αργότερα, τον Μάιο του 1896 μεταφέρθηκε στο κοιμητήριο του Norwood στο Λονδίνο, και ετάφη στο οικογενειακό μαυσωλείο του Παναγή Βαλλιάνου.
Οικογένεια Μαρίνου Βαλλιάνου.
- Μαρίνος Βαλλιάνος και Κρασά Μαρία ( ; – Ταγκανρογκ, 1896 )
- Αλκιβιάδης Βαλλιάνος ( Ταγκανρογκ, 1854 – Λονδίνο, 1924), σύζυγος Αγγελική (Ξενοφώντα) Μπαλλή, άτεκνοι
- Αθανάσιος Βαλλιάνος ( Ταγκανρογκ, 1854 – Αθήνα, 1936 ), σύζυγος Ράλλη Κατίνα (Κωνσταντινούπολη, 1861 – Κάννες, 1941)
- Μαρίνος (Αθανασίου) Βαλλιάνος ( ; – 1960 ), σύζυγος Δανάη Βαλλιάνου
- Μαρία (Αθανασίου) Βαλλιάνου ( 1884 – ; ), σύζυγος Henri de Kersaint
- Ανδρέας (Αθανασίου) Βαλλιάνος ( 1886 – ; ), σύζυγος Julie de Zogheb
- Etienne (Μαρίνου) Βαλλιάνος ( 1908 – 1987 ),
- Helene (Μαρίνου) Βαλλιάνου ( 1909 – 1944 ), ηρωίδα της Γαλλικής Αντίστασης
- Francis (Μαρίνου) Βαλλιάνος ( 1911 – ; )
Οικογένεια Βαλλιάνου.
Η οικογένεια Βαλλιάνου και συγκεκριμένα οι αδερφοί Βαλλιάνου, υπήρξε οικογένεια εφοπλιστών και εμπόρων κατά την διάρκεια του 19ου αιώνα. Το επίθετο, αρκετά κοινό στην Κεφαλλονιά συναντάται πρώτη φορά τον 16ο αιώνα, ενώ από τον 17ο οι Βαλλιάνοι εγγράφονται στις αρχοντικές οικογένειες του νησιού.

Ο κλάδος της οικογένειας των ευεργετών έχει πρώτη καταγωγή το χωριό Λειβαθώ της Κεφαλονιάς, από τον Μαρίνο Βαλλιάνο και την Ελένη Μπονίκου, των οποίων ο γιός Αθανάσιος Βαλλιάνος μετοίκησε στο χωριό Κεραμιές Κεφαλλονιάς, παντρεύτηκε την Κερασιά Καμπίτση και από απέκτησε 6 παιδιά, από τα οποία, ο Μαρίνος, ο Ανδρέας και ο Παναγής υπήρξαν οι δημιουργοί του εμπορικού οίκου Βαλλιάνου, από τους σημαντικότερους εμπορο-ναυτιλιακούς οίκους της Ευρώπης.
Ο πρώτος που ασχολήθηκε με το ναυτεμπόριο ήταν ο μεγαλύτερος, ο Μαρής Βαλλιάνος, που αφού δούλεψε μερικά χρόνια ως ναύκληρος σε εμπορικά ιστιοφόρα, εγκαταστάθηκε στο Ταϊγάνιο (σημ. Ταγκανρόγκ) γύρω στο 1820 και δημιούργησε μια επιχείρηση μεταφοράς σιταριού από το Ταγκανρόγκ στην Κωνσταντινούπολη.
Όταν λίγα χρόνια αργότερα πήγε και ο Παναγής Βαλλιάνος κοντά του, η επιχείρηση μεγάλωσε και σύντομα έκανε εμπόριο σε όλα τα λιμάνια της Αζοφικής θάλασσας. Κατά την διάρκεια του Κριμαϊκού πολέμου και σπάζοντας το εμπάργκο που επέβαλαν οι εμπόλεμοι, δημιούργησαν τεράστια κέρδη, μεταφέροντας παράνομα τα σιτηρά της Ρωσίας. Μετά τη λήξη του Κριμαϊκού πολέμου, ο Παναγής Βαλλιάνος θα εγκατασταθεί μόνιμα στο Λονδίνο και θα ισχυροποιήσει την εταιρεία, συνεργαζόμενος με τους σημαντικότερους εξαγωγικούς οίκους της Βρετανικής Αυτοκρατορίας.
Ο Ανδρέας Βαλλιάνος, θα ξεκινήσει και αυτός από το Ταγκανρόγκ όπου θα μάθει τη δουλειά κοντά στα αδέρφια του, και μετά θα εγκατασταθεί στην Κωνσταντινούπολη και την τελευταία δεκαετία της ζωής του, στη Μασσαλία της Γαλλίας, επεκτείνοντας περαιτέρω το εμπορικό δίκτυο της επιχείρησης. Στις αρχές του 20ου αιώνα, ο εμπορικός οίκος Βαλλιάνου δραστηριοποιούνταν σε: Αλεξάνδρεια, Άνδρο, Αθήνα, Ζάκυνθο, Κάιρο, Κεφαλλονιά, Κωνσταντινούπολη, Κέρκυρα, Γένοβα, Λάρνακα, Λονδίνο, Μάλτα, Μάντσεστερ, Μασσαλία, Ναύπλιο, Νικολάγιεφ, Παρίσι, Πάτρα, Πειραιά, Πύργο, Ραιδεστό, Ροστόφ επί του Ντον, Σάμο, Σμύρνη, Σύρο, Ταγκανρόγκ, Τεργέστη και Χίο.
Μετά τον θάνατο και του τελευταίου από τους τρεις αδερφούς – επιχειρηματίες, του Παναγή Βαλλιάνου, το 1902, η επιχείρηση πέρασε στα χέρια των ανιψιών τους, αλλά δεν μακροημέρευσε και η “Vaglianos Bros” έκλεισε μέσα στην επόμενη δεκαετία.
Η οικογένεια Βαλλιάνου δραστηριοποιήθηκε κατ΄αρχήν στην πλοιοκτησία. Κατέχοντας την δεκαετία του 1860 4 ιστιοφόρα, κατάφερε μέσα στην δεκαετία του 1880 να κατέχει 40 μεγάλα ιστιοφόρα, από τα οποία τα 6 ήταν ατμοκίνητα. Στις αρχές του 1900, οι αδερφοί Βαλλιάνου ήταν από τους μεγαλύτερους Έλληνες εφοπλιστές ατμοκίνητων πλοίων.
Με την δημιουργία ναυτιλιακού γραφείου στο Λονδίνο – το πρώτο ναυτιλιακό ελληνικό γραφείο που λειτούργησε και ως ναυλομεσιτικό γραφείο καθώς και ως ναυτιλιακή τράπεζα, που υπήρξε χρηματοδότης πολλών Ελλήνων πλοιοκτητών που ήθελαν να αντικαταστήσουν τα ιστία με τον ατμό.
Οι αδερφοί Βαλλιάνου ξεχώρισαν και ως ευεργέτες του ελληνικού κράτους. Το 1888 οι Παναγής και Μαρής Βαλλιάνος έστειλαν ένα σημαντικό ποσό για την ανέγερση του κτιρίου της Εθνικής Βιβλιοθήκης ενώ το κληροδότημα του Παναγή Βαλλιάνου για την ιδιαίτερη πατρίδα του, την Κεφαλονιά, στήριξε όλο τον μηχανισμό πρόνοιας του νησιού.
Μέλη της οικογένειας
- Βαλλιάνος Μάρης (αγνώστων λοιπών στοιχείων) + Ελένη Μπονίκου
- Βαλλιάνος Αθανάσιος (1775 – 1840) + Κερασιά Καμπίτση έκαναν συνολικά 6 παιδιά:
- Βαλλιάνο Μεταξά (1800 – ;), αγρότης κτηματίας
- Βαλλιάνο Σπύρο (Κεραμειές, 1802 – Κεραμειές, 1892), αγρότης κτηματίας
- Βαλλιάνος Μαρίνος ή Μαρής (Κεραμειές, 1808 – Ταγκανρόγκ, 1896), από τους ιδρυτές του εμπορικού οίκου και διευθυντής των επιχειρήσεων στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας. Παντρεύτηκε την Μαρίνα Κρασά και απέκτησε 3 αγόρια.
- Βαλλιάνος Παναγής (Κεραμειές, 1814 – Λονδίνο, 1902), επίσης από τους ιδρυτές του οίκου και διευθυντής του παραρτήματος του Λονδίνου. Έμεινε χήρος ύστερα από σύντομο γάμο με την Κατερίνα Βεγδατοπούλου και άτεκνος.
- Βαλλιάνος Νικόλαος (Κεραμειές, 1819 – Κεραμειές, 1919) , αγρότης κτηματίας
- Βαλλιάνος Ανδρέας (Κεραμειές, 1827 – Μασσαλία, 1887), ο τρίτος ιδρυτής του οίκου και διευθυντής του παραρτήματος της Μασσαλίας. Παντρεύτηκε την Ευφροσύνη Μελά και απέκτησαν 6 παιδιά.
Ευεργετήματα

Κεραμειές Κεφαλονιάς
- Ιερός ναός Αγίου Βασιλείου στις Κεραμειές Κεφαλονιάς
- Βαλλιάνειος Σχολή (περιελάμβανε Δημοτικό, Σχολαρχείο και Γυμνάσιο και Γυμναστήριο).
Κεφαλονιά
- Ίδρυση και ετήσια επιχορήγηση στην «Βαλλιάνειο Επαγγελματική Σχολή Ληξουρίου»
- Ετήσια επιχορήγηση στην «Νυχτερινή σχολή απόρων παίδων και εφήβων» του Αργοστολίου
- Ίδρυση και ετήσια επιχορήγηση στην «Πρακτική Γεωργική Σχολή Παναγιώτη Βαλλιάνου» του Αργοστολίου
- Ετήσια επιχορήγηση στο «Βρεφοκομείο Κεφαλονιάς»
- Ίδρυση και ετήσια επιχορήγηση στην «Βαλλιάνειο Εμπορική σχολή» στο Αργοστόλι
- Ίδρυση και ετήσια επιχορήγηση στο «Γενικό Νοσοκομείο Αργοστολίου»
- Οικονομικά βοηθήματα σε άπορους ηλικιωμένους Κεφαλληνούς
- Ανέγερση του ιερού ναού Αγίου Γεωργίου στο χωριό Ομαλά της Κεφαλλονιάς
Αθήνα
- Οικονομική συνεισφορά στην ανέγερση της Εθνικής Βιβλιοθήκης
Λονδίνο
- Συνεισφορά στην ανέγερση της Εκκλησίας της Αγίας Σοφίας
