Το αποτέλεσμα των συμφωνιών του Όσλο του 1993 που υπογράφηκαν μεταξύ του ηγέτη της Φατάχ Γιάσερ Αραφάτ και του ισραηλινού πρωθυπουργού Ισαάκ Ράμπιν, ήταν η δημιουργία μιας «προσωρινής παλαιστινιακής αυτοδιοίκησης» για τη Δυτική Όχθη και τη Γάζα κατά τη διάρκεια μιας μεταβατικής περιόδου «όχι περισσότερο από πέντε χρόνια μέχρι να οδηγήσει σε μια μόνιμη λύση βασισμένη στο ψήφισμα 242 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ».
Αυτό περιελάμβανε «την απόσυρση των ισραηλινών δυνάμεων από τα εδάφη που κατέλαβαν κατά τη διάρκεια του πολέμου του 1967 και τη δημιουργία ενός κυρίαρχου παλαιστινιακού κράτους δίπλα στο Ισραήλ».
Ωστόσο, αυτή η εξέλιξη, ήταν ένας πύραυλος στην ίσαλο γραμμή του σιωνιστικού δόγματος που φιλοδοξεί να αναστήσει τον ενδημισμό του Μεγάλου Ισραήλ (Eretz Israel), οπότε η ισραηλινή Μοσάντ προχώρησε μυστικά, στην κυοφορία της Χαμάς το 1987.
Αργότερα, το 2007, ακολουθώντας το σύνθημα του Καίσαρα, «διαίρει και βασίλευε», το Ισραήλ έκανε τις δύο παλαιστινιακές παρατάξεις να συγκρουστούν ανοιχτά για τον αγώνα για εξουσία, μετά την οποία η επιρροή του Μαντμούντ Αμπάς και της Αλ Φατάχ περιορίστηκε στην Δυτική Όχθη που μετατράπηκε σε απλό προτεκτοράτο του Ισραήλ, ενώ η Χαμάς ανέλαβε την απόλυτη εξουσία στη Λωρίδα της Γάζας απομονωμένη από ένα Τείχος. Μια κατάσταση, που έχει εκφυλιστεί σε βαθιά ανθρωπιστική κρίση μεταξύ των περισσότερων από δύο εκατομμυρίων κατοίκους, επιτυγχάνοντας τον πρωταρχικό στόχο του Ισραήλ να διασπάσει την πρώην παλαιστινιακή ενότητα δράσης.
Ο όρος Χαμάς αναφέρεται στο ακρωνύμιο «Ισλαμικό Κίνημα Αντίστασης» και εμφανίστηκε το 1987 με επικεφαλής τον ιμάμη Αχμέντ Γιασίν για να δημιουργήσει ένα Ισλαμικό Κράτος που θα περιλαμβάνει την Ιερουσαλήμ, τη Γάζα και τη Δυτική Όχθη και αντιτάχθηκε ανοιχτά στον ηγέτη της PLO, Γιάσερ Αραφάτ, υποστηρικτή ενός κοσμικού κράτους.
Η Χαμάς αρνήθηκε να συμμετάσχει στη νεοσυσταθείσα Παλαιστινιακή Εθνική Αρχή, η οποία υπήρχε από το 1994, και ξεκίνησε μια εκστρατεία αιματηρών επιθέσεων που οδήγησε την ισραηλινή κοινωνία με πλειοψηφία να απορρίψει τις συμφωνίες του Όσλο, διαδικασία που έληξε με τη δολοφονία του Ισαάκ Ράμπιν από τον υπερεθνικιστή Γιγκάλ Αμίρ.
Από την αρχή, η Χαμάς καθοδηγούνταν εξ αποστάσεως από την ισραηλινή Μοσάντ, ενώ χρηματοδοτούνταν από διαδοχικές εβραϊκές κυβερνήσεις. Μάλιστα, ο Ισραηλινός δημοσιογράφος Αμνόν Αμπράμοβιτς κατηγόρησε τον Νετανιάχου στην τηλεόραση ότι «έκανε τα στραβά μάτια στη Χαμάς».
Πράγματι, το 2019 ο σημερινός Ισραηλινός πρωθυπουργός είπε σε μέλη της Κνεσέτ του κόμματός του ότι «η εύνοια προς την τρομοκρατική συμμορία ήταν μια τορπίλη για τη δημιουργία ενός πιθανού παλαιστινιακού κράτους στο μέλλον».
Πρόσθεσε ότι «όποιος θέλει να εμποδίσει τη δημιουργία ενός παλαιστινιακού κράτους πρέπει να υποστηρίξει την ανάπτυξη της Χαμάς και να μεταφέρει χρήματα στη Χαμάς. Είναι μέρος της στρατηγικής μας: απομόνωση των Παλαιστινίων της Γάζας από τους Παλαιστίνιους της Δυτικής Όχθης». Δήλωση η οποία επιβεβαίωσε τις υποψίες ότι η Χαμάς ήταν γέννημα του Ισραήλ που κατευθυνόταν εξ αποστάσεως από τη Μοσάντ.
——-
Είναι πολλοί εκείνοι που αντιμετωπίζουν με καχυποψία τον «αιφνιδιασμό» των Ισραηλινών στην πρόσφατη επίθεση από την Χαμάς. Και είναι πολλοί εκείνοι που υποψιάζονται ότι ο Νετανιάχου χρησιμοποίησε αυτή την επίθεση, για να τελειώσει το πρόβλημα της Λωρίδας της Γάζας.
Είναι άραγε η παραπάνω ανάλυση του Germán Gorráiz López, σενάριο συνωμοσίας ή απεικόνιση μιας φριχτής αλήθειας;
——–
Ο Germán Gorráiz López είναι πολιτικός αναλυτής που γράφει για οικονομικά και γεωπολιτικά ζητήματα. Άρθρα του δημοσιεύονται σε διάφορες εκδόσεις στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες.
