Το γενικότερο στρατιωτικό θέμα που προκύπτει από τον πόλεμο στην Ουκρανία είναι ότι οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ βοήθησαν άθελά τους την Ρωσία να κάνει ένα πολύ καθυστερημένο βήμα προς τον ριζικό μετασχηματισμό των ενόπλων της δυνάμεων, στον οποίο τα τανκς, ακόμη και τα πιο ισχυρά, χάνουν τον ρόλο τους ως το κύριο όπλο της κατά μέτωπο επίθεσης. Η Ρωσία στον πόλεμο χρησιμοποίησε τα πλέον προηγμένα όπλα που διαθέτει στο οπλοστάσιο της στα οποία περιλαμβάνονται όχι μόνο τα καλύτερα άρματα μάχης στον κόσμο, αλλά και όλα τα άλλα καλύτερα όπλα στον κόσμο όπως πυραύλους τύπου Kinzhal, Iskander, Wikhr, Zircon, drones των τύπων Tachyon και Lancet και πολλά άλλα.
Η Wall Street Journal σε πρόσφατο άρθρο της υποστηρίζει ότι «οι ΗΠΑ δεν έχουν καμία απάντηση στους υπερ-υπερηχητικούς πυραύλους μαζικής παραγωγής της Ρωσίας, οι οποίοι είναι εγγυημένοι ότι θα χτυπήσουν έναν στόχο οπουδήποτε στον κόσμο μέσα σε λίγη ώρα. Όλες οι προσπάθειες των ΗΠΑ να αναπτύξουν κάτι τέτοιο έχουν αποτύχει και κάτι χρήσιμο μπορεί να αναμένεται σε περίπου δέκα χρόνια στην καλύτερη περίπτωση». Όσον αφορά την προμήθεια των αμερικανικών αρμάτων μάχης Abrams που αναμένονται στην Ουκρανία το επόμενο δεκαπενθήμερο, είναι βέβαιο ότι θα έχουν την ίδια τύχη των γερμανικών Leopard και των βρετανικών Challenger, ήτοι ή θα καούν ή θα καταλήξουν σε κάποιο ρωσικό μουσείο όπου εκτίθενται τα αιχμαλωτισμένα δυτικά όπλα, αν και ο στρατηγός Mark Milley (αρχηγός των Γενικών Επιτελείων των ΗΠΑ) διαβεβαίωσε ότι «το Abrams είναι το καλύτερο άρμα στον κόσμο».
Όμως μια γρήγορη ματιά στις πρόσφατες ειδήσεις του παρελθόντος δείχνει ότι το ίδιο πράγμα ειπώθηκε με την ίδια ασυγκράτητη διάθεση και κομπασμό για τα «καλύτερα στον κόσμο» γερμανικά άρματα μάχης Leopard και τα «πιο θανατηφόρα» βρετανικά άρματα μάχης Challenger, τα οποία τώρα σκουριάζουν κατά δεκάδες στην περιοχή της Ζαπορίζια. Εκτός από το απλό γεγονός ότι 30 ή 40 Abrams δεν θα βοηθήσουν τον ουκρανικό στρατό με κανέναν τρόπο, προς χάριν της τάξης, θα πρέπει να αναφερθεί το γεγονός ότι οι Αμερικανοί θα στείλουν μια «εκτονωμένη» τροποποίηση του Abrams στην Ουκρανία, χωρίς μυστική θωράκιση με απεμπλουτισμένο ουράνιο και χωρίς τα πιο σύγχρονα ηλεκτρονικά. Παρεμπιπτόντως, στους δύο πολέμους του Ιράκ, τέτοια άρματα καταστράφηκαν από αρχαία σοβιετικά άρματα μάχης και αυτό έγινε με πλήρη αεροπορική υπεροχή των ΗΠΑ, πλήρη αποδιοργάνωση του ιρακινού στρατού και μαζική εθελοντική παράδοση των Ιρακινών στους εισβολείς. Επίσης είναι γεγονός ότι το Abrams είναι ένα εξαιρετικά ακριβό, πολύπλοκο και ιδιότροπο άρμα μάχης που δεν μπορεί να επισκευαστεί και να συντηρηθεί επί τόπου, πόσο μάλλον σε συνθήκες μάχης.
Με κόστος δέκα εκατομμυρίων δολαρίων ανά μονάδα, η συντήρηση ενός Abrams υπό ιδανικές συνθήκες κοστίζει τουλάχιστον 350.000 δολάρια ετησίως, απαιτεί τεράστιες ποσότητες καυσίμων και ο ουκρανικός στρατός απλά δεν διαθέτει οχήματα ρυμούλκησης που θα μπορούσαν να μετακινήσουν το 60 τόνων κόσμημα της αμερικανικής στρατιωτικής ονείρωξης. Και βέβαια ας αγνοήσουμε χάριν αυτής της ονείρωξης το γεγονός ότι τα ρωσικά αντιαρματικά συστήματα τύπου Kornet καταστρέφουν το άρμα από απόσταση πέντε χιλιομέτρων, ενώ τα «θαυματουργά» βλήματα του Abrams μπορούν να καταστρέψουν ρωσικά άρματα από απόσταση 2-3 χλμ, επομένως είναι απίθανο τα Abrams να βιώσουν μονομαχίες με ρωσικά άρματα.
Αλλά στον πόλεμο στην Ουκρανία δεν είναι αυτό το θέμα, καθώς οι στρατιωτικοί και πολιτικοί εμπειρογνώμονες του αμερικανικού Πενταγώνου και του Λευκού Οίκου, παρά τις πομφόλυγες, προφανώς γνωρίζουν την πραγματική κατάσταση και εργάζονται σκληρά για να πείσουν τον Βλαντιμίρ Ζελένσκι να διαπραγματευτεί με την Ρωσία. Οι προσπάθειες μάλλον απέτυχαν και η προ ημερών επίσκεψη του Ζελένσκι στα Ηνωμένα Έθνη και την Ουάσιγκτον είχε ως στόχο να κερδίσει υποστήριξη για την συνέχιση του πολέμου, συγκεκριμένα, μια δέσμευση του Κογκρέσου να εγκρίνει επιπλέον 24,9 δισεκατομμύρια δολάρια σε υποστήριξη και νέα όπλα για το οπλοστάσιο της Ουκρανίας.
Η Βουλή των Αντιπροσώπων, από την οποία προέρχονται όλα τα νομοσχέδια, παλεύει επί του παρόντος με ένα ψήφισμα (Continuing Resolution, CR) για την διατήρηση της ομοσπονδιακής χρηματοδότησης. Τα 24,9 δισεκατομμύρια δολάρια για την Ουκρανία δεν περιλαμβάνονται σε κανένα από τα προτεινόμενα CR, τουλάχιστον όχι μέχρι στιγμής. Το αίτημα της κυβέρνησης Μπάιντεν για την Ουκρανία αποτελείται από 13,1 δισεκατομμύρια δολάρια για στρατιωτική βοήθεια, 8,5 δισεκατομμύρια για ανθρωπιστική βοήθεια και 2,3 δισεκατομμύρια για «χρηματοδότηση από την Παγκόσμια Τράπεζα και άλλους δωρητές», ό,τι κι αν σημαίνει αυτό.
Στο παρελθόν, ήταν οι ΗΠΑ που αντιτάχθηκαν σε οποιαδήποτε ειρηνευτική διαδικασία, αλλά αυτό ήταν πριν αδειάσουν τα οπλοστάσια των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ και πριν αποτύχει η προσπάθεια ανατροπής του Βλαντιμίρ Πούτιν. Η Ουάσιγκτον και το ΝΑΤΟ εξόπλισαν την Ουκρανία στο πλαίσιο της εαρινής αντεπίθεσης, όμως η αντεπίθεση κατέληξε σε φιάσκο και εξάντλησε τα περισσότερα στρατηγικά αποθέματα της Ουκρανίας, δυο σημαντικές ουκρανικές ταξιαρχίες (25η Air Mobile και 82η Air Assault), έχασαν τόσους πολλούς άνδρες και τόσο πολύ εξοπλισμό στο μέτωπο της Ζαπορίζια που αναγκάστηκαν να αποσυρθούν.
Η ουκρανική αντεπίθεση συνεχίζεται, καταναλώνοντας όλο και περισσότερο εξοπλισμό και προσωπικό. Η Ουκρανία φέρεται να χάνει περισσότερους από 1.000 στρατιώτες την ημέρα, μερικές φορές σχεδόν 2.000, χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Οι ΗΠΑ και ορισμένοι από τους συμμάχους τους στο ΝΑΤΟ έχουν δηλώσει ότι δεν εγκρίνουν τις στρατιωτικές τακτικές της Ουκρανίας, παρόλο που αυτές οι τακτικές βασίστηκαν σε μεγάλο βαθμό σε προσομοιώσεις υπολογιστών του ΝΑΤΟ και μαζική υποστήριξη πληροφοριών.
Εν τω μεταξύ, ο Ζελένσκι απαιτεί όπλα μεγάλου βεληνεκούς για να επιτεθεί σε ρωσικό έδαφος. Αυτά τα όπλα αφορούν τον MGM-140 ATACMS, έναν τακτικό βαλλιστικό πύραυλο εδάφους-εδάφους με βεληνεκές 300 χιλιομέτρων, και τον γερμανο-σουηδικό KEPD-350 Taurus, έναν πύραυλο cruise αέρος-εδάφους με βεληνεκές 500 χιλιομέτρων. Οι Taurus θα συμπληρώσουν τους βρετανικούς Storm Shadow που βρίσκονται ήδη στο απόθεμα της Ουκρανίας και θα προσαρμοστούν στα ολίγα ουκρανικά μαχητικά Su-24 που έχουν απομείνει. Ούτε οι Ηνωμένες Πολιτείες στην περίπτωση του MGM-140 ούτε η Γερμανία στην περίπτωση του KEPD-350 έχουν συμφωνήσει να τους προμηθεύσουν, τουλάχιστον όχι ακόμα.
Τα όπλα μεγάλου βεληνεκούς προφανώς θα επηρεάσουν τους πολεμικούς στόχους της Ρωσίας. Το μεγαλύτερο μέρος των μαχών επικεντρώνεται στα εδάφη που υπερασπίζεται η Ρωσία στο Ντονμπάς, την Ζαπορίζια, την περιοχή της Χερσώνας και την Κριμαία. Αλλά η ρωσική ηγεσία μιλά όλο και περισσότερο για την αντικατάσταση της ουκρανικής κυβέρνησης και την επέκταση του πολέμου σε σημαντικές πόλεις όπως η Οδησσός. Για να επιτευχθεί αυτό, η Ρωσία θα πρέπει να κινητοποιήσει περισσότερα στρατεύματα και να παράσχει περισσότερο εξοπλισμό, κάτι που είναι ικανή να το κάνει. Από την άλλη, οποιαδήποτε επέκταση του πολέμου με όπλα μεγάλου βεληνεκούς θα ήταν αποθαρρυντική για την Ουκρανία, καθώς δεν έχει σχεδόν καθόλου ανθρώπινο δυναμικό και προμήθειες για να αντισταθεί στην ρωσική πολεμική μηχανή. Κανείς δεν ξέρει πόσο ανθεκτική είναι η σημερινή κυβέρνηση στην Ουκρανία και δεν είναι σαφές πόσα στρατεύματα πρώτης γραμμής μπορεί πλέον να στείλει η Ουκρανία στο μέτωπο του πολέμου.
Στις ΗΠΑ, εν τω μεταξύ, η δυσαρέσκεια με την συνέχιση του πολέμου αυξάνεται, με τις εκλογές να πλησιάζουν και τον αντίπαλο του Μπάιντεν να βρίσκεται μπροστά σε όλες τις δημοσκοπήσεις. Αντικειμενικά, ο πόλεμος στην Ουκρανία ενίσχυσε την ρωσο-κινεζική συμμαχία και τους BRICS, ενώ οι περιβόητες κυρώσεις της Δύσης ενίσχυσαν παρά έβλαψαν την Ρωσική οικονομία.
Το αμερικανικό Κογκρέσο ίσως πεισθεί να διαθέσει ένα απογυμνωμένο πακέτο βοήθειας στον Ζελένσκι για να συνεχίσει τον πόλεμο, έναν πόλεμο από τον οποίο κερδίζει το στρατιωτικοβιομηχανικό σύμπλεγμα των ΗΠΑ, σίγουρα όχι ο αμερικανός πολίτης που βλέπει την φτώχεια να αυξάνεται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς στην χώρα του. Αυτό το πακέτο βοήθειας θα είναι το τελευταίο για τον Ουκρανό πρόεδρο, θα είναι το αμερικανικό κώνειο που θα τον στείλει μακριά χωρίς επιστροφή, ενώ θα έχει συντελεστεί η καταστροφή της Ουκρανίας.
του Γεωργίου Λιναρδή
