Κύριοι διπλωμάτες,
Θέλω να εκφράσω την συμπαράστασή μου για την ταλαιπωρία που περάσατε χθες 10/11/2023, όταν το σπίτι-μουσείο, που γεννήθηκε ο Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ επισκέφθηκαν κάποιες πολλές εκατοντάδες άνθρωποι με αφορμή την συμπλήρωση 85 χρόνων από τον θάνατό του στις 10/11/1938.
Για όσους δεν γνωρίζουν, να σημειώσω εδώ ότι η καταγωγή του ηγέτη της τουρκιάς Μουσταφά, είναι αμφισβητούμενη και ήταν πιθανότατα σλαβο-αλβανική όπως φαίνεται από διάφορες πληροφορίες για τους συγγενείς του αλλά και από τα φυσιογνωμικά του χαρακτηριστικά. Για παράδειγμα ο παππούς του Αλή Ριζά, είχε το προσωνύμιο «κόκκινος» (ξανθός), ενώ ξανθή με γαλανά μάτια ήταν και η μητέρα του και ο ίδιος ο Μουσταφά.
Ακόμη ο Τζεμίλ Μποζόκ, εξάδελφος του Κεμάλ και αργότερα υπασπιστής του, είχε παππού αλβανικής καταγωγής.
Επίσης, λόγω της μεγάλης εβραϊκής κοινότητας της Θεσσαλονίκης κατά την οθωμανική περίοδο, πολλοί από τους ισλαμιστές αντιπάλους του που ενοχλήθηκαν από τις μεταρρυθμίσεις του, ισχυρίστηκαν ότι είχε Ντονμέ προγόνους. Δηλαδή Εβραίοι που ασπάστηκαν το Ισλάμ δημόσια, αλλά εξακολουθούσαν να διατηρούν κρυφά την πίστη τους στον Ιουδαϊσμό.
Αμφιλεγόμενες πληροφορίες υπάρχουν και για το σπίτι-μουσείο όπου τον γέννησε η μητέρα του Ζουμπεϊντέ Χανούμ καθώς αρκετοί ιστορικοί επιμένουν ότι ήταν μπορντέλο και η μητέρα του επιφανής εκεί εργαζόμενη.
Είναι αλήθεια ότι ο Μουσταφά, όντας αντικαθεστωτικός ως προς το Οθωμανικό κράτος, οραματίστηκε και πέτυχε την ίδρυση ενός μοντέρνου κράτους δυτικού προτύπου, ονομάζοντάς το τουρκία και έτσι ορθώς διατηρεί έως και σήμερα την θέση του «εθνάρχη της τουρκίας» στη συνείδηση του τουρκικού λαού.
Πέραν όμως αυτής της ιστορικής για την τουρκιά δράση του, ήταν και ο ίδιος μιαν αμφιλεγόμενη προσωπικότητα, ιδιαίτερα σκληρός και χωρίς φίλους, εξόχως αδίστακτος, δολοπλόκος και πιθανότατα αμφισεξουαλικός. Οι φήμες περί των παραπάνω χαρακτηριστικών του είναι αρκετά «κρυμμένες» ώστε να μην χαλάει η εικόνα ενός «εθνάρχη» αλλά είναι τόσα πολλά τα στοιχεία και οι μαρτυρίες που αναμφίβολα επιβεβαιώνεται πως δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά.
Η πορεία του ως στρατιωτικού ήταν μέτρια, μέχρις ότου διακρίθηκε στις επιχειρήσεις στην Καλλίπολη και αργότερα ως στρατιωτικός επιθεωρητής των Ανατολικών Επαρχιών, αποβιβάστηκε στη Σαμσούντα στις 19 Μαΐου 1919, ημέρα που θεωρείται για τους τούρκους έναρξη του πολέμου της ανεξαρτησίας τους.
Εκεί ο Μουσταφά μαζί με άλλους αξιωματικούς υπέγραψε μυστικό πρωτόκολλο με το οποίο οι αξιωματικοί δήλωναν την αντίθεσή τους με τη φίλα προσκείμενη προς την Αντάντ κυβέρνηση και ξεκινούσαν ανταρτοπόλεμο εναντίον της Υψηλής Πύλης.
Συνεπώς, ο Μουσταφά ήταν ένας κινηματίας του παρασκηνίου, οι ενέργειες όμως του οποίου αν και προδοτικές ως προς την ιδιότητα του στρατιωτικού, στέφθηκαν με επιτυχία και εξελίχθηκε σε Πρόεδρο του νέου κράτους.
Καταλαβαίνω λοιπόν, ότι η χθεσινή κοσμοσυρροή στο «σπίτι» που γεννήθηκε ο Μουσταφά, ταλαιπώρησε όλους εσάς τους υπαλλήλους του Προξενείου, που προσπαθήσατε ευσυνείδητα να διατηρήσετε την τάξη και να εξυπηρετήσετε τους παρευρισκόμενους.
Στ’ αλήθεια όμως, ποιος θα μπορούσε να κατηγορήσει όλον εκείνον τον κόσμο που επισκέφθηκε χθες το «σπίτι» αυτό;
Ποιος μπορεί να κατηγορήσει τους πολίτες που θέλησαν να εορτάσουν τον θάνατο -κι όχι την γέννηση- μιας καιροσκοπικής φυσιογνωμίας, υπεύθυνης για τόσες και τόσες εγκληματικές ενέργειες εναντίον πολιτών του τέως Οθωμανικού κράτους, που για την δική του ανέλιξη έπρεπε αιφνιδίως να σφαγιασθούν, ώστε να στηθεί το νέο κρατικό μόρφωμα της τουρκιάς;
Συμπάσχω λοιπόν μαζί σας, για την ταλαιπωρία και σας εκφράζω ένα μπράβο, για την διπλωματική επάρκεια και τον επαγγελματισμό σας, που σας επέτρεψε αν και βλέπατε τόσο κόσμο να γιορτάζει τον θάνατο του Μουσταφά, να διατηρήσετε το προσωπείο της μοντέρνας «δυτικής» τουρκιάς που οραματίστηκε ο Ατατούρκ σας.
Λυπάμαι που δεν μπόρεσα να παρασταθώ, αλλά σας υπόσχομαι στα 90 χρόνια από τον θάνατό του, να κάνουμε μεγάλο γλέντι.
