Ανεξάρτητα από πόση στρατιωτική δύναμη χρησιμοποιείται, κάθε εγχειρίδιο του αμερικανικού στρατού λέει το ίδιο πράγμα: «Για να κερδίσετε μάχες και πολέμους πρέπει να λυθούν δυο σημαντικά προβλήματα, τα οποία είναι η εξάρθρωση και η εκμετάλλευση. Το ένα προηγείται και το άλλο ακολουθεί το πραγματικό χτύπημα, το οποίο σε σύγκριση είναι μια απλή πράξη».
Ο Κλάουζεβιτς λέει ότι «όταν ο εχθρός σας εξαπατά έτσι ώστε να επιδεινώσετε τα λάθη σας, χωρίς να επιτύχετε τους στρατιωτικούς σας στόχους, σας οδηγεί σε μια κλιμάκωση δύναμης που θα σας νικήσει αργά ή γρήγορα. Αργότερα η ήττα είναι πιο δαπανηρή και καταστροφική».
Ιράν, Χούθι και Χεζμπολάχ διεξάγουν εναντίον των ΗΠΑ και του Ισραήλ έναν μακρύ πόλεμο που ποτέ πριν δεν πίστευαν ότι είναι ικανοί να πολεμήσουν. Την ώρα που γράφεται αυτό το κείμενο είναι ήδη σαφές στο πεδίο της μάχης ότι οι αγγλο-αμερικανικές αεροπορικές επιθέσεις εναντίον στόχων στην Υεμένη δεν έχουν «εξαρθρώσει» καμία από τις δυνατότητες των στρατιωτικών μονάδων των Χούθι και της κυβέρνησης Ανσαρουλάχ στην Σαναά.
Όσον αφορά την «εκμετάλλευση» μετά τις αεροπορικές επιδρομές, η πρωτοβουλία παραμένει στους Χούθι, οι οποίοι συνεχίζουν τις επιθέσεις τους στον αγγλο-αμερικανικό στόλο στην Ερυθρά Θάλασσα και τον Κόλπο του Άντεν, κρατώντας τους σε επιφυλακή και αποδεικνύοντας ότι είναι αναποτελεσματικοί για την προστασία της ναυτιλίας που συνδέεται με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ που τώρα εκτρέπεται από την περιοχή. «Ο πόλεμος είναι μια υπόθεση δυο μερών. Για να έχεις αποτέλεσμα, ο εχθρός πρέπει να βγει από την επιφυλακή του», έχει πει ο στρατηγός Έρβιν Ρόμελ. Στην Μέση Ανατολή ο εχθρός, Αμερικανοί, Βρετανοί και Ισραηλινοί, έχουν βγει από την επιφυλακή τους.
Τους τελευταίους τρεις μήνες οι Υεμενίτες Χούθι εμφανίστηκαν ως ένας απίθανος παίκτης ισχύος, διαταράσσοντας με επιτυχία την παγκόσμια ναυτιλία στο όνομα των Παλαιστινίων στην Γάζα και ωθώντας τις ΗΠΑ και τους υποτελείς συμμάχους τους να ξεκινήσουν μια σειρά αεροπορικών επιδρομών σε μια αποτυχημένη προσπάθεια αποτροπής.
Η πίεση των Χούθι στην κρίσιμη εμπορική διαδρομή επηρεάζει ήδη την παγκόσμια οικονομία: Οι φοβισμένες ναυτιλιακές εταιρείες έχουν εκτρέψει τα πλοία προς πιο δαπανηρές διαδρομές, με τα ασφάλιστρα κινδύνου και τις παγκόσμιες τιμές ναυτιλίας να αυξάνονται. Τα αποτελέσματα της απόπειρας αποκλεισμού θα μπορούσαν σύντομα να φανούν στο κόστος του πετρελαίου και των καταναλωτικών αγαθών παγκοσμίως.
Το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ, που θεωρείται ο εγγυητής ασφαλείας των θαλάσσιων ναυτιλιακών οδών σε μεγάλο μέρος του κόσμου, πιέστηκε να αναλάβει δράση. Οι ΗΠΑ με την υποστήριξη του Ηνωμένου Βασιλείου, του Καναδά, της Ολλανδίας, της Αυστραλίας και του Μπαχρέιν εξαπέλυσαν μέχρι στιγμής 8 αεροπορικές επιδρομές εναντίον περίπου 60 θέσεων των Χούθι. Οι Χούθι ανταπέδωσαν με πυραυλικές επιθέσεις και drones στα διερχόμενα πλοία, οι στόχοι περιλάμβαναν εμπορικά πλοία των ΗΠΑ και του Ισραήλ και ένα βοηθητικό πλοίο του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ, σημάδια ότι οι αντάρτες ενθαρρύνθηκαν παρά αποθαρρύνθηκαν από τις αεροπορικές επιδρομές των ΗΠΑ.
Σκληραγωγημένοι από το 2015 σε έναν βάναυσο εμφύλιο πόλεμο με μια εξόριστη κυβέρνηση της Υεμένης που υποστηρίζεται από την Σαουδική Αραβία, οι Χούθι φαίνονται ανέτοιμοι να υποχωρήσουν, προκαλώντας ακόμη και μια ευρύτερη σύγκρουση που είναι μέρος της ιδεολογίας τους, της οποίας το αντιαμερικανικό στοιχείο διαμορφώθηκε κατά την περίοδο της εισβολής των ΗΠΑ στο Ιράκ.
Θυμίζουμε ότι οι Χούθι εμφανίστηκαν πριν από δεκαετίες ως ένα κίνημα που αντιτίθεται στην αντιληπτή διαφθορά της κυβέρνησης της Υεμένης. Τα τελευταία χρόνια βρίσκονται σε πόλεμο στην Υεμένη εναντίον του συνασπισμού υπό την ηγεσία της Σαουδικής Αραβίας και της δυτικόφιλης ολιγαρχίας, και επί του παρόντος διαπραγματεύονται τον τερματισμό αυτής της σύγκρουσης με το Ριάντ. Οι ΗΠΑ διαδραμάτισαν βασικό ρόλο στον εμφύλιο πόλεμο, εξοπλίζοντας σε μεγάλο βαθμό, και για ένα διάστημα παρέχοντας άμεση βοήθεια, σε μια αεροπορική εκστρατεία από την Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα που προκάλεσε τεράστιες απώλειες αμάχων. Η οκταετής επίθεση απέτυχε να νικήσει τους Χούθι, που κατάφεραν να επιβιώσουν από μια μακρά αεροπορική εκστρατεία από δύο από τους ισχυρότερους στρατούς στην περιοχή, την Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, προσαρμόζοντας ανάλογα με τις δυνάμεις τους τον τρόπο με τον οποίο κινούνται και λειτουργούν.
Ο εμφύλιος πόλεμος έγινε πεδίο εκπαίδευσης για τους Χούθι που έμαθαν να ξεπερνούν τα πολύ ανώτερα όπλα αμερικανικής κατασκευής, ειδικά την αεροπορική δύναμη, κάτι που τους είναι χρήσιμο στην τρέχουσα επιχείρησή τους στην Ερυθρά Θάλασσα. Οι αντάρτες χρησιμοποιούν φθηνούς αντιπλοϊκούς πυραύλους και μικρά σκάφη για να επιτεθούν στα πλοία, χρησιμοποιώντας το πλεονέκτημα των ελαφρών και κινητών δυνάμεων που αυξάνουν το κόστος και αποδυναμώνουν την αποτελεσματικότητα των επιθέσεων των εχθρών από αέρος.
Οι Χούθι συχνά απορρίπτονται ως απλοί πληρεξούσιοι του Ιράν, μέρος ενός πλέγματος πολιτοφυλάκων που αναφέρονται ως «Άξονας της Αντίστασης», ο οποίος περιλαμβάνει την Χεζμπολάχ στο Λίβανο και τους Παλαιστίνιους της Χαμάς. Πολλοί αναλυτές, ωστόσο, πιστεύουν ότι ναι μεν το Ιράν παρέχει στους Χούθι χρήματα, όπλα και στρατιωτική εκπαίδευση, αλλά οι Χούθι λειτουργούν με σχετική πολιτική ανεξαρτησία και έχουν την δική τους νοοτροπία, ατζέντα και ιδεολογία.
Οι Χούθι έχουν κάνει εδώ και καιρό την αντιπαράθεσή τους με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ ένα σημαντικό στοιχείο της ιδεολογίας τους, που εκφράζεται ως ένα μείγμα ισλαμισμού, αντι-ιμπεριαλισμού και απροκάλυπτου αντισημιτισμού. Μαζί με άλλες ομάδες που υποστηρίζονται από το Ιράν, οι Χούθι απορρίπτουν τις περισσότερες πτυχές της υποστηριζόμενης από τις ΗΠΑ πολιτικής τάξης στην περιοχή και έχουν δημιουργήσει σοβαρές απειλές για την σταθερότητα των καθεστώτων που είναι σύμμαχοι των ΗΠΑ, όπως η Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Ο τελικός στόχος τους δεν είναι μόνο η επικράτησή τους στην Υεμένη. Πρόκειται για μια επεκτατική ομάδα με περιφερειακές φιλοδοξίες. Η σύγκρουση στην Ερυθρά Θάλασσα είναι μια τέλεια ευκαιρία για αυτούς να δηλώσουν ότι είναι η πραγματική εμπροσθοφυλακή του αραβικού έθνους, ενώ άλλοι Άραβες ηγέτες είναι συνένοχοι στα δεινά των Παλαιστινίων, κάτι που ιστορικά προφανώς δεν απέχει της πραγματικότητας.
Η γενοκτονική επίθεση του Ισραήλ στην Γάζα, παρέχει στους Χούθι την δυνατότητα να εκμεταλλευτούν το αντιαμερικανικό συναίσθημα στον αραβικό κόσμο και την φαινομενική αδιαφορία των φιλο-αμερικανικών καθεστώτων για να αναβαθμίσουν την γεωπολιτική τους θέση. Όχι μόνο διακρίνονται ως υπερασπιστές της παλαιστινιακής υπόθεσης, αλλά αποκαθιστούν επίσης την φήμη τους στο εσωτερικό, όπου αγωνίστηκαν να δημιουργήσουν μια λειτουργική κυβέρνηση εν μέσω εμφυλίου πολέμου.
Οι αεροπορικές επιδρομές των ΗΠΑ αντί να αποδυναμώσουν τους Χούθι φαίνεται να τους ενισχύουν, κυρίως την πολιτική θέση τους σε όλη την Μέση Ανατολή, όπου η κοινή γνώμη για τις ΗΠΑ έχει φτάσει σε πολύ χαμηλά επίπεδα, κάτι που είχε να παρατηρηθεί από την εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ το 2003. Οι δημοσκοπήσεις που έγιναν μεταξύ των Αράβων στην περιοχή δείχνουν εκτεταμένη οργή προς τις ΗΠΑ, με πολύ πιο ευνοϊκές απόψεις για αντίπαλες χώρες όπως η Κίνα και η Ρωσία.
Εφόσον η κυβέρνηση Μπάιντεν αποφασίσει να κλιμακώσει τις επιθέσεις θα φέρει περισσότερες διαταραχές στην ναυτιλία, δυνητικά αντιπαραγωγικές για τον μετριασμό των οικονομικών συνεπειών, και θα διακινδυνεύσει έναν πλήρη περιφερειακό πόλεμο. Η διαπραγμάτευση ή η υποταγή στις απαιτήσεις μιας μη κρατικής ομάδας πολιτοφυλακής από μια από τις φτωχότερες χώρες του κόσμου θα θεωρηθεί από πολλούς ως ντροπιαστική υποχώρηση των ΗΠΑ και θα ενισχύσει την νεοαποκτηθείσα δημοτικότητα των Χούθι.
Με τον στρατό των ΗΠΑ να έχει πλέον κολλήσει σε μια ανταλλαγή επιθέσεων με τους Χούθι, χωρίς να δύναται να τους εξαρθρώσει ή να εκμεταλλευτεί αυτές τις επιθέσεις προς όφελος της ασφάλειας της ναυσιπλοΐας, η κυβέρνηση Μπάιντεν ξεμένει από επιλογές και φαίνεται να υποχρεώνεται σε μια καταναγκαστική κίνηση γεωπολιτικού ματ από τους «ξυπόλυτους» αντάρτες.
του Γεωργίου Λιναρδή
