Την τελευταία εργάσιμη ημέρα του 2023 το υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ ανακοίνωσε το νέο επίπεδο δημοσίου χρέους, το οποίο ξεπέρασε το όριο των 34 τρισεκατομμυρίων δολαρίων για πρώτη φορά στην ιστορία. Από την προηγούμενη ημέρα (28 Δεκεμβρίου), το επίπεδο του χρέους είχε αυξηθεί κατά 90 δισεκατομμύρια δολάρια.
Το δημόσιο χρέος της Ουάσιγκτον ανέρχεται τώρα σε περίπου 102.000 δολάρια για κάθε άνδρα, γυναίκα και παιδί στις ΗΠΑ ή σχεδόν 260.000 δολάρια ανά νοικοκυριό. Το συνολικό χρέος των Ηνωμένων Πολιτειών είναι περίπου ισοδύναμο με την οικονομική παραγωγή της Κίνας, της Γερμανίας, της Ιαπωνίας, της Ινδίας και του Ηνωμένου Βασιλείου μαζί, σύμφωνα με το Ίδρυμα Peter G. Peterson (www.pgpf.org), μια ανεξάρτητη ομάδα οικονομικής πολιτικής στην Νέα Υόρκη. Συγκριτικά, η Κίνα είχε πέρυσι περίπου 14 τρισεκατομμύρια δολάρια σε δημόσιο χρέος, σύμφωνα με εκτίμηση του ΔΝΤ. Το χρέος των ΗΠΑ ως ποσοστό του ΑΕΠ είναι πάνω από 123%, σε σύγκριση με 83% της Κίνας. Το κόστος των τόκων για το χρέος των ΗΠΑ αυξήθηκε στα 659 δισεκατομμύρια δολάρια το περασμένο οικονομικό έτος, περίπου διπλάσιο από ολόκληρο τον ρωσικό κρατικό προϋπολογισμό. Οι πληρωμές τόκων εκτιμάται ότι θα είναι 750 δισεκατομμύρια δολάρια το 2024, δηλαδή πάνω από 2 δισεκατομμύρια δολάρια την ημέρα.
Ενώ οι ΗΠΑ φτωχαίνουν και τίθενται σε οικονομικό κίνδυνο, τα τελευταία χρόνια με την εξωτερική τους πολιτική έχουν εμπλακεί στον έναν καταστροφικό και δαπανηρό πόλεμο μετά τον άλλο, στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στην Συρία, στην Λιβύη, στην Ουκρανία και την Γάζα. Τα τελευταία 20 χρόνια, κάθε σημαντικός στόχος της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ έχει αποτύχει. Οι Ταλιμπάν επέστρεψαν στην εξουσία μετά από 20 χρόνια κατοχής του Αφγανιστάν από τις ΗΠΑ. Το Ιράκ έγινε εξαρτημένο από το Ιράν μετά τον Σαντάμ. Ο πρόεδρος της Συρίας Μπάσαρ αλ-Άσαντ παρέμεινε στην εξουσία παρά τις προσπάθειες της CIA να τον ανατρέψει. Η Λιβύη βυθίστηκε σε έναν παρατεταμένο εμφύλιο πόλεμο μετά την ανατροπή του Μουαμάρ Καντάφι από μια στρατιωτική αποστολή του ΝΑΤΟ υπό την ηγεσία των ΗΠΑ. Η Ουκρανία χτυπήθηκε ανελέητα στο πεδίο της μάχης από την Ρωσία το 2023, αφού οι ΗΠΑ απέτρεψαν κρυφά μια ειρηνευτική συμφωνία μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας το 2022.
Παρά αυτές τις αξιοσημείωτες και δαπανηρές πανωλεθρίες που ακολούθησαν την μία μετά την άλλη, οι ίδιοι άνθρωποι βρίσκονται στο τιμόνι της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ εδώ και δεκαετίες, συμπεριλαμβανομένων των Joe Biden, Victoria Nuland, Jake Sullivan, Chuck Schumer, Mitch McConnell κ.α. Γιατί;
Η αμερικανική εξωτερική πολιτική ουδόλως αφορά τα συμφέροντα του αμερικανικού λαού. Η εξωτερική πολιτική αφορά τα συμφέροντα του «deep state» στην Ουάσιγκτον, εν ολίγοις, στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ έχουν διεισδύσει τα μεγάλα κεφάλαια με αποτέλεσμα να φτωχαίνει ο αμερικανικός λαός. Οι αποτυχημένοι πόλεμοι από το 2000 έχουν κοστίσει περίπου 5 τρισεκατομμύρια δολάρια σε άμεσες δαπάνες, ή περίπου 40.000 δολάρια ανά νοικοκυριό. Άλλα 2 τρισεκατομμύρια δολάρια περίπου θα δαπανηθούν για την φροντίδα των βετεράνων τις επόμενες δεκαετίες. Εκτός από το κόστος που βαρύνει άμεσα τους Αμερικανούς, θα πρέπει επίσης να αναλογιστούμε το τρομακτικό κόστος που προκύπτει στο εξωτερικό: Εκατομμύρια θάνατοι και τρισεκατομμύρια δολάρια για την καταστροφή των υποδομών, της περιουσίας και της φύσης στις εμπόλεμες ζώνες.
Έτσι το δημόσιο χρέος συνεχίζει να αυξάνεται. Οι στρατιωτικές δαπάνες των ΗΠΑ το 2024 θα ανέλθουν σε περίπου 1,5 τρισεκατομμύρια δολάρια, δηλαδή περίπου 12.000 δολάρια ανά νοικοκυριό, συμπεριλαμβάνονται οι άμεσες δαπάνες του Πενταγώνου, οι προϋπολογισμοί της CIA και άλλων υπηρεσιών πληροφοριών, ο προϋπολογισμός των υποθέσεων Βετεράνων, το πρόγραμμα πυρηνικών όπλων του Υπουργείου Ενέργειας, η στρατιωτική βοήθεια του Στέιτ Ντιπάρτμεντ προς φίλιες χώρες (π.χ. προς το Ισραήλ) και άλλες δαπάνες προϋπολογισμού που σχετίζονται με την ασφάλεια των ΗΠΑ. Εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια σπαταλώνται σε άχρηστους πολέμους, για υπερπόντιες στρατιωτικές βάσεις (750 περίπου) και σε επανεξοπλισμούς που φέρνουν τον κόσμο πιο κοντά στον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Για ποιον αποδίδουν αυτές οι στρατιωτικές δαπάνες; Αποδίδουν για το στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα και το «βαθύ κράτος» στην Ουάσιγκτον, καθώς όσο περισσότεροι πόλεμοι τόσο μεγαλύτερα τα έσοδα για τον μυστικό, στενό και μικρό αυτό κύκλο που περιλαμβάνει τους επικεφαλής του Λευκού Οίκου, της CIA, του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, του Πενταγώνου, των Επιτροπών Ενόπλων Δυνάμεων της Βουλής και της Γερουσίας και μεγάλων στρατιωτικών εταιρειών όπως η Boeing, η Lockheed Martin, η General Dynamics, η Northrop Grumman και η Raytheon. Υπάρχουν όχι πάνω από χίλιοι άνθρωποι-κλειδιά που συμμετέχουν στην χάραξη της εξωτερικής πολιτικής. Το δημόσιο συμφέρον και χρέος δεν παίζει σχεδόν κανένα ρόλο στην χάραξη αυτής της πολιτικής.
Θεωρητικά λοιπόν η εξωτερική πολιτική επιτελείται προς το συμφέρον του αμερικανικού λαού, αλλά στην πράξη ισχύει το αντίθετο. Η απάτη αυτή διεξάγεται μέσω αμείλικτης προπαγάνδας. Ο Τζορτζ Όργουελ το έθεσε με λίγα λόγια στο «1984», όταν ξαφνικά και χωρίς μια λέξη εξήγησης «το κόμμα» μετέφερε τον ξένο εχθρό από την Ευρασία στην Ανατολική Ασία. Οι ΗΠΑ κάνουν ουσιαστικά το ίδιο πράγμα. Ποιος είναι ο χειρότερος εχθρός των ΗΠΑ; Επιλέξτε έναν ανάλογα με την εποχή. Ο Σαντάμ Χουσεΐν, οι Ταλιμπάν, ο Ούγκο Τσάβες, ο Μπάσαρ αλ-Άσαντ, το ISIS, η Αλ Κάιντα, ο Καντάφι, ο Βλαντιμίρ Πούτιν, η Χαμάς, όλοι έχουν παίξει τον ρόλο του «άξονα του κακού» στην προπαγάνδα των ΗΠΑ. Η προπαγάνδα ενισχύεται από τα think tanks της Ουάσιγκτον, τα οποία ευδοκιμούν από τις δωρεές των αμυντικών εταιριών και περιστασιακά από ξένες κυβερνήσεις που αποτελούν μέρος των επιχειρήσεων απάτης των ΗΠΑ.
Όμως για να έχει αποτέλεσμα η προπαγάνδα, πρέπει να αποκρύπτεται το κόστος των επιχειρήσεων εξωτερικής πολιτικής. Στην δεκαετία του 1960, η κυβέρνηση των ΗΠΑ έκανε το λάθος να αναγκάσει τον αμερικανικό λαό να αναλάβει το κόστος του στρατιωτικο-βιομηχανικού συμπλέγματος, στρατολογώντας νέους για να πολεμήσουν στο Βιετνάμ και αυξάνοντας τους φόρους για την χρηματοδότηση του πολέμου. Υπήρξε τότε σοβαρή αντίσταση από τον αμερικανικό λαό. Από την δεκαετία του 1970, η κυβέρνηση έγινε πολύ πιο έξυπνη, ήτοι κατάργησε την στρατολόγηση και έκανε την στρατιωτική θητεία μισθοφορική, με αποτέλεσμα να στρατολογούνται νέοι από τα χαμηλότερα οικονομικά στρώματα. Επίσης μετατόπισαν τις δαπάνες του στρατιωτικού προϋπολογισμού από τους φόρους σε ελλειμματικές δαπάνες, προστατεύοντάς τον από την λαϊκή αντίθεση που θα προκαλούνταν εάν χρηματοδοτούνταν απ’ ευθείας από τους φορολογούμενους.
Προκειμένου να αποφευχθεί η αμφισβήτηση των διογκωμένων προϋπολογισμών του Πενταγώνου και των πολέμων που υποκινούνται από την εκτελεστική εξουσία, όλο αυτό το σύστημα υποστηρίζεται από την πλήρη υποταγή του Κογκρέσου των ΗΠΑ στην επιχείρηση του πολέμου. Η υποταγή του Κογκρέσου λειτουργεί ως εξής: Πρώτον, το Κογκρέσο αναθέτει την εποπτεία του πολέμου και της ειρήνης σε καθοριστικό βαθμό στις Επιτροπές Ενόπλων Δυνάμεων της Βουλής και της Γερουσίας, οι οποίες δεσμεύουν σε μεγάλο βαθμό την συνολική πολιτική του Κογκρέσου μέσω του προϋπολογισμού του Πενταγώνου. Δεύτερον, η αμυντική βιομηχανία (Boeing, Raytheon κ.α.) χρηματοδοτεί τις εκστρατείες των μελών της Επιτροπής Ενόπλων Δυνάμεων και των δύο κομμάτων. Η στρατιωτική βιομηχανία ξοδεύει επίσης τεράστια χρηματικά ποσά για την άσκηση πίεσης, εξασφαλίζοντας προσοδοφόρους μισθούς για τα συνταξιοδοτούμενα μέλη του Κογκρέσου, το προσωπικό τους και τις οικογένειές τους, είτε απευθείας σε στρατιωτικές εταιρείες είτε σε εταιρείες λόμπι της Ουάσιγκτον.
Η εξωτερική πολιτική του Κογκρέσου δεν παραβιάζεται μόνο από το στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα και το «βαθύ κράτος» των ΗΠΑ. Το ισραηλινό λόμπι έχει κατακτήσει εδώ και καιρό την τέχνη της «αγοράς» μελών του Κογκρέσου. Η συνενοχή της Αμερικής με το κράτος απαρτχάιντ του Ισραήλ και τα εγκλήματα πολέμου στην Γάζα δεν παίζει κανένα ρόλο για την πλειοψηφία των μελών του Κογκρέσου και ουδόλως λαμβάνεται υπόψη αν αυτή η ταύτιση με το εβραϊκό κράτος εξυπηρετεί την εθνική ασφάλεια και διπλωματία των ΗΠΑ, πόσο μάλλον αν συνάδει με την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και το διεθνές δίκαιο. Η εξωτερική πολιτική του Κογκρέσου είναι ο καρπός των επενδύσεων του ισραηλινού λόμπι, οι οποίες έφτασαν τα περίπου 50 εκατομμύρια δολάρια σε συνεισφορές εκστρατείας των μελών του το 2022 και θα ξεπεράσουν αυτό το ποσό το 2024 που είναι έτος εκλογών.
Η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ είναι διαλυμένη, διεφθαρμένη και δόλια. Το αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής είναι να βυθίζει το δημόσιο χρέος στα τάρταρα και να φέρνει τον κόσμο πιο κοντά στον πυρηνικό Αρμαγεδδώνα, με την ειρήνευση και την διπλωματία στις διεθνείς σχέσεις να παραμένει όνειρο απατηλό. Εάν ο αμερικανικός λαός δεν απορρίψει την περαιτέρω χρηματοδότηση των καταστροφικών και δαπανηρών πολέμων που έχουν ως φύτρα τα συμφέροντα του άπληστου «deep state», τότε η χώρα αυτή έχει ραντεβού με την καταστροφή. Ο «αμερικανικός εξαιρετισμός» πνέει τα λοίσθια.
του Γεωργίου Λιναρδή
