Σε αυτή την ξεχαρβαλωμένη χώρα… Συγχωρείστε με… Σε αυτόν τον ξεχαρβαλωμένο χώρο… κάποιοι από εμάς υποφέρουμε. Είναι γιατί μας καταράστηκε ένα σατανικό πνεύμα, να… σκεφτόμαστε…
Μια λειτουργία από την οποία απέχει, η συντριπτική πλειονότητα στον χώρο-χώρα. Δεν το κάνουμε επίτηδες. Είναι αυτόματη ενέργεια, κάπως φυσιολογική για εμάς… ένα χούι τελικά…
Ακούμε λοιπόν πως λειτουργούμε σε δημοκρατικό πολίτευμα. Όμως ταυτόχρονα ακούμε ότι «η ψήφος πρέπει να διορθωθεί»…
Επίσης ακούμε πως η αποχή είναι κακό πράγμα για την δημοκρατία. Οι πολίτες πρέπει να συμμετέχουν κι όσοι απέχουν, ανεύθυνα «δίνουν χώρο σε άλλους να εφαρμόζουν τις πολιτικές τους ανενόχλητοι» και μάλιστα κάποτε η ψήφος ήταν υποχρεωτική και με ποινές για όποιον δεν ψήφιζε.
Όμως, ταυτόχρονα ακούμε τον Πρωθυπουργό να ορμηνεύει τους βουλευτές του κόμματός του, να απόσχουν (!!!) από την επερχόμενη ψηφοφορία για έναν νόμο που θα καθιερώσει γάμο και «τεκνοθεσία» για ομοφυλόφιλους. Όποιος διαφωνεί τους είπε, να απέχει.
Και κάπως έτσι μαθαίνουμε ότι η αποχή των πολιτών είναι κακή αλλά η αποχή των βουλευτών είναι καλή! Κάπως έτσι μαθαίνουμε ότι σε αυτό τον χώρο-χώρα που ζούμε, που κυβερνάται με «δημοκρατικό» πολίτευμα, όποιος διαφωνεί δεν λέει όχι. Έχει το δικαίωμα να μείνει σπίτι του. Μουγγός.
Ποικίλα τα σχόλια για αυτή την εντολή του Πρωθυπουργού.
Ας ξεκινήσω με την διασκεδαστική λεξοπλασία της κυβέρνησης που βαπτίζει την υιοθεσία, τεκνοθεσία. Έτσι μας λέει ηλιθίους και αγγραμμάτους χωρίς να το λέει! Πραγματικά θαυμάσιο!
Να υπενθυμίσω τώρα πως, όταν ο Πρωθυπουργός αρνείται σε βουλευτές το δικαίωμα της γνώμης-ψήφου, δεν το αρνείται στα συγκεκριμένα πρόσωπα, αλλά στις χιλιάδες των πολιτών που τους ψήφισαν, αφού η «δημοκρατία» μας είναι αντιπροσωπευτική. Που μάλλον τελικά δεν είναι.
Να σημειώσω εδώ ότι, το συγκεκριμένο νομοσχέδιο έχει μια σαφέστατη και ισχυρή απόχρωση ηθικής. Δηλαδή, πέραν όλων των άλλων ζητημάτων που θίγει, αγγίζει και την προσωπική ηθική πυξίδα του κάθε ανθρώπου και φυσικά και των βουλευτών.
Εκτός δηλαδή από την πολιτική ποδηγέτηση που εξαναγκάζει ο Πρωθυπουργός, υποχρεώνει και την δική του ηθική στους βουλευτές. Τους επιβάλλει λοιπόν έναν εξευτελιστικό ηθικό ευνουχισμό.
Ακούσαμε ακόμη ότι ο Πρωθυπουργός θα εφαρμόσει κάποιου είδους «φροντιστήριο» στην κοινοβουλευτική ομάδα του, ώστε να «μάθουν» και να «καταλάβουν» οι βουλευτές, ποιοι είναι οι λόγοι που πρέπει οι ομοφυλόφιλοι να παντρεύονται και να «τεκνοθετούν» παιδάκια. Αν σκεφθεί κανείς πως οι περισσότεροι βουλευτές είναι δικηγόροι και ιατροί, τότε η ενέργεια αυτή ξεφεύγει από τα όρια της πολιτικής γραμμής και εισέρχεται στον χώρο της ξεδιάντροπης προσβολής της προσωπικότητος.
Το δίλημμα τους επομένως είναι: θα υπακούσω τον Πρωθυπουργό και θα παραμείνω στο κόμμα, σε θέσεις, λίστες, επιτροπές κλπ ή δεν θα υπακούσω και θα χάσω πολλά οικονομικά οφέλη και ίσως την θέση μου στο κόμμα.
Αυτό βεβαίως σε αντιστάθμισμα ενός ηθικού ευνουχισμού, δεν μπορεί να είναι δίλλημα για αξιοπρεπείς ανθρώπους. Άρα οι βουλευτές που θέλουν να πουν όχι στο νομοσχέδιο, εφόσον είναι αξιοπρεπείς, πρέπει να βάλουν τον Πρωθυπουργό στην θέση του και να ψηφίσουν: όχι.
Κάτι σχετικά εύκολο, αν πιστέψουμε τα δημοσιεύματα που τους θέλουν να είναι περίπου 70 στον αριθμό… Ίδωμεν λοιπόν, ποιοι είναι αξιοπρεπείς αντιπρόσωποι του λαού και ποιοι ασπόνδυλα κνώδαλα.
Ακούσαμε ακόμη ότι, ο νέος αρχηγός της Αξιωματικής αντιπολιτεύσεως έθεσε θέμα κομματικής πειθαρχίας στο κόμμα του, όχι για να καταψηφίσουν το κυβερνητικό νομοσχέδιο αλλά για να το υπερψηφίσουν!!!
Κάπου εδώ ο Σαλβαντόρ Νταλί, πρωταθλητής του σουρεαλισμού, χάνει τον τίτλο του και κατατάσσεται πλέον στα σκληρά συντηρητικά πνεύματα.
Έτσι όμως φαίνεται ότι λειτουργούν οι αντιπροσωπευτικές δημοκρατίες. Και μάλλον εγώ κάτι δεν έμαθα καλά στο σχολείο, αν και είχα υψηλό βαθμό στην «Αγωγή του Πολίτη».
Είναι πολλές οι φορές που οι βουλευτές, αναγκάζονται να ψηφίσουν ενάντια στην γνώμη τους κάτω από την κοφτερή σπάθη της «κομματικής πειθαρχίας».
Αναρωτιέμαι όμως… Αφού οι βουλευτές εμποδίζονται να ψηφίζουν ότι πιστεύουν και θέλουν. Αφού η κομματική πειθαρχία επιβάλλεται στην βουλευτική ιδιότητα… Τότε ρε παιδιά, δεν κυβερνάει η Βουλή αλλά το κόμμα…
Αν λοιπόν οι βουλευτές δεν έχουν την «πολυτέλεια» της ατομικής ψήφου, ας αλλάξουμε πολίτευμα. Κάποιοι άλλοι είχαν μιλήσει για γύψο αλλά τελικά άλλοι, έβαλαν την δημοκρατία στον γύψο.
Δεν ξέρω γιατί αλλά τώρα μου ήρθε στο μυαλό ο Βάρναλης:
Σαράντα σβέρκοι βωδινοὶ μὲ λαδωμένες μποῦκλες
σκεμπέδες, σταβροθόλωτοι καὶ βρώμιες ποδαροῦκλες
ξετσίπωτοι, ἀκαμάτηδες, τσιμπούρια καὶ κορέοι
ντυμένοι στὰ μαλάματα κ᾿ ἐπίσημοι κι ὡραῖοι.
Να. Αυτά σκέφτομαι και υποφέρω… Μαζί με κάτι φίλους που φαίνεται ότι όλοι μας, τραγουδάμε παράφωνα σε αυτή την κοινωνία.
Δεν το κάνουμε επίτηδες. Αλήθεια σας λέω. Πολύ θα θέλαμε την νιρβάνα σας…
Αχιλλέας Ξανθάκης
