Σαν σήμερα, στις 12 Φεβρουαρίου 2019, τέθηκε σε ισχύ η περιβόητη Συμφωνία των Πρεσπών. Η μεγαλύτερη γεωπολιτική ήττα της Ελλάδος, μετά την Μικρασιατική Εκστρατεία.
Όλοι όσοι προσπαθούμε μέσω του ΙΣΤΟΣ να αναδεικνύουμε πολιτικά και κοινωνικά θέματα, όλοι, όπως κάθε μέλος του Εθνικού κορμού, πονάμε κάθε φορά που η Πατρίδα εξευτελίζεται και μειώνεται από «φίλους και συμμάχους» όσο και από εχθρούς. Προσπαθούμε πάντα να αντιμετωπίζουμε τα θέματα όχι με το θυμικό μας, αλλά με εμπεριστατωμένες αναλύσεις και γεγονότα.
Προς μελέτη και ανάλυση αυτής της συμφωνίας, του ιστορικού υποβάθρου και των μελλοντικών γεγονότων που αναπόφευκτα θα φέρει, σας προτείνουμε ανεπιφύλακτα το ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ βιβλίο της κας Σύλβιας Κατούντα με τίτλο «ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΖΟΝΤΑΣ ΕΝΑ ΕΘΝΟΣ – ΤΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΞΑΝΑ ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ» των εκδόσεων Α.Α. Λιβάνη.
_
_
Μερικά, ελάχιστα αποσπάσματα από το βιβλίο μπορείτε να διαβάσετε παρακάτω.
Θυμηθείτε ότι η απάθεια είναι σύμπτωμα θανάτου για ένα Έθνος και η μελέτη και γνώση είναι μονόδρομος για να μπορεί κάποιος να διαμορφώνει γνώμη.
Αχιλλέας Ξανθάκης
_
1. « …Μέσα από την παραπάνω διεξοδική ανάλυση διαπιστώνεται ότι η Ελλάδα μέχρι την 17η Ιουνίου 2018 ουδέποτε έκανε πίσω στις εθνικές κόκκινες γραμμές της, για το Μακεδονικό. Η Ελλάδα ακόμα, είτε είχε να κάνει με την Βουλγαρία είτε με την Γιουγκοσλαβία δεν παραιτήθηκε από τα νόμιμα και ιστορικά δικαιώματά της στην Μακεδονία.
Και έμεινε ανυποχώρητη ακόμα και όταν οι συνθήκες δεν την ευνοούσαν, όταν τα σύνορα της Ελλάδας έφταναν μέχρι την Λάρισα, όταν οι κομιτατζήδες κατέσφαζαν τους Έλληνες, όταν είχαμε χάσει στον ατυχή πόλεμο με την Οθωμανική Αυτοκρατορία και μας είχαν επιβάλλει οι ξένες δυνάμεις αυστηρό οικονομικό έλεγχο, όταν αργότερα στον εμφύλιο η κομμουνιστική Γιουγκοσλαβία του Τίτο προσπάθησε να προβάλλει τετελεσμένα γλώσσας και εθνότητας.
Δεν κάναμε τέτοιου τύπου παραχωρήσεις όταν ήμασταν εμφανώς ανίσχυροι, αποδυναμωμένοι και ασφυκτικά ελεγχόμενοι από το αντίστοιχο ΔΝΤ της εποχής.
Τις κάναμε όμως, όταν για πρώτη φορά στην ιστορία μας διαπραγματευτήκαμε από θέση ισχύος με ένα κράτος στα πρόθυρα της διάλυσης, με ένα κράτος ασυγκρίτως μικρότερης από εμάς έκτασης και γεωπολιτικής ισχύος, εξαρτώμενο πλήρως οικονομικά από την Ελλάδα και από άλλες χώρες και με τον διακαή πόθο να ενταχθεί σε ΝΑΤΟ και ΕΕ !
Είναι αδιανόητο το πώς η Ελληνική πλευρά με ένα επιτελείο έμπειρων διπλωματών, υπέπεσε σε τόσο ολέθρια σφάλματα. Από την υπογραφή της Πρέσπας, η Ελλάδα δεν κέρδισε τίποτα. Στο κράτος αυτό και στον λαό του δώσαμε τα πάντα με μηδαμινά ανταλλάγματα. Τους δώσαμε το όνομα Μακεδονία με γεωγραφικό προσδιορισμό. Τους δώσαμε εξ’ ολοκλήρου Μακεδονική ιθαγένεια, εθνικότητα, γλώσσα, ταυτότητα, πολιτιστική κληρονομιά, ιστορία. Τους δώσαμε το ελεύθερο να μπουν στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ στο οποίο εντάχθηκαν στις 27/03/2020.
Και το χειρότερο; Θεωρήσαμε νίκη το γεγονός ότι αποδέχονται πως ο «Μακεδονικός» πολιτισμός τους είναι διαφορετικός από τον Ελληνικό (κι ας μην είχαν ποτέ ισχυριστεί το αντίθετο) και καταφέραμε επίσης να δεσμευτούμε ότι θα αλλάξουμε και τα σχολικά μας βιβλία για να μην ενοχλούνται οι γείτονές μας. Συντριπτική ήττα δηλαδή σε όλα τα επίπεδα.
Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι κερδίσαμε από την χρήση της σύνθετης ονομασίας με γεωγραφικό προσδιορισμό και μάλιστα «erga omnes». Θα μπορούσε ίσως να είχε συμβεί αυτό αν πραγματικά ήταν έτσι. Αν δηλαδή το όνομα ήταν για όλες τις χρήσεις. Όμως το «erga omnes» στην πράξη δεν υφίσταται, όταν άλλο είναι το όνομα του κράτους, «Βόρεια Μακεδονία», άλλο το όνομα της γλώσσας «μακεδονική» και άλλο το όνομα των πολιτών «Μακεδόνες/Πολίτες της Βόρειας Μακεδονίας».
Επι προσθέτως το «erga omnes» εξαφανίζεται όταν η Ελλάδα αναγνωρίζει με το άρθρο 7 την χρήση του όρου «Μακεδονικός» ως στοιχείο αυτοπροσδιορισμού της ταυτότητας των πολιτών αυτού του κράτους. Επομένως η χρήση ονόματος έναντι όλων, δεν έχει αντίκρισμα. Με άλλα λόγια αυτό που κατάφερε η τότε κυβέρνηση ήταν να «κερδίσει» το δικαίωμα η Ελλάδα, να αποκαλεί τους κατοίκους του κράτους αυτού Μακεδόνες και την γλώσσα τους Μακεδονική!
Εδώ αυτομάτως καταρρίπτεται ένα από τα αφηγήματα της κυβέρνησης, ότι δηλαδή το πρόβλημα με τα Σκόπια λύθηκε με αμοιβαίες υποχωρήσεις και διασφαλίσεις, με την περίφημη λογική win-win. Όμως πασιφανώς αυτό ανατρέπεται, διότι έχουμε περισσότερο να κάνουμε με μια λογική win-lose, όπου οι Σκοπιανοί συνεχώς κερδίζουν και οι Έλληνες συνεχώς χάνουν…»
2. «…Δεν ξέρουμε τι είδους διαπραγματεύσεις έγιναν. Πάντως οι καθηγητές Συρίγος και Χατζηβασιλείου διατείνονται -και υπάρχουν αδιάψευστα τεκμήρια ως προς αυτό- ότι στην πραγματικότητα η συμφωνία των Πρεσπών, συντάχτηκε στο πλαίσιο της πρότασης που είχε κάνει η Πρέσβειρα των ΗΠΑ στο ΠΓΔΜ Τζίλιαν Μιλοβάνοβιτς το 2008.
Από το κείμενο που διέρρευσε προκύπτει ότι (το 2008) η πρόταση της Αμερικής ήταν Βόρεια Μακεδονία, με παράλληλη αναγνώριση Μακεδονικής ταυτότητας και γλώσσας. Η μόνη διαφορά από την αρχική αυτή πρόταση είναι ‘ότι προστέθηκε το «erga omnes». Με άλλα λόγια, υιοθετήσαμε τις προτάσεις που είχαν ετοιμάσει οι ΗΠΑ δέκα χρόνια πριν, την στιγμή που οι γεωπολιτικές συνθήκες του 2018 ήταν πολύ διαφορετικές από εκείνες του 2008 και ο ρόλος της χώρας ήταν γεωπολιτικά αναβαθμισμένος. Ήταν ολέθριο λάθος να διαπραγματευτούμε με όρους περασμένης δεκαετίας, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη τα νέα γεωπολιτικά δεδομένα της περιοχής μας…»
3. «…Ο ισχυρισμός ότι δεν κινδυνεύουμε από ένα τόσο μικρό κράτος δεν έχει έρεισμα. Κατ’ αρχάς ο συνδυασμός μελλοντικών δυνάμεων και συμμαχιών δεν μπορεί να προβλεφθεί. Η σοβαρότητα μιας διεκδίκησης δεν έχει να κάνει με το μέγεθος της χώρας που την αξιώνει, αλλά είναι σοβαρή απλώς και μόνο επειδή υπάρχει. Ένα πολύ τρανταχτό παράδειγμα που συνέβη στην περιοχή μας, είναι αυτό με το Κόσσοβο…»
4. «…Και αν το πρόβλημα είχε «κακοφορμίσει» όπως έγραψε ο τ. υπουργός των Εξωτερικών, ποιος αποφάσισε ότι ο «ακρωτηριασμός» ήταν η δέουσα λύση για την Ελλάδα; Το κράτος μας αντιφάσκει με τον εαυτό του, χωρίς να προτείνει μια βιώσιμη εναλλακτική λύση, ενώ η κυβέρνηση έχει εναποθέσει την δυναμική της συμφωνίας στις μελλοντικές επιλογές των Σκοπίων. Την καλύτερη, την πιο ακριβή και ουσιαστική αποτίμηση της συμφωνίας των Πρεσπών την έκανε ο ίδιος ο Ζάεφ στην χώρα του αμέσως μετά την υπογραφή της:
«Όχι μόνο καταφέραμε να προστατεύσουμε την ταυτότητά μας και την γλώσσα μας, αλλά καταφέραμε να την ενισχύσουμε. Η Ελλάδα αναγνωρίζει και αποδέχεται την Μακεδονική ταυτότητα και γλώσσα {…} έχουμε γράψει μιαν ευρωπαϊκή ιστορία. Να είστε περήφανοι διότι εδώ έχουμε την καλύτερη συμφωνία που εκπληρώνει τις φιλοδοξίες των παππούδων μας».
Για την μνεία που έκανε ο Ζάεφ στις «φιλοδοξίες των παππούδων» του, ας κρίνει καθείς εξ ημών τι εννοεί…»
