Το Ισραήλ διαπράττει το έγκλημα της γενοκτονίας στην Λωρίδα της Γάζας, ουσιαστικά συνεχίζει την αποικιακή γενοκτονία που διαπράττει τα τελευταία 75 χρόνια ενάντια στους Παλαιστινίους. Στην εποχή μας, αυτό το έγκλημα μπορεί να συγκριθεί μόνο με την συστηματική εξόντωση των λαών του Ιράκ και του Αφγανιστάν που διαπράχθηκε από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους.
Οι δυτικές ελίτ τους τελευταίους 3 μήνες έχουν εξαπολύσει μια επιθετική προπαγανδιστική εκστρατεία για να δικαιολογήσουν την σφαγή του παλαιστινιακού λαού και να νομιμοποιήσουν τη νέο-αποικιακή ισραηλινή οντότητα, καλλιεργώντας την προπαγάνδα περί ισλαμικής τρομοκρατίας. Προσπαθούν να υποδαυλίσουν το μίσος εναντίον των Παλαιστινίων εξισώνοντάς τους με το Ισλαμικό Κράτος και τους τζιχαντιστές και προτάσσοντας το δικαίωμα του Ισραήλ για αυτοάμυνα. Η γενοκτονία όμως δεν είναι ποτέ αυτοάμυνα. Και δεν υπάρχει νόμιμο δικαίωμα αυτοάμυνας για τους ιμπεριαλιστές κατακτητές. Η έννοια δεν έχει νόημα.
Αυτές οι ελίτ χρησιμοποιώντας οργουελιανή ρητορική, επιδιώκουν να απεικονίσουν οποιαδήποτε καταδίκη των εγκλημάτων του Ισραήλ κατά της ανθρωπότητας ως αντισημιτισμό. Παρά την εκστρατεία αυτή, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι διαδηλώνουν υπέρ της Παλαιστίνης, ακόμη και στις δυτικές χώρες, για το δικαίωμα των Παλαιστινίων να πολεμούν ενάντια στην παράνομη ισραηλινή οντότητα. Η Παλαιστίνη έχει το δικαίωμα να υπάρχει, έχει το δικαίωμα να είναι η πατρίδα όλων των Παλαιστινίων. Οι Παλαιστίνιοι έχουν το δικαίωμα να ζουν στη χώρα τους, να κινούνται ελεύθερα μέσα σε αυτήν και να επιλέγουν την δική τους ηγεσία.
Λόγω των εξαιρετικών ιστορικών εμπειριών και περιστάσεων, ο παλαιστινιακός λαός το τελευταίο διάστημα έχει αναπτύξει ένα τεράστιο μαχητικό πνεύμα και σταθερότητα, και έχει παραμερίσει εκείνους τους ηγέτες που συνεργάζονται με το Ισραήλ και τις δυτικές μυστικές υπηρεσίες (βλ. Μαχμούντ Αμπάς). Έχει επιτύχει μια βαθιά πολιτική και στρατιωτική ενότητα βασισμένη στην αντίσταση στην κατοχή, προκειμένου να εγκαθιδρύσει ένα κράτος στην Παλαιστίνη βασισμένο στην αυτοδιάθεση, ανεξάρτητα από τις διαφορετικές απόψεις για τον χαρακτήρα του. Σήμερα, όλα τα παλαιστινιακά πολιτικά κόμματα και οι στρατιωτικές δομές συνεργάζονται. Αυτές οι εξελίξεις έχουν οδηγήσει στα εκπληκτικά χτυπήματα κατά των δυνάμεων κατοχής, χτυπήματα παρά την βάναυση ισραηλινή επιθετικότητα και τα ειδεχθή εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που διαπράττει το Ισραήλ.
Προφανώς είναι μια μάχη του μυρμηγκιού ενάντια στον ελέφαντα. Η Δύση παρέχει τεράστια άμεση και έμμεση στρατιωτική υποστήριξη στο Ισραήλ και κάνει τεράστιες διπλωματικές και προπαγανδιστικές εκστρατείες υπέρ του Ισραήλ. Οι Παλαιστίνιοι πολεμούν με ελαφρύ οπλισμό, χωρίς καμία βιομηχανική αλυσίδα εφοδιασμού, υπό πλήρη αποκλεισμό, και παρόλα αυτά προκαλούν μεγάλες απώλειες προσωπικού και εξοπλισμού στον επιτιθέμενο. Μετά από 3 μήνες πολέμου, έχει καταστεί σαφές στον κόσμο ότι η παλαιστινιακή αντίσταση δεν μπορεί και δεν πρόκειται εύκολα να ηττηθεί. Ενώ δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο εβραιοσιωνισμός είναι πρόθυμος να διαπράξει ολική γενοκτονία προκειμένου να επιτύχει τους στόχους του, οι δυτικοί υποστηρικτές του Ισραήλ αντιμετωπίζουν σοβαρότατες προκλήσεις.
Το αμερικανο-ιμπεριαλιστικό σύστημα κυριαρχίας στην περιοχή είναι ήδη τεταμένο και κινείται προς το χείλος της κατάρρευσης. Ο σημαντικότερος πυλώνας του μετά το Ισραήλ, το καθεστώς στην Αίγυπτο, δεν τόλμησε να συμφωνήσει με το σχέδιο του Ισραήλ να οδηγήσει τους κατοίκους της Γάζας στο Σινά, κάτι το οποίο θα ήταν η ολοκλήρωση της Νάκμπα. Η δε εξομάλυνση των σχέσεων του Ισραήλ με τα αραβικά καθεστώτα που οι ΗΠΑ προετοιμάζουν εδώ και δεκαετίες έχει τουλάχιστον καθυστερήσει, κατά την άποψή μας έχει αντιστραφεί, καθώς πλούσια αραβικά κράτη στρέφονται προς την Ρωσία, την Κίνα και τους BRICS.
Οι δυνάμεις αντίστασης στην αμερικανο-ιμπεριαλιστική πολιτική χτίζουν σταδιακά ένα ευρύ μέτωπο για την υποστήριξη της Παλαιστίνης. Η λιβανέζικη Χεζμπολάχ έχει ήδη ανοίξει ένα δεύτερο μέτωπο στο βόρειο Ισραήλ, ενώ οι Χούθι στην Υεμένη αποτελούν σοβαρή απειλή για τον θαλάσσιο εμπόριο με το Ισραήλ και την Δύση γενικότερα. Το Ιράκ απαιτεί την άμεση απομάκρυνση των κατοχικών αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων, ενώ η κατεστραμμένη από τον πόλεμο Συρία, παρά το γεγονός ότι το βόρειο τμήμα της βρίσκεται υπό αμερικανοτουρκική κατοχή, εξακολουθεί να αποτελεί γεωπολιτικό εμπόδιο για την δυτική πολιτική στην Μέση Ανατολή. Παράλληλα το Ιράν παραμένει ο κύριος κρατικός χορηγός του παλαιστινιακού αγώνα και των Χούθι της Υεμένης. Αυτές οι δυνάμεις αγωνίζονται για την ήττα του Ισραήλ ως ρατσιστικό, νέο-αποικιακό, εγκληματικό κράτος.
Η Λωρίδα της Γάζας έχει αναμφίβολα επαναφέρει την παλαιστινιακή υπόθεση στο παγκόσμιο προσκήνιο, οδηγώντας σε υποστήριξη που σπάνια παρατηρείται σε όλο τον κόσμο και αυξάνοντας την πίεση στις κυβερνήσεις, τις μη κυβερνητικές οργανώσεις και τα μέσα ενημέρωσης να αναγνωρίσουν και να αντιμετωπίσουν την συνεχιζόμενη γενοκτονία από το Ισραήλ. Δεδομένων των προφανών προκλήσεων που αντιμετωπίζει το Τελ Αβίβ για την επίτευξη των δηλωμένων στρατιωτικών στόχων του, ακόμη και μια ονομαστική νίκη του Νετανιάχου στο πεδίο δεν μπορεί πλέον να αντισταθμίσει την κατάρρευση της γενοκτονικής πολιτικής του, ήδη η Νότια Αφρική προσέφυγε στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης (ICJ) εναντίον του Ισραήλ με την κατηγορία της διάπραξης γενοκτονίας κατά των Παλαιστινίων στην Λωρίδα της Γάζας. Η Νότια Αφρική υποστηρίζει ότι «πράξεις και παραλείψεις» του Ισραήλ «έχουν γενοκτονικό χαρακτήρα, καθώς αποσκοπούν στην καταστροφή ενός σημαντικού μέρους της παλαιστινιακής εθνικής, φυλετικής και εθνοτικής ομάδας». Έχει καταθέσει στοιχεία για τις αεροπορικές επιδρομές, αλλά και παραλείψεις του Ισραήλ, που οδηγούν σε τεράστιες απώλειες αμάχων. Δίνει επίσης έμφαση στην ρατσιστική ρητορική που χρησιμοποιούν Ισραηλινοί αξιωματούχοι, συμπεριλαμβανομένου του πρωθυπουργού Νετανιάχου και του προέδρου του Ισραήλ Χέρτζογκ.
Το πρόβλημα στην Παλαιστίνη δεν είναι η αντίσταση του κατεχόμενου παλαιστινιακού λαού, αλλά το ίδιο το ισραηλινό κράτος. Με άλλα λόγια, το πρόβλημα προέκυψε από την δημιουργία ενός ρατσιστικού, αποικιακού κράτους πάνω σε παλαιστινιακό έδαφος, το οποίο ταυτόχρονα χρησιμεύει σήμερα ως μια προηγμένη πολιτική και στρατιωτική βάση των ΗΠΑ στην Δυτική Ασία και την Ανατολική Μεσόγειο.
Η εθνική ασφάλεια του Ισραήλ μετά την επίθεση της Χαμάς της 7η Οκτωβρίου υπέστη μια καταστροφή που ισοδυναμεί περισσότερο από μια στρατιωτική απώλεια. Για το Ισραήλ, αυτός ο πόλεμος χάθηκε από την στιγμή που έριξε βόμβες σε σπίτια στην Λωρίδα της Γάζας, για το Ισραήλ αυτός ο πόλεμος χάθηκε από την στιγμή που σκότωσε πάνω από 10.000 παιδιά και 25.000 αμάχους.
Ντροπή για αυτούς που επί 23 μήνες κλαίνε για τους νεκρούς αμάχους στην Ουκρανία, αλλά τους τελευταίους 3 μήνες γελούν πάνω στα πτώματα των νεκρών Παλαιστινίων.
του Γεωργίου Λιναρδή
